تلسکوپ جیمز وب پروژه ۱۰ میلیارد دلاری ناسا + عکس لحظه پرتاب

تلسکوپ جیمز وب

قبلا درباره سفینه فضایی اپل به شما توضیج داده بودیم. در این مقاله از پایگاه علمی سرگرمی چرخک قصد داریم درباره جیمز وب به شما توضیح بدهیم.

تلسکوپ جیمز وب یکی از بلندپروازانه ترین پروژه های بشر است که هدف آن ادامه دادن راه تلسکوپ هابل است. در حقیقت هدف این تلسکوپ مشاهده آغار آفرینش است. باید بدانید که ساخت این تلسکوپ حدود ۳۰ سال زمان برده است و هزینه ۱۰ میلیارد دلاری را در بر داشته است.

اجزای تلسکوپ جیمز وب

• سپر خورشیدی: برای تشخیص نور مادون قرمز تلسکوپ باید در دمای بسیار بسیار سرد نگه داری شود. در غیر این صورت تابش نور مادون قرمز تلسکوپ را نابود خواهد کرد.
• اپتیک: یک بازتابنده از جنس بریلیوم با مساحت ۲۵ متر مربع است.
• ابزار علمی: ماژول یکپارچه تجهیزات علمی که وظیفه توان الکتریکی، محاسبات منابع، قابلیت خنک سازی و پایداری تلسکوپ را فراهم می‌کند.

زمان پرتاب تلسکوپ جیمز وب

زمان پرتاب این تلسکوپ ۲۲ دسامبر سال ۲۰۲۱ مصادف با ۱ دی ماه سال ۱۴۰۰ بود. خوشبختانه این تلسکوپ با موفقیت پرتاب شد و تمام مراحل باز شدن و قرارگیری این تلسکوپ در مدار با موفقیت پشت سر گذاشته شد. راکت آریان ۵ از فرانسه پرتاب شد و جیمز وب را در مسیر رسیدن به مقصد مورد مظر همراهی کرد. این تلسکوپ با ارزش ترین محموله ای است که تا به امروز توسط بشر به فضا پرتاب شده است.

امکان دسترسی فضانوردان به تلسکوپ جیمز وب وجود دارد؟

در پاسخ به این سوال باید گفت خیر. این تلسکوپ به قدری از زمین دور است که امکان دسترسی به آن توسط فضانوردان وجود ندارد. حتی اگر امکان دسترسی به این تلسکوپ وجود داشت، به دلیل طراحی خاص آن امکان تعویض قطعات وجود نداشت. مخرن سوخت این فضاپیما به گونه ای است که سوخت مورد نیاز این فضاپیما را برای مدت ۱۰ سال فراهم می‌کند. اما این احتمال وجود دارد که در آینده و بعد از گذشت ده سال مخزن سوخت آن توسط یک فضاپیمای رباتیک پر شود.

هزینه دقیق تلسکوپ جیمز وب

ناسا در طراحی و ساخت این تلسکوپ ۸.۸ میلیارد دلار هزینه کرده است. همچنین ۸۶۰ میلیون دلار نیز برای پشتیبانی در نظر گرفته است. در مجموع ساخت این تلسکوپ و فرستادن آن به فضا ۹.۷ میلیارد دلار برای ناسا هزینه داشته است.

همچنین آژانس های هوایی اروپا و کانادا به ترتیب ۷۰۰ و ۲۰۰ میلیون دلار روی این پروژه سرمایه گذاری کرده اند که باعث شده است هزینه طراحی، ساخت و پرتاب تلسکوپ جیمز وب به بیش از ۱۰ میلیارد دلار برسد.

هدف تلسکوپ جیمز وب چیست؟

تلسکوپ جیمز وب توانایی مشاهده هرچیزی در فضا را دارد. اما هدف اصلی آن مشاهده نور اولین ستارگان به وجود آمده در جهان هستی می‌باشد. طبق پیش بینی ها این ستارگان ۱۳.۵ میلیارد سال قبل درخشش خود را آغاز کرده اند. این ستارگان به اندازه ای دور هستند که اگر با سرعت ۳۰۰ هزار کیلومتر در ساعت حرکت کنند میلیارد ها سال طول می‌کشد تا در کیهان سفر کنند.

دلیل مشاهده ستارگان چیست؟

فرض کنید انفجار بزرگ زمان شکل گیری جهان هستی باشد که تنها سه عنصر هیدروژن، هلیوم و مقداری لیتیوم در آن وجود داشته است. پس عناصر دیگری که برای حیات ضروری هستند مانند کربن و اکسیژن باید توسط واکنش شیمیایی بین ستارگان تشکیل شده باشند. تلسکوپ جیمز وب با مشاهده این ستارگان به ما کمک می‌کند تا بهتر درک کنیم که چطور جهان هستی تشکیل شده است.

تفاوت تلسکوپ جیمز وب با سایر تلسکوپ های فضایی

تلسکوپ جیمز وب در مقایسه با تلسکوپ هابل بسیار بزرگتر است. تلسکوپ هابل به وسیله یک آینه مرکزی با عرض ۲.۴ متر نور را جمع آوری می‌کرد در حالی که تلسکوپ جیمز وب به وسیله یک آینه ۶.۵ متری نور راجمع می‌کند. باید بدانید که هرچه آینه نور بیشتری را جذب کند تلسکوپ جزئیات بیشتری را می‌بیند. پس تلسکوپ جیمز وب در مقایسه با تلسکوپ هابل می‌تواند جزئیات بیشتری را ببیند.

تجهیزات دیگر تلسکوپ جیمز وب باعث شده اند تا این تلسکوپ به اندازه ی یک زمین تنیس باشد. این تلسکوپ برای اینکه بتواند در فضاپیمای خود جای بگیرد و به فضا پرتاب شود، به وسیله طراحی متحرکی که دارد تا می‌شود و پس از پرتاب طی یک فرآیند کاملا پیچیده باز می‌شود و در مدار قرار می‌گیرد.

تفاوت دیگر این دو تلسکوپ این است که تلسکوپ جیمز وب قادر به تشخیص نور فروسرخ است. قابلیتی که تلسکوپ هابل از آن بی بهره بود. حتی چشم انسان نیز قادر به تشخیص و مشاهده این نور نمی‌باشد. در حقیقت این نور از درخشش دورترین اجرام آسمان به وجود می آید.

پس از چه مدت فعالیت جیمز وب آغاز میشود؟

پس از پرتاب، این تلسکوپ سفری حدودا یک ماهه را طی نمود تا به نقطه مورد نظر در فضا برسد. در طی این مدت تلسکوپ فرآیندی به شدت پیچیده را طی خواهد کرد تا تمام اجزای آن فعال شود. همچنین امکان کنترل مراحل از زمین در صورت بروز مشکل وجود دارد.

سپس تلسکوپ جیمز وب باید یک دوره حدودا شش ماهه را در فضا برای خنک کردن ابزارها، تنظیم و کالیبراسیون طی کند. بعد از این دوره جمع آوری داده ها و ارائه اولین تصاویر آغاز خواهد شد.