لطفا جهت استفاده از تمام مطالب ثبت نام کنید
جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'دیابت'.
5 نتیجه پیدا شد
-
پژوهشگران علوم پزشکی اعلام کردند که طی تحقیقات خود متوجه شداه اند که مصرف کمی خشکبار در هر روز میتواند به مبارزه با دیابت و بیماریهای قلبی کمک کند. به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، گروهی از محققان دانشگاه ایالتی «لویزیانا» در آمریکا متوجه شدند افرادی که سه نوع خشکبار از جمله گردو، پسته و بادام هندی مصرف میکنند نسبت به افرادی که خشکبار مصرف نمیکنند، لاغرترهستند و این افراد سطح کلسترول خوب در خون آنها بالاتر و سطح پروتئینهای التهابی و بیماری قلبی در بدن آنها پایینتر است. آنها بر این باورند که در افرادی که خشکبار استفاده میکنند، احتمال ابتلا به عوامل خطرسازی که میتوانند موجب ابتلا به سکته مغزی، دیابت و بیماریهای قلبی شوند، پنج درصد کمتر است. براساس نتایج این تحقیق مصرفکنندگان خشکبار نسبت به افرادی که خشکبار مصرف نمیکنند، وزن کمتر، شاخص جرم بدنی پایینتر و دور کمر کوچکتری دارند. شما هم اگر میخواهید به این نتایج برسید تنها کافی است روزانه بیش از یک چهارم اونس (۶۸/۳۹ گرم) خشکبار مصرف کنید تا چهارعامل خطرساز یعنی چاقی شکمی، فشار خون بالاو سطح بالای گلوکز در شما هم ماننداین افراد کمتر شود.
-
هشدار به دیابتیها درباره چربی خون در مبتلایان به دیابت، اختلالات چربی خون بیشتر از افراد عادی دیده میشود. به همین دلیل به همه دیابتیها توصیه میکنیم مراقب چربی خون خود باشند و مرتبا از این نظر توسط پزشک بررسی شوند. نکته مهم آن است که میزان چربی خون طبیعی در دیابتیها نسبت به افراد غیر دیابتی، خیلی کمتر است، مثلا میزان ldl (کلسترول بد خون) افراد دیابتی باید کمتر از 100 و کلسترول کل خون باید کمتر از 160 باشد، در حالی که برای فرد غیردیابتی، میزان طبیعی ldl کمتر از 130 و کلسترول کل کمتر از 200 است. از آنجا که دیابت، خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی را بالا میبرد و به خصوص همراهی آن با چربی خون بالا موجب تصلب شرایین میشود، برای پیشگیری از سکتههای مغزی و قلبی در بیماران دیابتی، علاوه بر کنترل قند خون، باید چربی خون نیز توسط پزشک کنترل گردد و پایین نگه داشته شود. نکته مهم دیگر آن است که، در دیابتیها انواعی از اختلالات چربی خون دیده میشود، مثل بالا رفتن تریگلیسیرید، کاهش کلسترول خوب خون و افزایش کلسترول بد خون، که همه اینها به دلیل کمبود هورمون انسولین بروز میکند. با افزایش ldl خون، این چربی مضر در دیواره ی رگها، بهخصوص رگهای قلب و مغز رسوب کرده و باعث سکته میشود. داروهای استاتینی چاره کار آن است که دیابتیهای بالای 40 سال، با هر میزانی از کلسترول خون، باید تحت درمان با داروهای استاتینی قرار بگیرند، مثل لوواستاتین، آترواستاتین و ... . این داروها بر خلاف تصور مردم، عوارض کبدی یا عضلانی جدی ندارند و حتی دیده شده تجویز این داروها موجب افزایش طول عمر میشود. اگر هنگام مصرف این داروها، آنزیمهای کبدی بیش از سه برابر حد طبیعی افزایش پیدا کردند، دارو موقتا قطع و با دوز کمتر شروع میشود. هیچ عارضه جدی کبدی با مصرف این داروها گزارش نشده است، ولی بهتر است قبل از شروع مصرف دارو و ابتدای ماه بعد از مصرف آن، بیمار از این نظر بررسی شود. ضمنا داروهای گیاهی مانند قرص آنتوم و... نمیتوانند جایگزین این داروها شون
-
دیابت حاملگی یا gdm عبارت است از بروز هر درجه از عدم تحمل گلوكز در طی دوران حاملگی . زنانی كه قبل از حاملگی مبتلا به دیابت بودهاند، در این دسته قرار نمی گیرند. علائم gdm عبارت است از: اضافه وزن زیاد، هیپرگلیسمی(افزایش قند خون)، كتواسیدوز دیابتی، فشار خون حاملگی و اضطراب. Gdm در طول ماه دوم و سوم بارداری تشخیص داده می شود. در بدن مادر باردار نیاز به انسولین در نیمه ی اول حاملگی كاهش می یابد و ممكن است دو سوم مقدار معمول، نیاز به انسولین داشته باشد و این به خاطر مصرف گلوكز توسط جنین است. اما در نیمه ی دوم حاملگی به خاطر تغییرات هورمونی و ترشح هورمون های آنتاگونیست انسولین از جفت، نیاز به انسولین100-70 درصد افزایش می یابد و در بعضی باعث بروز مقاومت به انسولین می شود. زنانی كه مبتلا به gdm می شوند، بعد از حاملگی در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 قرار می گیرند. Gdm در صورت عدم درمان می تواند در جنین باعث ماكروزومی، دیسترس تنفسی(عفونت ریه) ، هیپوگلیسمی(کاهش قند خون)، هیپوكلسیمی(کاهش کلسیم خون) و هیپربیلی روبینمی(افزایش بیلی روبین خون) شود. نوزدان متولد شده از مادران مبتلا به gdm اغلب وزن بالایی دارند، به خاطر اینكه در دوران جنینی، به طور غیر طبیعی، در معرض مقادیر بالای انسولین قرار می گیرند كه خود یك هورمون محرك رشد است. این نوزادان مدت كوتاهی پس از تولد دچار هیپوگلیسمی می شوند، زیرا در حالی كه در بدنشان انسولین تولید شده، به طور ناگهانی رسیدن گلوكز به آن ها قطع شده است. علاوه بر این در زنان مبتلا به gdm ، میزان عمل سزارین و نیز میزان بروز پری اكلامپسی(مسمومیت ناشی از بارداری) بیشتر است. لذا بهتر است این وضعیت با تست های غربالگری بین هفته ی24 تا 28 حاملگی تشخیص داده شود. البته زنانی كه در معرض ریسك بالای ابتلا به gdmهستند از جمله زنان چاق، زنانی كه سابقه ی ابتلا به gdm دارند، زنانی كه گلیكوزوری(قند در ادرار) دارند و زنانی كه سابقه ی خانوادگی gdm دارند باید در اولین معاینه و هر چه زودتر آزمایش قند خون بدهند كه اگر منفی بود باید دوباره در هفته ی 28-24حاملگی آزمایش بدهند. Fbs(قند خون ناشتا) بیش تر از 126 میلی گرم در دسی لیتر یا cbs 200 میلی گرم در دسی لیتر معیار تشخیص gdm است كه در صورت عدم وجود هیپرگلیسمی، این تست باید دوباره در یک روز دیگر تكرار شود. تغذیه در دیابت حاملگی( gdm) هدف از تغذیه درمانی در gdm، فراهم آوردن كالری و تغذیه ی كافی، برای رشد جنین و نیز جلوگیری از هیپرگلسیمی و كتونمی است. دیابت حاملگی تا حد زیادی با رژیم غذایی، ورزش متعادل و كنترل وزن درمان می گردد و به ندرت نیاز به انسولین پیدا می شود. رژیم معمول در gdm حاوی 35-30 كیلوكالری به ازای kg وزن بدن است. پروتئین به میزان 25-20درصد كل كالری، كربوهیدرات 40-35 درصد كالری (به خصوص از نوع نشاسته ای و فیبر ) و چربی 40-35 درصد كالری روزانه را تشکیل میدهد. حداقل دریافت 250 گرم كربوهیدرات در روز برای جلوگیری از بروز هیپوگلیسمی لازم است. یك توصیه ی عمومی این است كه مصرف كربوهیدرات ها در هنگام صبحانه محدود شود. بعضی از زنان فقط 30 گرم یا كمتر كربوهیدرات را برای صبحانه تحمل می كنند. مقادیر بیشتر، در بقیه ی روز، بهتر تحمل می شود. استفاده از وعده های غذایی كوچك تر و بیش تر (6-4 وعده در روز) باعث می شود، قند خون بدون نیاز به انسولین تزریقی، كنترل شود. دریافت چربی اشباع (روغن جامد و چربی حیوانی) به بروز gdm كمك می كند و دریافت چربی غیراشباع (pufa) مثل روغن های مایع گیاهی و مغزها و ... در این رابطه اثر حفاظتی دارد. برای زنان چاق مبتلا به gdm، 33-30 درصد محدودیت كالری (دریافت تقریباً 1800 كیلو كالری در روز)، هیپوگلیسمی را بدون افزایش كتونوری(وجود مواد ستنی در ادرار) بهبود می بخشد. بنابراین در زنانی كه bmi(نمایه ی توده ی بدنی) بالای 30 دارند، محدودیت متوسط كالری مفید است. ورزش منظم هوازی، به خصوص بعد از غذا، به كنترل قند خون كمك می كند. انجام پیاده روی توصیه می شود. در gdm ورزشی مفید است كه بالاتنه را درگیر كند و به پایین تنه فشار نیاورد. اگر قند خون با این اقدامات كنترل نشود، انسولین تزریقی مورد نیاز است. فقط انسولین مصرفی باید از نوع انسانی باشد تا از احتمال تشكیل آنتی بادی- انسولین در مادر و جنین جلوگیری شود. بعد از زایمان تقریباً 90 درصد زنان مبتلا به gdm به حالت طبیعی برمی گردند، ولی با این حال این زنان بعداً تا 60 درصد احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 را دارند كه البته این احتمال با نرمال نگاه داشتن وزن كاهش می یابد. زنانی كه مبتلا به gdm می شوند، 6هفته بعد از زایمان باید به منظور تشخیص دیابت، غربالگری شوند.
-
یک فرد دیابتی باید اول از همه وزنش را متعادل سازد.در مصرف میوه ها باید رعایت تعادل را بکنند و بیشتر از 4 تا 5 میوه در روز نخورند.هندوانه هم یکی دو برش ایرادی ندارد. خوردن جگر مثلا هفته ای یک بار و به اندازه یک سیخ 100 گرمی ایرادی ندارد اما خوردن دل و قلوه در افراد مسن باید با احتیاط همراه باشد زیرا كلسترول دارد. اصولاً غذاها ی شیرین جزء یکی از گروههای اصلی غذایی هستند که کربوهیدرات نامیده می شوند. نان و غلات و میوه ها نیز جزء گروه کربوهیدراتها هستند. تمامی غذاهای متعلق به گروه کربوهیدرات، پس از گوارش و هضم در بدن به قند ساده (گلوکز) تبدیل می شوند. پس افراد دیابتی می توانند گاهی اوقات غذاهای شیرین را جانشین غذاهای دیگر حاوی کربوهیدرات کنند. مثلاً این امکان وجود دارد تا با کم کردن از مقدار برنج یا نان در یک وعده ی غذایی امکان خوردن ژله به عنوان دسر بعد از غذا را فراهم نمود. نکته ی قابل ذکر دیگر در این مورد زیاد بودن انرژی (کالری) موجود در غذاهای شیرین می باشد که می تواند در صورت عدم رعایت تعادل در مصرف آنها باعث اضافه وزن و چاقی گردد. از طرفی دیگر غذاهای شیرین بر خلاف غذاهای دیگر فاقد ویتامینها و املاح لازم برای بدن می باشند. بنابراین مصرف این غذاها و جایگزین کردن آنها با غذاهای دیگر باید با مشاوره ی متخصص تغذیه ای که در زمینه ی تغذیه ی دیابتی ها اطلاعات کافی دارد، انجام بپذیرد. ولی بهتر این است که افراد دیابتی به طور کلی از مصرف کربوهیدراتهای سریعالجذب مثل قند و شکر، خرما ، عسل، توت خشک، کشمش و انجیر خشک تا حد امکان پرهیز نمایند. توصیه های تغذیه ای برای بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم از آنجایی كه بیماران دیابت نوع دوم در سنین بالاتری قرار دارند، مهم ترین كار در این بیماران، كنترل وزن می باشد. بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم باید توصیه های ذیل را مدنظر قرار دهند: 1. مصرف فیبرهای محلول به میزان 25 گرم به ازای هر 1000 كیلوكالری ضمن ایجاد احساس سیری ، می تواند به كنترل قندخون كمك كند. یكی از انواع فیبرهای محلول پكتین می باشد كه در سیب ، مركبات مثل پرتقال، لیمو و گریپ فروت ، توت فرنگی ، هویج و غلات سبوس دار وجود دارد . غیر از این مواد غذایی، منابعی فیبری كه در بالا ذكر شده اند را نیز مصرف كنید. 2. تعداد وعده های غذایی خود را افزایش دهید. 3. حتما قبل از صرف غذا از سالاد یا موادغذایی كم كالری مانند كاهو، كرفس، ژله بدون قند و سوپ های ساده و كم كالری استفاده كنید. 4. از مصرف آب میوه در صبح و به صورت ناشتا خودداری كرده و به جای آن در طول روز از میوه تازه استفاده كنید. 5. از نوشیدنی ها و دسرهای بدون قند استفاده كنید. 6. آرد گندم كامل را جانشین آرد سفید كنید. 7. از مصرف روغن ماهی و مكمل نیاسین خودداری كنید زیرا باعث افزایش قند خون می شوند. 8. مصرف چربی ها را در برنامه روزانه غذایی خود طبق نظر متخصص تغذیه كاهش دهید. 9. روزانه 8 لیوان آب بنوشید. نكات مهم و قابل توجه برای خانواده ها و بیماران 1. افراد دیابتی مبتلا به بیماری كلیوی نیز باید به تغذیه خود توجه خاصی داشته باشند، زیرا بیماری كلیوی با عمل بسیار از مواد مغذی تداخل دارد. لذا مصرف مكمل های تغذیه ای مگر با اجازه متخصص تغذیه توصیه نمی شود. 2. از آن جایی كه كمبود بعضی از ویتامین ها باعث تشدید بیماری دیابت می گردد، باید سعی كرد تا مقادیر متناسب ویتامین ها از طریق موادمغذی دریافت شوند. به دلیل افزایش نیاز به ویتامین ها در این بیماران باید مكمل ویتامینی مصرف شود، ولی برای جلوگیری از عوارض مصرف بیش از حد آنها با متخصص تغذیه مشورت كنید. 3. ویتامینc برای ورود به داخل سلول، نیاز به انسولین دارد. تحقیقات نشان می دهد كه مقدار این ویتامین در افراد دیابتی پایین تر از حد طبیعی می باشد؛ لذا مصرف میوه و سبزی فراوان و همچنین مكمل ویتامینc ضروری است. 4. بعضی از داروهای خوراكی كاهش دهنده قند خون، باعث كمبود ویتامینb12 در بدن می شوند. بنابراین در این مورد نیز باید با یك متخصص تغذیه مشورت كنید، زیرا كمبود این ویتامین می تواند باعث تخریب بافت عصبی شود. 5. بیماری دیابت می تواند باعث كمبود بیوتین در بدن شود. از آن جایی كه كمبود این ماده مهم می تواند باعث تخریب بافت عصبی در بازوها و ساق پا شود، مشورت با متخصص جهت آشنایی با منابع مصرف و میزان مورد نیاز آن ضروری است.
-
مواد لازم برای یك نفر لوبیا سفید یا قرمز (چیتی) یكسوم پیمانه آب نصف پیمانه روغن زیتون 5/1 قاشق چایخوری پیاز (خرد شده) یك عدد كوچك سیر (خرد شده) یك حبه كرفس (خرد شده) 2 قاشق غذاخوری هویج (خرد شده) نصف متوسط كلم برگ (خرد شده) 2 قاشق غذاخوری (یك برگ) گوجهفرنگی (پوره شده) 2 عدد متوسط سبزیجات شامل جعفری، برگمو و آویشن به مقدار لازم فلفل و نمك به مقدار لازم طرزتهیه: لوبیا و آب را درون یك ظرف بریزید. آب به اندازهای باشد كه روی لوبیاها را بگیرد. اگر مقدار آب كم بود به آن اضافه كنید. لوبیاهایی كه روی آب غوطهور میشوند را دور بیندازید. وقتی آب جوش آمد حرارت را كم كنید. به آن نمك بزنید و بگذارید یك ساعت بپزد. درون یك تابه روغن بریزید و روی حرارت ملایم بگذارید. پیاز را در روغن بریزید و وقتی رنگ آن كمی طلایی شد، كرفس و هویج را به آن اضافه كنید و 5 تا 8 دقیقه هم بزنید. حالا سیر و كلم را اضافه كنید. چند دقیقه هم بزنید تا كلم نرم شود. سپس گوجهفرنگی را درون تابه بریزید. نمك و فلفل غذا را اندازه كنید. در ظرف را گذاشته و 10?دقیقه بگذارید تا بپزد. وقتی لوبیاها پخته شد لوبیا را با آب، درون تابه بریزید. اگر آب آن كم است، كمی اضافه كنید. سبزیجات را نیز بریزید. وقتی جوش آمد، در ظرف را گذاشته و شعله را كم كنید. 45 دقیقه تا یك ساعت بعد غذای شما كاملا آماده است. درون ظرف دلخواه خود ریخته و سرو كنید. لوبیا سفید از دسته حبوبات مغذی به شمار میرود و از پروتئین زیاد و چربی اندكی برخوردار است. همچنین لوبیا سفید منبع غنی از فیبر میباشد و برای افراد مبتلا به دیابت به عنوان منبع غذایی خوبی قابل استفاده است. این ماده غذایی بدون كلسترول بوده و منیزیم موجود در آن از بیماریهای قلبی پیشگیری میكند، سیستم گردش خون را بهبود میبخشد، جذب كلسیم را افزایش میدهد و باعث میشود تا اكسیژن كافی به سلولها برسد. فشار خون و ضربان قلب به دلیل وجود سدیم و پتاسیم موجود در این ماده غذایی تنظیم میشوند. از مواد معدنی لوبیا سفید میتوان به منگنز و مس اشاره كرد كه نقش مهمی در تجزیه رادیكالهای آزاد و پیشگیری از سرطان ایفا میكنند. همچنین این ماده غذایی از نظر ویتامین B1 بسیار غنی است. 60 گرم لوبیا سفید پخته شده حاوی 75 كالری میباشد. در واقع به ازای هر گرم لوبیا سفید پخته شده حدود 26/1 كالری تولید میشود.
