لطفا جهت استفاده از تمام مطالب ثبت نام کنید
جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'سوره'.
6 نتیجه پیدا شد
-
سوره الفاتحه به نام خداوند بخشنده بخشايشگر (1) ستايش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است. (2) (خداوندى كه) بخشنده و بخشايشگر است (و رحمت عام و خاصش همگان را فرا گرفته). (3) (خداوندى كه) مالك روز جزاست. (4) (پروردگارا!) تنها تو را مىپرستيم؛ و تنها از تو يارى مىجوييم. (5) ما را به راه راست هدايت كن... (6) راه كسانى كه آنان را مشمول نعمت خود ساختى، نه كسانى كه بر آنان غضب كردهاى، و نه گمراهان. (7)
-
دانلود سوره های قرآن به صورت آیه به آیه در این تاپیک در این تاپیک هر یک از سوره های قرآن را به صورت آیه به آیه قرار خواهیم داد در این تاپیک فهرست سوره ها قرار خواهد گرفت جهت دانلود هر یک از سوره ها روی نام سوره های زیر کلیک کنید سوره حمد سوره بقره سوره آل عمران
-
در این تاپیک قصد دارم صورت قرآن را که به صورت آیه به آیه هست قرار بدم البته در هر تاپیک و هر فایل پنج سوره قرآن هست در این تاپیک هم لیست سوره ها رو قرار میدم قسمت اول شامل سوره های حمد - بقره - آل عمران - نساء -مائده ( کلیک کنید ) قسمت دوم شامل سوره های انعام - اعراف - انفال - توبه -یونس ( کلیک کنید ) قسمت سوم شامل سوره های هود - یوسف - رعد - ابراهیم -حجر ( کلیک کنید )
-
معنى فارسى برخى از كلمات سوره ها 1. سوره فاتِحَه فاتِحَه: سرآغاز، ابتدا. اِسم: نام. اَللّه: خداوند، خدا. رَحمن: بخشنده، كسى كه رحمتش گسترده است. رَحيم: مهربان، كسى كه رحمتش فراوان است. حَمد: سپاس، ستايش. رَبّ: پروردگار، خداوند. عالَمين [جمع عالَم (جهان)]: جهانيان. مالِك: اختياردار، فرمانروا، صاحب. يَوم: روز. دين [در اين سوره]: قيامت، رستاخيز. صِراط: راه. مُستَقيم: راست، پايدار، اُستوار. اَلَّذين: كسانى كه. مَغضوب: كسى كه بر او خَشم گرفته شده است. ضآلّين [جمع ضآلّ (گمراه)]: گمراهان. 2. سوره ناس ناس: مردمان، مردم، انسان ها. مَلِك: فرمانروا. إِلـه: معبود، كسى كه پرستش و عبادت مى شود. شَرّ: بدى، زشتى، كار بد، گَزَند. وَسواس: وَسوَسه گر، وسوسه كننده. خَنّاس: پنهان شونده، كنار رونده و دور شونده، شيطان. اَلَّذى: كسى كه. صُدور [جمع صَدر (سينه)]: سينه ها، دل ها. جِنَّة: جِنّيان، پريان. 3. سوره فَلَق فَلَق: سپيده دَم، روشنى آسمان پيش از طلوع خورشيد. غاسِق: شب به هنگامى كه بسيار تاريك مى شود. نَفّاثات [جمع نَفّاثَة (زن دَمَنده)]: زنان دمنده، جادوگران، زنانى كه سِحر و جادو مى كنند. عُقَد [جمع عُقدَة (گِرِه)]: گره ها. حاسِد: حَسود. 4. سوره اِخلاص إِخلاص: يكرنگى، بى آلايشى، پاكدلى. أَحَد: يگانه، يكتا. صَمَد: بى نيازى كه ديگران به او محتاج و نيازمند هستند. كُفُؤ: همانند، همتا، شبيه. صفحه 101 5. سوره مَسَد يَدا(نِ): دو دست. أَبى لَهَب: عموى پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) كه از دشمنان سرسخت اسلام بوده است. مال: دارايى، ثروت. نار: آتش. ذاتَ لَهَب: زبانه كش، داراى لَهيب و شعله سركش. اِمرَأَة: زن. حَمّالَة: زن باركش، زن باربر. حَطَب: هيزم، چوبى كه براى روشن كردن آتش استفاده مى شود. جيد: گردن. حَبل: ريسمان، طناب. مَسَد: ليف خُرما. 6. سوره نَصر نَصر: يارى، كمك. فَتح: پيروزى، گشايش. دين [در اين سوره]: آيين، مكتب. أَفواج [جمع فَوج (گروه)]: گروه ها، دسته ها. تَوّاب: توبه پذير، بخشاينده گناهان. 7. سوره كافِرون كافِرون: [جمع كافِر (كسى كه خدا را نمى پرستد)]: كسانى كه خدا را نمى پرستند، پوشانندگانِ حقيقت. عابِدون [جمع عابِد(پرستنده)]: پرستندگان، عبادت كنندگان. 8. سوره كَوثَر كَوثَر: خير و بركت فراوان، خوبى بسيار. شانِئ: دشمن بدگو و بداخلاق و بدخواه. أَبتَر: بى فرزند، بدون نسل، ناقص، ناتمام. 9. سوره ماعون دين [در اين سوره]: قيامت، رستاخيز، روز جَزا. يَتيم: بچه اى كه پدرش مُرده است. طَعام: خوراك، غذا. مِسكين: بينوا، فقير، بيچاره. وَيل: واى، چاهى در جهنّم، سختى و دردمندى. مُصَلّين [جمع مُصَلّى (نمازگزار)]: نمازگزاران. صَلوة: نماز. ساهون [جمع ساهى (سهل اِنگار)]: سَهل اِنگاران، كسانى كه غافل و فراموشكار و بى توجّه هستند. ماعون: نيازمندى هاى مردم، زكات. 10. سوره قُرَيش إيلاف: دوستى،اُلفَت. قُرَيش: نام قبيله پيامبراسلام (صلى الله عليه وآله وسلم). رِحلَة: سفر، كوچ. شِتآء: زمستان. صَيف: تابستان. بَيت: خانه. جوع: گرسنگى. خَوف: ترس، نا اَمنى. 11. سوره فيل كَيفَ: چگونه، چطور. أَصحاب [جمع صاحِب (يار)]: ياران، همراهان. «اصحاب فيل» كسانى بودند كه سوار بر فيل براى خراب كردن خانه خدا، كعبه، به مكّه آمده بودند. صفحه 102 كَيد: نيرنگ، فريب، حيله. تَضليل: پوچ و تباه كردن، نابود كردن و از بين بردن، گمراه ساختن، باطل كردن. طَير: پرنده. أَبابيل: گروه ها، دسته ها. حِجارَة [جمع حَجَر (سنگ) ]: سنگ ها. سِجّيل: سنگى كه نه سخت است و نه سُست، كُلوخ. عَصف: كاه. مَأكول: جويده شده، خورده شده، متلاشى شده. 12. سوره هُمَزَه كُلّ: هر، همه، تمام. هُمَزَة: عيبجو، غيبت كننده. لُمَزَة: طعنه زننده، مسخره كننده. حُطَمَة: آتش شكننده و سوزان. موقَدَة: شعلهور، زبانه كش، بر افروخته. أَفئِدَة [جمع فُؤاد (قلب)]: قلب ها، دل ها. مُؤصَدَة: در ميان گيرنده، در بسته. عَمَد [جمع عَمود (سُتون)]: ستون ها، پايه ها. مُمَدَّدَة: سر كشيده، كشيده شده، بلند، برافراشته. 13. سوره عَصر عَصر: زمان، روزگار، وقت، آخر روز تا هنگام غروب آفتاب. إِنسان: آدمى، بشر. خُسر: زيانكارى، ضرر و زيان. صالِحات [جمع صالِحَة (كار شايسته)]: كارهاى شايسته، كارهاى خوب. حَقّ: راست، درست، شايسته. صَبر: شكيبايى، بُردبارى. 14. سوره تَكاثُر تَكاثُر: زياده خواهى، افزون طلبى. مَقابِر [جمع مَقبَرَة (محلّ دفن مُرده)]: محلّ دفن مردگان، قبرستان، گورستان. عِلم: دانش. عِلمَ اليَقين: دانش يقين آور، دانستن از روى يقين. جَحيم: نامى از نام هاى جهنّم، آتش بسيار شعلهور. عَين: چشم. عَينَ اليَقين: نگرشِ يقين آور، چشم يقين. يَومَئِذ: در آن روز. نَعيم: نعمت، مال، آسايش. 15. سوره قارِعَه قارِعَة: حادثه كوبنده، مصيبت، از نام هاى روز قيامت. فَراش [جمع فَراشَة (پروانه)]: پروانه ها. مَبثوث: پراكنده شده. جِبال [جمع جَبَل (كوه)]: كوه ها. عِهن: پَشم رنگ شده. مَنفوش: (پشمِ) زده شده و پهن شده. مَوازين [جمع ميزان (ترازو)]: ترازوها، ترازها. عيشَة: زندگى، زندگانى. راضِيَة: پسنديده خوش، مايه خشنودى. أُمّ [در اين سوره]: جايگاه، پناهگاه. هاوِيَة: جهنّم. حامِيَة: بسيار سوزان. 16. سوره عادِيات عادِيات [جمع عادِيَة (اسب دونده)]: اسبان دونده. ضَبح: نَفَس نَفَس زدن. مورِيات [جمع مورِيَة (روشن كننده)]: روشن كنندگان، آتشْ افروزان. قَدح: آتش، صفحه 103 جرقّه. مُغيرات [جمع مُغيرَة (تاخت و تاز كننده)]: تاخت و تاز كنندگان، حمله كنندگان. صُبح: بامداد. نَقع: گَرد و غبار. جَمع: گروه. كَنود: بسيار ناسپاس. شَهيد: گُواه، آگاه. حُبّ: دوستى بسيار، علاقه فراوان. خَير [در اين سوره]: مال، دارايى. شَديد: سخت. قُبور [جمع قَبر (گور)]: گورها، قبرها. خَبير: آگاه، دانا. 17. سوره زِلزال أَرض: زمين. زِلزال: لرزه سخت و شديد، زلزله. أَثقال [جمع ثِقل (بار سنگين)]: بارهاى سنگين، چيزهاى سنگين. أَخبار [جمع خَبَر]: خبرها. أَشتات [جمع شَتّ (پراكنده)]: پراكندگان، مردمِ پراكنده. أَعمال [جمع عَمَل (كار)]: كارها. مِثقال: هموزن. ذَرَّة: چيز بسيار ريز و كوچك. خَير [در اين سوره]: نيكى، خوبى. 18. سوره قَدر لَيلَة: شب. قَدر: اندازه، اندازه گيرى، بزرگى و شكوه. خَير [در اين سوره]: بهتر، برتر. أَلف: هزار. شَهر: ماه. مَلــئِكَة [جمع مَلَك (فرشته)]: فرشتگان. روح [در اين سوره]: جبرئيل يا فرشته الهى. إِذن: دستور، اجازه، بار دادن. أَمر: فرمان، كار. سَلام: آرامش، سلامتى، بركت. مَطلَع: زمان طُلوع، هنگام برآمدن. فَجر: سپيده دَم، صبح. 19. سوره تين تين: اَنجير. زَيتون: ميوه اى كه «روغن زيتون» را از آن مى گيرند. طور: كوه. سينين: مبارك. طورِ سينين (سينا): كوهى كه حضرت موسى(عليه السلام) براى راز و نياز با خدا به آن جا مى رفت. بَلَد: شهر، سرزمين. أَمين [در اين سوره]: اَمن و اَمان، داراى امنيّت و آرامش. أَحسَن: بهترين، نيكوترين. تَقويم: شكل مناسب، تركيب نيكو. أَسفَل: فُروترين، پايين ترين. أَسفَلَ سافِلين: فروترين جايگاه، پايين ترين مكان. أَجر: پاداش، مُزد. غَيرُ مَمنون: بى منّت، بى پايان، كامل. بَعد: پس، پس از اين. دين [در اين سوره]: قيامت، رستاخيز، روز جزا. أَحكَم: داور بهتر. حاكِمين [جمع حاكِم (داور)]: داوران، حكم كنندگان، قضاوت كنندگان. أَحكَمِ الحاكِمين: بهترين داور. 20. سوره اِنشِراح اِنشِراح: گشادگى، باز شدن، وسعت يافتن. وِزر [در اين سوره]: بار گران، بار سنگين. ظَهر: پشت. ذِكر: آوازه، ياد. عُسر: سختى، دشوارى. يُسر: آسانى.
-
اين سوره تمامي معارف قرآني و مقاصد مختلف آن را در كوتاهترين بيان خلاصه كرده است. اگر در قرآن جز همين سوره نبود، براي اصلاح جامعه بشر كفايت ميكرد. اين سوره بود كه اصحاب صفّه را از خواري و ناداري به همه چيز و همهجا رساند. در صدر اسلام افراد موقع جداشدن از يكديگر دستهاي خود را روي دست يكديگر نهاده، يك نفر اين سوره را ميخواند و ديگران گوش ميدادند و از هم جدا ميشدند. آنان محتواي بزرگ اين سوره كوچك را به هم يادآور ميشدند. امام صادق عليهالسلام فرمود: “من قراء والعصر” في نوافله، بعثهالله يومالقيامه مشرقاً و جهه، ضاحكاً سنّه، قريره عيشه حتّي يدخلالجنه هر كس سوره والعصر را در نمازهاي مستحبي خويش بخواند، روز قيامت خداوند او را بر ميانگيزاند در حالي كه صورت وي نوراني، چهرهاش خندان، چشمش روشن به نعمتهاي الهي است تا آنكه داخل بهشت شود. البته اين بركات براي كسي است كه اصول چهارگانه مطرح در اين سوره را در زندگي پياده كند
-
اطلاعاتي در مورد سوره مباركه حمد فاتحه یا فاتحه الکتاب نام نخستین سوره در کتاب قرآن است. فاتحه از سوره های مکی است و از ۷ آیه تشکیل شده.[۱][۲] برای این سوره بیش از ۲۰ نام گوناگون یاد شده که برخی از آنها عبارتاند از :[۳] ۱.سوره حمد وشکر: زیرا با کلمهٔ حمد شروع میشود و پیام اصلی و اولین آیهٔ آن حمد شکر و سپاس خداست. ۲.فاتحه: از ریشهٔ فتح آمده و به معنای آغازگر و گشایندهاست و به آن «فاتحه الکتاب» نیز میگویند.[۴] ۳.سبع المثانی: چون این سوره از ۷ آیه تشکیل شده و در هر نماز واجب و مستحب دو بار خوانده میشود آنراً سبع المثانی" نیز می خوانند. ۴.امّ الکتاب و امّ القرآن: یعنی (مادر کتاب خدا) و (مادر قرآن) این دو نامگذاری بدین جهت است که اوّلاً قرآن با این سوره شروع میشود و آغاز هر چیز را امّ آن مینامند. ثانیاً زیرا آن را اصل و عصارهٔ قرآن میدانند. ۵.کنز: زیرا این سوره را یا گنج مقایسه کردهاند. استماع محمد ايوب عبدالرحمن السديس حواشی سوره از محمد نقل شدهاست که بازخوانی فاتحه پادزهر نیش کژدم است.[۵] از محمد نقل شده که:«سورهٔ حمد با ارزشترین ودیعه در گنجینههای عرش الهی است.» تفسیر سوره ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ﴾ شروع میکنم با نام آن کسی که ادراکات از درک ذاتش حیرانند. آنکه دردها و نقایص خلایق را بیش از خودشان ادراک کرده، و خلایق با تقرب و توجه به او نقصها و دردهایشان به بهترین و کاملترین حالت برطرف میشود. یاری کنندهای که رحمتش بدون قید و شرط و دائمی است. ﴿الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾ همه تحیرها و شگفتیهای لذت انگیز انسان از زیباییها، عظمت و موزونی خلقت به ذاتی منتهی میشود که ادراکات از درک آن به نهایت تحیر خود رسیده، از ادراک تهی میشوند، ایجاد کننده و کمال بخشنده به تمامی آنچه که اسباب کسب علم و معرفتاند. ﴿الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ﴾ کسی که قیامت را جهت تکامل بشر آفرید و اوست درک کننده دردها و نقصهای آدمی بیش از خودشان، که به بهترین و کاملترین حالت آن را بر طرف میکند. و آن از رحمت بیقید و شرط و دائمی حضرتش ناشی میشود. ﴿مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ﴾ اوست قانون گذار و تعییین کنندهٔ حدود و سرنوشت انسان، در آن مقطع از زمان که تمامی اسرار نهان و نتیجهٔ اعمالش نمایان شده و بر حسب آنچه که باور داشتند از اعتقادات و دانستهها، شرایط جسمی و روحی، اقتصادی و فرهنگی و .... همچنین آنچه که میتوانستند بدانند یا بشنوند، برای ایشان تصمیمگیری شده و میانشان قضاوت خواهد شد. ﴿إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ﴾ خدایا من فقط و فقط در بند توام و به غیر تو مرا دلبستگی و وابستگی نیست و فقط از تو استعانت میجویم. ﴿اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ﴾ پروردگارا، مارا برای وصال خود همراهی کن تا در وصال تو تمامیت وجودیمان شکوفا شود. ﴿صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ﴾ وصال کسانی که با گوارایی و سهولت به وصال تو رسیدهاند.نه کسانی که با پیروی از هواهای نفسانی خود، راه را برای خود سخت و دشوار کردهاند و نه در تاریکی فرورفتگان(کسانی که بر نقایص خود افزودهاند).[۶]
