منطقه ۵۱ کجاست

منطقه ۵۱ چندین دهه است که در هاله ای از ابهام قرار داشته است، بنابراین منطقی است که اسرار بیگانگان شایعه شده در منطقه صحرای دور افتاده در عصر رسانه های اجتماعی راه اندازی مجدد شوند.

در دهه ۱۹۵۰، مردم گزارش داده‌اند که اشیاء پرنده ناشناس (U.F.O.’s) را در پایگاه نظامی جنوب نوادا دیده‌اند.

در ۱۷ ژوئن ۱۹۵۹، روزنامه Reno Evening Gazette داستانی با عنوان «اشیاء پرنده بیشتری در آسمان کلارک دیده می‌شود» منتشر کرد و توضیح داد که چگونه گروهبان. وین اندرسون از کلانتر محلی در میان چندین نفر از مردم محلی بود که چیزی را که در این روزنامه به عنوان یک جسم «به رنگ سبز روشن و با سرعتی بسیار زیاد به سمت زمین فرود آمد» تشخیص داد.

بر اساس گزارش سیا، از زمانی که ارتش آزمایش هواپیماهای جاسوسی U-2 سیا را در سال ۱۹۵۵ آغاز کرد، آزمایش‌های پروازی مخفیانه در این منطقه انجام شده است، تقریباً زمانی که گزارش‌های مربوط به مشاهده بشقاب پرنده‌ها منتشر شد – اما این اخبار کمک چندانی به سرکوب دنیای ماوراء نکرده است. نظریه‌هایی که مدت‌هاست این منطقه معمایی را احاطه کرده‌اند.

در این مقاله از سایت چرخک همه چیزهایی که باید در مورد تاریخ منطقه ۵۱ بدانید، و اینکه چرا بیش از یک میلیون نفر می‌خواهند آن‌جا را ببینند خواهید خواند.

منطقه ۵۱

منطقه ۵۱، که رسماً محدوده آزمایش و آموزش نوادا در گروم لیک نامیده می‌شود، یک محدوده آموزشی باز با امنیت بالا برای نیروی هوایی ایالات متحده در جنوب نوادا است – اگرچه این منطقه هنوز بسیار محرمانه است.

پس از اینکه دکتر جفری تی ریچلسون، یکی از اعضای ارشد آرشیو امنیت ملی دانشگاه جورج واشنگتن، در سال ۲۰۰۵ درخواست قانون آزادی اطلاعات را برای اطلاعات در مورد هواپیمای لاکهید U-2 سازمان سیا ارائه کرد، مردم به طور رسمی در اوت ۲۰۱۳ متوجه شدند که منطقه‌ای به نام ۵۱ وجود دارد.

این درخواست سیا را مجبور کرد تا اسناد مربوط به تاریخچه برنامه U-2 و A-12 OXCART و پایگاه نظامی که هواپیماها در آن ساخته و آزمایش شده بودند – منطقه ۵۱ – را از حالت طبقه‌بندی خارج کند.

ریچلسون که در سال ۲۰۱۷ درگذشت، در سال ۲۰۱۳ به نیویورک تایمز گفت: «مطمئنا – همانطور که انتظار دارید – هیچ بحثی در مورد مردان سبز کوچک (آدم فضایی‌ها) در اینجا وجود نداشت. این مکان تاریخچه هواپیمای U-2 است. تنها همپوشانی، بحث پروازهای U-2 و مشاهده بشقاب پرنده‌ها است، این واقعیت که شما هواپیماهای تیزپرواز در آسمان‌ها رویت می‌شدند دلیل برخی از مشاهده‌ها و گزارشات مردم بود.

مالکوم برن، معاون مدیر و مدیر تحقیقات آرشیو امنیت ملی، به تایم می گوید که ریچلسون اساسا معمای منطقه ۵۱ را به طور غیرمستقیم حل کرده است. او گفت: «فکر نمی‌کنم ریچلسون به‌طور خاص دنبال منطقه ۵۱ می‌رفت، فقط همان‌طور که اغلب در این موارد اتفاق می‌افتد، آرامش وجود دارد و بنابراین مطالبی منتشر می‌شود که چیزهای مورد علاقه افراد دیگر را دارد.»

چرا منطقه ۵۱ موضوع بسیاری از تئوری‌های توطئه شده است؟

هنگامی که گروهبان اندرسون در سال ۱۹۵۹ به Reno Evening Gazette (که اکنون به عنوان Reno Gazette-Journal شناخته می شود) درباره مشاهده یک بشقاب پرنده گفت، این رسانه همچنین گزارش داد که پایگاه نیروی هوایی نلیس، واقع در حدود ۱۳۰ مایلی جنوب منطقه ۵۱، دو مورد از گزارش‌هایی در سه هفته گذشته از مشاهده یوفوهای قبلی را دریافت کرده است.

این گزارش‌ها تنها چند سال پس از شایعات سقوط یک بشقاب پرنده در رازول، نیومکزیکو در سال ۱۹۴۷ منتشر شد، که بعدها میدان هوایی ارتش رازول اعلام کرد که یک بالن هواشناسی بوده است. نیروی هوایی در سال ۱۹۴۷ شروع به بررسی ادعاهای مربوط به مشاهده یوفوها کرد که بعداً در سال ۱۹۵۲ به عنوان Project Blue Book شناخته شد. در زمان پایان پروژه Blue Book در سال ۱۹۶۹، نیروی هوایی بیش از ۱۲۰۰۰ ادعا را بررسی کرده بود.

در همین حال، مردم در منطقه جنوبی نوادا به گزارش مشاهده بشقاب پرنده ها ادامه دادند، که در آینده احتمالاً مشاهده هواپیماهای جاسوسی فوق سری در حال ساخت بود. با این حال، از آن زمان تخیل انسان‌ها قوی‌تر و بیشتر شده است.

ارجاعات منطقه ۵۱ نیز به فرهنگ عموم نفوذ کرده و در فیلم‌های سینمایی مشاهده می‌شود.

منطقه ۵۱ و گوگل‌مپ

با جستجوی نام Area 51 یا Homey Airport در گوگل مپ متوجه خواهید شد که نتیجه این جستجوها به این منطقه مربوط نمی‌شوند و کاربر را به جاهای نامرتبط هدایت می‌کنند. تنها با جستجوی نام Groom Lake می‌توان جای درست این منطقه را روی گوگل‌مپ مشاهده کرد.