لطفا جهت استفاده از تمام مطالب ثبت نام کنید
جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'سالروز'.
6 نتیجه پیدا شد
-
گزارش تصویری / مراسم سالروز جشن ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س)
irsalam پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در اخبار و گزارش هاي تصويري
گزارش تصویری / مراسم سالروز جشن ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) در متروی تهران مراسم سالروز جشن ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) با حضور گسترده مردم تهران در 5 خط مترو تهران برگزار شد . عکس / فاطمه بهبودی -
عکس/ سالروز تخریب مزار ائمه بقیع(ع)
-
زندگینامه مرحوم ایرج بسطامی به مناسبت سالروز فوت ایشان
irsalam پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در مشاهیر ایران
زندگی نامه ایرج بسطامی ایرج بسطامی در اول آذرسال ۱۳۳۶ در شهر بم کوچه باغ جعفری، منزل پدری و جد پدری که قدمت ۱۲۰ ساله داشت متولد شد. وی از ۵ سالگی به خواندن آواز علاقه داشت و هر یک از اعضاء خانواده از جد پدری گرفته تا پدر بزرگ و پدر در زمینه خواندن آواز و نواختن سازهای مختلف تجربه داشتند. ایرج در کنار آنها با اصول موسیقی آشنا شد. سپس به فراگیری دستگاههای موسیقی نزد پدر خود پرداخت و از سنین نوجوانی تحت تعلیم عموی بزرگوارش ( یداله بسطامی ) قرار گرفت که به رهبری ایشان گروهی با همکاری ( برادران بسطامی ) ایجاد گشت که در رادیو و تلویزیون آن زمان و اردوهای رامسر اجرای برنامه داشتند. بعد از فوت یداله بسطامی، ایرج برای فراگیری آواز و ردیفهای آوازی نزد استاد شجریان آمد و با وجود مشکلات و مسافت راه به عشق فراگیری آواز، رنج مسافت ۲۴۰۰ کیلومتری رفت و برگشت بم ، تهران را به جان می خرید. پس از چندی ایشان اتاقی در محله پامنار تهران اجاره کرد. به دلیل وقایع انقلاب تمرینهای آواز برای او بسیار دشوار بود. اما وی تا آنجا که می توانست به این تمرینها ادامه داد. بعد از تعلیمات استاد شجریان، عصر یک روز شنبه، در منزل استاد شجریان با استاد پرویز مشکاتیان آشنا و نزد ایشان به فراگیری تلفیق شعر و موسیقی پرداخت و اولین نوار خود را که افشاری مرکب بود با همکاری استاد مشکاتیان به جامعه هنری عرضه داشت. ایرج بسطامی در سن ۴۰ سالگی به اوج فعالیت هنری خود رسید و در طول چهارده سال فعالیت هنری خود یازده کاست به جای گذاشت. او به دور از جنجال و هیاهوی هنری در شهرستان بم و استان کرمان به تدریس آواز و سرپرستی خانواده برادر مرحومش ( نصرتالله بسطامی ) پرداخت ( که تنها بازمانده این خانواده پس از فاجعه بم دختری است به نام « خاطره » ) سرانجام در پنجم دی ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و دو، در زلزله خونین بم، طاق آمال شیفتگان صدای داوودی ایرج به همراه ستون های ارگ بم فروشکست و ایرج را با خود تا آستان دوست بالا برد. ایرج بسطامی در عین حال که از صدای رسا، پر وسعت و مستقل برخوردار بود. شخصیت و هویت آوازی منحصر به خود داشت به این سبب آواز او تنها به خودش شبیه بود. روحش شاد. -
به مناسبت سالروز درگذشت استاد ابوالحسن صبا
irsalam پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در اخبار موسیقی ایران و جهان
به مناسبت سالروز درگذشت استاد ابوالحسن صبا استاد ابوالحسن صبا، آهنگساز و موسیقیدان برجستهی موسیقی ایرانی ۵۳ سال پیش در این تاریخ دیده بر جهان فروبست. به گزارش مجلهی موسیقی ملودی ابوالحسن صبا از برجستهترین چهرههای موسیقی ایران در هفتاد سال گذشته است. وی پس از سالها کوشش و پرورش شاگردان فراوان در شب جمعه ۲۹ آذر سال ۱۳۳۶ دیده از جهان فروبست و در قبرستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد. ابوالحسن صبا فرزند کمالالسلطنه به سال ۱۲۸۱ خورشیدی در خانوادهای آشنا به موسیقی و اهل ادب دیده به جهان گشود. نخستین آموزشهای موسیقی را از پدرش فرا گرفت. او نزد «میرزا عبدالله فراهانی» و «درویش خان» تار ، نزد «حسین اسماعیلزاده» کمانچه ، نزد «حسین هنگآفرین» ویولن ، نزد «علی اکبر شاهی» سنتور و نزد «حاجی خان» ضرب را آموخت. صبا به نواختن همه سازهای موسیقی ردیف چیرگی پیدا کرد و تمام سازهای ایرانی را در حد استادی مینواخت و ویولن و سهتار را به عنوان سازهای تخصصی خود برگزید. سپس در مدرسه عالی موسیقی به شاگردی «علینقی وزیری» درآمد و تکنواز ارکستر او شد. ابوالحسن صبا، چهل سال تمام ساز نواخت، تعلیم داد، در ارکسترها شرکت کرد، کتاب نوشت و درتمام جریانهای موسیقی ایران تاثیر مستقیم و مثبت داشت. وی در تمام رشتههای موسیقی ایران و حتی سایر هنرها همچون ساختن ساز و نقاشی و ادبیات مهارت داشت و دانشنامهای جامع از علم و عمل موسیقی ایرانی بود. مکتب نوین موسیقی ایرانی که از «درویشخان» آغاز شده بود با صبا به اوج رسید وشاگردان صبا نیز پیرو راه او شدند. حسین تهرانی، حسن کسایی، داریوش صفوت، فرامرز پایور، غلامحسین بنان، لطفالله مفخم پایان، علی تجویدی، جهانگیر کامیان، همایون خرم، رحمتالله بدیعی، ساسان سپنتا، ابراهیم قنبری مهر، مهدی خالدی، عباس شاهپوری، مهدی مفتاح، محمدعلی بهارلو، حبیبالله بدیعی، محمد طغانیان دهکردی، سعید قراچورلو، و شهریار و بابک رادمنش حسین خواجه امیری(ایرج) و ایرج کیایی از شاگردان صبا بودند. از صبا صفحات بسیاری حاوی تکنوازیها و همنوازیهای او منتشر شدهاست که مهارت فوقالعاده او را در نواختن ویولن نشان میدهد. همچینین نوارهای خصوصی بسیاری پر کرده که مرجع هنرجویان و گویای تسلط فوقالعاده او در نواختن سهتار است. از استاد صبا، سه دوره آموزش ویولن، چهار دوره تعلیم سنتور، یک دوره تعلیم تار و سهتار منتشرشده و باقی آثار او هنوز منتشر نشدهاند. صبا نخستین موسیقیدان ایرانی است که موزهای ویژه از او (منزل شخصی صبا) تاسیس شده و به نام خود او در خیابان ظهیرالسلام تهران واقع است -
زندگینامه و معرفی نیما یوشیج به مناسبت سالروز تولد او
irsalam پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در مشاهیر ایران
زندگینامه و معرفی نیما یوشیج به مناسبت سالروز تولد او (21 آبان ) منبع : ویکی پدیای فارسی [align=justify] علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج (زاده ۲۱ آبان ۱۲۷۴ [۱] خورشیدی در دهکده یوش استان مازندران - درگذشت ۱۳ دی ۱۳۳۸ [۲] خورشیدی در شمیران شهر تهران) شاعر معاصر ایرانی است. وی بنیانگذار شعر نو فارسی است. نیما یوشیج با مجموعه تأثیرگذار افسانه که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. شعر نو عنوانی بود که خود نیما بر هنر خویش نهاده بود. تمام جریانهای اصلی شعر معاصر فارسی مدیون این انقلاب و تحولی هستند که نیما مبدع آن بود. زندگی کودکی نیما در سال ۱۲۷۷ هجری شمسی درروستای یوش از توابع بخش بلده شهرستان نور به دنیا آمد. پدرش ابراهیمخان اعظامالسلطنه متعلق به خانوادهای قدیمی مازندران بود و به کشاورزی و گلهداری مشغول بود.[۳] پدر نیما زندگی روستایی، تیراندازی و اسبسواری را به وی آموخت. نیما تا سن دوازده سالگی درزادگاهش روستای یوش و در دل طبیعت زندگی کرد.[۴] نیما خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده فرا گرفت ولی دلخوشی چندانی از او نداشت چون او را آزار میداد و در کوچه باغها دنبال نیما میکرد.[۵] اقامت در تهران دوازده ساله بود که به همراه خانواده تهران رفت و در مدرسه عالی سن لویی مشغول تحصیل شد. در مدرسه از بچهها کنارهگیری میکرد و به گفته خود نیما با یکی از دوستانش مدام از مدرسه فرار میکرد و پس از مدتی با تشویق یکی از معلمهایش به نام نظام وفا به شعر گفتن مشغول گشت و در همان زمان با زبان فرانسه آشنایی یافت و شعر گفتن به سبک خراسانی را شروع کرد. پس از پایان تحصیلات در مدرسه سنلویی نیما در وزارت دارایی مشغول کار شد. اما پس از مدتی این کار را مطابق میل خود نیافت و آن را رها کرد.[۶] فعالیتهای اجتماعی دوران نوجوانی و جوانی نیما مصادف است با توفانهای سهمگین سیاسی - اجتماعی در ایران نظیر انقلاب مشروطه و جنبش جنگل و تاسیس جمهوری سرخ گیلان، روح حساس نیما نمیتوانست از این توفانهای اجتماعی بی تاثیر بماند. نیما از نظر سیاسی تفکر چپگرایانه داشت، و با نشریه ایران سرخ یکی از نشریات حزب کمونیست ایران (دهه ۱۹۲۰) [۷] [۸] که برادرش لادبن سردبیر آن بود و در رشت چاپ و منتشر میشد همکاری قلمی داشت. از جمله تصمیم گرفت به میرزا کوچک خان جنگلی بپیوندد و همراه با او بجنگد تا کشته شود. [۹] دیرتر در دهه بیست خورشیدی در نخستین کنگره نویسندگان ایران عضو هیات مدیره کنگره بود و اشعار وی در نشریات چپگرای این دوران منتشر می گردید. تشکیل خانواده در سال ۱۳۰۵ با عالیه جهانگیر ازدواج کرد تا به گفته خود از افکار پریشان رهایی یابد.[۱۰] درست یک ماه پس از ازدواج، پدرش ابراهیم نوری درگذشت.[۱۱] در همین زمان چند شعر از او در کتابی با عنوان خانواده سرباز چاپ شد.[۱۲] وی که در این زمان به دلیل بیکاری خانهنشین شده بود در تنهایی به سرودن شعر مشغول بود و به تحول در شعر فارسی میاندیشید اما چیزی منتشر نمیکرد.[۱۳] ترک تهران به سال ۱۳۰۷ خورشیدی محل کار عالیه جهانگیر همسر نیما به آمل انتقال پیدا کرد. نیما نیز با او به این شهر رفت. یک سال بعد آنان به رشت رفتند. عالیه در اینجا مدیر مدرسه بود و نیما را سرزنش میکرد که چرا درآمدی ندارد.[۱۴]او مدتی نیز در دبیرستان حکیم نظامی شهرستان آستارا واقع در مرز شوروی سابق به امر تدریس مشغول بود. تغییر نام علی اسفندیاری در سال ۱۳۰۰ خورشیدی نام خود را به نیما تغییر داد. نیما نام یکی از اسپهبدان تبرستان بود و به معنی کمان بزرگ است. او با همین نام شعرهای خود را امضا میکرد. در نخستین سالهای صدور شناسنامه نام وی نیماخان یوشیج ثبت شده است.[۱۵] آغاز شاعری نیما در سال ۱۳۰۰ منظومه قصه رنگ پریده را که یک سال پیش سروده بود در هفتهنامه قرن بیستم میرزاده عشقی به چاپ رساند.[۱۶] این منظومه مخالفت بسیاری از شاعران سنتی و پیرو سبک قدیم مانند ملک الشعرای بهار و مهدی حمیدی شیرازی را برانگیخت. شاعران سنتی به مسخره و آزار وی دست زدند. نیما پس از مدتی به تدریس در مدرسههای مختلف از جمله مدرسه عالی صنعتی تهران و همکاری با روزنامههایی چون مجله موسیقی و مجله کویر پرداخت. شعر نیمایی نوشتار اصلی: شعر نیمایی آثار نیما منظومه قصه رنگ پریده در حقیقت نخستین اثر منظوم نیمایی است که در قالب مثنوی (بحر هزج مسدس) سروده شده است. شاعر در این اثر زندگی خود را روایت کرده است و از خلال آن به مفاسد اجتماعی پرداخته است.[۱۷] بخش نخست این کار در قرن بیستم چاپ شده بود. سپس افسانه را سرود که در آن روحی رمانتیک حاکم است و به عشق نیز نیما نگاهی دیگرگونه دارد و عشق عارفانه را رد میکند.[۱۸] چنان که خطاب به حافظ میگوید: حافظا این چه کید و دروغ است کز زبان می و جام ساقی است نالی ار تا ابد باورم نیست که بر آن عشق بازی که باقی است من بر آن عاشقم کو رونده است {{{2}}} (افسانه) نیما در این آثار و اشعاری نظیر خروس و روباه، چشمه و بز ملاحسن مسألهگو افکاری اجتماعی را بیان میکند اما قالب اشعار قدیمی است. مشخص است که وی مشق شاعری میکند و هنوز راه خود را پیدا نکرده است.[۱۹] با این حال انتشار افسانه دنیای ادبیات آن زمان را برآشفت.[۲۰] ای شب نیز در هفتهنامه نوبهار محمدتقی بهار چاپ شد و جنجالی برانگیخت.[۲۱] زندگی شخصی نیمایوشیج در جوانی عاشق دختری شد، اما به دلیل اختلاف مذهبی نتوانست با وی ازدواج کند.[۲۲]پس از این شکست او عاشق دختری روستایی به نام صفورا شد و میخواست با او ازدواج کند اما دختر حاضر نشد به شهر بیاید. بنابراین عشق دوم نیز سرانجام خوبی نیافت.[۲۳] نیما صفورا را هنگام آبتنی در رودخانه دیده بود. این منظره شاعرانه و شکست عشق پیشین الهامبخش او در سرودن افسانه بود.[۹] سرانجام نیما در ۶ اردیبهشت ۱۳۰۵ خورشیدی ازدواج کرد . همسر وی عالیه جهانگیر فرزند میرزا اسماعیل شیرازی و خواهرزاده نویسنده نامدار میرزا جهانگیر صوراسرافیل بود.[۲۴] حاصل این ازدواج که تا پایان عمر دوام یافت فرزند پسری بود به نام شراگیم که اکنون در آمریکا زندگی میکند . شراگیم در سال ۱۳۲۴ خورشیدی به دنیا آمد.[۲۵] خانه نیما خانه پدری نیما یوشیج واقع در یوش، بنایی است که قدمت آن به دوره قاجار میرسد. این بنا به شماره ۱۸۰۲ از سوی سازمان میراثفرهنگی به عنوان اثر ملی ثبت شده است و حفاظت میشود. بازدید از خانه نیما برای عموم آزاد است. مرگ خانه نیما در دهکده یوش مازندران اردیبهشت ۱۳۸۶ ، آرامگاه او و سیروس طاهباز در وسط حیاط قرار دارد خانه نیما نیما در ۱۳ دی ۱۳۳۸ درگذشت و در امامزاده عبدالله تهران به خاک سپرده شد. سپس در سال ۱۳۷۲ خورشیدی بنا به وصیت وی پیکر او را به خانهاش در یوش منتقل کردند. مزار او در کنار مزار خواهرش ، بهجتالزمان اسفندیاری (درگذشته به تاریخ ۸ خرداد ۱۳۸۶) و مزار سیروس طاهباز در میان حیاط جای گرفته است. کتابشناسی اشعار * قصه رنگ پریده * منظومه نیما * خانواده سرباز * ای شب * افسانه * مانلی * افسانه و رباعیات * ماخ اولا * شعر من * شهر شب و شهر صبح * ناقوس قلم انداز * فریادهای دیگر و عنکبوت رنگ * آب در خوابگه مورچگان * مانلی و خانه سریویلی * مرقد آقا (داستان) * کندوهای شکسته (داستان) * آهو و پرندهها (شعر و قصه برای کودکان) * توکایی در قفس (شعر و قصه برای کودکان) آثار تحقیقی، نامهها و یادداشتها * دونامه * ارزش احساسات * تعریف و تبصره و یاددااشتهای دیگر * دنیا خانه من است * نامههای نیما به همسرش - عالیه جهانگیر * حرفهای همسایه * کشتی توفان * مجموعه کامل اشعار(تدوین توسط سیروس طاهباز) آثار درباره نیما * مهدی اخوان ثالث، بدعتها و بدایع نیما یوشیج * مهدی اخوان ثالث، عطا و لقای نیما یوشیج * شاپور جورکش، بوطیقای شعر نو * بهمن شارق، نیما و شعر فارسی، بررسی و نقد آثار نیما یوشیج * حسین صمدی، کتابشناسی نیما * سیروس طاهباز و محمدرضا لاهوتی، یادمان نیما یوشیج * محمد عبدعلی، فرهنگ واژگان و ترکیبات اشعار نیما یوشیج * محمود فلکی، نگاهی به شعر نیما * حمید حسنی، موسیقی شعر نیما (تحقیقی در اوزان و قالبهای شعریِ نیمایوشیج) * سیروس طاهباز،کماندار بزرگ کوهساران: زندگی و شعر نیما یوشیج * محمد حقوقی، نیما یوشیج: شعر نیما یوشیج از آغاز تا امروز، شعرهای برگزیده تفسیر و تحلیل موفقترین شعرها * سعید حمیدیان،داستان دگردیسی: روند دگر گونیهای شعر نیما یوشیج * سیاوش کسرایی، در هوای مرغ آمین: نقدها، گفت و گوها و داستان ها * محمدعلی شهرستانی، عمارت دیگر (معنی شعر نیما) در پنج بخش * تقی پورنامداریان، خانهام ابری است: شعر نیما از سنت تا تجدد * عطاالله مهاجرانی، افسانة نیما * امید طبیب زاده، نگاهی به شعر نیما یوشیج: بحثی در چگونگی پیدایش نظامهای شعری، انتشارات نیلوفر * مسعود بیزارگیتی، نیما،پاسخی به ضرورتی تاریخی پانویس 1. ↑ (نیما، زندگی و آثار او، نوشته ضیاء هشترودی صفحه ۱۱۷) 2. ↑ (تاریخ تحلیلی شعر نو، شمس لنگرودی، جلد ۱، صفحه ۹۰) 3. ↑ (از صبا تا نیما، یحیی آریانپور، جلد 2 صفحه ۴۶۶) 4. ↑ (نیما، زندگانی و آثار او،صفحه ۴۶۷) 5. ↑ (نیما، زندگانی و آثار او، جلد 2، صفحه ۴۶۷) 6. ↑ (نامههای نیما، به کوشش سیروس طاهباز، صفحه ۲۲) 7. ↑ پیدایش حزب کمونیست ایران، تقی شاهین، تهران، ۱۳۶۲ 8. ↑ مطبوعات کمونیستی ایران در سالهای 1296 - 1311 ،سولماز توحیدی، 1985 ، ص. 59 9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ (پیشین) 10. ↑ (یادمان نیما یوشیج، به کوشش سیروس طاهباز، صفحه ۴۰) 11. ↑ (نامههای نیما، صفحه ۲۰۵) 12. ↑ (گزیده اشعار نیما یوشیج، صفحه ۱۸) 13. ↑ (بدعتها و بدایع نیما یوشیج، نوشته مهدی اخوان ثالث، صفحه ۱۹) 14. ↑ (گزینه اشعار نیما یوشیج، صفحه ۱۸) 15. ↑ (اسنادی درباره نیمایوشیج، به کوشش علی میرانصاری، چاپ اول، انتشارات سازمان اسناد ملی، صفحه ۷۳) 16. ↑ (اسنادی درباره نیمایوشیج، صفحه ۷۳) 17. ↑ (از صبا تا نیما، جلد 2 صفحه ۴۶۷) 18. ↑ (نظریه ادبی نیما، دکتر منصور ثروت، صفحه 11) 19. ↑ (نظریه ادبی نیما، صفحه 12) 20. ↑ (از صبا تا نیما، جلد 2، صفحه ۴۶۸ تا ۴۶9) 21. ↑ (چشمانداز شعر نو فارسی، نوشته حمید زرینکوب، صفحه ۴9) 22. ↑ (گزینه اشعار نیما یوشیج، به کوشش یداله جلالی پنداری، صفحه ۱۳) 23. ↑ (از صبا تا نیما، یحیی آریانپور، جلد 2 صفحه ۴۶۷) 24. ↑ (اسنادی درباره نیمایوشیج، صفحه ۷۵) 25. ↑ (گزینه اشعار نیما یوشیج، صفحه ۲۴) [/align] عکس هایی از منزل نیما در یوش -
اول ذی القعده سالروز ولادت حضرت فاطمه معصومه(س)
irsalam پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در میلاد ائمه اطهار (ع)
به مناسبت اول ذی القعده سالروز ولادت حضرت فاطمه معصومه(س) جایگاه علمی و معنوی کریمه اهل بیت(س) [align=justify]در مقاله حاضر ضمن بررسی مقام علمی و معنوی حضرت معصومه(س) اهمیت محبت و دوستی خاندان رسالت و نبوت مورد تأکید قرار گرفته است. با تشکر از اداره ارشاد قم بخاطر ارسال این مقاله، با هم آن را از نظر می گذرانیم. ● اهمیت دوستی اهل بیت (ع) بدون تردید از عوامل مهم قرب به خدای متعال، محبت و دوستی پیامبر اکرم، حضرت محمد(ص) و امامان معصوم علیهم السلام و فرزندان و ذراری آن بزرگواران است. این موضوع مستفاد از قرآن و سنت است؛ اما از قرآن، آیات زیادی بر آن دلالت دارد و روشن ترین آیات، این آیه شریفه است که می فرماید: «قل لا اسئلکم علیه اجراً الا الموده فی القربی»؛ ای پیامبر به مردم بگو من از شما درخواست هیچ اجر و مزدی برای رسالتم نمی کنم جز محبت و دوستی با خویشانم. روایات زیادی هم در این زمینه وارد شده است که مضمون آنها این است که پیامبر اکرم(ص) و امامان علیهم السلام از مردم خواسته اند که با فرزندان آنان دوستی نمایند. ما یک روایت را در اینجا ذکر می کنیم. از پیامبر اکرم(ص) روایت شده است که فرمودند: «احبوالله لما یغذوکم من نعمته و احبونی لحب الله و احبو ذریتی لحبی ایاهم؛ خدا را دوست بدارید! به خاطر نعمتهایی که به شما ارزانی داشته است و مرا هم دوست بدارید! به جهت دوستی با خدا (چون من پیامبر الهی هستم) و با فرزندان من دوستی نمایید! چون من آنها را دوست دارم. از متون بسیاری از زیارات امامان و فرزندان آنها نیز همین مطلب استفاده می شود؛ مثلاً در زیارت عاشورا آمده است؛ «اتقرب الی الله بحبکم و البرائه من اعدائکم؛ تقرب می جویم به خداوند، به واسطه دوستی با شما و بیزاری جستن از دشمنان شما. زیرا پیامبر عظیم الشأن(ص) و امامان معصوم علیهم السلام و فرزندان بزرگوار آنان واسطه فیض الهی هستند و خداوند متعال به واسطه آنان بر تمام انسانها و کل عالم هستی فیض بخشی می کند وهر اندازه ای که انسان به خدا ایمان داشته باشد و به خداوند عشق بورزد، باید به همان نسبت اولیای الهی را دوست بدارد. این محبت و دوستی که از مطالبات خدا و پیامبر و امامان معصوم است، نصیب کسی می شود که عظمت خداو پیامبران و سایر اولیای خدا را درک کند و آنان را بیشتر بشناسد؛ زیرا محبت، فرع بر معرفت است. اگر معرفت نباشد و یا از انسان سلب شود، محبت هم از بین می رود؛ چنان که در زیارت حضرت فاطمه معصومه علیها السلام آمده است: و ان لا یسلبنا معرفتکم انه ولی قدیر؛ از خدای ولی و قدیر می خواهم که معرفت شما خانواده را از من سلب نکند. معرفت و شناخت مقامات معنوی و بلندی شأن اولیای الهی، عطیه و اکرامی است از جانب خداوند متعال؛ چنان که در زیارت شریف عاشورا می خوانیم: «فاسئل الله الذی اکرمنی بمعرفتکم و معرفه اولیائکم و رزقنی البرائه من اعدائکم ان یجعلنی معکم فی الدنیا و الاخره؛ از آن خدایی که مرا به شناخت و اعتقاد به شما خانواده اکرام کرده و بیزاری از دشمنانتان را به من روزی کرده است مسئلت می کنم که مرا در این دنیا وآخرت با شما قرار دهد. به طور مسلم یکی از راههای تحصیل معرفت نسبت به اولیا، تأمل و مطالعه در شرح حال و سیره و زندگانی آنان است و نیز توجه به مقامات معنوی و فضایل اخلاقی و مناقبی، مانند: معجزات و کرامات آنان است. این نوع از معرفت، علاوه بر اینکه در اصل محبت و ازدیاد آن اثری مهم دارد، موجب تربیت و الگو گرفتن از آنان نیز می گردد؛ زیرا هیچ کس نمی تواند به تربیت صحیح و سعادت و کمال برسد، مگر از راه الگوپذیری از کسانی که خود به مقام قرب الهی نایل آمده و از طریق اصلاح خود به هدف نهایی رسیده اند. اگرچه مرتبه اعلای معرفت به پیامبر وامامان معصوم علیهم السلام و سایر اولیای الهی از قدرت ما خارج است، اما با کوشش و مجاهده می توان به مقامات بلند معنوی و کرامت و وساطت آنان درفیض الهی رسید؛ زیرا بسیاری از ابزارهای معرفت، به واسطه روایات خود ایشان در اختیار ما شیعیان قرار دارد که با مطالعه می توان به این هدف رسید و از این راه محبت بیشتر آنها را تحصیل کرد. از جمله این بزرگان، سیده جلیله فاطمه معصومه(س) دختر بزرگوار حضرت امام موسی بن جعفر(ع) است که در نوشتار حاضر گوشه ای از مقامات معنوی و فضایل و مکارم روحانی آن بانوی بزرگ اسلام که فرزند امام و خواهر امام و عمه امام است، بیان می شود. این بانوی بزرگ در عظمت و بلندای معنویت در حد بانوان بزرگ اسلام است و لقب او معصومه، نشان دهنده اوج عظمت و بزرگی اوست و اخبار و روایات و نیز قراین و شواهد موجود در زندگی ایشان بیان کننده کمالات و فضایل نفسانی و مقامات معنوی برای ایشان است که در ساختار اصلی این مقابله به آنها پرداخته شده است. ● ذکر نسب فاطمه معصومه(س) نام آن حضرت، فاطمه و ملقب به معصومه است. پدر آن بزرگوار، امام موسی کاظم(ع) و مادر آن حضرت، نجمه خاتون که قبر شریفش در مدینه طیبه است، می باشد. ایشان و برادرشان، حضرت امام علی بن موسی الرضا از یک مادر بودند، چنان که از کتاب «دلائل الامامه» طبری مازندرانی استفاده می شود. ولادت با سعادت آن حضرت به نقل کتاب «نزهه الابرار فی نسب اولاد الائمه الاطهار» روز دوشنبه اول ماه ذی قعده سال یکصد و هفتاد و سه واقع شده است. بنابراین، عمر شریفش ۷۲ سال بود که در سال دویست و یک از هجرت، روز دهم ربیع الثانی در قم از دنیا رفت. امام کاظم(ع) اختیار ازدواج دخترهای خود را به فرزندش، علی بن موسی الرضا(ع) داده بود؛ چنان که در کافی مذکور است که حضرت موسی بن جعفر(ع) در وصیت نامه خود نوشته بود که شوهر ندهد احدی دخترهای مرا نه عموهای آنها و نه برادرهای آنها، مگر با مشورت فرزندم علی و اگر برادری بخواهد خواهر خود را که از مادر یکی باشند، شوهر دهد باید با مشورت و رأی و امر فرزندم علی باشد؛ زیرا که او بیناتر است به مناکح قوم خود و او به هر کس صلاح دانست، شوهر دهد وگرنه، شوهر ندهد و به دخترهای خود همین گونه که نوشته ام به آنها نیز وصیت نموده ام. پس معلوم می شود که از برای آن بانو کفوی و همسری پیدا نشده، لهذا حضرت امام رضا(ع) او را شوهر نداد. باید متذکر شد نه تنها سیده جلیله، فاطمه دختر امام موسی(ع) ازدواج نکرده، بلکه سایر دختران آن حضرت نیز ازدواج نکرده بودند. چنانکه صاحب تاریخ قم به این مطلب اشاره نموده است. روشن است که خود این مطلب دلیل و شاهدی است قوی بر عظمت و جلالت بی بی فاطمه معصومه(ع) که همتایی برای ایشان در ازدواج نبوده است. ● مقام علمی حضرت معصومه (ع) حضرت معصومه درخاندانی که سرچشمه علم وتقوا و فضایل اخلاقی بودند، نشو و نما یافت. پس از آنکه پدر بزرگوار آن بانوی گرامی به شهادت رسید فرزند ارجمند آن امام یعنی حضرت رضا (ع) عهده دار امر تعلیم و تربیت خواهران و برادران خود شد. دراثر توجهات زیاد آن حضرت هر یک از فرزندان امام کاظم به مقامی شامخ دست یافتند و زبانزد عام و خاص شدند. ابن صباغ مالکی دراین باره گوید: هر یک از فرزندان ابوالحسن موسی معروف به کاظم(ع) فضیلتی مشهور دارد. چنانچه اربلی هم در این زمینه می نویسد: هر یک از فرزندان ابوالحسن موسی علیه السلام دارای فضیلت و منقبتی معروف است. مسلماً در میان فرزندان امام کاظم(ع) بعد ازحضرت رضا (ع) حضرت معصومه(س) از نظر علمی و اخلاقی والامقامترین آنان بود. این حقیقت از اسامی و القاب و تعریفها و توصیفاتی که ائمه اطهار از وی نموده اند، هویداست. و با توجه به این حقیقت که ارتباط تنگاتنگ و غیر قابل انفکاکی میان تهذیب نفس و طی مدارج اخلاقی و عرفانی وجود دارد، می توان به رتبه و مقام علمی غیر قابل توصیف حضرت معصومه پی برد. مؤید سخن فوق روایت صالح بن عرندس حلی، بزرگوار شیعی قرن نهم هجری درکتاب «کشف اللئالی» است. وی گوید: روزی جمعی از شیعیان به قصد دیدار حضرت موسی بن جعفر(ع) و پرسیدن سؤالی از ایشان، به مدینه منوره مشرف شدند، چون امام کاظم(ع) درمسافرت بود، سؤالات خود را به حضرت معصومه(س) که در آن هنگام در سنین نوجوانی بود، تحویل دادند. فردای آن روز مجدداً به منزل امام مراجعه کردند، لیکن هنوز ایشان از سفر برنگشته بود. چون ناگزیر به بازگشت بودند، مسائل خود را مطالبه نمودند تا در مسافرت بعدی خدمت امام برسند، غافل از اینکه حضرت معصومه(س) جواب پرسشها را نگاشته بود. وقتی پاسخها را ملاحظه کردند. بسیار خوشحال شدند و پس از سپاسگزاری فراوان شهر مدینه را ترک کردند. در میانه راه با کاروانی برخورد کردند که امام کاظم(ع) هم همراه آن کاروان درحال بازگشت به مدینه بود. پس از شرفیابی به محضر حضرتش پاسخ سؤالات دینی خود را به ایشان عرضه نمودند. چون امام پاسخ سؤالات را مطالعه فرمود، سه بار فرمود:«فداها ابوها» پدرش فدای او باد. امام با این جمله، صحت پاسخ ها را مورد تأیید قراردادند. ● زیارت نامه مخصوص یکی از شواهد عظمت استثنایی حضرت معصومه (ع) زیارت نامه ای است که از ناحیه معصوم درشأن او شرف صدور یافته است. بعد ازحضرت زهرا (ع) او تنها بانویی است که زیارت مأثوره دارد. سعد اشعری قمی می گوید:«درمحضر امام رضا علیه السلام بودم که به من فرمود: سعد! قبری از ما در نزد شما وجود دارد. سعد عرض کرد: قربانت گردم، آیا مقصود شما قبر فاطمه دختر موسی بن جعفر(ع) است؟ امام رضا فرمود: آری، کسی که با معرفت به جایگاه او، وی را زیارت کند، بهشت برای اوست. سپس فرمود: وقتی کنار قبرش رفتی، در بالای سر آن حضرت بایست و ۳۴ مرتبه الله اکبر و ۳۳ بار سبحان الله و ۳۳ مرتبه الحمدلله بگو و آن گاه بگو: السلام علی آدم صفوهء الله... ▪ ویژگیهای این زیارت نامه ۱) درآغاز زیارت نامه، اذکار تکبیر، تسبیح و تحمید گفته می شود که در زیارتهای دیگر دیده نشده است. زائر با این سرآغاز توحیدی، با حالتی ملکوتی و به دور از شوائب و آلودگیها، ارتباطی معنوی برقرار می کند و این عالی ترین حال بنده خدا در برابر عظمت اولیای خداست. ۲) عرض ادب و تقدیم سلام به محضر مقدس معصومین علیهم السلام به صیغه مخاطب آمده، ولی در زیارت نامه های دیگر فقط برای آن معصوم خاص، صیغه مخاطب به کار رفته است. رمز آن را در حدیثی از امام صادق علیه السلام می یابیم که فرمود: ۳) آنچه از حضرت معصومه(س) دراین زیارت نامه خواهانیم. خواسته ای به اجابت رسیده می باشد؛ چون بنا به احادیث، فضیلت زیارت آن حضرت بهشت است. ۴) دراین زیارت نامه، یک دوره معارف شیعه به طور فشرده بیان شده است که به برخی از آنها اشاره می شود: خدا حرمی دارد که مکه است، پیامبر حرمی دارد که مدینه است و امیرالمومنین(ع) حرمی دارد که کوفه است و ما حرمی داریم که قم است و به زودی، زنی از فرزندان من در آنجا دفن می شود که نامش «فاطمه» است. هرکس او را زیارت کند، بهشت بر او واجب خواهد شد ] در ذیل روایت آمده ] امام صادق (ع) این سخن را قبل از ولادت امام کاظم(ع) فرمود»: شایان ذکر است که تقدیم سلام به پیشگاه امام زمان علیه السلام به صیغه غایب آمده و شاید یکی از اسرار آن اشاره به غیبت آن حضرت باشد. ـ اعتقاد به نبوت، امامت و معاد؛ ـ دعا برای ورود به بهشت، حوض کوثر و سیراب شدن از آن به دست ساقی کوثر، محشور شدن در زهره اهل بیت و دعا برای فرج و درک سرور اهل بیت علیهم السلام در زمان ظهور و گردآمدن تحت لوای آن حضرت در زمان ظهور و یا رجعت؛ ـ تقرب به خدا با محبت این خاندان و اعلان برائت از دشمنانشان؛ ـ اعلام تسلیم و انقیاد و دوری از انکار و استکبار؛ ـ اظهار این عقیده که نعمت ولایت از عنایت خداست و استواری برآن جز با حول و قوه الهی میسر نیست؛ ـ تقاضای شفاعت از حضرت فاطمه معصومه. [/align]