لطفا جهت استفاده از تمام مطالب ثبت نام کنید
جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'ترکیه'.
3 نتیجه پیدا شد
-
شیرینی انگشتی(ترکیه ای) در قابلمه ای 2 لیوان آب را می ریزیم و داخل آن مارگارین، نمک و شکر را اضافه می کنیم و می گزاریم تا بجوشد.بعد از جوشیدن آب، آرد را روی مواد به... مواد لازم برای خمیر شیرینی: آب= 2 لیوان مارگارین= 50 گرم شکر= 1 ق م نمک= 1 ق چ آرد =2/5 لیوان تخم مرغ =3 عدد نشاسته= 1 ق س روغن مایع برای سرخ کردن مواد لازم برای شربت: شکر= 3/5 لیوان آب =2/5 لیوان آب لیموی تازه =1 ق م طرز تهیه خمیر شیرینی: در قابلمه ای 2 لیوان آب را می ریزیم و داخل آن مارگارین، نمک و شکر را اضافه می کنیم و می گزاریم تا بجوشد.بعد از جوشیدن آب، آرد را روی مواد به آرامی می ریزیم و همزمان مرتبا هم می زنیم( دقت کنید که سریع و مرتب هم بزنید) و به همین صورت به مدت 3 یا 4 دقیقه می پزیم. بعد از اینکه از روی اجاق برداشتیم تخم مرغ ها را تک تک همراه با هم زدن اضافه می کنیم. و در آخر هم نشاسته را روی مواد می ریزیم و هم می زنیم. خمیر آماده شده را تکه تکه کرده و به شکل انگشت در می آوریم . ودر روغن مایع سرد می ریزیم . و بعد از تمام شدن همه را باهم سرخ می کنیم. طرز تهیه شربت: شکر را در آب می ریزیم وبه مدت 15 دقیقه می جوشانیم و در آخر ابلیموی تازه را می ریزیم. شیرینی های آماده شده را داخل شربت می ریزیم تا شربت جذب شیرینی شود. توجه کنید بهتر است شربت سرد باشد و شیرینی ها گرم باشند.
-
عکس خبری/ انتخابات پارلمانی ترکیه در انتخابات پارلمانی ترکیه همانطور که پیش بینی می شد با شمارش نهایی آرای انتخابات، حزب عدالت و توسعه با کسب اکثریت آراء برای سومین بار پیاپی موفقیت بزرگ دیگری را برای اسلامگرایان رقم زد. عکس / شینهوا
-
قونیه [align=justify]قونیه مرکز استان قونیه در کشور ترکیه است. آرامگاه مولوی، شاعر فارسی زبان، در شهر قونیه است. نام قونیه در منابع کهن به صورت ایکونیون (Iconıon)، کونیوم (Conıum)و استانکونا (Stancona) آمدهاست. ایکونیون ازکلمه ایکون (Icon) به معنی شمایل گرفته شده است. در اساطیر یونان آمده که بر این شهر اژدهایی چیره شده بود و گه گاه به شهر حمله میکرد و گروهی از زنان و دختران را می بلعید. پرسیوس (Perseus) پسر ژوپیتر این اژدها را کشت و مردم شهر را از بلای او رها کرد. مردم شهر به پاس این رشادت، تصویر پرسیوس را به یکی از دروازه های شهر آویختند. شهر را به مناسبت آن به زبان یونانی ایکونیون (شمایل) میگفتند. این وجه تسمیه وقتی که در حفاری از این شهر سکه هایی به دست آمد که بر روی آنها تصاویری از پرسیوس و اژدها دیده میشود، تایید شد. در دوره رومیان این شهر ایکونیوم خوانده شد. این کلمه در دوره سلجوقیان به اختصار قونیه خوانده شد. نام شهر در منابع فارسی و عربی به شکل قونیه و در ماخذ غربی به صورتConıa، Konıeh و یا Konıa در ترکی امروز به شکل Konya بهکار میرود. قونیه ابتدا تحت سلطه هیتیها بود، بعد به تصرف فریکیه درآمد و مدتی هم تحت حاکمیت لیدیه بود. در قرن ششم قبل از میلاد هخامنشیان ساتراپهایی داشتند. قونیه در آسیای صغیر جزو ساتراپهای هخامنشی بود که تا حدی استقلال داشت. از آثار هیتی ها در قونیه سه اثر عمده باقی مانده است. یکی از آنها در نزدیکی بگ شهری در ۶۵ کیولمتری جنوب غربی قونیه است که پینار افلاطون خوانده میشود و بر روی چشمه ای بنا شدهاست. معروف است که مزار افلاطون در قونیه است و یاقوت حموی در معجم البلدان این نکته را قید کرده است. دومین اثر هم در بگ شهری است و آن یک الهه هیتی است که به وسیله شیرهایی حمل می شود. سومین آنها در ۲۷ کیلومتری شمال شرقی روستای ایلگین (ایلغین) بر سر چشمه ای ساخته شده است. این اثر در سال ۱۹۷۰ کشف شده و کتیبه های هیروگلیف دارد. گزنفون که به اتفاق هزاران سوار در سال ۴۰۲ ق.م. از قونیه عبور کرده است، این شهر را در منتهی الیه شرق فریکیه قید کرده است. این ناحیه بعدها درجنوب فریکیه شمرده شده است. اسکندر در سال ۳۳۴ ق.م. پس از شکست دادن هخامنشیان، آسیای صغیر را به تصرف خود در آورده است. در ابتدای دعوت مسیح، پائولوس یکی از حواریون او در این شهر اقامت گزیده واقامت او بر شهرت واعتبار شهر افزوده است. در عهد ترازن (ترایانوس) امپراتور روم (۱۱۷ – ۹۸ میلادی) یهودیان و مسیحیان در آن شهر ساکن بودند. اندکی پس از کوتاه شدن دست ساسانیان، تعرضات طولانی سپاهیان مسلمان آغاز شد. در قرن اول هجری / هفتم میلادی سپاه معاویه بر قونیه مسلط شدند. اما در آن دیار زیاد دوام نیاوردند. کشاکش از قرن دوم هجری / هشتم میلادی که عباسیان به جای امویان نشستند، تا قرن چهارم / دهم میلادی ادامه داشت. قونیه که از جنوب به مرز نزدیک بود، مثل دیگر شهرهای آناطولی از نیروهای مسلمان سخت آسیب دید. در نیمه دوم قرن پنجم هجری / یازدهم میلادی، بعد از شکست رومانوس دیوچانوس از آلپ ارسلان سلجوقی در نبرد ملازگرد (منازکرت)، آسیای صغیر به دست مسلمانان افتاد و قونیه به سلیمان ابن قتلمش از خاندان سلجوقی سپرده شد. قونیه تا سال ۷۰۰ هجری / ۱۳۰۰ میلادی پایتخت سلجوقیان آسیای صغیر بود. از سال ۴۷۰ هجری/ ۱۰۷۷ میلادی تا ۷۰۰ هجری/ ۱۳۰۰ میلادی شانزده سلطان سلجوقی در قونیه سلطنت کردند. سلسله آنان به دست مغولان و ترکان عثمانی منقرض شد. پس از سلجوقیان، مغولان بر شهر چیره شده بودند. در آغاز قرن ۸ هجری / ۱۴ میلادی یخشی بیگ از آل قرامان علیه مغولان قیام کرد و قونیه را به تصرف درآورد و سورهای شهر را مرمت کرد. اما به هر حال پایتخت آل قرامان شهر لارنده (قرامان) بود. با این همه قونیه اهمیت فرهنگی خود را حفظ کرده بود. در سال ۸۰۰ هجری / ۱۳۹۷ – ۱۳۹۸ میلادی سلطان ییلدریم بایزید عثمانی به قونیه حمله کرد و علاءالدین علی بیگ را کشت و قونیه به تصرف آل عثمان در آمد. از دوره رومیان، در بگ شهری در روستای یونس لر در محل شهر تیبریوپولیس آثاری بدست آمده که در موزه باستانشناسی قونیه نگهداری میشود. دوره سلجوقیان در قونیه از نظر معماری ارزش والایی دارد. در میان این آثار بی تردید باید به سوره ای قونیه اشاره کرد که متاسفانه اکنون از آنها نشانی برجای نمانده است. بنای این سورها را ابتدا علاءالدین کیقباد اول آغاز کرد. هزینه بعضی از آنها را خزانه حکومت پرداخت و برخی از آنها را بزرگان با هزینه های شخصی بنا کردند. این سورها در سال ۶۱۸ هجری / ۱۲۲۱ میلادی به پایان رسید. روی بدنه سوره ای قونیه کتیبه های زیادی قرار داشته و در بعضی از قسمتهای آن آثار هنری و تزئیناتی از آن عصر نصب شده بوده است. این سورها که بر اثر جنگ ها و یا مرور زمان آسیب میدیدند، به وسیله سلجوقیان، قرامانیان و حتی در ابتدای سلسله عثمانیان به وسیله آل عثمان مرمت می شدند. بقایای این سروها در نیمه دوم قرن نوزدهم کاملا از میان رفتهاست. سهل انگاری سلجوقیان در باره مذاهب و فرقه های گوناگون، سبب شده بود که در قرن هفتم هجری / سیزدهم میلادی، تصوف در آناطولی، بهویژه در پایتخت آنان قونیه، پیشرفت وسیعی داشته باشد. قونیه را «دار المعرفه»، «دار الارشاد» و «دار الموحدین» میخواندند. در زمان سلطنت سلطان علاء الدین کیقباد اول قونیه مطاف عارفان و مجمع اهل معرفت بوده است. در این عهد سلطان العلما بهاءالدین، مولانا جلالالدین رومی، سید بره انالدین محقق ترمذی، اوحدالدین کرمانی، شمسالدین تبریزی، شیخ محیالدین ابن عربی، شیخ سعدالدین جندی، شیخ سراجالدین قیصری، فخرالدین عراقی، شیخ شهابالدین سهروردی، شیخ سعدالدین حموی، شیخ بغوی، شیخ نجم الدین رازی از کسانی بودند که از اطراف و اکناف کشورها و شهرهای اسلامی (برخی از آنان بارها) رنج سفر به قونیه را تحمل کرده بودند. پس از آنکه قونیه به دست آل عثمان افتاد حکومت آن اکثرا به شاهزادگان عثمانی واگذار شد. ابتدا جم سلطان، پس از وی عبدالله پسر بزرگ بایزید، پس از مرگ وی شهنشاه و پس از فوت وی شاهزاده محمد امارت قونیه را عهده دار بودند. قونیه در دوره آل عثمان وجه سیاسی خود را از دست داد اما حیات ادبی و عرفانی این شهر هنوز ادامه دارد. [/align]
