لطفا جهت استفاده از تمام مطالب ثبت نام کنید
جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'دوچرخه'.
8 نتیجه پیدا شد
-
آسانسور دوچرخه حتماً دوچرخهسواری با آسانسورهای دوچرخه در سطح شهر بسیار راحت و دلچسب خواهد بود. کشور نروژ به دلیل موقعیت جغرافیایی، دارای شهرهایی با خیابانهای تپهی و شیبهای تند است. مردم این کشور به دلیل سختی تردد دراین خیابانها به ناچار روی به ماشینهای شخصی آوردند. ماشینهایی که هم ترافیک و هم هوای شهر را سنگین کرده بودند. شهرداری شهرهای بزرگ در طول سالیان سال، بیش از میلیاردها کرون برای زیرساخت حمل و نقل و شبکه جاده سازی، سرمایه گذاری کردهبودند. به این امید که بتوانند مردم را برای استفاده از دوچرخه و وسایل عمومی ترغیب کنند. از اینرو با تشویق شهرداری شهر تروندهایم، طراحان و مهندسان شهر سازی به فکر چارهافتادند. تروندهایم یکی از سومین شهر بزرگ نروژ است که بیش از 150 هزار شهروند دارد. از این تعداد بیش از 30 هزار دانش آموز و دانشگاهی وجود دارد که 90 درصدد آنها با دوچرخه مسیر مدرسه و دانشگاه تا خانه را طی می کنند. ترافیک سنگین شهر، دوچرخه را به یک وسیله نقلیه اصلی تبدیل کرده است. جارل ونویک Jarle Wanvik یکی از شهروندان تروندهایم و یک علاقمند واقعی دوچرخه سواری است. او از هر فرصتی برای استفاده از دوچرخه برای تردد در شهر استفاده میکند. در همین اوضاع و احوال این مهندس نروژی برای استفاده هر چه بیشتر عموم از دوچرخه به فکر، رفع مشکلات و موانعی که بر سر راه دوچرخه سواری و تردد در داخل شهر بود، افتاد. جرال با الهام گرفتن از تکنولوژی بالا بر اسکی شروع به طراحی برای بالابری آسان دوچرخه سواران کرد. او مخترع و طراح آسانسور دوچرخه با نام Sykkelheis و صاحب امتیاز آن است. شرکتی که در حال حاضر میلیاردها دلار درآمد دارد. استقبالی که از طراحی و دستگاه او شد بی نظیر بود. البته با در نظر گرفتن موقعیت جغرافیاییو نحوه اسکان مردم تروندهایم (خانهها در بالای تپههای پر شیب و مراکز اداری، خرید، مدارس و دانشگاهها در پایین تپهها)، استقبال از چنین طرح و دستگاهی برای تردد چندان دور از انتظار نمیتواند، باشد. بعد از نصب اولین دستگاه توسط شهردار شهر تروندهایم بیش از 2000 شهروند در صف استفاده از این آسانسور ایستاده بودند. کار با این دستگاه بسیار ساده است. تنها کافی است دوچرخه سوار یا فردی که کالسهی بچهی را میراند یک پای خود را بر روی پدال آسانسور و پای دیگر خود را بر روی رکاب دوچرخه یا رکاب کالسه بگذارد و دگمه استارت یا شروع را فشار دهد. آسانسور دوچرخه به آرامی فرد با دوچرخه را به بالای تپههدایت میکند. این آسانسورها در اندازههای متفاوت یعنی در طولهای 300 تا 600 متر ساخته میشوند و به تناسب شیب خیابان نصب و کار گذاشته میشوند. استقبال خوب شهروندان از این آسانسورها، سایر شهرداران شهرهای نروژ را به فکر خرید و راهاندازی این آسانسورها در شهر خود انداخت. سال 2010 نیز نمونههای پیشرفتهتر این آسانسورها با حفظ استانداردهای امنیتی از سوی کشورهای دیگر خریداری و مورد بهرهبرداری قرار گرفتند. نکته مهم در نصب این آسانسورها در سطح شهر این است که هیچ مانعی برای تردد مردم پیاده و سایر وسایل نقلیه وجود نمیآورند. حال، بعد از گذشت 15 سال این آسانسورها دچار تغییرات و پیشرفت بسیاری شدهاند. اساسیترین تغییر در پدال یا جای پای دوچرخه سوار است. پدال یا جای پای دوچرخه سوار در آسانسورهای اولیه، بعد از پیاده شدن فرد همچنان عمود بر زمین باقی میماند در حالیکه در آسانسورهای جدید و پیشرفته این پدال بعد از پیاده شدن فرد، ناپدید می شود، یعنی با سطح زمین یکسان می شود. این تغییر، امنیت بیشتری برای تردد مردم و سایر وسایل نقلیه در سطح شهر بوجود آورده است. نظرسنجی های موجود، بعد از نصب و راه اندازی این آسانسورها در خیابانهای شهر نشان میدهد که بیش از 41 درصد از مردم عادی به سمت دوچرخه سواری روی آوردهاند. منبع: همشهریآنلاین- هلن صدیق بنای
-
درباره دوچرخه سواری از رایج ترین و محبوب ترین مسابقات دوچرخه سواری در جاده، مسابقات تور است که در چند مرحله انجام می شود. میانگین مسافت برای هر مرحله حدود ۱۵۵ کیلومتر است. دوچرخه در زبان انگلیسی، BICYCLE خوانده می شود. این واژه از دو بخش BI به معنی «دو» و CYCLE که برگرفته از لغت یونانی KYKLOS به معنی دایره تشکیل یافته است. انواع مسابقات دوچرخه سواری ▪ مسابقات استقامت یک مرحله ای این نوع مسابقه ها به مسافت ۱۸۰ کیلومتر تا ۲۵۰ کیلومتر در جاده انجام می شود که می تواند بصورت انفرادی یا تیمی باشد. معمولترین این مسابقات ۱۸۰ تا ۲۵۰ کیلومتر انفرادی، ۱۰۰ کیلومتر تایم تریل تیمی، ۱۸۰ کیلومتر تیمی، دور امتیازی و ۷۰ کیلومتر زنان می باشد. مسابقات چند مرحله ای جاده (تور) از رایج ترین و محبوب ترین مسابقات دوچرخه سواری در جاده، مسابقات تور است که در چند مرحله انجام می شود. میانگین مسافت برای هر مرحله حدود ۱۵۵ کیلومتر است. مسابقات دوچرخه سواری رشته های سرعت (مسابقات پیست) مسابقات پیست، رشته هایی از مسابقات دوچرخه سواری است که در استادیوم های مخصوص برگزار می شود. اندیشه ایجاد چنین استادیوم هایی، از آنجا بروز کرد که مردم از تماشای مسابقاتی که در جاده برگزار می شد و دوچرخه سواران به سرعت از مقابل آنها می گذشتند، احساس رضایت نمی کردند. آنها می خواستند این امکان را داشته باشند که در مکانی بنشینند و به تماشای رقابت های دوچرخه سواران بپردازند. استادیوم های مخصوص دوچرخه سواری را ولودروم (Veloderome) می گویند. پیست ولودروم، سطحی است که نسبت به سطح افق ۳۳ مسابقات پیست، رشته هایی از مسابقات دوچرخه سواری است که در استادیوم های مخصوص برگزار می شود. اندیشه ایجاد چنین استادیوم هایی، از آنجا بروز کرد که مردم از تماشای مسابقاتی که در جاده برگزار می شد و دوچرخه سواران به سرعت از مقابل آنها می گذشتند، احساس رضایت نمی کردند. آنها می خواستند این امکان را داشته باشند که در مکانی بنشینند و به تماشای رقابت های دوچرخه سواران بپردازند. استادیوم های مخصوص دوچرخه سواری را ولودروم (Veloderome) می گویند. پیست ولودروم، سطحی است که نسبت به سطح افق ۳۳ درجه شیب دارد. ولودروم دوچرخه سواری در ایران در مجموعه ورزشی آزادی قرار دارد که از بهترین های دنیاست. در پیست، این رشته از مسابقات اجرا می شود: - یک کیلومتر تایم تریل انفرادی که در آن، دوچرخه سوار در مسیر خلاف جهت حرکت عقربه های ساعت رکاب می زند. - ۲۰۰ متر سرعت انفرادی. - یک کیلومتر سرعت انفرادی . – ۴ کیلومتر تعقیبی انفرادی. دور امتیازی انفرادی. - ۲۰۰ متر سرعت بانوان. - ۴ کیلومتر تعقیبی تیمی. دوچرخه های مخصوص مسابقات دوچرخه مسابقاتی، با دوچرخه معمولی تفاوت دارد. وزن دوچرخه های مسابقاتی سبک تر و دسته (فرمان) آنها پائین تر از زین است. این نوع دوچرخه ها را که کورسی نامیده می شوند، مخصوصاً به این شکل خاص می سازند که دوچرخه سوار به حالت خمیده قرار گیرد و فشار هوای مقابل به حداقل برسد. طوقه و تایر دوچرخه های مسابقاتی هم باریک است تا کمترین اصطکاک را با جاده و پیست داشته باشد و سرعت بیشتری بگیرد. - دوچرخه استقامت اصولاً سنگین تر از دوچرخه مخصوص سرعت در پیست است . - دوچرخه های جاده معمولاً بین ۸ تا ۱۲ کیلوگرم وزن دارند. - دوچرخه های سرعت را از فیبرکربن می سازند و معمولاً بین ۳ تا ۶ کیلوگرم وزن دارند. - دوچرخه های مخصوص سایکلو کراس نسبت به بقیه دوچرخه ها کمی سنگین تر هستند. - دوچرخه های استایر که مخصوص پیست موتور هستند، وزنی بین ۷ تا ۵/۷ کیلوگرم دارند. - دوچرخه مسابقات کوهستان حدوداً ۱۰ تا ۱۲ کیلومتر وزن دارد. لازم به ذکر است طوقه های جدید دوچرخه ها به صورت دیسک بوده و دیگر پره ندارد و بصورت تارهایی بافته شده از فیبرکربن است. در سالهای اخیر، آن قسمت از طوقه ها که با لنت های ترمز در ارتباط است از سرامیک ساخته می شود و اکثراً حالت آیرودینامیکی دارد و فرمان دو چرخه هم به صورت شاخه گاوی ساخته می شود. وسایل دوچرخه سواران لباس دوچرخه سواران: لباس دوچرخه سواران شامل پیراهن و شورت مخصوص می باشد که از جنسی ساخته می شود که حالت آیرودینامیکی بهتری داشته و با کم کردن مقاومت هوا امکان افزایش عملکرد دوچرخه سوار را در سرعت های بالا تأمین نماید. دستکش: معمولاً زیر دستکش از جنس چرم و جیر بوده و روی آن به وسیله نخهای ابریشم بافته شده و بصورت توری می باشد. کفش: کفش دوچرخه سواران از جنس فایبرگلاس فشرده می باشد که دیگر احتیاجی به فنر نداشته و پلهای مخصوص آن مربوط به پنجه رکاب می شود. کلاه: دوچرخه سواران از دو نوع کلاه استفاده می کنند که یکی حالت آیرودینامیکی داشته و جنس آن از فایبرگلاس است و نوع دیگر از جنس چرم بوده که البته امروزه استفاده نمی شود. سايت منبع
-
-
دوچرخه با اشکال حیوانات
-
گزارش تصویری / تور دوچرخه سواری کوهستان دور سهند
irsalam پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در اخبار و گزارش هاي تصويري
گزارش تصویری / تور دوچرخه سواری کوهستان دور سهند - 1تبریز - خبر گزاری مهر : اولین تور دوچرخه سواری کوهستان ایران با شرکت 30 رکابزن از 7 استان کشور طی سه روز و با طی مسافت 135 کیلومتر در دامنه های زیبای کوه سهند آذربایجان شرقی برگزار شد . عکس / مهسا جمالی -
تصاويري از دوچرخه هاي آينده
-
BMW’s Stylish Looking Bicycles BMW Bicycles Red Grey Blue Special Dark Green Orange Special Orange Round Green Special Orange Yellow Special
-
