جستجو در تالارهای گفتگو

انجام کارهای بزرگ مستلزم برداشتن گامهای بلند است با برداشتن قدمهای بزرگ، قدمهای کوچک نیز برداشته میشوند. یک کارشناس مدیریت زمان که در حال صحبت برای عدهای از مدیران بود برای تفهیم موضوع مثالی بهکار برد که حاضران هیچوقت آن را فراموش نخواهند کرد... [/url] او همانطور که روبروی این گروه از مدیران ممتاز نشسته بود، یک کوزه سنگی دهان گشاد را از زیر میز بیرون آورد و آن را روی میز گذاشت. پس از آن حدود دوازده عدد قلوه سنگ که هر کدام به اندازه یک مشت بود را یک به یک و با دقت درون کوزه چید. وقتی که کوزه پر شد و دیگر هیچ سنگی در آن جا نمیگرفت از مدیران پرسید: آیا کوزه پر شده است؟ همگی یک صدا گفتند: بله. او سپس یک سطل شن از زیر میزش بیرون آورد. مقداری از شنها را روی سنگها داخل کوزه ریخت و کوزه را تکان داد تا دانههای شن خود را در فضای خالی بین سنگها جای دهند. بار دیگر پرسید: آیا کوزه پر است؟ این بار جمع از او جلوتر بود. یکی از مدیران پاسخ داد: احتمالا نه. او گفت: خوب است و پس از آن رو به جمع کرد و گفت: چه کسی میتواند بگوید نکته این مثال در چه بود؟ یکی از مدیران مشتاقانه دستش را بلند کرد و گفت: این مثال میخواهد به ما بگوید که برنامه زمانی ما هر قدر هم که پر و فشرده باشد اگر واقعا" سخت تلاش کنیم همیشه میتوانیم کارهای بیشتری در آن بگنجانیم. استاد پاسخ داد: نکته این نیست. حقیقتی که این مثال به ما میآموزد این است که اگر سنگهای بزرگ را اول نگذارید، هیچگاه فرصت پرداختن به آنها را نخواهید یافت.

کفش های پاشنه بلند [align=justify]کفش های پاشنه بلند(High-heeled)، کفش هایی هستند که پاشنه پای آن به طور قابل توجهی بالاتر از پنجه پا قرار می گیرد. زمانی که پنجه ها و پاشنه پا به میزان برابری بالا می روند، و تقریبا در یک سطح قرار می گیرند، معمولا به عنوان کفشHigh-heeled محسوب نمی شود. استفاده از این نوع کفش ها، باعث فریب و ایجاد خطای حسی می شود تا تصور کنیم که پاها بلندتر و باریک تر هستند. کفش های پاشنه بلند در انواع مدل های مختلف وجود دارد و پاشنه ها نیز در شکلهای بسیار متنوعی دیده می شود که شامل گوه ای، نوک تیز و مخروطی شکل، تیغه ای، بلوکی و غیره است. درحالی که امروزه کفش های پاشنه بلند، اساسا مربوط به مدل کفش های زنانه می شود و اصطلاح کفش پاشنه بلند درمورد کفشهایی به کار می رود که تقریبا منحصر به خانم ها است؛ کفش های بیشماری نیز وجود دارد که توسط هر دوجنسیت پوشیده می شود و پاشنه های بلندی دارد، مانند چکمه های گاوچرانان. طبق نظر سایت های کفش های مدل پاشنه دار، از قبیل گوچی و جیمی چو، یک کفش پاشنه کوتاه، کمتر از 2.5 اینچ ارتفاع دارد (هر اینچ دو و نیم سانتیمتر)؛ در حالی که کفش های با پاشنه متوسط، پاشنه ای بین 2.5 تا 3.5 اینچ دارند و کفش هایی که بیشتر از 3.5 اینچ ارتفاع دارند، پاشنه بلند محسوب می شوند. تاریخچه کفش پاشنه بلند گفته می شود که پاشنه های بلند و برآمده، برای حل مشکل لغزیدن پای سوارکار درون رکاب در هنگام سوارکاری، اختراع شده است. پاشنه کفش سوارکاران حدودا 1-1.2 اینچ بلندی داشته است، که حدود سال 1500 میلادی پدید آمد. لبه جلویی به سمت جلو شیب دار بود تا به گرفتن رکاب کمک کند و لبه پشتی به جلو اریب و شیب دار بود تا هنگام ضربه زدن، مانع گیر کردن پاشنه باریک کفش به بوته یا سنگ بشود. این نوع کفش ها امروزه در چکمه های سواری دیده می شوند، خصوصا چکمه های گاوچرانی. این پاشنه های سواری ساده، در طول سه دهه جای خود را به پاشنه های دارای سبک و مدل دار داد. ابتدا در فرانسه، ارتفاع پاشنه ها در میان مردان به تدریج تغییر کرد و اغلب بلندتر و باریکتر از قبل شد، تا جایی که آنها دیگر برای سوارکاری مناسب نبودند. در اواخر دهه 1600، پاشنه کفش مردان عموما بین سه تا چهار اینچ ارتفاع داشت. در سال 1533، همسر کوچک اندام دوک اورلئان، از کفاشی خواست تا یک جفت کفش پاشنه دار برای او بدوزد که هم به مد باشد و هم قامت او را بلندتر نشان بدهد. این کفش کف چوبی مرتفعی، با پاشنه و پنجه بلند داشت که مانند کفش های مسطح امروزی نبود و پاشنه از پنجه پا بلندتر بود. کفش های پاشنه بلند به سرعت مورد استقبال طرفداران مد زن و مرد دربار فرانسه قرار گرفت و به طبقه اشراف و نجیب زادگان سایر کشورها نیز راه یافت. اصطلاح کفش پاشنه دار، با ثروت فراوان مترادف شد. زنان و مردان، در طول قرن هفدهم و هجدهم به پوشیدن این نوع کفش ها به عنوان مدی اصیل و با ارزش ادامه دادند. با نزدیک شدن انقلاب فرانسه، در اواخر قرن هجدهم، رسم پوشیدن کفشهای پاشنه بلند، به علت ارتباط آن با ثروت و طبقه اشراف، کاهش یافت. در سرتاسر قرن نوزدهم، کفش های مسطح و صندل ها برای زنان و مردان معمول و رایج بود؛ البته در اواخر این قرن، پاشنه های بلند مجددا به فشن بازگشت که تقریبا منحصر به زنان می شد. کفش های پاشنه بلند جدید در شصت سال اخیر، بارها کفش های پاشنه بلند، مورد توجه قرار گرفته است و دوباره از مد خارج شده است. در اواخر دهه نود، پاشنه های کوتاه و حتی صاف به فشن حاکم بود. پاشنه های کوتاهتر در اواخر دهه 60 و اوایل دهه70 ترجیح داده می شد، در حالی که پاشنه های بلندتر در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 دوباره مد شدند. شکل پاشنه این کفش ها نیز دائما تغییر می کرد. امروزه عموما زنان از کفش های پاشنه بلند استفاده می کنند، که ارتفاع آنها از 1.5 اینچ تا 4 اینچ متغیر است. کفش هایی با پاشنه بسیار بلند، به عنوان مثال بلندتر از پنج اینچ، معمولا تنها به دلایل خاص زیباشناختی پوشیده می شوند و کاربردی نیستند. کفش های پاشنه کوتاه اغلب برای کار و موقعیت های رسمی مناسب هستند، در حالی که مدل های پاشنه بلند برای لباس شب و میهمانی و رقص مناسب است. موضوع کفش های پاشنه بلند در زمینه پزشکی نیز مورد بحث بسیاری قرار گرفته است، زیرا بسیاری از پزشکان متخصص بیماری های پا، بیمارانی را مشاهده می کنند که مشکل آنها اکثرا به پوشیدن کفش های پاشنه بلند مربوط می شود. دلایل پوشیدن کفش های پاشنه بلند: •این نوع کفش ها، زاویه پا را تغییر می دهند، که باعث می شود تا ظاهر ماهیچه ساق پا برجسته تر به نظر برسد. •آنها وضعیت بدن شخص را به شکلی تغییر می دهند که به وضعیت قائم تر و اصلاح راه رفتن، نیاز دارد. •آنها باعث می شوند که شخص بلندتر به نظر برسد. •آنها باعث می شوند تا پاهای فرد بلندتر به نظر برسد. دلایل نامناسب بودن کفش های پاشنه بلند: •این نوع کفش ها ممکن است برای بعضی افراد مضر و دردآور باشد. •ممکن است استفاده از آن، گام های فرد را کوتاه کند. •ممکن است مانع دویدن فرد شود. •نیروی وارد بر روی زانو، که با راه رفتن با این نوع کفش ها تغییر می کند، ممکن است زمینه ایجاد تغییرات زیان آوری را برای مفصل های زانو فراهم کند. سالشمار کفش های پاشنه بلند: 4000 سال قبل از میلاد: ترسیم اولیه کفش ها( بخش های چرمی انعطاف پذیر، با تور و ملیله دوزی در جای خود محکم می شد) در نقاشی های دیواری مصر باستان، بر روی مقبره ها ومعابد موجود است. 200 سال قبل از میلاد مسیح: صندل های مسطح که کاتورنی(kothorni) نامیده می شد، با کفی بلند از جنس چوب پنبه یا چوب، در میان بازیگران روم رایج شد. 1000 سال پس از میلاد مسیح: در جشن ازدواج ساکسون ها، پدر عروس یکی از کفش های عروس را به داماد هدیه می کرد، که نشانه و سمبل تسلط او بر دختر بود. کفش عروس به سمت ساق دوش های او پرتاب می شد و کسی که آن را می گرفت، عروس بعدی بود. 1154- 1189: شاه هنری دوم، پادشاه انگلستان، کفش هایی با پنجه باریک و نوک دار را رایج کرد. افسانه ها می گویند که آنها پنجه های بدشکل خود را درون این کفش ها مخفی می کردند. 1215: قانونی در پاریس تصویب شد که اساتید دانشگاه را از پوشیدن کفش هایی با پنجه نوک دار و بلند منع می کرد. اگرچه پنجه کفش ها، به عنوان نشانه ای از رتبه و مقام اجتماعی، در دو قرن بعدی بلندتر و تیزتر شد و در حدود سال 1382 به اوج خود رسید. شاهان و شاهزادگان گاهی اوقات کفش هایی را می پوشیدند که سی اینچ ارتفاع داشت. 1500: کفش ها از دو بخش درست می شد، یک قسمت بالایی انعطاف پذیر به کف سفت و سنگین متصل می شد. این کار به معرفی پاشنه کمک کرد، که به عنوان روشی برای نگه داشتن بهتر پای سوارکار درون رکاب اختراع شد. چکمه های پاشنه دار برای مردان، به سرعت مد شد. 1509- 1547: هنری هشتم، پادشاه انگلستان، طرفدار کفشهایی با پنجه پهن و عریض بود؛ که گاهی اوقات 12 اینچ عرض داشت. 1533: کاترین دمدیسی،همسر ایتالیایی کوتاه قد دوک اورلئان، که در سن 14 سالگی با او ازدواج کرد، کفش هایی با دو اینچ ارتفاع می پوشید تا قد خود را بلندتر نشان بدهد. ممکن است کفش پاشنه بلند توسط لئونارد داوینچی اختراع شده باشد(1452-1519). 1553-1558: مری تودور، پادشاه انگلستان، بلندترین کفش هایی که ممکن بود می پوشید. از آن زمان تا اویل قرن نوزدهم، کفش های پاشنه بلند برای مردان و زنان متداول و رایج بود. نیمه قرن شانزدهم: نوعی کفش بسیار بلند به نام chopine در میان زنان ایتالیا، اسپانیا و فرانسه متداول شد. این کفش، پایه ای از جنس چوب یا چوب پنبه به بلندی 24 اینچ داشت. 1628: مهاجران به ایالت ماساچوست رسیدند. قانونی تصویب شد که چکمه های بلند را ممنوع می کرد. 1660: کفاشی فرانسوی به نام نیکلاس لستیج، که در کار خود بسیار ماهر بود و برخی او را به جادوگری متهم می کردند، کفاش پادشاه لوئیس خیو شد. کفش لوئیس خیو، که با نقاشی هایی از مناظر جنگ تزئین شده بود، پاشنه هایی به بلندی پنج اینچ داشت. 1793: ماری آنتونی پاشنه های دو اینچی می پوشید. با آغاز انقلاب فرانسه در قرن هجدهم، کفش ها از هر زمانی کوتاهتر شد. اوایل قرن نوزدهم: کفش های مسطح و صندل های به سبک یونانی رایج شد. 1865: کفش کتانی یا راحتی، با رویه کتان و کف لاستیکی، برای بدمینتن و تنیس اختراع شد. ارتفاع پاشنه کفش خانمها تغییر می کرد، اما تا آخر این قرن از دو اینچ بیشتر نمی شد. 1955: پاشنه های دشنه ای بلند که در ایتالیا ساخته شده بود، برای زنان مد شد. بسیاری از کفش های نوک دار برای هر دو جنسیت متداول شد. دهه 1970: بازگشت کفش های مسطح و صاف دهه 1980: تنوع کفش های ورزشی و محبوبیت بسیار آنها. بسیاری از زنان از آنها، برای کار و سفر استفاده می کنند. [/align]

دومین برج بلند دنیا یک صندلی است/ عكس این برج كه دومین برج بلند دنیا نیز هست، "اویز" نام دارد كه توسط یك شركت مهندسی آلمانی در شهر كیپ تاون آفریقای جنوبی طراحی و ساخته می شود. منبع: عصر ایران

سقف های به ظاهر بلند سقف های به ظاهر بلندبا ایجاد تغییر و تحولات جدید در فضاهای شهری و تبدیل ساختمان های یک یا دو طبقه به آپارتمان ها و برج های چندین طبقه سر به فلک کشیده، بسیاری از ویژگی های ساختاری ساختمان ها نیز دچار تغییرات عمده گشته اند. در این میان کاهش فاصله میان کف تا سقف از آن جمله اند؛ به این معنا که سقف های ۳ متر یا حتی بیشتر به سقف های ۲ متر و ۷۰ یا ۸۰ سانتی متر تبدیل شده اند که البته با این وجود آپارتمان های امروزی دارای وضعیتی قابل قبول هستند ولی بعضی از واحدهای زیرزمینی یا زیرشیروانی و همچنین خانه های دوبلکس از سقف های کوتاه تری از میزان یادشده در فوق برخوردارند. در چنین شرایطی با به کارگیری ترفندهایی بسیار ساده در جهت ایجاد خطاهای بصری، ارتفاع دیوارها و در نهایت سقف را می توان افزایش داد. این راهکارها در هر مکانی با سقف کوتاه قابل اجرا و موثر خواهند بود. کافی است به یک و یا چند پیشنهاد زیر عمل کنید: ۱- دو و یا سه دیوار از اصلی ترین دیوارهای فضای مورد نظرتان را با کاغذ دیواری راه راه پوشش دهید. کاغذ دیواری انتخابی ممکن است از تک گل هایی تشکیل شده باشد که در نهایت خطوط عمودی از گل را ایجاد کند. شما حتی می توانید طرح راه راه را با به کارگیری تکنیک های رنگ آمیزی و به وسیله رنگ ایجاد کنید. ۲- بر روی اغلب دیوارهای اصلی، دیوارکوب هایی با طول بلند و فرمی کشیده از بالا به پایین نصب کنید. برای این منظور تابلوهای عمودی، آینه های قدی و یا حتی نورپردازهای بلند دیوارکوب مناسب هستند. ۳- اگر پنجره فضای اتاق شما قدی نیست و شما پرده ای متناسب با ارتفاع پنجره بر آن آویخته اید، پرده موجود را با پرده قدی تعویض کنید. در ضمن می توانید اندکی از پارچه پرده را اضافه در نظر گرفته و آن میزان اضافی را بر روی سطح زمین قرار دهید. به هنگام انتخاب پارچه پرده ای توجه داشته باشید، پارچه هایی با طرح راه دار عمودی به افزایش ظاهری ارتفاع پنجره و در نهایت سقف کمک بیشتری خواهند کرد. ۴- وجود هر نوع رنگی در گچ بری ها و ابزارهای گچی واقع در سقف اصلی و سقف کاذب ممنوع است. رنگ آمیزی حتی قسمت هایی از گچ بری های سقف سبب جلب توجه شده و به همین ترتیب نظرها را به سوی کوتاه بودن سقف هدایت می کند. ۵- دیوارها را همواره با رنگی تیره تر از سقف رنگ آمیزی کنید. هرچه سقف روشن تر باشد بلند نیز به نظر می آید. ۶- نورپردازی سقف های کوتاه با چراغ های پایه بلند سربالا و یا هر نورپرداز دیگری از این نوع، راهکار دیگری برای افزایش ظاهری این ارتفاع است. در صورتی که دور سقف فضای شما را سقف کاذب توخالی محصور کرده است، با نورپردازی مابین فضای دو سقف به وسیله شلنگ های نورانی و یا لامپ های مهتابی سقف اصلی را بلندتر جلوه دهید. ۷- در چنین فضاهایی کاربرد لوازم دکوراسیونی و تزئینی _ کاربردی با فرم عمودی و بلند می تواند موثر باشد. ۸- بهترین انتخاب برای گیاهان و درختچه های آپارتمانی در این فضاها، درخت کاج مطبق است، نوک سربالا و جهت آن، چشم را به طرف بالا هدایت می کند. در واقع هدف اصلی برای کلیه پیشنهادهای فوق ایجاد خطوط عمودی است که چشم برای تعقیب موضوع مورد نظر در فواصل کف تا سقف و برعکس در حرکت باشد. هرچه مدت زمان این حرکت عمودی بیشتر باشد، فاصله نیز طولانی تر به نظر می آید.

استفاده کردن پرده بلند برای پنجره های کوتاه ما همواره تصور می کنیم که در اندازه گیری جهت دوخت پرده های خانه مان حتماً ارتفاع پرده می بایست با حداکثر ۱۰ تا۲۰سانتیمتری با ارتفاع پنجره در نظرگرفته شود، زیرا گمان می کنیم با آویختن پرده های بلند برای پنجره های کوتاه خانه مان به دلیل خالی ماندن فاصله دو تکیه پرده کنار زده شده، دیگر نمی توانیم پرده را به گوشه یی جمع کرده و از نور بیشتر و یا حتی در صورتی وجود فضای زیبای بیرون از منظره خارج از پنجره نیز لذت ببریم. ولی ما به شما خواهیم گفت که با وجود داشتن پنجره های کوتاه در صورتی که شرایط پنجره خانه تان ایجاب می کند و یا حتی اگر خودتان بیشتر به پرده های بلند و قدی علاقه مند هستید، با خیال راحت آنها را تهیه کنید. ما به شما راهکار تزیین فاصله میان دوتکه پرده کنارزده خانه تان را ارایه خواهیم داد. همانطور که در تصاویر ملاحظه می کنید با کمی ابتکار و سلیقه و با استفاده از لوازم موجود در خانه این فاصله خالی به صورتهای مختلفی قابل تزیین است. البته در بیشتر خانه ها سازندگان از فضای پایینی پنجره های کوتاه برای قراردادن رادیاتورهای خانه استفاده می کنند ولی در غیر این صورت می توانیم از این مکان برای قراردادن گلدانهای گل و گیاه طبیعی استفاده کنیم. ▪ این کار دارای دو مزیت است. ۱) چشم انداز بسیار زیبایی را از پنجره خانه مان نمایان می سازد. ۲ ) به دلیل آنکه گیاهان به نور احتیاج دارند و پشت پنجره نیز مکان خوبی برای پرورش آنهاست، بخوبی رشد کرده و محیط خانه را نیز با صفا و با طراوت می سازد. حال تصمیم با شماست که این فضا را با گذاشتن میز، چهار پایه و غیره تزیین کنید و یا گلدانی صندوقی شکل مناسب با آن فضا سفارش داده تا به صورت ثابت براساس فصول مختلف از گلها و گیاهان متناسب با آن فصل بکارید.

سازه های متداول برای ساختمان های بلند (1) تهيه كنندگان :عبدالامير كربلايي و سارا مظاهري اهمیت اثر نیروی جانبی با بالا رفتن ارتفاع ساختمان با سرعت زیادی افزایش می یابد. در ارتفاع معینی تغییر مکان جانبی ساختمان چنان زیاد می شود که ملاحظات سختی کنترل کننده طرح می گردند تا اینکه مقاومت مصالح سازه ای . درجه سختی اساسا بستگی به نوع سیستم سازه دارد . بعلاوه بازده هر سیستم خاصی مستقیما با مقدار مصالح مصرف شده ارتباط دارد.بنابراین از بهینه کردن سازه برای شرایط فضایی معینی باید با حداقل وزن حداکثر سختی حاصل شود . این عمل منجربه ابداع سیستم های سازه ای مناسب برای حدود ارتفاعات معین میگردد. بعضی از عواملی که در توسعه این سیستم های تازه نقش مهمی داشته اند عبارتند از: * مصالح سازه ای با مقاومت زیاد. * عمل مرکب بین عناصر سازه ای ساخته شده از دو یا چند نوع مصالح. * روش های جدید اتصال قطعات. * تخمین رفتار پیچیده سازه ها به وسیله ماشین های حسابگر الکترونیک(کامپیو تر). * استفاده از مصالح ساختمانی سبک تر. * روش های اجرایی جدید. در بخش های زیر متداول ترین سیستم های سازه ای مورد بحث قرار می گیرند.در این بحث ها طرح های هندسی نمونه،رفتار سازه ها تحت بار گذاری،و بازده سیستم ها مورد تأکید می باشند. * سازه دیوار باربر * سازه هسته برشی * سازه تیر دیواری سازه دیوار باربر از لحاظ تاریخی سازه های ضخیم و سنگین ساخته شده از مصالح بنایی بوده اند.وزن زیاد و انعطاف ناپذیری آنها در طرح افقی باعث عدم استفاده مؤثر از آنها در ساختمان های بلند گردید.اما پیشرفت تکنولوژی جدید در استفاده از مصالح بنائی مهندسی ساخته شده و قطعات بتنی ساخته مفهوم دیوار باربر را برای ساختمان های با ارتفاع متوسط اقتصادی ساخته است. این سیستم برای انواعی از ساختمان ها که در آنها تقسیمات مکرر فضا لازم است مانند آپارتمان ها و هتل ها قابل استفاده می باشد. روش دیوار باربر برای انواع طرح و شکل ساختمان ها مناسب است.نقشه های افقی این طرح ها از شکل های مستطیلی ساده تا شکل های دایره ای و مثلثی متغییر می باشند. سازه های دیوار باربر عموماً شامل مجموعه ای از دیوارهای خطی می باشند.بر اساس نحوه قرار گرفتن این دیوارها در ساختمان آنها را می توان به سه گروه اصلی تقسیم نمود: * سیستم دیوار عرضی که شامل دیوار های خطی در امتداد عمود بر طول ساختمان می باشد و در نتیجه مانع نما کاری نمای اصلی نمی گردد. * سیستم دیوار طولی که شامل دیوارهای خطی موازی طول ساختمان می باشد این رو دیوار نمای اصلی را تشکیل می دهد. * سیستم دو طرفه که شامل دیوارهای موازی عرض و طول ساختمان می باشد. همچنبن ممکن است ساختمان را بطور مشخصی به قسمت های سازه ای مختلف تقسیم کرد بطوریکه هر قسمت سیستم دیوار جداگانه ای را به کار ببرد. ترتیب قرار گرفتن دیوارها که در اینجا بحث شد در مورد ساختمان های مستطیلی ممکن است به وضوح قابل بیان باشد،اما در مورد ساختمان های با تصاویر افقی پیچیده تر طبقه بندی کردن ممکن است تا حدودی مشکل باشد. رفتار سازه دیوار بار بر تحت بار گذاری بستگی به مصالح مصرف شده و نحوه اثر متقابل صفحه افقی کف و صفحه قائم دیوار دارد.به عبارت دیگر این رفتار تابعی از درجه پیوستگی(اتصال) دیوارها به یکدیگر و به دال های کف می باشد.اتصال سازه کف به دیوارهای پیوسته را باید مفصلی تصور کرد.(با فرض هیچگونه سیستم اتصال خاصی بکار نرفته باشد)،در صورتی که در ساختمان های بتنی در محل ریخته شده ،دال هاو دیوارها بطور واقعی متصل و پیوسته هستند. واضح است که ساختمان بتنی در محل ریخته شده ،با توجه به رفتار سه بعدیش،خیلی سخت تر از ساختمان ساخته شده ار مصالح بنائی یا قطعات پیش ساخته مفصلی می باشد و این نکته بتن را برای ساختمان های بلندتر اقتصادی می سازد. بارهای قائم با ایجاد خمش از سازه کف مستقیما به دیوارها انتقال می یابند.دهانه های متداول کف ها (یعنی فاصله بین دیوارها ) بسته به ظرفیت حمل بار وصلبیت جانبی سیستم کف و عوامل دیگر بین 12 تا 25 فوت متغیر می باشند.چون دیوار بارها را خیلی شبیه به یک ستون باریک و عریض مقاومت می کند پایداری آن در مقابل کمانش باید کنترل گردد. تنش های فشاری در دیوار تابعی از دهانه کف،ارتفاع و نوع ساختمان ،و اندازه و ترتیب سوراخ های دیوار(برای در و پنجره و غیره)می باشد. سوراخ های دیوار باید روی یک محور قائم قرار داده شود تا از تمرکز و ترکیب تنش ها در اثر ترتیب متناوب پنجره ها اجتناب گردد. کف هایی که بصورت خارج از مرکز به دیوارها متصل می باشند لنگرهای خمشی ایجاد می کنند که دیوار باید آنها را نیز مقاومت کند. نیروهای افقی به وسیله سازه کف که مانند دیافراگمی افقی عمل می کند به دیوارهای برشی موازی امتداد نیرو توزیع می شود. ین دیوارهای برشی به دلیل صلبیت زیاد شان مانند تیرهای با عمق زیاد عمل می کنند و در مقابل برش،خمش و واژگونی مثل آن واکنش نشان می دهند. در مقابل نیروی باد موازی با جهت کوتاه ساختمان،دیوارها در سیستم دیوار عرضی نه فقط بارهای وزن را تحمل می کنند بلکه در مقابل برش ناشی از باد نیز مقاومت می نمایند. از طرف دیگر سیستم دیوار طولی این دو وظیفه دیوارها را هم جدا می کند. دیوارهای طولی بارهای وزن را تحمل می نمایند و نیروهای باد را به صورت خمش موضعی به دیافراگم کف یا مستقیما به دیوارهای برشی واقع در وسط یا دو انتهای ساختمان منتقل می کنند. در مورد اثر باد روی ضلع کوتاه ساختمان که اهمیت کمتری دارد، دیوارهای باربر در سیستم دیوار طولی اکنون به صورت دیوار های برشی نیز عمل می کنند. در سیستم دیوار عرضی دیوارهای برشی را ممکن است در امتداد کریدور مرکزی قرار داد. در ساختمان های بتنی در محل ریخته شده، پایداری در اثر رفتار یکپارچه سیستم کف-دیوار که مانند یک واحد صندوقی با خمش واکنش نشان می دهد تامین می گردد. بنابراین با فرض دیافراگم های کف بی نهایت صلب آنها مستقیماً به نسبت سختی نسبی شان بارهای باد را مقاومت می کنند.اما اگر طرح دیوارها چنان باشد که نیروی برآیند باد از مرکز جرم دیوار های مقاوم عبور نکند،پیچش ایجاد می شود که باعث افزایش برش در بعضی از دیوار ها می گردد. رفتار دیوار برشی در مقابل بار گذاری جانبی به مقدار زیاد بستگی به شکل آن در تصویر افقی یعنی اینرسی حاصله در مقابل خمش دارد. دیوارهای برشی به ندرت دیوارهای توپر می باشند زیرا غالبا در آنها سوراخ هایی برای پنجره و غیره تعبیه می شود که باعث ضعیف شدن آنها می گردد. تعداد، اندازه، و ترتیب قرار گرفتن این سوراخ ها ممکن است شدیداً در رفتار دیوار تأثیر داشته باشد. اگر دیوار فقط دارای سوراخ های پنجره کوچک باشد تحت بار گذاری جانبی مثل دیوار تو پر رفتار می کند. بارهای زیاد وزن چنان فشاری در دیوار تولید می کنند که دوران(خمش) ایجاد شده در اثر باد هرگز قادر به غلبه کردن آن در طرف رو به باد نمی باشد. با قرار دادن سوراخ های در دریک دیوار برشی داخلی به طور متناوب بطوریکه در آن دیوار به صورت واحد هایی تکرار می شود. نتیجه مشابه ای به دست می آید. اما در منتهی الیه دیگر که در آن سوراخ ها به صورت شکافی دیوار را به دو واحد جدا تقسیم می کنند هر یک از واحد ها به صورت دیوار جداگانه عمل می نمایدو نصف بار را تحمل می کند.در چنین حالتی به دلیل بارهای وزن بالنسبه کم امکان اینکه در دیوار کشش ایجاد شود کاملاً وجود دارد. همچنین برای دیوار برشی داخلی در جایی که پیوستگی در عرض کریدور فقط بوسیله دال کف تامین می شود، با اطمینان می توان فرض نمود که دو قسمت دیوار به صورت جداگانه و انفرادی عمل می کنند ولی به علت وزن مرده بیشتر ممکن است در اثر باد کشش ایجاد نشود. تعیین رفتار سیستم دیواری که بین حالت های منتهی الیه مورد بحث در بالا قرار دارد نسبتاً مشکل است. رفتار این سیستم های دیواری بستگی به مقدار صلبیت ایجاد شده بوسیله قسمت های فوقانی و تحتانی پنجره ها (یا درها) در مقابل برش قائم دارد. دیوار را ممکن است به صورت دو قطعه جدا تصور نمود که موقع مقاومت کردن بارهای جانبی تا حدودی روی یکدیگر اثر متقابل دارند. در این بحث فرض شده است که دیوار های بار بر،تو پر و مسطح و در صفحه های قائم باشند. اما دیوارها ممکن است از شبکه ای از عناصر مورب یا اعضاء خطی ستونی در فواصل نزدیک تشکیل شده باشند.آنها همچنین ممکن است منحنی شکل یا تاب دار و در صفحه های مایل قرار گرفته باشند. سازه هسته برشی سیستم دیوار خطی بار بر برای ساختمان های آپارتمانی که در آنها وظایف و نحوه استفاده ساختمان ثابت است کاملاً مناسب می باشد. اما برای ساختمان های تجارتی و اداری حداکثر انعطاف پذیری در تقسیم بندی فضا لازم می باشد، از این رو در این ساختمان ها فضاهای باز و وسیع مطلوب است که بتوان آنها را به وسیله جدا کننده های متحرک تقسیم کرد. یک راه حل متداول این است که سیستم های قائم حمل و نقل و توزیع انرژی (مانند آسانسور، پله ها، و مجراهای عبور وسایل مکانیکی) را یک جا جمع کرده تا بسته به اندازه و وظیفه ساختمان تشکیل هسته یا هسته هایی بدهند. این هسته ها به عنوان سیستم های دیوار برشی مورد استفاده قرار می گیرند و پایداری جانبی لازم را برای ساختمان تأمین می کنند. به نظر می رسد که از لحاظ شکل و محل هسته در داخل ساختمان هیچگونه محدودیتی وجود نداشته باشد. خصوصیات سیستم های هسته ی به قرار زیر می باشند: * شکل هسته - هسته باز در مقابل هسته بسته - هسته تنها در مقابل هسته توام با دیوارهای خطی * تعداد هسته ها: هسته انفرادی در مقابل چندین هسته. * محل هسته ها: داخلی در مقابل محیطی و در مقابل خارجی * ترتیب قرار گرفتن هسته ها: متقارن در مقابل نا متقارن * هندسه ساختمان به عنوان مولد شکل هسته: مولد مستقیم در مقابل مولد غیر مستقیم هسته ها را می توان از فولاد ، بتن یا ترکیبی از هر دو ساخت. در هسته قابی فولادی برای رسیدن به پایداری جانبی مطلوب ممکن است از خر پای ویراندیل استفاده کرد.سیستم قاب ویراندیل نسبتا انعطاف پذیر است، از این رو فقط برای ساختمان های بالنسبه کوتاه به کار می رود. برای ساختمان های بلند تر در قاب ویراندیل از مهار بندی قطری (به صورت خر پای قائم) استفاده می شود تا سختی لازم برای هسته به دست آید. مزیت هسته های قابی فو لادی در سوار کردن نسبتا سریع قطعات پیش ساخته می باشد. از طرف دیگر هسته بتنی علاوه بر حمل بارها فضا را نیز محصور می کندو از لحاظ حفاظت در مقابل آتش هیچ گونه ملاحظه اضافی لازم نیست. فقدان شکل پذیری و قابلیت تغییر شکل پلاستیک بتن به عنوان یک ماده ساختمانی از لحاظ بار گذاری زلزله اشکال این نوع هسته ها می باشد. هسته های برشی را می توان به صورت تیرهای بسیاری مجسم کرد که از زمین طره شده و بارهای جانبی را مقاومت می کنند. بنابراین تنش های خمشی و برشی تولید شده در هسته،با فرض اینکه تاب رفتار یک هسته تحت بارهای جانبی بستگی به شکل، درجه همگن بودن و صلبیت آن و جهت بار دارد. در هر طبقه سوراخ هایی در هسته وجود دارد و مقدار پیوستگی ایجاد شده به وسیله قسمت های فو قانی و تحتانی این سوراخ ها روی رفتار هسته اثر تعیین کننده دارد. هسته بخصوص تحت بار گذاری نا متقارن که پیچش ایجاد می کند ممکن است مانند یک مقطع باز عمل کند و قسمت بالای آن تاب بردارد. بنابراین در قسمت فوقانی هسته تنش های برشی پیچشی اضافی و در پای آن خمش جانبی و برش اضافی در بال ها تولید می شود. سازه تیر دیواری * سیستم های فاصله گذاری و خر پای متناوب : * سیستم های مرکب از قاب و دیوار برشی: * سیستم های دال مسطح: * سیستم های مرکب از دیوار برشی و قاب توأم با خرپا های کمر بندی صلب: * سیستم های لوله ای در سازه برج: سیستم های فاصله گذاری و خر پای متناوب در این بخش اساساً تیر های به ارتفاع طبقه که دهانه ها در جهت کو تاه ساختمان می پوشانید مورد نظر ما می باشد . این تیرها که بر ردیف هائی از ستون ها در امتداد دیوارهای خارجی متکی می باشند ممکن است خرپاهای فولادی یا بتنی ، و یا دیوارهای بتنی تو پر باشند. متداول ترین سازه های تیر دیواری سیستم های فاصله گذاری و خرپاهای متناوب می باشند. خرپاها یک طبقه در میان به کار برده می شوند. این خرپاها دال های کف را هم در تار فوقامی و هم در تار تحتانیشان نگه می دارند. فضای آزادی که در طببقات متناوب (یک در میان) ایجاد می شود برای بعضی از انواع ساختمان ها که در طرح ریزی فضاهای آنها انعطاف پذیری لازم است سودمند می باشد. ساختمان متشکل از خرپاهای متناوب از سیستم فا صله گذاری خیلی سخت تر می باشد. در اینجا خرپاها در تمام طبقات بکار می روند ولی بصورت متناوب قرار داده می شوند. با به کار بردن تیرهای دیواری به ارتفاع طبقه بطور متناوب، دال های کف فقط نصف فاصله بین خرپاها رامی پوشانند و فضاهای باز نسبتاً بزگی ایجاد می شود. این دال های کف از یک طرف روی تار فوقانی یک خرپا قرار دارند و از طرف دیگر از تار تحتانی خرپای بعدی که در طبقه بالا قرار دارد آویزان می شوند. طرز قرار گرفتن خرپاها در ارتفاع ساختمان تا حدودی شبیه طرح آجر کاری دیوارها می باشد. سیستم خرپاهای متناوب در موقع مقاومت بارهای افقی و قائم به نحو خیلی مؤثری عمل می کند. این روش در مورد ساختمان های بلند نسبت به قاب هایی که بطور معمولی مهار بندی شده اند در حدود 40 در صد کمتر فولاد مصرف می کند و اتصالات کمتری در محل ساختمان لازم دارد. این سیستم تاکنون برای ساختمان های تا حدود 30 طبقه به کار رفته است. در سازه های تیر دیواری سیستم فاصله گذاری طبقاتی که دارای خرپا هستند، مانند قطعات صلب، فوق العاده سخت می باشند و به سختی تغییر شکل می دهند. .ولی طبقات باز (طبقاتی که دارای خرپا نمی باشند) فقط ازستون ها می توانند برای تحمل بار جانبی استفاده کنند. تغییر شکل این ستون ها مشابه تغییر شکل ستون های یک قاب صلب معمولی می باشد. در سیستم خرپای متناوب فرض می شود که دال های کف مانند دیافراگم های افقی بی نهایت سخت عمل کنند، از این رو همه نقاط واقع در روی هر یک از کف ها تغییر مکان افقی مساوی خواهند داشت. بنا براین قاب های خرپایی مجاور یکدیگر مجبورند که مشترکاً بصورت واحد عمل کنند. به عبارت دیگر از جمع تغییر شکل های جداگانه دو قاب مجاور بطور تقریبی حالت تغییر شکل یافته تمام سیستم بدست می آید. تغییر شکل ساختمان مشابه تغییر شکل یک تیر طره ای صلب می باشد. منحنی تغییر شکل ساختمان نشان می دهد که لازم نیست ستون ها برای لنگرهای خمشی در امتداد جهت کوتاه ساختمان طرح کردند. بنابراین دال های کف که مانند دیافراگم های صلب عمل می کنند تمام برش ناشی از باد (یابه طور کلی بار های جانبی) را به خر پاها منتقل می کنند و این خرپاها به نوبه خود بارها را به صورت نیروهای محوری به ستون ها انتقال می دهند. چون خر پاها باید برش قائم را مقاومت کنند، هر گونه بازشدگی در تیر های دیواری در آنها تغییر شکل ایجاد می کند وباعث کاهش صلبیت تیرها می گردد. ستون های خارجی را می توان چرخاند به طوری که جان آنها عمود بر خرپا قرار بگیرد تا بدین وسیله از محور های قوی آنها برای مقاومت نیرو های بار در جهت طولی استفاده شود. سختی جانبی در جهت طول ساختمان را می توان به طرق مختلف از جمله اضافه کردن قطعات سازه ای پیش ساخته در بالاو پایین پنچره ها افزایش داد. سیستم های مرکب از قاب و دیوار برشی * 1- سیستم های مرکب از قاب مفصلی و دیوار برشی: * 2- سیستم های مرکب از قاب مفصلی،قاب ویراندیل و دیوار برشی: * 3- سیستم های مرکب از قاب صلب و دیوار برشی: * *تغییر شکل حالت برش قاب صلب: * *تغییر شکل حالت خمش دیوار برشی: * *تاثیر متقابل قاب و هسته برشی: سیستم های قالب صلب خالص برای ساختمان های مرتفع تر از 30طبقه عملی نمی باشد.در چنین مواردی یکی از انواع دیوار برشی نیز در قاب به کار برده می شود تا بارهای جانبی را مقاومت کند. دیوارهای برشی یا بتنی می باشند و یا از مهار بندی فولادی مشبک (خرپایی) تشکیل می گردند. این دیوارها ممکن است هسته های داخلی، بسته مانندهسته های دور محوطه های آسانسورها و پله ها، یا دیوارهای موازی در داخل ساختمان، و یا خرپاهای نمایی قائم باشند. شکل های گوناگون نقشه های افقی،راه حل های مختلف ممکن را برای طرح های افقی نشان می دهند. سیستم های هسته ای در ارتباط با فرم ساختمان از نقطه نظرهای زیر طبقه بندی شوند. * محل و موقعیت هسته ها - هسته های نمایی خارجی - هسته های داخلی :هسته هایی نمایی،هسته ها در داخل ساختمان - هسته های خارجی از مرکز * تعداد هسته ها - هسته های منفرد - هسته های شکافته - هسته های چندتایی * شکل هسته ها. - شکل های بسته: مربعي ، مستطيلي، دایره ای و مثلثی. - شکل های باز: x شکل، I شکل و ناودانی شکل. - شکل هایی که از فرم ساخمان الهام می گیرند. سیستم های مرکب از قاب و دیوار برشی بر اساس رفتارشان تحت بارگذاری جانبی دسته بندی می شوند که ممکن است یک از سه نوع زیر باشند. 1- سیستم های مرکب از قاب مفصلی و دیوار برشی: در این سیستم چون اتصالشان تیرهای قاب به ستون ها مفصلی می باشد، قاب فقط می تواند بارهای وزن را تحمل کند. دیوار برشی تمام بارهای جانبی را مقاومت می کند. 2- سیستم های مرکب از قاب مفصلی،قاب ویراندیل و دیوار برشی: نیروهای جانبی به وسیله دیوار برشی و قاب صلب(یعنی قاب ویراندیل) مشترکاً مقاومت می گردند.قاب های داخلی و قاب های نمایی طولی فقط بارهای وزن را تحمل می کنند. 3- سیستم های مرکب از قاب صلب و دیوار برشی: به کار بردن فقط دیوارهای برشی به منظور جذب بارهای جانبی برای ارتفاعات بیش از 500 فوت غیر عملی می باشد.برای اینکه هسته ها به اندازه کافی قوی باشند باید ابعاد آنها خیلی بزرگ انتخاب شود که در این صورت دیگر برای دستگاه های حمل و نقل قائم و توزیع انرژی مناسب نخواهند بود. به علاوه تغییر شکل آنها ممکن است چنان زیاد باشد که در دیوارهای جدا کننده و پنجره ها ترک ایجاد کند و یا حتی در ساکنین ساختمان واکنش های روانی ناگوار به وجود آورد.با به کار بردن قاب صلب که برای مقاومت نیروهای جانبی با دیوار برشی سهیم می شود بر صلبیت جانبی ساختمان به مقدار زیادی افزوده می گردد.تغییر شکل کل سیستم های متشکل از دیوار برشی و قاب صلب که روی یکدیگر اثر متقابل دارند با جمع کردن حالت های تغییر شکل جداگانه دیوار و قاب بدست می آید. تغییر شکل حالت برش قاب صلب: توجه کنید که شیب منحنی تغییر شکل در پای ساختمان در جایی که بیشترین برش اثر می کند حداکثر می باشد. تغییر شکل حالت خمش دیوار برشی: دیوار برشی ممکن است یک دیوار بتنی توپر یا یک خر پای فولادی قائم باشد.این دیوار برشی ممکن است یک هسته داخلی،دیوار های داخلی،دیوار های داخلی موازی و یا یک دیوار نمایی باشد. دیوار برشی مانند یک تیر طره ای قائم عمل می کند و مانند آن خم می شود. توجه کنید که شیب منحنی تغییر شکل در بالای ساختمان حداکثر می باشد و این دلالت بر این قسمت ساختمان دیوار برشی در ایجاد سختی کمترین سهم را دارد. تاثیر متقابل قاب و هسته برشی: برای یافتن اثر متقابل قاب و دیوار برشی تغییر شکل های دو حالت فوق را با هم جمع می کنیم که یک منحنی s کشیده حاصل می شود. به علت خصوصیات تغییر شکلی مختلف دیوار برشی و قاب، دیواربرشی به وسیله قاب در قسمت بالای ساختمان به عقب کشیده می شود و در قسمت پایین ساختمان به جلو رانده می شود. از این رو برش ناشی از باد (یا زلزله) در قسمت بالای ساختمان اساساً به وسیله قاب و در قسمت پایین ساختمان اساسا به وسیله دیوار برشی گرفته می شود.

چه مي كند كفش پاشنه بلند

عکس درختان بلند وکهن سال بزرگترین درختان زمین تصور کنید که در طول قرون و اعصار زنده بوده اید. حتا پیش از زمانی که بابلی ها تقسیم بندی های زمانی را به شکلی که ما امروز می شناسیم، ابداع کردند. در نظر بگیرید که شاهد گسترش امپراتوری های پارس، یونان و روم بوده اید ، تولد ادیانی چون یهودیت، مسیحیت و اسلام را نظاره کرده اید و امروز هم زنده اید وپیشرفت های سرسام آور علمی و فنی را شاهد هستید. افسانه نیست. واقعیت دارد. چرا که این درختان بیش از 110 متر ارتفاع دارند و سن آنهابین 3500 تا 4800 سال است.