شما لحظه ی بدنیا آمدن تان را به یاد می آورید؟
چرا نمی توانیم تجربیات ابتدایی خود را به یاد بیاوریم؟
فهرست مطالب
آیا انسان می تواند به دنیا آمدنش را بخاطر بیاورد؟
نوزادان این توانایی را دارند تا لحظه ی تولد خود را به یاد بیاورند . اما با گذشت زمان دچار نوعی فراموشی می شوند . این فراموشی ارادی نمی باشد . یعنی آنها نمی توانند تصمیم بگیرند که چیزی را از خاطرشان حذف کنند . این فراموشی به عوامل زیادی بستگی دارد . مثلا افرادی که هوش و استعداد بالاتری نسبت به خیلی از افراد دیگر دارند ، تجربیات سنین پایین تر خودشان را بهتر به یاد می آورند . یا وقتی خاطرات شما از هیجان بیشتری برخوردار باشند ، شما به راحتی می توانید آنها را به یاد بیاورید .
به احتمال زیاد ، اکنون می توانید خاطرات دوران هفت سالگی تان را به یاد بیاورید . اگر آلبوم های خانوادگی را در مقابل تان قرار دهیم ، می توانید با نگاه کردن به آنها ، گذشته را خوب بیاورید . در حقیقت تصویر ها ذهن شما را قلقلک می دهند . و سلول های مغز شما را به تحریک وا می دارند . به یاد آوردن خاطرات بین سه تا هفت سالگی در افراد مختلف ، متفاوت است . برای مثال افرادی پیدا می شوند که بعضی از خاطرات این دوران را به خوبی به یاد بیاورند .
حافظه نوزاد را چگونه ارزیابی می کنید ؟
نخستین بار فروید بیان کرد که افراد بزرگسال نمی توانند اتفاق پیش از شش سالگی را به یاد بیاورند . زیگموند فروید ، روان شناس اتریشی می باشد که پدر علم روانکاوی نامیده شده است . یکی از ارائه های فروید در بحث روانکاوی ، مسئله ی انتقال می باشد . مسئله ی انتقال ، فرآیندی می باشد که در آن افراد مراجع خاطرات کودکی خودش را با درمانگر خود در میان می گذارد .
در واقع وقتی انسان ، نوزاد می باشد ، در مغز خود همه چیز را می داند . می داند که او پا به دنیا گذاشته است . یعنی این آگاهی مخصوص همان لحظه های اولیه ی بدو تولد می باشد . اما با گذشت زمان ، همه ی این اطلاعات و آگاهی ، محو خواهند شد . به این دلیل که سیناپس ها در سال های اول زندگی پس از تولد ، سرعت رشد زیادی دارند . همچنین محققان ذکر کرده اند که حجم سیناپس های تولید شده بسیار بیشتر از نیاز نوزاد است . شاید متوجه شده باشید که علت افزایش سرعت فراگیری کودکان ، بخاطر تولید زیاد سیناپس ها می باشد .
حافظه ی ضمنی نوزاد
حافظه ی ناآشکار نام دیگر حافظه ی ضمنی می باشد . بعبارتی حافظه ی ناآشکار ، حافظه ای می باشد که به شکل ناخودآگاه به یاد می آوریم . یعین حافظه ی ضمنی یا حافظه ی ناآشکار ، در خارج از حافظه ی نوزاد قرار دارد . در حافظه ی نوزادان خاطرات هستند ، اما از آنها اطلاع ندارند . اما می توان حافظه ی ناآشکار را درک کرد . وقتی کار های ادراکی را انجام می دهیم . وقتی کارهایی را انجام می دهیم که ذهن و اسکلت بدن مان باهم هماهنگ کار می کنند . می توانیم بفهمیم که حافظه ی ضمنی به ما کمک می کند . اما ما به یاد نمی آوریم که چه تجربه هایی باعث شده اند تا ما این چنین کار ها را انجام بدهیم .
همانطور که گفتیم ، نوزادان حافظه ی ضمنی قوی دارند . مغز آنها می تواند پیام های رسیده به مغز را بخوبی کد گذاری بکند . وقتی این اطلاعات در مغز ، کد گذاری می شوند ، دیگر مثل گذشته نمی توان انها ار فهمید . تجربیات اولیه وجود دارند اما به شکلی دیگر . وقتی آنها خودشان را نشان می دهند که شما بیشتر به آنها فکر کنید . می توان گفت وقتی ذهن خود را بازیابی می کنید ، می توانید آن کد گذاری ها را بشکنید .
اما دقت داشته باشید که برخی از کدگذاری ها ممکن است مربوط به خیلی از زمان های پیشین باشد . و به همین دلیل امکان بازیابی آنها به صفر می رسد . البته همه ی این گفته ها نسبی است . و کمتر کسی پیدا می شود که تجربیات ابتدایی زندگی اش را به یاد بیاورد .
تولید انبوه سیناپس ، عامل دیگری که باعث می شود تجربیات ابتدایی را به یاد نیاورید .
برخی دیگر از دانشمندان علم روانشناسی گفته اند که با تولید انبوه سیناپس ها ، احساس افراد کد گذاری می شوند . کد گذاری می تواند به ارتباط رشد کودک و قشر قبل از پیشانی مربوط باشد . اما حوزه های قشر قبل از پیشانی ، در هنگام تولد نیمه فعال هستند . و با تنظیم ارتباط با رشد کودک بعد از تولد ، بطور کامل فعال می شوند .
سیناپس را بشناسیم .
نورون ها بنیادی ترین سلول های عصبی هستند . نورون ها در پایانه ی خود آکسون دارند . پیام الکتریکی از پایانه ی آکسون به غده یا دندریت یا یک سلول عصبی دیگر می فرستند . هدف اصلی نورون ها پردازش پیام الکتریکی و انتقال آن به سایر قشر های کنترل کننده ی بدن می باشد . مغز انسان دارای ششصد و هشتاد میلیارد نورون است . سیناپس به محلی گفته می شود که یک آکسون نورون با دندریت یک نورون دیگر ارتباط دارد . ارتباط آنها منجر به ترشح پیامرسان های عصبی می شود . از پیامرسان های رسانی مانند گلوتامات ، استیل کولین و اپی نفرین ترشح می شوند . این پیامرسان ها سبب پیوستگی رسانش پیام های عصبی می شود .
خوب است بدانید در این زمان ، قشر بصری ، مخچه و میلینیشن هم رشد می کنند . رشد قشر بصری به نوزاد این امکان را می دهد تا تمام اشیا ء و سایل اطراف محیط پیرامون خود را بخوبی ببیند . همچنین در این زمان قادر خواهد بود که چندین رنگ محدود را ببیند .
مغز انسان از قسمتی به نام لیمبیک تشکیل شده است . لیمبیک قسمتی مخصوص یادگیری انسان می باشد . هیپوکامپ هم در قسمت کناره ای یا لیمبیک قرار دارد . عملکرد اصلی هیپوکامپ به حافظه و یادگیری مربوط می شود . وقتی هیپوکامپ رشد می کند ، اطلاعات حسی شما مثل همین تجربیات ابتدای تولدتان به حافظه ی بلند منتقل می شود . بهمین خاطر است که شما نمی توانید از تجربیات تولد خودتان چیزی بازگو کنید .