لطفا جهت استفاده از تمام مطالب ثبت نام کنید
جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'داروهای'.
5 نتیجه پیدا شد
-
داروهای ضد فشار خون مهار کننده کانال کلسیمید منجر به سرطان لب شود
amid پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در اطلاعات دارویی
داروهای ضد فشار خون مهار کننده کانال کلسیمی مانند ادالات (Adalat) می توانند منجر به سرطان لب شود پژوهشگران علوم پزشکی در کالیفرنیای شمالی می گویند نتایج تحقیقات آنان بر روی یک سری از داروهای فشار خون از جمله ادالات (Adalat) نشان دهنده این موضوع است که این داروها می توانند روند ابتلا به سرطان لب را تسریع کنند . به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، ادالات (Adalat) یا نیفیدیپین یک عامل مهار کننده کانال کلسیمی می باشد و به عنوان انساع دهنده قوی عروق سرخرگی محیطی باعث شل شدن عضلات صاف می شود. این محققین اضافه کردند که تحقیقات جدید ثابت می کند که چند نمونه از داروهای فشارخون بالا از جمله ادالات (Adalat)، نیفیدیاک (Nifediac) و کوردیپین(Cordipin)، خطر ابتلا به سرطان لب را در سفیدپوستان افزایش می دهند زیرا این داروها میزان حساسیت به اثر تخریبی نور خورشید را زیاد می کنند. یکی از محققان گفت: ابتلا به سرطان لب حتی در بین افرادی که از این داروها استفاده می کنند بسیار کم است و این یافته های ابتدایی نباید بیماران را در ترک استفاده از آنها متقاعد کند. دکتر گری فردمن محقق برنامه مراقبتی کایسرپرماننته در کالیفرنیای شمالی گفت: این افراد باید از دارویی استفاده کنند که بیشترین منفعت را برای آنها دارد. واقعا باید تاکید داشته باشیم که احتمال ابتلا به این سرطان بسیار نادر است این سرطان معمولا به راحتی درمان می شود و مرگبار نیست. فردمن گفت: استفاده از کرمهای ضدآفتاب و کلاه برای محافظت پوست در برابر نور خورشید می تواند مانع از سرطان لب شود. لازم به ذکر است که نور آفتاب باعث سرطلان لب می شود در نتیجه استفاده از کلاه و کرم ضد آفتاب مانع از برخورد اشعه مضر نور افتاب به پوست می شود در نتیجه مانع سرطان می شود. فردمن و همکارانش با بررسی داروهای مختلف در صدد آن بودند که ببینند کدام دارو بیشتر با ایجاد سرطان لب در ارتباط است. محققان معمولترین داروهای فشار خون از قبیل هیدروکلروتیازید hydrochlorothiazide یک داروی ادرار آور که با عنوان HCTZ و تحت نامهای آکوازیدH Aquazide H ، هیدرودیوریل HydroDIURIL و میکروزید Microzide معروف است HCTZ ترکیب شده با تریامترین triamterene که تحت نامهای تجاری دیازید Dyazide و ماکسیزید Maxzide معروف است لیزنوپریل بازدارنده ACE که با نامهای تجاری پرینیویل Prinivil و زستریل Zestril معروف هستند نیفیدیپین بلوک کننده کانال کلسیم که با نامهای تجاریAdalat Nifediac, Cordipin, Nifedical, و Procardia معروف هستند را بررسی کردند. محققان در این تحقیقات از اطلاعات بیماران برنامه سلامت کایزرپرمانته استفاده کردند و آنها را با اطلاعات بیش از ۷۰۰ بیمار کالیفرنیای شمالی که مبتلا به سرطان لب بودند و تقریبا ۲۳۰۰۰ نفر در گروه کنترل مقایسه کردند. آنها متوجه شدند: سفیدپوستانی که از این دارو استفاده می کردند تقریباً ۴ برابر بیشتر در معرض سرطان لب سلول سنگفرشی در یک دوره ۵ ساله بودند با افزایش استفاده از این داروها احتمال این خطر بیشتر می شد. میزان ابتلا به این سرطان در حالت معمول یک نفر از هر ۱۰۰۰۰۰ نفر است. محققان با مدنظر قرار دادن مصرف سیگار متوجه شدند که خطر ابتلا به سرطان لب در صورت سیگاری بودن بیشتر است. اما یکی از داروهای فشار، آتنولول بلوک کننده بتا، beta blocker atenolol که با نام تجاری سنورمین Senormin یا تنورمین Tenormin معروف است، حساسیت نسبت به آسیب دیدگی ناشی از نور خورشید و در نتیجه خطر ابتلا به سرطان لب را افزایش نمی دهد. یافته ها در مورد لیزینوپریل lisinoprilدر مقایسه با HCTZ ، تریامترین HCTZ/ triamterene و نیفدیپینnifedipine هم نشان دهنده تاثیر ضعیف این دارو در ابتلا به این نوع سرطان بود. بودجه این تحقیقات توسط انجمن ملی سرطان آمریکا تامین شد. این داروها هیچ اثر کاهش دهندگی پاسخ بطنی را به تاکی کاردی فوق بطنی ( فیبریلاسیون دهلیز ی) ندارد. این دارو در سگ در کنترل مگاازوفاگوس ( اتساع مری ) نیز به کار رفته است . ارزش این داروها بعنوان گشاد کنندگی عروقی محدود می باشد . اثر کاهش دهندگی فشار بر روی مری دارو نیز ٣ – ۶ ساعت به طول می کشد. -
آشنایی با داروهای ضد افسردگی و عوارض آنها
Captain_K2 پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در دانستنیهای پزشکی
امروزه، متأسفانه بیماری افسردگی یكی از بیماری های رایج در میان اقشار مختلف مردم است. در بیماری افسردگی واكنش ها غیر طبیعی هستند. یعنی انسان در برابر ناملایمات و شكست ها بیش از حد افسرده می شود. و زمان افسردگی نیز طولانی تر از دیگران ، در همین شرایط است . علل ابتلا به این بیماری ، ارث ، تغییرات شیمیایی مغز ، از دست دادن والدین در كودكی و حوادث ناخوشایند زندگی ، بیماری های جسمی مختلف و استفاده از بعضی داروهاست. جهت درمان ، بهترین راه ، دارو درمانی است. با توجه به این كه گاه لازم است از شش ماه تا سه سال این داروها مصرف شود تا درمان كامل صورت گیرد تصمیم گرفتیم تمام داروهای ضد افسردگی را به همراه عوارض جانبی شان معرفی نماییم تا بخصوص از ایجاد تداخلات دارویی در بیماران افسرده جلوگیری شود. داروهای ضد افسردگی چه نوع داروهایی هستند؟ داروهای ضد افسردگی ، گروهی از داروها هستند كه برای درمان بیماران افسرده مورد استفاده قرار می گیرند به طوری كه وضعیت روحی بیشتر بیماران افسرده با استفاده از این داروها بسیار بهتر شده است. عملكرد داروهای ضد افسردگی به چه صورت است؟ این گروه از داروها برخی ازمواد شیمیایی را در مغز كاهش می دهند. این مواد شیمیایی تحت عنوان نرو ترانسمیترneuro transmitters خوانده می شود. برای عملكرد طبیعی ، مغز به این نرو ترانسمیترها نیاز دارد. داروهای ضد افسردگی با قرار دادن این نرو ترانسمیترها ( مواد شیمیایی طبیعی ) در دسترس مغز، به بیماران افسرده كمك زیادی می كنند. آیا داروهای ضد افسردگی عوارضی جانبی نیز دارند؟ همانند سایر داروها، داروهای ضد افسردگی ممكن است عوارضی جانبی را در فرد مصرف كننده ایجاد كنند. البته كلیه افراد مصرف كننده به این عوارض جانبی مبتلا نمی شوند. هر نوع عارضه جانبی كه فرد ، به آن مبتلا می شود بستگی به داروی انتخابی پزشک برای فرد افسرده دارد. چند نوع داروی ضد افسردگی وجود دارد؟ امروزه انواع مختلفی از داروهای ضد افسردگی ساخته شده است، معمولی ترین گروه های دارویی عبارت اند از: 1- داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای 2- داروهایی كه به طور انتخابی مهار كننده های سرتونینی را تحریك می كنند یا SSRIS 3- مهار كننده های مونوآمینواكسید ازMAOIS 4- سایر گروه های دارویی. داروهای سه حلقه ای جهت درمان طولانی مدت افسردگی مورد استفاده قرار می گیرد. از داروهای این گروه می توان به داروی آمی تریپتیلینAmitriptyline ( با نام تجاری الاویلElavil ) ؛ دیسیپرامین Desipramine ( با نام تجاری نووپرآمینNovopramine) ؛ ایمی پرامینImipramine ( با نام تجاری جانیمین ، توفرانیلJanimine / Tofranil) و نورتریپتیلینNortriptyline ( با نام تجاری پاملور،Pamelor ) اشاره كرد. معمولترین عوارض جانبی این گروه دارویی عبارت اند از : خشكی دهان ، تاری دید ، یبوست ، مشكلاتی در ادرار كردن، آب سیاه چشم، اغتشاش فكری و خستگی. این گروه از داروها علاوه بر عوارض قلبی می توانند بر رویف شارخون و تعداد ضربان های قلب اثر بگذارند. گروه جدیدی از داروهای ضد افسردگی ، داروهایی همانند: فلوكستینFluoxetine ( نام تجاری:Prozac )، پاروكستین Paroxetine ( با نام تجاری : Pxil) و سرترالین Sertraline( با نام تجاری:Zolof ) هستند. كلیه این داروها ( منظور گروه جدید داروها) تحت عنوان گروهSSRIS نامیده می شوند. عوارض جانبی داروهای این گروه از داروهای سه حلقه ای كمتراست. تعدادی از عوارض جانبی كه به وسیله داروهای گروهSSRIS ایجاد می شوند عبارت اند از: كاهش اشتها، تهوع، عصبانیت ، بی خوابی ، سردرد و مشكلاتی در رفتار جنسی. افرادی كه داروی فلوكستین (Fluxetine ) را مصرف می كنند، ممكن است علاوه بر عوارض فوق ، احساس ناتوانی و خستگی شدید ، به طوری كه قدرت برخاستن از جا را نداشته باشند، ذكر كنند. بیمارانی كه داروی پاروكستین (Paroxetine ) برایشان تجویز شده ممكن است از عوارضی مثل خشكی دهان و احساس خستگی شكایت داشته باشند و بیماران مصرف كننده سرترالین (Sertraline) نیز علاوه بر عوارض جانبی عمومی وابسته به داروهای گروهSSRIS ممكن است از اسهال شاكی باشند. از گروه دارویی شماره 4 و یا گروه سایر داروهای ضد افسردگی، می توان به داروهای زیراشاره كرد: 1- داروی ونلافاكسینVenlafaxine ( با نام تجاری: Effexor ) كه عوارض جانبی زیر را دربیماران مصرف كننده این دارو ایجاد می كند.این عوارض عبارت اند از:تهوع ، كاهش اشتها ، هیجان و اضطراب، سردرد، بی خوابی و خستگی. سایر عوارض جانبی كه به نسبت عوارض فوق كمتر معمول هستند، عبارت اند از: خشكی دهان، یبوست ، كاهش وزن ، مشكلاتی در رفتار جنسی ، افزایش فشارخون ، افزایش ضربان قلب و افزایش میزان كلسترول خون. 2 – داروی نفازودونNefazodone) به نام تجاری : Serzone ) و عوارض جانبی : سردرد ، تاری دید ، گیجی ، تهوع ، یبوست ، خشكی دهان و خستگی . آیا داروهای ضد افسردگی با سایر داروها، تداخل دارویی ایجاد می كنند؟ مصرف داروهای ضد افسردگی، توأم با سایر داروها، می تواند تداخل دارویی ایجاد كند. بنابراین هنگام مراجعه به روان پزشك حتماً باید او را از داروهای مصرفی خود مطلع سازید. از بین گروه داروهای ضد افسردگی ، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای با اكثر داروهای مصرفی تداخل دارویی ایجاد می كند. داروهای ضد افسردگی گروهSSRIS می تواند اثر برخی از داروهای مصرفی را شدت بیشتری بخشد. اگر این گروه از داروها همراه با داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، ضد هیجان و درمان مشكلات بی خوابی مثل دیازپام مصرف شود، اثر داروهای فوق را شدت می بخشد. سایر داروهایی كه با داروهای گروهSSRIS تداخل دارویی دارند: داروهای تنظیم كننده ضربان قلب ، و دارویهالوپریدول است. داروی ونلا فاكسین با داروهای فلوكستین ، پاروكستین و سرترالین تداخل دارویی دارد. این دارو همچنین با داروی كوئینیدین(Quinidine) دارویی كه جهت درمان بی نظمی های ضربان قلب تجویز می شود، تداخل دارویی ایجاد می كند. ونلافاكسین نیز با داروی تیوریدازین(Thioridazine) تداخل دارویی ایجاد می كند. این دارو میزان جذب ونلافاكسین (Venlafaxine) را در بدن افزایش می دهد. مصرف داروی نفازودون(Nefazodone) توأم با داروهای تریازولام (Triazolam ) و آلپرازولام ( ( Alprazolamمیزان جذب هر دو داروی فوق را در بدن افزایش می دهد. داروی نفازودون با داروی ترفنادین (Terfenadine ) كه هر دوی داروها جهت درمان مشكلات حساسیتی تجویز می شوند، تداخل دارویی ایجاد می كند ؛ مصرف توأم ِ این داروها باعث بی نظمی ضربان های قلب می شود. نكته مهم : مصرف هر نوع داروی ضد افسردگی همراه با داروهای ضد افسردگی گروهMAOIS ممكن است كشنده باشد. داروهای ضد افسردگی گروهMAOIS شامل داروهای زیر است: 1- فنلزین (Phenelezine ) 2- ترانیل سیپرومین (Tranyl Cypromine ) بنابراین هرگاه پزشك معالج خواست، داروی ضد افسردگی جدیدی را برای شما تجویز كند، باید قبل از شروع داروی جدید، مصرف داروی ضد افسردگی گروهMAOIS را برای مدتی قطع كنید، زیرا با این كار وقت كافی برای تصفیه كامل خون از داروی فوق وجود دارد. -
فهرستی جدید از عوارض جانبی داروهای تجویزی تهیه و منتشر شد
amid پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در اطلاعات دارویی
پژوهشگران و منخخان علوم پزشکی می گویند داروهای افسردگی و ضد ویروسی بیشترین عوارض جانبی را دارند در نتیجه نباید ترکیبی از چند داروی ضدافسردگی را برای بیماران مبتلا به افسردگی حاد تجویز کنید . به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، کارشناسان دارو در آمریکا طی یک مطالعه آماری فهرستی از عوارض جانبی داروهای تجویزی را تهیه و منتشر کردند . براساس این فهرست، هر داروی تجویزی که امروزه در داروخانه ها عرضه می شود به طور متوسط ۷۰ واکنش دارویی و عارضه جانبی می تواند داشته باشد. دکتر جون دیوک از متخصصان انستیتو «رجن استریف» و استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه ایندیانا به همراه دستیارانش روی بیش از ۵۶۰۰ برچسب دارویی و بیش از نیم میلیون عوارض جانبی مربوط به داروهای برچسب دار مطالعه و بررسی انجام دادند. این مطالعه که در مجله آرشیو طب داخلی به چاپ رسیده معلوم شد که هر برچسب دارویی به طور متوسط ۷۰ عارضه جانبی می تواند داشته باشد. علاوه بر این، بیشتر داروهایی که مصرف زیادتری دارند عوارض جانبی آنها حتی تا ۱۰۰ مورد نیز می رسد. بنابراین گزارش، بیشتر عوارض جانبی مربوط به داروهای افسردگی، داروهای ضد ویروسی و داروهای جدید پارکنیسون و سندرم خستگی پا هستند. همچنین متخصصان روانپزشکی می گویند داروهای ضدافسردگی را همزمان تجویز نکنید . آنان نسبت به عوارض جانبی ترکیب داروهای ضد افسردگی با هم هشدار دادند. این متخصصان تاکید کردند: روانپزشکان و روانشناسان نباید ترکیبی از چند داروی ضدافسردگی را برای بیماران مبتلا به افسردگی حاد تجویز کنند. دکتر مادهوکار اچ. تری ودی، پروفسور روانپزشکی در دانشگاه تگزاس و استاد اصلی در این مطالعات متذکر شد: تجویز حتی دو داروی ضد افسردگی با هم که مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا هم باشند، عوارض جانبی این داروها را تشدید می کند. دکتر تری ودی و دستیارانش در مطالعاتشان روی ۶۶۵ بیمار مبتلا به افسردگی حاد در گروه های سنی ۱۸ تا ۷۵ بررسی کردند. این بیماران به ۳ گروه تقسیم شدند و برای آنها داروهای ضدافسردگی که در حال حاضر مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا هستند، تجویز شد. برای گروه اول داروی ضدافسردگی «سیتالوپرام» به همراه یک دارونما برای گروه دوم باز هم ستالوپرام همراه «بیوپروپیون» و برای گروه سوم دو داروی ضدافسردگی متفاوت به نام های «وفلافاکسین» و «میرتازاپین» تجویز شد. پس از هفت ماه بررسی معلوم شد عوارض جانبی مصرف دارو در گروه سوم که دو داروی ضدافسردگی را همزمان مصرف می کردند، خیلی بیشتر افزایش پیدا کرد. همچنین روانپزشکان در یک بررسی مفصل تر دریافتند که داروهای ضد افسردگی نمی توانند تمام علائم این اختلال روانی را به طور کامل برطرف کنند. متخصصان مرکز پزشکی دانشگاه جنوب غربی تگزاس پس از تجزیه و تحلیل روی اطلاعات حاصل از بزرگترین مطالعه انجام شده روی درمان افسردگی به این نتیجه رسیده اند حتی بیمارانی که واکنش کاملا مثبتی به درمان با داروهای ضد افسردگی نشان داده اند باز هم علائم آنها به طور کامل برطرف نمی شود و مشکلاتی مثل بی خوابی، غمگینی و کاهش تمرکز را تجربه می کنند. «شارن مک کلینتوک» استادیار روانشناسی و سرپرست اصلی این تحلیل آماری خاطرنشان کرد: با وجودی که داروهای ضد افسردگی مصرف گسترده ای دارند اما باز هم در درمان این علائم ناتوان هستند. در این بررسی ها طیف وسیعی از علائم افسردگی مورد توجه و ارزیابی قرار گرفته است. این مطالعه گسترده طی یک دوره شش ساله و روی بیش از ۴۰۰۰ بیمار مبتلا به افسردگی حاد صورت گرفته است. با این وجود پزشکان خاطرنشان کردند در افرادی که تحت درمان قرار داشتند گرایش به خودکشی خیلی نادر و محدود بود. -
افزایش حافظه با دارو تفکر اشتباه در مورد داروهای افزایش دهنده حافظه از زمانی که انسان به فعالیت پیچیده و تواناییهای بالای مغز پی برد، همیشه برای رسیدن به قدرت هوشی بالاتر در تلاش بوده است. . برخی با مصرف مواد غذایی و به ویژه بعضی گیاهان سعی در بالا بردن توانایی مغز و به عبارتی حافظه دارند اما برخی، از داروهای مصنوعی برای افزایش قدرت حافظه و توانایی مغز استفاده میکنند. داروهای افزایش حافظه از فایده های مهم و اصلی داروهای محرک (مانند کوکائین، افدرین و آمفتامینهایی مانند ریتالین) قدرت آنها در افزایش انرژی مغز و تمرکز مغزمی باشد. این داروها نیروی تمرکز روی کار و درس خواندن را برای مدت طولانی بالا می برند. در سال ۲۰۰۸ تحقیقی روی ۱۴۰۰ نفر انجام گرفت و در مجله Nature به چاپ رسید، ۲۰ درصد از افراد که مورد مطالعه قرار گرفته بودند عنوان کردند که از داروها برای افزایش تمرکز و حافظه استفاده کرده اند.این تحقیق ، ۳ دارو را مورد بررسی قرار داد: ریتالین، داروی ضدخواب پروویجیل و مهارکنندههای گیرنده بتا که برای درمان ناراحتیهای قلبی وهم به عنوان ضداضطراب مورد استفاده قرار می گیرند. ریتالین دارویی است که به درمان بیشفعالی در کودکان کمک می کند، اما اشخاص سالم از این دارو برای افزایش تمرکز و دقت استفاده میکنند. اغلب این افراد مایلند، در عوض تلاش بیشتر برای درس خواندن، با مصرف قرص، راحتتر درس بخوانند. محققان در مورد استفاده ی بدون تجویز و غیرپزشکی از این داروها هشدار میدهند و عنوان میکنند که عوارض جانبی داروهای افزایش حافظه، بسیار مهم است و نباید بدون دلیل از آنها استفاده شود. ریتالین و سایر داروهای محرکی چون متادات، استراترا و … برای درمان اختلال کمبود توجه در کودکان استفاده می شوند، اما ۱۵ تا ۳۰ درصد دانشجویان دانشگاه از این داروها برای پیشرفت تحصیلی استفاده می کنند ، این داروهای محرک میتوانند باعث واکنشهای روانی از قبیل :جنون ، توهم، سوءظن و فقدان بصیرت (پارانویا)، هذیان و افکار آشفته بشوند. در سال۲۰۰۶، اداره غذا و دارو متوجه شد که ۶ درصد کودکانی که از این داروها استفاده کرده اند پس از مصرف این داروها دچار واکنشهای روانی به صورت توهمهای بینایی و حسی(احساس حرکت حشره، مار و کرم روی بدن ) شده اند. مضرات داروهای افزایش حافظه پروویجیل باعث بیدار ماندن فرد میشود و برای درمان اختلالات خواب استفاده می شود. عوارض این دارو شامل:حالت تهوع و لرزش، سردرد، گیجی، آبریزش بینی، می باشد. این دارو باعث تغییر فشار خون و بروز اختلال در ریتم قلب میشود. افرادی که ناراحتی قلبی دارند نباید از این دارو استفاده کنند. درست است که حافظه مهم است، اما به فراموشی سپردن خاطرات بد نیز به همان اندازه مهم می باشند. با استفاده از داروهای تقویتکننده حافظه به مدت طولانی، باعث ضعیف شدن توانایی فرد در فراموش کردن خاطرات بد و ناگوار میشود و در پی آن، فرد دچار لطمه و آزارهای روحی ناشی از حوادث ناگوار زندگی خود می شود که در برخی موارد باعث می شود ان فرد به بیماریهای روانی مانند اختلال واضطراب پس از حادثه و… دچار شود. ریتالین که بیشتر از داروهای دیگر مورد مصرف قرار میگیرد، نیز بدون عارضه نیست. تپش قلب، خشکی دهان ، سرگیجه، لرزش، تاری دید، تغییرات فشار خون، بیاشتهایی و… همه از عوارض ریتالین می باشند که با استفاده از آنها شخص را از فعالیت بیشتر باز می دارند. باورهای اشتباه درباره داروهای افزایش حافظه تحقیقاتی بر روی داروهای افزایش تمرکز انجام گرفته که آیا این داروها واقعا موجب افزایش قدرت ذهنی افراد سالم میشوند یا خیر؟ تحقیقی در سال ۲۰۰۳ نشان داد که پروویجیل تاثیرات مثبتی در حد آزمایشگاهی بر بالا بردن تمرکز و قدرت ذهنی داشته است. در این تحقیق که بر روی ۶۰ نفر انجام شد، نشان داد که این دارو باعث افزایش فعالیت در برخی از تستهای شناختی مانند حافظه و طرحریزیهای سهبعدی میشود. اشخاصی که پروویجیل استفاده میکردند، احساس تمرکز بیشتری داشتند. تحقیقی که در سال ۲۰۰۳ بر روی دانشجویان سال اول یکی از دانشگاههای بزرگ آمریکا انجام گرفت، نشان داد که ۵/۱۳ درصد این دانشجویان حداقل یک بار به دلایل غیرپزشکی از داروهای تقویتکننده حافظه استفاده کردهاند. در برخی دیگر از تحقیقات نشان داده شد که دانشآموزانی که از دارو استفاده کرده اند، حتی نمرههای پایینتری نسبت به همکلاسان خود کسب کرده اند. اکثر آنها فکر می کردند این داروها هوش آنها را بیشتر میکند و از این داروها به عنوان یک میانبر برای رسیدن به مدارج بالاتر تحصیلی استفاده میکردند، اما در حقیقت این گونه نیست. ضمنا اکثر مردم فکر میکنند که این داروها عوارض خیلی جدی هم ندارد، اما این تصور اشتباه می باشد. استفاده از کوکائین برخی اوقات سبب پارگی رگهای بزرگ می شود. همچنین ،کوکائین و آمفتامینهامانند ریتالین با ایجاد کردن التهاب در رگهای مغز، خطر سکته مغزی را افزایش میدهند. مطالعه ای در سال ۲۰۰۵ نشان داد که ریتالین میتواند اثرات مخربی روی DNA داشته باشد. روشهای موثر به جای مصرف این داروها محققات توصیه می کنند به جای استفاده از این داروها ،ورزش کنید. داروهای محرک با افزایش کاتکول آمینهایی مانند دوپامین، بر روی عمل کرد مغز اثر میکنند. بنابراین با انجام ورزشهای هوازی می توانید به طور طبیعی بر روی بهبود عمل کرد مغز خود تاثیر بگذارید زیرا ورزشهای هوازی (مثل شنا، پیاده روی، دوچرخه سواری) نیز با اثر بر نوراپینفرین، دوپامین و اپینفرین میتوانند اثرات این داروها را عینا تقلید کنند. بنابراین در عوض استفاده از ین داروها، ورزش کنید که همان اثرات را بدون عوارض داسته باشید. از ماهی یا روغن ماهی که سرشار از چربی امگا ۳ میباشد و برای تقویت حافظه مفید است،استفاده کنید. دکتر امیر شیروانی
-
عوارض داروهای افزایش وزن و نیروزا در باشگاههای بدنسازی
amid پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در تغذيه سالم
داروهایی که ورزشکاران مصرف می کنند از دیدگاه كلی، چهار گروه از داروها توسط ورزشكاران مورد استفاده ی نابجا قرار می گیرد كه عبارتند از: 1- داروهای نیروزا كه توسط ورزشكار به طور آگاهانه برای افزایش كارآیی ورزشی مورد استفاده قرار می گیرد. 2- داروهای درمانی كه توسط ورزشكار یا پزشك معالج وی به طور آگاهانه و یا ناآگاهانه در قالب نسخههای درمانی مورد استفاده واقع می شوند. طبق مقررات برخی از این داروها نظیر داروهای ضد احتقان مقلد سمپاتیك و داروهای ضد اسهال و یا كورتیكواستروئیدهای موضعی، در صورتی كه قبل از مسابقه توسط پزشك تیم، مصرف آنها به اطلاع كمیته برگزاركننده رسیده باشد، مجاز شمرده می شود. 3- داروهای نشئه آور كه برای ایجاد حالت خوشی كاذب و عدم احساس خستگی و تنشهای روحی توسط ورزشكار مصرف می شوند. 4- هورمونهای پپتیدی و گلیكوپروتئینی و آنالوگ های آنها، مثل هورمون رشد داروهای محرك سیستم اعصاب مركزی این داروها جهت افزایش هوشیاری، رفع خستگی، كاهش اشتها، درمان برخی اختلالات خواب آلودگی و نیز برای درمان بیش فعالی كودكان به كار می رود. داروهایی از این دسته، به عنوان محرك های سیستم اعصاب مركزی به طور نابجا توسط ورزشكاران جهت افزایش میزان انرژی، دقت و تمركز حواس، تحریك رفتاری و بالا بردن سطح هوشیاری استفاده می شوند. این داروها حدود 20 درصد از مجموع سوءاستفاده های دارویی را به خود اختصاص می دهند. داروی دیگر محرك سیستم اعصاب مركزی، كافئین است. كافئین مادهای است كه در چای و قهوه به فراوانی وجود دارد. این دارو، علاوه بر تحریك سیستم اعصاب مركزی به دلیل افزایش مصرف اسیدهای چرب، می تواند انرژی زا هم باشد. همچنین كافئین در تركیب برخی از داروهای مسكن و ضد سرماخوردگی وجود دارد. كافئین یك ماده دارویی فعال است كه در نوشیدنی های رایج نظیر چای، قهوه و كولا وجود دارد. میزان آن بسته به نوع نوشیدنی و نحوه تهیه آن متغیر است. داروهای مدر ( ادرار آور) این داروها شامل دسته گستردهای از تركیبات شیمیایی هستند که باعث افزایش میزان دفع ادرار می شوند. داروهای مدر در مواردی نظیر گلوكوم (آب سیاه چشم)، قلیایی كردن ادرار، كوه گرفتگی حاد، ادم حاد ریوی، افزایش كلسیم خون، نارسایی حاد كلیوی، افزایش اسید اوریك خون، فشار خون بالا، نارسایی احتقانی قلبی و دیابت بی مزه كاربرد درمانی دارد. مصرف نابجای داروهای مدر در ورزش، به دلیل تاثیر آنها در كاهش وزن است كه در رشته هایی نظیر كشتی، وزنه برداری، بوكس، ورزش های رزمی و قایقرانی کاربرد دارد. به علاوه این داروها برای رقیق كردن ادرار و فرار از نتیجه آزمایش های مثبت سایر داروهای مورد استفاده در دوپینگ به كار می روند. از عوارض ناخواسته این داروها، به هم خوردن تعادل آب و الكترولیتهای بدن(كه برای حفظ حیات بسیار ضروری است) و مشکلات قلبی- عروقی، عصبی و متابولیك است. مشتقات هورمون های مردانه استروئیدهای آنابولیزان، مشتقات هورمون مردانه یا تستوسترون است. مصارف درمانی این گروه دارویی، شامل اختلالات عملكرد غدد جنسی مردانه، كم خونی، سرطان پستان(بهعنوان داروی كمكی)، تاخیر در رشد، پوكی استخوان، سوختگی و جراحی است. این داروها توسط ورزشكاران جهت افزایش كارایی ورزشی، حجم و قدرت عضلانی، ایجاد ظاهری درشت و خشن نما و بالاخره افزایش حالت تهاجمی و كاهش احساس خستگی استفاده می شود. امروزه به دلیل دفع سریع تر انواع خوراکی این داروها نسبت به انواع تزریقی، متأسفانه میزان مصرف نوع خوراكی در ورزشکاران بالا رفته است. اثر روی سوخت و ساز كبدی داروها و استروئیدهای درون زا، احتباس صفرا، نارسایی كبدی، تخریب بافت كبد و بالاخره سرطان های خوش خیم و بدخیم از جمله عوارض كبدی این داروها هستند كه زمان بروز آنها حتی تا 22 سال بعد از مصرف دارو نیز گزارش شده هستند. مریم غفاری – همشهری