لطفا جهت استفاده از تمام مطالب ثبت نام کنید
جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'بخشی'.
2 نتیجه پیدا شد
-
پرده ها عامل جان بخشی به رنگ های خانه بیشتر از هر عامل دیگری، پنجرهها در بیان معماری منازل موثر هستند. پنجرههای یک خانه میتوانند در اشکال مختلف باشند: بلند، باریک و وسیع و حتی یک آرک در بالا سر داشته باشند. یک تزئین مناسب برای پنجرهها میتواند زیباییهای یک اتاق را چند برابر افزایش دهد. یک پرده مناسب قادر است یک اتاق بیروح را به مکانی آرامشبخش و روحپرور تبدیل کند. همچنین عاملی برای کنترل گرما و سرما و نور باشد. پردهها جذابترین نقطه دید در یک اتاق هستند. بعضی از پنجرهها به خودی خود بسیار زیبا بوده و بنابراین پردهها و تزئینات آن باید مکمل این زیبایی باشند، نه پوشاننده آن! پنجرههای شما چه معمولی، چه زیبا و یا کاربردی، عامل بسیار مهمی در بیان سلیقه و معماری هر ساختمان میباشند. هنگامی که کسی برای بار اول وارد اتاقی میشود چشمانش بیاراده به سمت پنجرهها کشیده میشوند، صرف نظر از اینکه پوشش پنجرهها از پرده سنتی، کرکره، پارچهای و یا حتی گیاهان زنده باشند. در اینجا اولین کاری که باید کرد نگاه دقیق به پنجرههای خالی و پیدا کردن نقاط ضعف و قوت آن است. در هر خانه پنجرههای متعددی در ابعاد و به اشکال مختلفی وجود دارند که هر یک باید با پردهای متناسب با ویژگیهای خاص خود پوشانده شوند. هنگامی که قصد دارید پردهای برای یک پنجره انتخاب کنید باید مدلی را برگزینید که هم به لحاظ زیبایی و هم از نظر کاربردی برای آن پنجره و دکوراسیون اطرافش مناسب باشد. مدل پنجره خود یکی از عوامل متعددی است که در انتخاب پرده باید در نظر داشت. بلندی یا کوتاهی، عریض بودن یا باریکی پنجره، نحوه باز و بسته شدن آن و چگونگی و محل قرار گرفتن آن در دیوار، برخی از اطلاعاتی هستند که تصمیمگیری ما درباره مدل پرده را تحت تاثیر قرار میدهند. مدل انتخابی شما برای پرده باید امکان باز و بسته شدن راحت پنجرهها و درهای شیشهای را فراهم کند و مدل پرده نباید موجب ایجاد اشکال و مزاحمت در این امر شود. مثلا برای پنجرههایی که رو به داخل باز میشوند، باید چوب پردهای بلندتر از عرض پنجره در نظر گرفت تا بتوان هنگام نیاز به باز کردن پنجره، پردهها را کاملا به دو طرف پنجره هدایت کرده و جمع کرد. به این ترتیب پنجره آزادانه باز و بسته میشود. بلندی یا کوتاهی، عریض بودن یا باریکی پنجره، نحوه باز و بسته شدن آن و چگونگی و محل قرار گرفتن آن در دیوار برخی از اطلاعاتی هستند که تصمیمگیری ما درباره مدل پرده را تحت تاثیر قرار میدهند. مدل انتخابی شما برای پرده باید امکان باز و بسته شدن راحت پنجرهها و درهای شیشهای را فراهم کند و مدل پرده نباید موجب ایجاد اشکال و مزاحمت در این امر شود. اگر پنجره در فرورفتگی دیوار قرار گرفته باشد میتوان پرده را درون این فرورفتگی یا بیرون از آن نصب کرد. اما نصب پرده در داخل فرورفتگی و در نتیجه فاصله بسیار کم آن با پنجره، اگرچه به زیبایی پرده و پنجره میافزاید اما مانع عبور بخش اعظم نور میشود و فضا را تاریک میکند. همچنین در این صورت پرده باید از ابعاد قاب پنجره پیروی کند. در مقابل، نصب پرده در بیرون از قاب فرورفتگی دیوار این امکان را به ما میدهد که پرده را بهطور کامل به دوطرف پنجره بکشیم و جمع کنیم و در مواقع لازم از نور بیشتری بهرهمند شویم؛ همچنین میتوانیم بنا به سلیقه خود و متناسب با دکوراسیون اتاق از پردههای بلند برای پنجرههای کوتاه نیز استفاده کنیم. اگر در زیر پنجره رادیاتور شوفاژ نصب شده است بهتر است آن را با پرده، به خصوص پرده ضخیم، بپوشانیم زیرا در زمستان مانع انتشار گرما در محیط اتاق خواهد شد. در چنین مواردی میتوان از یک پرده بلند دو تکه و در صورت تمایل والان از جنس آن استفاده کرد که در دو طرف پنجره جمع میشوند و در قسمت وسط از یک سایبان که در مواقع لازم بسته شده و پنجره را میپوشاند بهره گرفت. چنانچه بودجه محدودی در اختیار دارید انتخاب مقدار بیشتری پارچه ارزان قیمت بهتر از مقدار کمتری پارچه گران قیمت است. زیرا از پارچه بیشتر میتوان پردهای پرچینتر دوخت و پرده پرچینتر همواره نمایی زیباتر خواهد داشت. دوخت پردههای دولایه از پارچههای رنگین، به اتاقهایی که طراحی و دکوراسیون رنگینی دارند زیبایی بیشتری میبخشد. این پردهها را به صورتی جمع کنید که لایه زیرین نیز دیده شود. در اتاقهایی که از نور شدید آفتاب برخوردارند در زیر پرده از سایبان استفاده کنید و چنانچه از پردههای رنگین استفاده میکنید یک آستری در زیر پرده نصب کنید تا از رنگ پریده شدن پارچه اصلی پرده بر اثر شدت نور آفتاب جلوگیری کند. این آستری ممکن است به پشت پرده دوخته شود و یا از چوب پرده دیگری در زیر آن آویزان باشد. دوخت آستری به پشت پرده اصلی همچنین موجب سنگینتر شدن پرده و زیباتر شدن نمای ظاهری آن میشود. اما آستریهای جدا موجب دیرتر کثیف شدن پرده اصلی میشوند زیرا دودهای را که از شکاف پنجره به داخل راه مییابد جذب میکنند و مانع رسیدن آن به پرده اصلی میشوند.
-
بخشی از یک قصه جلال آلاحمد ، استان تهران [align=justify] ... بعد دویدم طرف بازار. از دم كبابی كه رد میشدم دلم مالش رفت. دود كباب همه جا را پر كرده بود. نگاهی به شعله آتش انداختم و به سیخهای كباب كه مشهدی علی زیروروشان میكرد و به مجمعه پُر از تربچه و پیازچه كه روی پیشخوان بود و گذشتم. چلویی هیچوقت اشتهای مرا تیز نمیكرد. با پشت دریهایش و درهای بستهاش. انگار توی آن به جای چلو خوردن كارهای بد میكنند. دكان آشی سوت و كور بود و دیگی به بار نداشت. حالا دیگر فصل حلیم بود و ناهار بازار دكان آشی صبحها بود صبحهای سرد سوزدار جلوی دكانش یك بره دُرسته و پوستكنده وسط یك مجمعه قوز كرده بود و گردنش به كنده درخت میماند و روی سكوی آن طرف یك مجمعه دیگر بود پُر از گندم و یك گوشكوب بزرگ - خیلی بزرگ - روی آن نشانده بودند. فایده نداشت باید زودتر میرفتم و عمو را خبر میكردم وگرنه از ناهار خبری نبود. آخر بازارچه سرپیچ یك آشپز دورهگرد دیگ آش رشتهاش را میان پاهایش گرفته و چمبك زده بود و مشتریها آش را هورت میكشیدند. بیشتر عملهها بودند و كلاه نمدیهاشان زیر بغلهاشان بود. ته بازارِ ارسیدوزها دلم از بوی چرم به هم خورد و تند كردم و پیچیدم توی تیمچه. اینجا دیگر هیچ سوز نداشت. گوشهایم داغ شده بود و زیر پا فرش بود از پوشال نرم و گوشه و كنار تا دلت بخواهد تخته ریخته بود و چه بوی خوبی میداد! آرزو میكردم كه سه تا از آن تختهها را میداشتم تا طاقچهام را تختهبندی میكردم. یكی را برای كتابها - یكی را برای خردهریزها و آخری را هم بالاتر از همه میكوبیدم برای خرت و خورتهایی كه نمیخواستم دست خواهرم بهشان برسد و این هم حجره عمو. اما هیچكس نبود. دم در حجره یك خرده پابپا شدم و دور خودم چرخیدم كه شاگردش نمیدانم از كجا در آمد. مرا میشناخت. گفت عمو توی پستو ناهار میخورد. یك كله رفتم سراغ پستو. منقل جلوی رویش بود و عبا به دوش روی پوست تختش نشسته بود و داشت خورش فسنجان با پلو میخورد. سلام كردم و قضیه را گفتم و همانطور كه او ملچ ملچ میكرد داستان كاغذی را كه آمده بود و حرفی را كه بابام به مادرم گفته بود همه را برایش گفتم. دو سه بار «عجب! عجب!» گفت و مرا نشاند و روی یك تكه نان یك قاشق فسنجان خالی ریخت كه من بلعیدم و بلند شدیم. عمو عبایش را از دوش برداشت و تا كرد و گذاشت زیر بغلش و شبكلاهش را توی جیبش تپاند و از در حجره آمدیم بیرون. میدانستم چرا این كار را میكند. پارسال توی همین تیمچه جلوی روی مردم یك پاسبان یخه عمویم را گرفت كه چرا كلاه لبهدار سر نگذاشته، و تا عبایش را پاره نكرد دست ازو برنداشت. هیچ یادم نمیرود كه آن روز رنگ عمو مثل گچ سفید شده بود و هی از آبرو حرف میزد و خدا و پیغمبر را شفیع میآورد. اما یارو دستش را انداخت توی سوراخ جا آستین عبا و سرتاسر جرش داد و مچالهاش كرد و انداخت و رفت. آن روز هم درست مثل همین امروز نمیدانم چه اتفاقی افتاده بود كه بابام مرا فرستاده بود عقب عمو و داشتیم به طرف خانه میرفتیم كه آن اتفاق افتاد ... [/align]
