جستجو در تالارهای گفتگو

روش تهیه میوه خشک برای آجیل شب یلدا ،میوه های خشک شب یلدا نه تنها برای این شب بلکه همیشه میتواند برای کودکان ما جایگزین تنقلات ناسالم شود که جدا از خشک شدن با دستگاههای مخصوص و تهیه ی آنها از آجیل فروشی ها، می توان آنها را در منزل و به دو روش ساده خشک کرد. روش اول: هر نوع میوه ای را به دلخواه پس از شستشو و هر کدام که میشود با پوست نیز مصرف کرد را برش داده و حلقه حلقه کنید و بر روی فویل یا سینی که روی شوفاژ یا فن قرار داده اید پهن کنید. از یک پارچه ی تمیز وسفید استفاده کرده و روی آنها را بپوشانید تا نور مستقیم به آنها نرسد که اگر شوفاژ یا فن در جای تاریکی باشد بهتر بوده و نیازی به پارچه نخواهد بود. پس از یک روز برای جلوگیری از چسبیدن میوه ها به فویل یا سینی آنها را بر گردانده و جابه جا کنید تقریبا با این روش پس از سه تا چهار روز میوه های خشک شما آماده خواهند بود. روش دوم: میوه های شسته و آماده شده را بر روی سینی یا روی پارچه ی سفید تمیزی که روی یک میز یا سطحی که از زمین بالا تر است پهن کرده اید بریزید ودر جایی کاملا خشک و تاریک قرار دهید و باز پس از یک روز آنها را برگردانده و جابه جا نمایید .در این روش که طبیعی تر و بهتر است، بین 7 تا 8 روز طول می کشد تا میوه های شما خشک و برای مصرف آماده شوند

پس زمينه كامپيوتر خود را يلدايي كنيد چند طرح زيبا براي شب يلدا + دانلود شب يلدا بلندترين شب سال چند روز ديگر فرا مي رسد و ما ايراني ها اين شب را به چله نشيني خواهيم گذراند. دريچه چند عكس زيبا به مناسبت اين شب براي شما قرار داده است./ط براي دانلود اين عكس ها در سايز بزرگ اينجا را كليك كنيد.

قدر روزها و شب های قدر را بدانیم خداوند متعال فرموده است:«روزه به من اختصاص دارد و من خود پاداش آنم.» می دانیم که در بیشتر دستورات اسلام اگر همة فلسفة آن بر ما روشن نیست، اجمالی از سود و زیان آن چه امر و نهی شده کاملا آشکار است و کدام خردمند است که در سودمندی اوامر الهی و زیان مندی منهیات، تردید داشته باشد، اگرچه تمام ابعاد فلسفی هریک از این احکام را نداند؟ فواید روزه روزه فواید جسمی و روحی فراوان دارد، شفابخش جسم و توان بخش جان است. پاک کنندة آدمی از رذایل حیوانی است. در ساختن فرد صالح و اجتماع بسامان، بسیار مؤثر است. در تهذیب و تزکیة نفس و رهاندن انسان از روزمرگی و واماندگی در مقابل نیازهای تن، تأثیر بسزایی دارد. فواید طبّی و بهداشتی روزه که از کوچک ترین فواید این فریضةانسان ساز است، به حدی است که شاید نیاز به توضیح و تکرار نداشته باشد و بیشتر مردم، کم و بیش از آن آگاهند. معده و دستگاه گوارش، از اعضای پرکار بدن آدمی است. این عضو، تقریبا در همة ساعات، به گوارش، جذب و دفع مشغول است. روزه باعث می شود که از یک سو، این اعضا استراحت کنند و از فرسودگی مصون بمانند و نیروی تازه ای بگیرند؛ و از سوی دیگر، ذخایر چربی که زیان های زیادی دارند، تحلیل رفته و کاسته شوند. پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) در این باره فرموده است: «صوموا تصحّوا؛ روزه بگیرید تا سالم بمانید». نیز در روایات بسیاری، پیشوایان گرامی اسلام فرموده اند، معدة آدمی، خانة بیماری های اوست و پرهیز از غذا درمان آن است. با روزه و امساک، می توان بسیاری از بیماری ها را بهبود بخشید و معالجه کرد. البته در صورتی که با اعتدال و میانه روی همراه باشد و هنگام سحر و افطار در خوردن و آشامیدن افراط نشود. روزه، بازدارنده از گناه روزه، عامل موثری است در ایجاد و تقویت روحیة تقوی و پرهیزکاری. قرآن مجید این فایدة بزرگ روزه را با جمله «لعلکم تتقون» یادآور می شود و این عبادت را عامل مهم تقوی می شمارد. تقوی و پرهیزگاری در شخصیت اسلامی یک مسلمان، نقش بسیار مهمی دارد. برای رسیدن به همین اثر پرارزش است که بهترین عبادت در ماه صیام و در حال روزه، اجتناب از گناهان است. روزه و تقویت اراده حکومت غرایز و شهوات بر انسان، خطرناک ترین حکومت هاست و آدمی را اسیر و بی اختیار می سازد و به پستی و رذالت می کشاند. مبارزه با سلطة شهوات نفس که در اسلام، «جهاد اکبر» نامیده شده، به پایمردی و ارادة استوار نیاز دارد. انسان با روزه داری، در واقع با خواهش های خویش می جنگد و در برابر آنها مقاومت می کند. این عمل، اراده و تصمیم را در انسان، نیرومند می سازد و جان را از قید حکومت و سلطة هوس ها و خواهش ها می رهاند. روزه و صبر صبر، از خصایلی است که در اخلاق اسلامی بر آن بسیار تأکید شده است. روزه، بویژه در روزهای گرم تابستان که فشار تشنگی، طاقت فرسا می شود، به طور چشمگیری به انسان صبر و مقاومت می بخشد و تحمل رنج و سختی را بر آدمی آسان می سازد. امامان معصوم(ع)، صبر را در آیة «استعینوا بالصبر و الصلوات»، به روزه تفسیر کرده اند. پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) نیز ماه رمضان را ماه صبر نامیده اند: «شهر الصبر و انّ الصبر ثوابه الجنه؛ رمضان، ماه صبر است و پاداش صبر، بهشت». امام جعفر صادق(ع) نیز به همین ویژگی روزه اشاره فرموده است: «هرگاه برای کسی حادثه ای جانکاه پیش آمد، روزه بگیرد که خدا فرموده است:استعینوا بالصبر و الصلوات». روزه و مواسات از دیگر نتایج بارز روزه، برانگیختن حس همدردی نسبت به مستمندان و همنوعان تنگدست است. در اسلام، به احسان و اطعام و انفاق به مستمندان در ماه مبارک رمضان بسیار سفارش شده است. «مواسات» یعنی سهیم ساختن برادران در رزق و روزی و به همین جهت، ماه رمضان را ماه «مواسات» نیز نامیده اند تا مسلمانان به احسان نسبت به هم بپردازند. از امام حسن عسکری علیه السلام پرسیدند: چرا روزه واجب شده است؟ حضرت فرمودند: «تا ثروتمند درد گرسنگی را دریابد و به فقیر توجه کند». در پایان برای شیرینی مطلب، قطعه شعری تقدیم می کنم. پیغام آشنا یاران دوباره موسم عشق و صفا رسید گاه عمل به واژة عهد و وفا رسید ای عاشقان منتظر اندر ره وصال گلبانگ وصل بار دگر از سما رسید وقت حضور گشته به درگاه لطف یار زیرا به گوش جان، سخن آشنا رسید برخیز و هم صدای هزاران باغ شو کایام عشق و موسم شور و نوا رسید در شوره زار هر دل نومید و تشنه کام باران رحمت از ره نشو و نما رسید ماه صیام، ماه خداوند کبریاست برخیز عاشقا که گه ربّنا رسید درهای آسمان به روی خلق باز شد زآن جا که ماه روزه و ذکر دعا رسید فرصت مده ز دست ضیا بین که از نگاه هرکس که توبه کرد، به قرب خدا رسید

نیایش دکتر چمران 30 خرداد 1384 سپتامبر 1976 چه فرخنده شبی بود شب قدر من. شبی که تا به صبح، اشک می ریختم و تا اعلی علیین صعود می کردم. از شب تا به صبح می راندم و تو در کنارم نشسته بودی. راه درازی بود. از میان درخت ها و کوه ها و جنگل ها می گذشتیم. نورافکن ماشین، جاده را روشن می کرد و ما در میان نهری از نور عبور می کردیم. دو نفر دیگر، در صندلی پشت ما نشسته بودند و صحبت می کردند و گاهی به خواب می رفتند… اما، آتشفشان روح من شکفته بود و قلب جوشانم همچون امواج خروشان دریا به صخره ی وجودم حمله می برد و از حیات من جز نور، عشق و سوز، غم و پرستش چیزی دیده نمی شد. زبانم گویا شده بود. گویی جملاتی زیبا و عمیق از اعماق روحم به من وحی می شد. همچون شاعری توانا، تجلیات روح خود را به عالی ترین وجهی بیان می کردم. درحالی که سیلاب اشک بر رخسارم می چکید. همه قیدها و بندها را پاره کرده بود. افسار اختیار را به دست دل سپرده بودم و بدون ترس و خجلت آن چه در وجودم موج می زد بیرون می ریختم. از عشق خود و از غم خود، از خوبی و بدی خود، از گناهان کوچک و بزرگ، از وابستگی ها و دلهره ها، سوز و گدازها و جهش های روح و سوزش های دل، از همه چیز خود صحبت می کردم. آن چه می گفتم عصاره ی حیاتم بود و حقیقت بود. وجودم بود که همراه اشک تقدیمت می کردم و تو نیز، پا به پای من اشک می ریختی و بال به بال من به آسمان ها پرواز می کردی. دل به دل من می سوختی و می خروشیدی و خدای را پرستش می کردی… چه شبی بود! شب قدر من. شب اوج من به آسمان ها و معراج من. پرستش من، عشق بازی من، شبی که جسم من به روح مبدل شده بود… شبی که خدا، در وجود من حلول کرده بود و شبی که آتش عشق، همه گناه های مرا سوزانده بود. شبی که پاک و معصوم، همچون پاکی آتش و عصمت یک کودک، با خدای خود راز و نیاز می کردم… و تو که اشک مرا می دیدی و آتش وجود مرا حس می کردی و طوفان روح مرا می شنیدی… تو نماینده ی خدا بودی. آن طور با تو سخن می گفتم که گویی با خدای خود سخن می گویم. آن طور راز و نیاز می کردم که فقط در حضور خدا ممکن است این چنین راز و نیاز کنم… تو با من یکی شده بودی و به درجه ی وحدت رسیده بودی. احساس شرم نمی کردم و احساس بیگانگی نمی کردم و از این که اسرار درونم را بازگو می کنم، وحشتی نداشتم… چه فرخنده شبی بود شب قدر من. شب معراج من به آسمان ها. از طغیان عشق شنیده بودم و قدرت معجزه آسای عشق را می دانستم، اما چیزی که در آن شب مهم بود، این بود که وجود من، روح شده بود و روح من آتشفشان کرده بود. می خواست، همچون نور از زمین خاکی جدا شود و به کهکشان ها پرواز کند… آن گاه آتش عشق به کمک آمده بود و جسم خاکیم را سوزانده بود و از من فقط دود مانده بود و این دود همراه با روح من به آسمان ها اوج می گرفت… شب قدر من، شبی که سلول های وجودم، در آتش عشق تغییر ماهیت داده بود و من چیزی جز عشق گویا نبودم. دل من، کعبه عالم شده بود، می سوخت، نور می داد و وحی الهی بر آن نازل می شد و مقدس ترین پرستش گاه خدا شده بود. امواج خروشان عشق از آن سرچشمه می گرفت و به همه ی اطراف منتشر می شد. از برخورد احساسات رقیق و لطیف با کوه های غم و صحراهای تنهایی و آتش عشق، طوفان های سهمگین به وجود می آمد که همه وجود مرا تا صحرای عدم، به دیار نیستی می کشانید و مرا از زندان هستی آزاد می کرد. ای کاش می توانستم همه ی خاطرات الهام بخش این شب قدر را به یاد آورم. افسوس که شیرازه ی فکر و طغیان احساس و آتشفشان روح من، آن قدر سریع و سوزان پیش می رفت که هیچ چیز قادر به ضبط آن نبود… نوری بود که در آن شب مقدس، بر قلبم تابید. بر زبانم جاری شد و به صورت اشک، بر رخسارم چکید. من همه ی زندگی خود را به یک شب قدر نمی فروشم و به خاطر شب های قدر زنده ام. و تعالی شب قدر، عبادت من و کمال من و هدف حیات من است. میگ و دیگ با آغاز جنگ، ما که حدود 70 نفر بودیم، به شهر مسجد سلیمان آمدیم. ناهار روزانه ی ما را یک دستگاه وانت از شرکت نفت می آورد و آن را داخل آشیانه می خوردیم. مسئول غذا، به همه یکسان غذا می داد. من چند بار به او گوشزد کردم که من با بقیه فرق دارم، چون بیش از 120 کیلو وزن دارم و باید غذای من بیشتر از بقیه باشد و او با لجبازی می گفت: «شما یک نفر هستید و باید به اندازه ی یک نفر غذا بگیرید.» من این مشکل را هر روز داشتم و هیچ وقت سیر نمی شدم. یک روز بدون خوردن صبحانه به آشیانه آمدیم و به شدت مشغول کار شدیم. بالاخره اعلام کردند که وقت ناهار است و وانت غذا رسیده و آماده ی تقسیم غذاست. بلافاصله هرکس بشقاب خود را برداشت و در صف ایستاد. تقریباً 50 نفر جلوتر از من در صف بودند. خسته و کوفته بودم. دو سه بار صف ناهار را برانداز کردم و لرزه به اندامم افتاد که خدایا، چه موقع نوبت من می شود که غذا را بگیرم! در همین افکار بودم که ناگهان صدای آژیر قرمز در فضای آشیانه پیچید. در یک لحظه صف غذا به هم ریخت و همه به پناهگاه رفتند. در مقابل من یک دیگ پر از غذا بود و کسی هم بالای سرش نبود! با حالت تردید به دیگ غذا نگاه می کردم و دوستانی که در نزدیکی من پناه گرفته بودند، مرا صدا می کردند: «ابراهیم، میگ ها آمدند، بیا پناهگاه!» در یک لحظه به فکر فرو رفتم و تصمیم گرفتم به طرف دیگ غذا رفته و یک بشقاب پر بردارم و به قول معروف «شکمی از عزا دربیاورم». لذا با قدم های مصمم به طرف دیگ رفتم. یکی از بچه ها ملتمسانه از داخل سنگر گفت: «ابراهیم، میگ ها آمدند. بیا پناهگاه!» در یک لحظه به طرف او برگشتم و گفتم: «میگو ولش کن، دیگو بچسب!» آن وقت به طرف دیگ رفته و یک شکم سیر غذا خوردم. پس از آن ماجرا، هرگاه دوستان و همکاران مرا می دیدند، می گفتند: «- میگو ولش کن، دیگو بچسب!»

نکته هایی درباره احیای شب قدر «ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم و تو چه می دانی که شب قدر چیست؟ شب قدر از هزار ماه بهتر است. فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگار خود برای تقدیر هر کاری نازل می شوند. آن شب انباشته از سلامت [و برکت و رحمت] تا طلوع صبح است.» ماه مبارک رمضان در میان ماههای دیگر سال از شرافت و عظمت ویژه ای برخوردار است؛ ماهی که در آن شب قدر و نزول قرآن قرار گرفته است. سعادتمند و خوشبخت کسی است که بتواند با سلامتی و معرفت این ماه و به ویژه شبهای قدر را درک کرده، از فیوضات آن بهره مند شود. از این رو، در این مقاله مطالبی را در قالب چند نکته خدمت خوانندگان گرامی ارائه می نمایم: 1. برای اینکه از شبها و روزهای ماه مبارک رمضان استفاده وافی شود، لازم است ارزش و اهمیت این ماه برای مخاطبین مشخص گردد. سیره بزرگان به تأسی از نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله بر این بود که قبل از فرارسیدن ماه مبارک رمضان، خطبه ای ایراد می نمودند و ارزش و اهمیت این ماه و شبهای قدر را برای مردم بیان می کردند؛ به طوری که همه مشتاق فرا رسیدن این ماه عزیز می شدند. پس لازم است مبلغان گرامی از ماه شعبان المعظم شروع کنند و در فرصتهای به دست آمده از ویژگیها و فضایل ماه مبارک رمضان و شب قدر صحبت کنند. به عنوان مثال، ذکر نکاتی چون موارد ذیل برای تذکر مفید است: الف. خیلیها هستند که برای خود روزی را مشخص کرده اند که به عنوان سال خمسی محسوب می شود. اولیای الهی نیز اوّل ماه مبارک رمضان را سال معنوی برای خود انتخاب می کنند تا حساب اعمال و رفتارهای یکساله خود را مشخص کنند و اگر اعمال خوب بوده، شکر الهی را به جای آورند و اگر رضایت بخش نبوده، به درگاه ربوبی استغفار کنند. ب. خیلی از اولیای الهی و بزرگان بوده اند که اهتمام ویژه ای داشتند تا بتوانند شبهای قدر را درک کنند. بدین منظور، برخی از بزرگان، یکسال تمام را از سر شب تا به صبح شب زنده داری می کردند تا موفق به درک شب قدر شوند. ج. طبق فرمایش پیامبر مکرم اسلام صلی الله علیه و آله این ماه، ماهی است که همه به مهمانی خداوند دعوت شده اند؛ ماهی که حتی خواب روزه داران عبادت محسوب می شود؛ اگر نمازی خوانده شود، هفتاد برابر ثواب دارد؛ اگر آیه ای از قرآن تلاوت شود، ثواب ختم قرآن دارد و... که در خطبه شعبانیه به صورت مفصل آمده است. 2. شهرها، روستاها و مساجد موجود در ایران اسلامی در خصوص برگزاری مراسم شبهای قدر به یک صورت عمل نمی کنند. برخی از مساجد چه در شهر و چه در روستا شبهای قدر را به اجرای مراسم و شب زنده داری می گذرانند و برخی دیگر بعد از اتمام سخنرانی همه به خانه ها می روند و اثری از حضور مردم در مسجد دیده نمی شود. بنابراین، لازم است مبلغان گرامی که می خواهند برنامه اجرا کنند، توجه مضاعفی به «بوم شناسی» منطقه داشته باشند. اگر قبلاً برنامه داشته اند، درباره چگونگی آن مدیریت کنند و اگر تا به حال برنامه ای در شبهای قدر نداشته اند، قبل از فرا رسیدن این شبهای عزیز با برنامه ریزی صحیح سعی کنند اولین برنامه خود را به نحو احسن اجرا نمایند. 3. حالات معنوی نماز گزاران و روزه داران به یک اندازه نیست؛ چرا که به فرمایش شهید این ماه، مولی الموحدین امیر المؤمنین علی علیه السلام برای قلبها ادبار و اقبالی است. پس ضروری است در اجرای برنامه ها به این مهم نیز توجه شود تا خدای نکرده برخی از کسانی که برای احیای شب قدر به مسجد آمده اند، با طولانی شدن برنامه ها و نبود زمینه اجرای برنامه طولانی در آنها از جهت اقبال قلب، از مراسم دل زده نشوند و با تصور کم توفیقی یا بی توفیقی مأیوسانه مسجد را ترک نکنند. 4. برای اجرای یک برنامه خوب و معنوی در شبهای قدر توجه به نکات ذیل و رعایت آنها مفید است: ـ برای درک فضیلت و فیض «شب قدر» از قبل به نمازگزاران یادآور شویم تا همه مشتاقانه حضور در این شب و استفاده از برنامه های معنوی را روزشماری کنند. ـ بهتر است برخی از افراد اهل مسجد را که وجهه خوبی نیز در اجتماع دارند و اهل قرآن خواندن، دعا خواندن، مداحی و... هستند، شناسایی کنیم و در اجرای برنامه از آنها کمک بگیریم. ـ از قبل در تابلویی زمان برگزاری مراسم و زمان اتمام آن و نیز افرادی را که برای تلاوت قرآن، مناجات، دعا، مداحی و... اجرای برنامه خواهند کرد، به اطلاع نمازگزاران برسانیم. همچنین اعمال شبها را به صورت خوبی در تابلوهای مسجد درج نمایید. ـ سعی کنید در بین برنامه ها فاصله ای جهت رفع خستگی، تجدید وضو و... به شرکت کنندگان در مراسم بدهید. ـ روز قبل از شب قدر به نمازگزاران اطلاع رسانی کنید که اگر امکان دارد با غسل در مراسم شرکت کنند. ـ دعاهای دهه آخر ماه مبارک رمضان ویژگی خاصی دارند که نباید مورد غفلت قرار بگیرند. ـ از آنجا که حضور بانوان در مراسم شبهای قدر همراه فرزندانشان خواهد بود، ضروری است: الف. فضای اختصاص یافته برای آنها کوچک تر از فضای برگزاری مراسم مردان نباشد؛ ب. نور کافی و زیرانداز مناسب تهیه شود؛ ج. حتما ظروفی جهت آب آشامیدنی در آنجا فراهم گردد؛ د. توجه داشته باشیم که آنها علاوه بر قرائت قرآن، نماز، دعا و... به فرزندان هم توجه دارند. بنابراین، اگر سر و صدایشان زیاد شد، با حالتی مناسب تذکر داده شود. ـ از نوجوانانی که در مسجد حضور دارند در اجرای مراسم فعالانه بهره ببرید. از آنها می توان در تقسیم قرآنها، مفاتیح و... استفاده کرد. ـ قبل از فرارسیدن شبهای قدر، اگر مسجد شما از جهت قرآن و مفاتیح دچار کمبود است، از قبل به فکر باشید. نیز اگر مهر مسجد کثیف و جرم گرفته شده، با غبارروبی مساجد، این مهرها را نیز تعویض یا سمباده کشی نمایید. ـ از آنجا که سیره بزرگان بر این بوده که حتی در شبهای قدر از مباحث علمی برای احیاء این شبها بهره می گرفتند، با شناسایی مشکلات و معضلات و شبهاتی که احیانا در منطقه وجود دارد و دعوت از شخصیتهای علمی، در رفع این مشکلات و پاسخ به شبهات بکوشید. ـ در میان برنامه ها از همه خواسته شود تا مثلاً نماز هفت قل هو اللّه را بخوانند یا صد مرتبه «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ رَبِّی وَاَتُوبُ اِلَیْهِ» یا صد مرتبه «اَللّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ اَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ» را بگویند. این کار باعث می شود که اهل مسجد اگر فراموش کرده اند این اعمال را به جا آورند، به صورت دسته جمعی مثلاً دست به استغفار بزنند یا قاتلین را لعن و نفرین کنند که بی شک همراهی جماعت با یکدیگر در اجرای عملی، درصد اجابت را بیشتر می کند و نیز احساس خستگی را از شب زنده داران می گیرد. ـ سعی کنید سخنرانی خود را در این شب کمتر از شبهای دیگر طول دهید. تصور اینکه امشب جمعیت زیادی حضور دارند و می توان حرفهای ناگفته را گفت، صحیح نمی باشد. ـ شایسته است برنامه ها را از زمان اعلام شده شروع کرده، از طولانی شدن آن پرهیز کنیم. پس ضروری است از انداختن برنامه ها به آخر وقت خودداری نماییم؛ چنان که برخی از بزرگان سیره خود را بر این نوع اجرا قرار داده اند. ـ یکی از کارهای بسیار خوب، پذیرایی در فواصل برنامه هاست که به رفع خستگی و از بین بردن ضعف حاضرین کمک خواهد کرد. ـ یکی از اعمال شبهای قدر خواندن صد رکعت نماز است. شایسته است به مخاطبین خود اطلاع رسانی کنید که خواندن نمازهای قضا در اولویت قرار دارد و برای اجرای این برنامه نیز تدابیر لازم را بیندیشید.

بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین ... اعوذ بالله من الشیطان الرجیم حم × و الکتاب المبین × انا انزلناه فی لیلة مبارکة انا کنا منذرین × فیها یفرق کل امر حکیم × امرا من عندنا انا کنا مرسلین × رحمة من ربک انه هو السمیع العلیم × رب السموات و الارض و ما بینهما ان کنتم موقنین × لا اله الا هو یحیی و یمیت ربکم و رب ابائکم الاولین. (1- دخان / 1 - 8) راجع به سه چهار آیه اول این سوره مبارکه در جلسه پیش بحث شد (1). آیه اول کلمه «حم » بود، آیه دوم «و الکتاب المبین » ، آیه سوم و چهارم هم مربوط به نزول قرآن در لیلة القدر و درباره خود لیلة القدر بود. در آیه چهارم می فرماید: «فیها یفرق کل امر حکیم » در این شب جدا می شود (تعبیر «جدایی » دارد) هر امر حکیمی. نتیجه تدبرهای مفسرین درباره این آیه مختلف بوده است. بعضی گفته اند مقصود این است که چون در این شب - و در واقع در یکی از این شبهای لیلة القدر - قرآن نازل شد و به وسیله قرآن کریم دستورها و احکام بیان شد و به طور کلی بیان کردن یک چیز یعنی واضح کردن و روشن کردن و تفصیل دادن آن و در واقع بیرون آوردن آن از حد اجمال و ابهام به مرحله تفصیل و روشنی، پس «در این شب جدا می شود هر امر حکیمی » . مقصود از این «امر» یعنی دستورهای الهی، معارف الهی: این چیزهایی که به وسیله قرآ بیان شده است در این شب تفصیل داده شد. ولی البته این نظر، نظر صحیحی نیست، چون همین طور که عرض کردم این نظرها نظر مفسرین است به حسب تدبری که در آیات کرده اند. و بعضی مفسرین دیگر که این نظر را رد کرده اند - و درست هم رد کرده اند - گفته اند آیه می فرماید د راین شب جدا می شود، تفصیل داده می شود (نه شد). اگر مقصود همان نزول قرآن و بیان احکام و معارف به وسیله قرآن باشد، همین طور که فرمود: «انا انزلناه فی لیلة مبارکة » ما در شب پر برکتی قرآن را فرود آوردیم، بعد هم باید بفرماید: «و در آن شب که قرآن فرود آمد هر امر حکیمی به وسیله قرآن بیان شد» همین طور که در مورد نزول قرآن معنی ندارد گفته شود: «در هر شبقدر قرآن نازل می شود» ; قرآن در یک شبقدر نازل شد. پس اگر مقصود از «فیها یفرق کل امر حکیم » تفصیل معارف و احکام به وسیله قرآن باشد، باید گفته می شد که «در آن شب بیان شد» یعنی به صیغه ماضی گفته می شد: «فیها فرق کل امر حکیم » در صورتی که به صیغه مضارع گفته شده است و این از نظر علمای ادب روشن است که فعل مضارع دلالت بر استمرار می کند، یعنی [دلالت می کند بر] یک امر جاری و دائمی که پیوستگی دارد و همیشه هست، نه یک امری که در گذشته بود و قطع شد; یک امری که وجود دارد. بنا بر این این آیه می خواهد بفرماید که در شبقدر چنین چیزی وجود دارد; و خود این آیه هم باز دلیل بر این است که لیلة القدر همیشه هست، یعنی لیلة القدر مخصوص به یک شب نیست آن طور که بعضی اهل تسنن گفته اند که لیلة القدر اختصاص داشت به زمان پیغمبر و با فوت رسول اکرم لیلة القدر منتفی شد. معلوم می شود که چنین چیزی نیست، چون وقتی که می گوید در این شب به طور استمرار همیشه جریان این است، دلیل بر این است که خود لیلة القدر هم برای همیشه باقی است نه اینکه از بین رفته است، و بعلاوه معنی ندارد که لیلة القدر از میان برود، تا زمان پیغمبر هر سال لیلة القدر وجود داشته باشد و بعد از پیغمبر لیلة القدر از بین برود. مثل این است که بگوییم بعد از پیغمبر ماه رمضان رفت. ماه رمضان، دیگر زمان پیغمبر و غیر زمان پیغمبر ندارد. لیلة القدرشبی از شبهای ماه رمضان است و همین طور که ماه رمضان، بودن و نبودنش به بودن و نبودن پیغمبر نیست لیلة القدر هم این گونه است. پس مقصود از این که «در این شب تفریق می شود» چیست؟ کلمه «فرق » همین چیزی است که ما می گوییم «تفریق » ; یعنی دو چیز را که اول با هم هستند وقتی از یکدیگر تجزیه کنند و تفصل بدهند، این را می گویند «فرق » ; است. این، هم در امور عینی و هم در امور ذهنی و فکری درست است. اگر شما یک مطلب علمی را کاملا تجزیه کنید و بشکافید این هم باز خودش «فرق » و «تفریق » و «تفصیل » است; و «تفصیل » در خود قرآن هم آمده. قرآن کریم می فرماید: « و ان من شی ء الا عندنا خزائنه و ما ننزله الا بقدر معلوم » (2) هیچ چیزی نیست (این دیگر اختصاص به مساله وحی ندارد، شامل این سنگ و خاک و درخت هم هست، شامل همه چیز هست) هیچ چیزی نیست (با یک لحن قاطع استثنا ناپذیری) مگر آنکه خزائن آن در دست ماست و ما آن را به اندازه معین و معلوم و حساب شده فرو می فرستیم. در این تعبیر قرآن همه چیز فرو آمده، از آسمان فرود آمده، حتی زمین هم از آسمان فرود آمده، حتی این آسمان هم از آسمان فرود آمده; نه فقط زمین فرود آمده از آسمان، آسمان هم فرود آمده از آسمان، خاکو آب و باد هوا و آتش و هر چه که شما در نظر بگیرید امر فرود آمدنی است; یعنی هر چیزی در نزد پروردگار حقیقتی و بلکه حقایقی دارد و خلقتش در این عالم در واقع تنزل و نزول آن حقیقت است، یا به تعبیر دیگر مثل این است که سایه آن حقیقت در این عالم اسمش می شود «امر مادی » ، «امر زمانی » ، «امر مکانی » . میرفندرسکی قصیده بسیار عالی حکیمانه عارفانه ای دارد که از شاهکارهای ادبیات فارسی است (ادبیات به معنی اعم را عرض می کنم، یعنی ادبیاتی که شامل معنی و معرفت است). این قصیده شرح شده است; قصیده ای است که یک حکیم گفته نه یک شاعری که فقط می توانسته الفاظ را سر هم کند; می گوید: چرخ با این اختران، نغز و خوش و زیباستی صورتی در زیر دارد آنچه در بالاستی مقصود از «بالا» این آسمان نیست، خود آسمان هم در این منطق باز آن زیرین است; آن یک آسمان فوق آسمان است. صورت زیرین اگر با نردبان معرفت بر رود بالا همان با اصل خود یکتاستی این همان معنا و مفهوم «نزول » را بیان می کند که هر چیزی، حتی خود زمین، حتی آسمان از آسمان دیگر نازل شده; اما معنی این «نزول » این نیست که این [شی ء] با همین شکل، با همین خصوصیت با همین قدر و با همین حد در یک جای دیگر بوده، آن را از آنجا برداشته اند آورده اند اینجا; مثل اینکه این آدم در یک جایی بوده، او را از آنجا برداشته اند، به یک وسیله ای - مثلا با هواپیما - آورده اند اینجا گذاشته اند; نه، این «نزول » همین چیزی است که در اینجا قرآن از آن تعبیر به «فرق » می کند، تفصیل و تجزیه است، (فیها یفرق کل امر حکیم)، فرق و جدایی است. این تشبیه، ضعیف است ولی باز نسبتا می تواند چیزی را بفهماند: شما خودنویستان را جوهر می کنید. در مخزن این خودنویس شما جوهر زیادی هست. بعد با این خودنویستان شروع می کند به نوشتن، یک نامه می نویسیدی: «حضور مبارک دوست عزیزم جناب آقای الف ...» اگر از شما بپرسند که این کلمات چیست؟ مگر غیر از همین جوهرهاست که روی صفحه کاغذ قرار گرفته؟ اصلا غیر از این جوهر که چیزی نیست. آیا این جوهر الآن به وجود آمد؟ این جوهر نبود؟ [پاسخ می دهید] چرا بود. این جوهرها در مخزن که بود حد نداشت، شکل نداشت، از یکدیگر جدا نبودند، این خصوصیات نبود; این بود که در آنجا فقط اسمش جوهر بود و بس، ولی وقتی همان جوهر - نه چیز دیگری - در اینجا می آید حد و شکل و کیفیت می پذیرد، این می شود «حضور» آن می شود «محترم » . در اینجا دیگر «محترم » غیر از «حضور» است. هیچ وقت انسان «حضور» را با «محترم » اشتباه نمی کند، چنانکه «الف » را با «ب » و «ب » را با «ج » اشتباه نمی کند. اینها که در سابق متحد و یکی بودند و در آنجا اساسا جدایی و چندتایی نبود و وحدت بود، در مرحله نوشتن بر آن کثرت و فرق و جدایی حکمفرما شد. البته با همین مخزن هم می شد شما بجای «حضور محترم ...» چیز دیگری بنویسید و شکل دیگری به آن بدهید، ولی دست شما آمد این شکل را به آن داد. پس این کلمات را شما در اینجا به وجود آوردید ولی کلمات به یک معنا قبلا وجود داشت اما نه به صورت کلمه و جدایی. این است که در آنجا به تعبیر قرآن: «احکمت ایاته » ، به مرحله احکام وجود داشت، در اینجا به مرحله تفصیل: «کتاب احکمت ایاته ثم فصلت » (3). این دو نزول قرآن بر پیغمبر این طور است. آن دفعه اول که قرآن بر پیغمبر نازل می شود که کلمه و حرف و آیه و این حرفها نیست مثل این است که این خود نویس پر بشود. خودنویس پر می شود اما از حقیقتی پر می شود که در آن هیچ لفظ و کلمه ای نیست. مرحله دوم نزول قرآن آن وقتی است که هما پرشده ها بعد به صورت کلمات و الفاظ در می آید. مولوی یک شعر خیلی عالی در این زمینه دارد (هرچه در این زمنه گفته اند از این آیه قرآن بیرون نیست: «و ان من شی ء الا عندنا خزائنه و ما ننزله الا بقدر معلوم » ) می گوید: متحد بودیم و یک گوهر همه بی سر و بی پا بدیم آن سر همه یک گهر بودیم همچون آفتاب بی گره بودیم و صافی همچو اب چون به صورت آمد آن نور سره تا ابد چون سایه های کنگره کنگره ویران کنید از منجنیق تا رود فرق از میان آن فریق مقصود از «ویران کردن » این است که وقتی شما از آن دید نگاه کنید می بینید همه به یک اصل و یه یک وحدت بر می گردند. پس این «فیها یفرق کل امر حکیم » که به صورت مضارع و مستقبل آمده و یک امر جاری را دارد بیان می کند که همیشه این امر جاری وجود دارد، نمی تواند اختصاص به نزول قرآن داشته باشد، بلکه [ناظر] به نزولی [است] که همه چیز دارد. حال این چه رابطه ای است میان این نزول تدریجی همه اشیاء از آن اصل و مبدا خودشان با لیلة القدر؟ آن رابطه ای است که عالم تکوین با انسان کامل دارد، که در جلسه پیش این مطلب را بیان کردیم. پس «فیها یفرق کل امر حکیم » هر امر حکیم - که در اینجا مقصود از «حکیم » همین چیزی است که عرض کردیم، یعنی در حال احکام و وحدت و بساطت است - در این شب از یکدیگر جدا می شوند، تنزل پیدا می کنند و به صورت حدود و اشکال و خصوصیات در می آیند. «امرا من عندنا انا کنا مرسلین » باز [آن] دو احتمال در اینجا هم آمده است. یکی اینکه «فیها یفرق کل امر حکیم امرا من عندنا» این امر همان امر باشد: هر امر حکیم در حالی که کاری است، امری است، شانی است از نزد ما; یعنی همه اینها از ناحیه ماست. آن وقت «انا کنا مرسلین » هم قهرا شامل همه اشیاء می شود. احتمال دیگری اینجا داده اند و آن اینکه این «امرا من عندنا» به این آیه «فیها یفرق کل امر حکیم » نمی خورد، به «انا انزلناه فی لیلة مبارکة » می خورد که آن وقت اختصاص به قرآن پیدا می کند. «انا انزلناه فی لیلة مبارکة ... امرا من عندنا» در حالی که قرآن امری است از ناحیه ما. بعد می فرماید: «انا کنا مرسلین » . نظیر «انا کنا منذرین » در دو آیه قبل است. در «انا کنا منذرین » این مطلب را در جلسه پیش عرض کردیم; وقتی قرآن می فرماید: «انا انزلناه فی لیلة مبارکة انا کنا منذرین » ما چنین بوده ایم که همیشه منذر بشر بوده ایم و همیشه بشر را هدایت می کرده ایم، می خواهد بگوید که این دفعه اول ما نیست که ما انذار خودمان و هدایت بشر را از قرآن شروع کرده باشیم، بلکه از روزی که بشر به روی زمین آمده است خداوند شان انذار خودش را به وسیله پیغمبران داشته است. در «انا کنا مرسلین » هم مطلب همین است: ما همیشه چنین بوده ایم که رسول می فرستاده ایم. این که قرآن [این مطلب را] ذکر می کند - و در اختبار هم این مطلب خیلی توضیح داده شده و تفسیر شده - در مساله اصطلاح «دین شناسی » یا «تاریخ ادیان » نظر خاص قرآن را بیان می کند و آن اینکه از نظر قرآن از لحظه اولی که بشر عاقل متفکر بر روی زمین آمده است رسول الهی بر روی زمین بوده; یعنی این جور نبوده که دوره ها بر بشر گذشته است و بشر همین طور در جهالتها و نادانیهای خودش می لولیده، پرستش هم از بت پرستی به معنی اعم مثلا از پدرپرستی به قول فروید شروع شده و بعد رئیس قبیله را بپرستند و بعد کم کم به بت و به ارباب انواع برسند، آن آخرین مرحله که می رسد پیغمبرانی م آیند ظهور می کنند و مردم را به خدای یگانه دعوت می کنند; نه، چنین چیزی نیست. اینها تاریخ هم نیست که کسی بگوید تاریخ است. آنها هم که می گویند، منشا حرفشان حدس و تخمین است، چون اینها مربوط به ازمنه ای است که خود آنها اینها را «ازمنه ما قبل تاریخ » می نامند. پس اینها تاریخ نیست، فرضیات و حدسیات است، و واقعا عجیب هم هست! وقتی یک نفر دانشمند به بت بست می رسد گاهی یک فرضیاتی می گوید که یک آدم عادی هم به او می خندد. فرضیاتی را که دانشمندان گفته اند در کتابها با آب و تاب می نویسند در صورتی که مطالبی که به وسیله وحی و انبیاء رسیده اگر از نظر همان ظاهر منطق هم بخواهید [در نظر] بگیرید این عجیبتر از آن نیست، ولی این جلب نظرشان نمی کند. مثلا فروید وقتی می خواهد ریشه پرستش را به دست بدهد که چطور شد که بشر به فکر پرستش افتاد - چون او می خواهد به فطرت یا غریزه الهی اعتقادی نداشته باشد; اینها تاریخ هم که عرض کردیم نیست که بگوییم گوینده مدرکی بر خورد کرده - آمده فرض کرده و گفته است شاید چنین چیزی بوده. او چون تکیه اش روی غریزه جنیسی است این جور فکر کرده که در ادوار خیلی قدیم پدر خانواده - که از همه قویتر بود - همه جنس اناث خانواده را به خودش اختصاص می داد، یعنی غیر از آن زنهایی که از آنها بچه می آورد و به خودش اختصاص داشت دخترهایش را هم که بزرگ می شدند جزء حرم و حریم خودش قرار می داد و پسرها را محروم می کرد. پسرها دو احساس متناقض نسبت به این پدر داشتند، یک احساس محبت آمیز و یک احساس نفرت آمیز. احساس محبت آمیز برای اینکه او قهرمان خانواده بود، بزرگ خانواده بود، حامی خانواده بود، نان آور خانواده بود و اینها را در مقابل دشمن حفظ می کرد. از این جهت به او به نظر محبت و احترام نگاه می کردند. ولی از طرف دیگر (او همه احساسات را متمرکز در حس جنسی می داند) چون همه جنس انثا را به خودش اختصاص داده و آنها را محروم کرده بود، یک حس کینه و حسادت عجیبی نسبت به او داشتند. این دو حس متناقض از آنجا پیدا شد. روزی بچه ها آمدند دور هم جمع شدند (عرض کردم اینها همه خیال است) گفتند این که نمی شود که تمام زنها را جمع کرده برای خودش و ما را محروم کرده است. ناگهان تحت تاثیر احساسات نفرت آمیزشان قرار گرفتند، گفتند پدرت را در می آوریم، می کشیمت; دسته جمعی ریختند او را کشتند. بعد که کشتند آن احساس محبت آمیز و احترام قهرمانانه ای که نسبت به او داشتند ظهور کرد، مثل هر موردی که وقتی انسان روی یک احساس کینه توزی یک کاری می کند بعد که کارش را کرد دیگر کینه کارش تمام می شود و تازه احساسات دیگرش مجال ظهور پیدا می کند. بعدها که از این غلیان احساسات غضب خارج شدند دور همدیگر نشستند و گفتند عجب کار بدی کردیم! دیدی، ما مظهر قهرمانی خودمان را از دست دادیم! از اینجا این پدر مورد احترام بیشتر قرار گرفت. کم کم مجسمه این پدر را به عنوان یک موجود باقی ساختند و شروع کردند به پرستش آن، و پرستش از اینجا آغاز شد. حالا شما بیایید قصه آدم و حوا را - قطع نظر از اینکه گوینده اش پیغمبران هستند - بگذارید در مقابل این قصه; ببینید کدامیک معقولتر است. این را به صورت یک فرضیه علمی بعضی قبول می کنند و آن را نمی خواهند قبول کنند. به هر حال قرآن می خواهد بگوید مطلب این طور نیست. مساله نبوت و رسالت مساله ای نیست که تدریجا در اثر یک سلسله تصادفات برای انسان پیدا شده باشد. انسان آنچنان موجودی است که از اولین لحظه ای که به روی زمین آمده است حجت الهی، رسول الهی، انذار الهی، هدایت الهی با او توام بوده است، کما اینکه تا آخرین لحظه ای که بر روی زمین باشد چنین خواهد بود. جلسه پیش عرضم کردم حدیث است که اگر دو نفر بر روی زمین باقی بمانند یکی از آنها حجت خدا خواهد بود. «رحمة من ربک » چرا ما همیشه مرسل هستیم، همیشه رسول فرستاده ایم و کار ما این بوده؟ رحمتی است از پروردگار; یعنی خدای رحمان و رحیم چنین نیست که مدتی دست از رحمانیتش بدارد یا دست از رحیمیتش بردارد. «انه هو السمیع العلیم » او شنوا و داناست. وقتی که می گوید «خدا شنواست » مقصود این است که نیازهای افراد یا اشیاء را [می شنود]. معمولا این طور است که نیاز با زبان بیان می شود و با گوش باید نیاز را شنید. حالا ممکن است احیانا این نیاز به زبان نیاید، ولی به اعتبار اینکه یک امری است که قابل شنیدن است، باز شنیدینی تلقی می شود. خدا سمیع است، کانه ندای همه موجودات را که به نیاز بلند کرده اند و می گویند ما به چنین چیزی نیازمند هستیم، می شنود، یعنی انسان به پیغمبر نیاز دارد و با لسان تکوین همیشه فریاد او بلند است که خدایا ما راهنما می خواهیم، و خدا این نیاز را می شنود و بنا بر این آن را بر می آورد. و علیم است، و داناست و می داند. باز «می داند» راجع به اموری است که شنیدنی نیست، فقط دانستنی است نه شنیدنی. مثلا می داند که این نیاز را چگونه باید بر آورد، می داند که چه کسی را به رسالت مبعوث کند (الله اعلم یث یجعل رسالته). (4) آنچه از ناحیه آنهاست، نیاز آنها را می شنود و آنچه از ناحیه خود باید بکند می داند که چه بکند. پی نوشتها: 1- [نوار آن جلسه در دست نیست.] 2- حجر / 21. 3- هود / 1. 4- انعام / 124.

معنا و ماهیت حقیقی شب قدر چیست؟ «قدر» در لغت به معنای اندازه و اندازه گیری است . (1) «تقدیر» نیز به معنای اندازه گیری و تعیین است . (2) اما معنای اصطلاحی «قدر» ، عبارت است از ویژگی هستی و وجود هر چیز و چگونگی آفرینش آن (3) به عبارت دیگر، اندازه و محدوده وجودی هر چیز، «قدر» نام دارد . (4) بنابر دیدگاه حکمت الهی، در نظام آفرینش، هر چیزی اندازه ای خاص دارد و هیچ چیزی بی حساب و کتاب نیست . جهان حساب و کتاب دارد و بر اساس نظم ریاضی تنظیم شده، گذشته، حال و آینده آن با هم ارتباط دارند . استاد مطهری در تعریف قدر می فرماید: «... قدر به معنای اندازه و تعیین است ... حوادث جهان ... از آن جهت که حدود و اندازه و موقعیت مکانی و زمانی آنها تعیین شده است، مقدور به تقدیر الهی است » (5) . پس در یک کلام، «قدر» به معنای ویژگی های طبیعی و جسمانی چیزهاست که شامل شکل حدود، طول، عرض و موقعیت های مکانی و زمانی آنها می گردد و تمام موجودات مادی و طبیعی را در بر می گیرد . این معنا از روایات استفاده می شود; چنان که در روایتی از امام رضا (ع) پرسیده شد: معنای قدر چیست؟ امام (ع) فرمود: «تقدیر الشی ء، طوله و عرضه » ; «اندازه گیری هر چیز اعم از طول و عرض آن است » (6) و در روایت دیگر، این امام بزرگوار در معنای قدر فرمود: «اندازه هر چیز اعم از طول وعرض و بقای آن است » . (7) بنابراین، معنای تقدیر الهی این است که در جهان مادی، آفریده ها از حیث هستی و آثار و و یژگی هایشان محدوده ای خاص دارند . این محدوده با اموری خاص مرتبط است; اموری که علت ها و شرایط آنها هستند و به دلیل اختلاف علل و شرایط، هستی، آثار و ویژگی های موجودات مادی نیز متفاوت است . هر موجود مادی به وسیله قالب هایی از داخل و خارج، اندازه گیری و قالب گیری می شود . این قالب، حدود، یعنی طول، عرض، شکل، رنگ، موقعیت مکانی و زمانی و سایر عوارض و ویژگی های مادی آن به شمار می آید . پس معنای تقدیر الهی در موجودات مادی، یعنی هدایت آنها به سوی مسیر هستی شان است که برای آنها مقدر گردیده است و در آن قالب گیری شده اند . (8) اما تعبیر فلسفی قدر، اصل علیت است . «اصل علیت همان پیوند ضروری و قطعی حوادث با یکدیگر و این که هر حادثه ای تحتم و قطعیت ضروری و قطعی خود و نیز تقدر و خصوصیات وجودی خود را از امری یا اموری مقدم بر خود گرفته است . (9) اصل علیت عمومی و نظام اسباب و مسببات بر جهان و جمیع وقایع و حوادث جهان حکم فرماست و هر حادثی، ضرورت و قطعیت وجود خود و نیز شکل و خصوصیت زمانی و مکانی و سایر خصوصیات وجودی اش را از علل متقدمه خود کسب کرده است و یک پیوند ناگسستی میان گذشته و حال و استقبال میان هر موجودی و علل متقدمه او هست » . (10) اما علل موجودات مادی ترکیبی، فاعل و ماده و شرایط و عدم مانع است که هر یک تاثیر خاص بر آن دارند و مجموع این تاثیرها، قالب وجودی خاصی را شکل می دهند . اگر تمام این علل و شرایط و عدم مانع، کنار هم گرد آیند، علت تامه ساخته می شود و معلول خود را ضرورت و وجود می دهد که از آن در متون دینی به «قضای الهی » تعبیر می شود . اما هر موجودی با توجه به علل و شرایط خود قالبی خاص دارد که عوارض و ویژگی های وجودی اش را می سازد و در متون دینی از آن به «قدر الهی » تعبیر می شود . با روشن شدن معنای قدر، امکان فهم حقیقت شب قدر نیز میسر می شود . شب قدر شبی است که همه مقدرات تقدیر می گردد و قالب معین و اندازه خاص هر پدیده، روشن و اندازه گیری می شود . به عبارت روشن تر، شب قدر یکی از شب های دهه آخر ماه رمضان است . طبق روایات ما، یکی از شب های نوزدهم یا بیست و یکم و به احتمال زیادتر، بیست و سوم ماه مبارک رمضان، است . (11) در این شب - که شب نزول قرآن به شمار می آید - امور خیر و شر مردم و ولادت، مرگ، روزی، حج، طاعت، گناه و خلاصه هر حادثه ای که در طول سال واقع می شود، تقدیر می گردد . (12) شب قدر همیشه و هر سال تکرار می شود . عبادت در آن شب، فضیلت فراوان دارد و در نیکویی سرنوشت یک ساله بسیار مؤثر است . (13) در این شب تمام حوادث سال آینده به امام هر زمان ارائه می شود و وی از سرنوشت خود و دیگران با خبر می گردد . امام باقر (ع) می فرماید: «انه ینزل فی لیلة القدر الی ولی الامر تفسیر الامور سنة سنة، یؤمر فی امر نفسه بکذا و کذا و فی امر الناس بکذا و کذا; در شب قدر به ولی امر (امام هر زمان) تفسیر کارها و حوادث نازل می شود و وی درباره خویش و دیگر مردمان مامور به دستورهایی می شود» . (14) پس شب قدر شبی است که: 1 . قرآن در آن نازل شده است . 2 . حوادث سال آینده در آن تقدیر می شود . 3 . این حوادث بر امام زمان - روحی فداه - عرضه و آن حضرت مامور به کارهایی می گردد . بنابراین، می توان گفت شب قدر، شب تقدیر و شب اندازه گیری و شب تعیین حوادث جهان ماده است . این مطلب مطابق آیات قرآنی نیز می باشد; زیرا در آیه 185 سوره مبارکه «بقره » می فرماید: «شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن » ; ماه رمضان که در آن قرآن نازل شده است » . طبق این آیه، نزول قرآن (نزول دفعی) در ماه رمضان بوده است . و در آیات 3 - 5 سوره مبارکه دخان می فرماید: «انا انزلناه فی لیلة مبارکة انا کنا منذرین فیها یفرق کل امر حکیم امرا من عندنا انا کنا مرسلین » این آیه نیز تصریح دارد که نزول [دفعی] قرآن در یک شب بوده است که از آن به شب مبارک تعبیر شده است . همچنین در سوره مبارکه قدر تصریح شده است که قرآن در شب قدر نازل شده است . پس با جمع آیات سه گانه بالا روشن می شود: 1 . قرآن در ماه رمضان نازل شده است . 2 . قرآن در شبی مبارک از شب های ماه مبارک رمضان نازل شده است . 3 . این شب، در قرآن شب قدر نام دارد . 4 . ویژگی خاص این شب بر حسب آیات سوره مبارکه دخان دو امر است: الف . نزول قرآن . ب . هر امر حکیمی در آن شب مبارک جدا می گردد . اما سوره مبارکه قدر که به منزله شرح و تفسیر آیات سوره مبارکه «دخان » است، شش ویژگی برای شب قدر می شمارد: الف . شب نزول قرآن است (انا انزلناه فی لیلة القدر) . ب . این شب، شبی ناشناخته است و این ناشناختگی به دلیل عظمت آن شب است (و ما ادراک ما لیلة القدر) . ج . شب قدر از هزار ماه بهتر است . (لیلة القدر خیر من الف شهر) . د . در این شب مبارک، ملائکه و روح با اجازه پروردگار عالمیان نازل می شوند (تنزل الملائکة و الروح فیها باذن ربهم) و روایات تصریح دارند که آنها بر قلب امام هر زمان نازل می شوند . ه . این نزول برای تحقق هر امری است که در سوره «دخان » بدان اشاره رفت (من کل امر) و این نزول - که مساوی با رحمت خاصه الهی بر مومنان شب زنده دار است - تا طلوع فجر ادامه دارد (سلام هی حتی مطلع الفجر) . و . شب قدر، شب تقدیر و اندازه گیری است; زیرا در این سوره - که تنها پنج آیه دارد - سه بار «لیلة القدر» تکرار شده است و این نشانه اهتمام ویژه قرآن به مسئله اندازه گیری در آن شب خاص است . مرحوم کلینی در کافی از امام باقر (ع) نقل می کند که آن حضرت در جواب معنای آیه «انا انزلناه فی لیلة مبارکة » فرمودند: «آری شب قدر، شبی است که همه ساله در ماه رمضان و در دهه آخر آن، تجدید می شود . شبی که قرآن جز در آن شب نازل نشده و آن شبی است که خدای تعالی درباره اش فرموده است: «فیها یفرق کل امر حکیم; در آن شب هر، امری با حکمت، متعین و ممتاز می گردد» . آن گاه فرمود: «در شب قدر، هر حادثه ای که باید در طول آن سال واقع گردد، تقدیر می شود; خیر و شر، طاعت و معصیت و فرزندی که قرار است متولد شود یا اجلی که قرار است فرارسد یا رزقی که قرار است برسد و ...» . (15) پی نوشت: 1 . قاموس قرآن، سید علی اکبر قرشی، ج 5، ص 246 و 247 2 . همان، ص 248 . 3 . المیزان، سید محمد حسین طباطبایی، ج 12 ص 150 و 151 . 4 . همان، ج 19، ص 101 . 5 . انسان و سرنوشت، شهید مطهری، ص 52 . 6 . المحاسن البرقی، ج 1، ص 244 . 7 . بحار الانوار، ج 5، ص 122 . 8 . المیزان، ج 19، ص 101 - 103 9 . انسان و سرنوشت، ص 53 10 . همان، ص 55 و 56 11 . اقبال الاعمال، سید بن طاووس، تحقیق و تصحیح جواد قیومی اصفهانی، ج 1، ص 312 و 313 و 374 و 375 12 . الکافی، کلینی، ج 4، ص 157 13 . المراقبات، ملکی تبریزی، ص، 237 - 252 14 . الکافی، ج 1، ص 248 15 . المیزان فی تفسیر القرآن ج: 20 ص: 382; بحث روایی ذیل سوره مبارکه قدر .

لینک مطالب مرتبط با شب یلدا در ایرانی سلام جهت ورود به هر مقاله روی کلمه کلیک کنید جلوی هر مقاله کلیک کنید ایده هائی برای شب یلدا ===> کلیک کنید پیامک و اس ام اس ویژه شب یلدا ===> کلیک کنید آشنایی با شب یلدا ===> کلیک کنید جنش شب یلدا ===> کلیک کنید جشن شب یلدا 1 ===> کلیک کنید پیشینه جشن شب یلدا و رسم و رسوم آن ===> کلیک کنید آش مخصوص شب یلدا ===> کلیک کنید شب یلدا در ایلام ===> کلیک کنید توصیه های ایمنی برای شب یلدا! ===> کلیک کنید بلندترین شب سال (یلدا) ===> کلیک کنید شب چله (یلدا) ===> کلیک کنید شب به چله نشسته و یلدا در انتظار ===> کلیک کنید معرفی کتاب های مرتبط با آئین شب یلدا ===> کلیک کنید در شب یلدا چه بخوریم، چه نخوریم ===> کلیک کنید شب یلدا و الگوی غذایی این شب ===> کلیک کنید

شب یلدا در ایلام [align=justify]یکی از آیینهای ویژه این شب که در قدیم بین مردم این استان رواج داشته سنت "شلی ملی" است. "شب یلدا" بهعنوان یکیازطولانیترین شبهای سال که در گویش لری "اول قاره" معروف میباشد، نزد مردم خرمآباد آداب و رسوم خاصی دارد. آیینهای ویژه شب یلدا یا شب "چله" نسل به نسل منتقل شده و به امروز رسیده است، یادگار زیبایی از گذشتههای دور. گندم تفت داده شده ، کنجد و شاهدانه، نخود، پسته کوهی، بادام و گردو نمونههایی از تنقلاتی است که مردم این دیار در شب یلدا در جمع صمیمی خانواده میل میکنند. بیشتر اهالی این منطقه با تهیه غذاهایی از بوقلمون، گوسفند و پختن غذاهایی چون سبزی پلو و ماهی و قورمه سبزی و صرف تنقلاتی از مهمانان خود در این شب پذیرایی به عمل میآورند. انجام دید و بازدید از اقوام و آشنایان و بزرگان فامیل از دیگر کارهایی است که مردم در این شب انجام میدهند به طوری که تا پاسی از شب تردد مردم در سطح شهر ادامه دارد. خواندن دیوان حافظ یکی دیگر از آدابی است که زینت بخش محافل گرم مردم این استان به شمار میرود به طوری که افراد خانواده دور هم جمع شده و به حافظ شیرازی تفال میزنند. در شب یلدا پیرمردان خانواده نیز با داستان سرایی، شاهنامه خوانی و بازگویی خاطرات زمانهای قدیم به انتقال ارزشهای فرهنگی را به نوههای خود منتقل میکنند. نوجوانان نیز با تاریک شدن هوا به پشتبام منازل همسایه رفته وبا سردادن شعارجمعی "امشو اول قاره، خیر د هونت بواره، نون وپنیر و شیره، کیخا حونت نمیره" خواستار گرفتن جیره و انعام هستند. آنان با پوشیدن سر و صورت خود و آویزان کردن پارچه از پش بام همسایهها، صاحب خانه را از حضور خود باخبر میکنند. صاحب خانه نیز به میمنت این شب، مقداری از تنقلات و شیرینی خانگی را در گوشه چادر آنان گره زده و آنها این هدیه را بالا میکشند. در این شب، پشت بام منازل شهر مملو از نوجوانان شادی است که آواز "امشو اول قاره" را میخوانند. [/align]

کرم روز با کِرِم شب چه فرقی دارد؟ کرمهای شب و روز به چه درد می خورند؟ این سوال را خیلی از خانم ها می پرسند و حتی خیلی از آن هایی که دارند از این کرم ها استفاده می کنند، از زیر و بم این کرم ها بی اطلاع هستند. واقعا لازم است از این کرمها برای سلامت پوست استفاده کرد؟ در چه سنی باید استفاده از آن ها را آغاز کرد؟ با دکتر بهروز باریک بین، متخصص پوست و مو به گفتگو نشسته ایم تا پاسخی برای این قبیل پرسش های مان پیدا کنیم. آقای دکتر! کرم روز و کرم شب به چه دردی می خورد؟ هر دوی این کرم ها خاصیت مرطوب کنندگی دارند اما تفاوت اصلی آن ها این است که کرم های روز اغلب حاوی ضد آفتاب ها نیز هستند و کرم های شب غلیظ تر از کرم های روز بوده و حاوی مواد مغذی و ویتامین های مفید برای پوست است. همچنین برخی کرم های شب حاوی رتینول و عوامل لایه بردار هستند که می توانند در طول روز موجب حساس شدن پوست در برابر آفتاب شوند و همچنین آفتاب می تواند اثر آن ها را کمتر کند. به همین دلیل بهتر است کرم های روز را به هنگام روز و کرم های شب را به هنگام شب مصرف کنید. مگر در روز و شب چه عواملی پوست را تهدید می کند؟ هنگام روز عوامل محیطی مخربی مشغول آسیب رساندن به پوست هستند که مهم ترین آن ها شامل نور آفتاب و آلودگی هوا است. خشکی پوست نیز یکی دیگر از عوامل مضر برای پوست و ایجاد چین و چروک های پوستی است. نباید فراموش کنیم که مهم ترین عامل ایجاد پیری زودرس پوست، لک های پوستی و نیز سرطان های پوستی اشعه ی فرابنفش نور خورشید است. مصرف کرم های روز می تواند نقش مهمی در حفاظت پوست از این دشمنان پوست داشته باشد. یک کرم روز خوب چه خصوصیاتی دارد؟ یک کرم روز خوب کرمی است که مرطوب کننده بوده و با خشکی پوست مقابله کند. حاوی فیلترهای ضد آفتاب باشد و با اشعه فرابنفش نورخورشید به جنگ بپردازد و بالاخره این که سبک باشد و اجازه تنفس پوست را بدهد. گاه وجود ویتامین C نیز در کرم های روز می تواند هم نقش جوان کننده داشته باشد و هم اثرات مضر آفتاب را تا حدودی بکاهد. یادتان باشد که کرم های روز اگر چه اغلب حاوی فیلترهای ضد اشعه فرابنفش هستند اما هرگز نمی توانند جایگزین ضدآفتاب شوند و لذا اگر خارج از منزل کار می کنید و یا به دستور پزشک نیازمند محافظت از نور خورشید هستید باید از کرمهای ضدآفتاب مناسب استفاده کنید. کرم روز را باید قبل از ضدآفتاب استفاده کرد یا بعد از آن؟ اگر از ضد آفتابهای فیزیکی استفاده می کنید می توانید آن ها را روی کرم های مرطوب کننده و کرم های روز نیز مصرف کنید ولی اگر از ضد آفتاب های شیمیایی استفاده می کنید، این کرم ها باید حتما روی پوست بدون کرم به کار روند تا بتوانند موثر واقع شوند. برای پوست چرب چه کرم روزی بهتر است؟ افرادی که پوست چرب و آکنه ای دارند باید از کرم های روز خیلی ملایم و سبک و اصطلاحا Oil free و فاقد چربی استفاده نمایند. این مساله در مورد کاربرد کرم های ضدآفتاب نیز برای آن ها صادق است. کرم شب از چه سنی به بعد باید استفاده شود؟ در مورد کرم شب باید گفت اغلب توصیه می شود که از سن 30 سال، باید از این کرم ها استفاده شود. کرم های شب به گونه ای طراحی شده اند تا در حین خواب، مواد مغذی و ویتامین های مختلف و نیز عوامل جوان کننده را به پوست فرد رسانده و بتوانند در این زمان اثرات خوب خود را اعمال نمایند. از آنجا که بیشترین میزان جذب داروهای فعال از طریق پوست در شب اتفاق می افتد، لذا مصرف کرم های شب می تواند حایز اهمیت باشد. کرم های شب این خاصیت را دارند که بتوانند با آسیب ناشی از عوامل مضر محیطی شامل آلودگی هوا، اشعه های فرابنفش خورشید، مواد آرایشی و رادیکال های آزاد که در طول روز موجب آسیب پوست شده اند مقابله نموده، تا حدی آن ها را جبران نمایند. اصولا کرم های شب حاوی عوامل مرطوب کننده و جوان کننده هستند و فاقد فیلترهای ضد آفتاب بوده، توان آن ها از کرم های روز بیشتر بوده و اصطلاحا سنگین تر هستند و لذا غالبا کرم های شب برای افرادی که دارای پوست چرب و جوش دار هستند مناسب نبوده و این افراد بهتر است از کرم های حاوی اسید میوه یا به تجویز پزشک متخصص پوست از کرمهای لایه بردار مثل ترتینویین استفاده کنند. البته نباید مصرف ضدآفتاب مناسب روزانه را در صورت استفاده از ترکیبات لایه بردار در طول شب فراموش کرد. آیا کرم های هورمون دار برای تاخیر انداختن پیری پوست یا ممانعت از آن موثرند؟ در پاسخ باید گفت که کرم های هورمون دار توسط سازمان غذا و دارو جزو داروهای هورمون دار طبقه بندی شده اند. زیرا تولید کنندگان آن ها عقیده دارند که این کرمها در ساختمان و کار پوست تاثیر می گذارند (مثلا مانع تغییرات ناشی از بالا رفتن سن در پوست میگردند) لذا اگر ادعاهایی برای این فرآوردهها موجود باشد، باید آن ها را واقعی تلقی کرد. لوازم زیبایی نباید چنین خاصیتی داشته باشند. هیچ گواهی در دست نیست که نشان دهد کرم های زیبایی حاوی هورمون به میزانی که برای فروش بدون نسخه بی خطر باشد، کاری بیش از آنچه که خود کرم می کند، انجام دهند؛ بنابراین هورمون ها در لوازم آرایشی، برای شخص بی تاثیر خواهند بود و سازمان غذا و دارو ی آمریکا این فرآوردهها را موثر نمی داند.

اعمال شب و روز عید فطر [align=justify]عید فطر، عید اولیای الهی است؛ آنانکه در جهاد ۳۰ روزه با هواهای نفسانی و اغوائات شیطانی به مبارزه برخاستند و تجربهای گرانسنگ در مبارزه با این دشمنان سعادت بشریت بدست آوردند و کریمه «و اعدوا لهم ما استطعتم من قوة» را آویزه گوش خود قرار دادند؛ و تا قدرت داشتند، قوا و نیرو افزودند تا یازده ماه دیگر سال را در امنیت و آسایش خاطر سپری سازند. اعمال شب عید فطر شب اول شوال المکرم، از جمله لیالى شریفه است و در فضیلت و ثواب عبادت و احیای آن احادیث بسیار وارد شده و روایت شده است که آن شب کمتر از شب قدر نیست و از برای آن چند عمل است: اول: غسل است در وقتى که آفتاب غروب کرد. دوم: احیاء آن شب به نماز و دعا و استغفار و سؤال از حق تعالى و بَیتُوته در مسجد. سوم: آنکه بخواند در عقب نماز مغرب و عشاء: اَللهُ اَکْبَرُ، اَللهُ اَکْبَرُ لا اِلهَ اِلا اللهُ، وَاللهُ اَکْبَرُ، اَللهُ اَکْبَرُ، وَلله الْحَمْدُ، اَلْحَمْدُ للهِ‏ِ عَلی‏ ما هَدینا، وَلَهُ الشکْرُ علی‏ ما اَوْلینا. چهارم: آنکه چون‏نماز مغرب و نافله آنرا خواند، دستها را به سوی آسمان بلند کند وبگوید: یا ذَاالْمَن وَالطوْلِ، یا ذَاالْجُودِ، یا مُصْطَفِی مُحَمدٍ وَناصِرَهُ صَل عَلی‏ مُحَمدٍ وَ الِ مُحَمدٍ، وَاغْفِرْ لى‏ کُل ذَنْبٍ اَحْصَیتَهُ، وَهُوَ عِنْدَکَ فى‏ کِتابٍ مُبینٍ‏؛ پس به سجده برود و صد مرتبه در سجده بگوید: اَتُوبُ اِلَى‏ اللهِ. پس هر حاجت که دارد از حق تعالى بخواهد که انشاء الله برآورده خواهد شد. پنجم: زیارت کند امام حسین‏ علیهالسلام را که فضیلت بسیار دارد. ششم: ‏ده مرتبه بگوید ذکر «یا دآئِمَ الْفَضْلِ» را که در اعمال شب جمعه است. هفتم: بجا آورد ده رکعت نمازی که در شب آخر ماه رمضان وارد شده است. هشتم: بجا آورد دو رکعت نماز؛ در رکعت اول‏ بعد از حمد هزار مرتبه توحید و در دوم یک مرتبه بخواند و بعد از سلام سر به سجده بگذارد و صدمرتبه بگوید: اَتُوبُ اِلَى الله پس بگوید: یا ذَالْمَن وَالْجُودِ، یا ذَاالْمَن وَالطوْلِ، یا مُصْطَفِىَ مُحَمدٍ صَلی اللهُ عَلَیهِ وَآلِهِ، صَل عَلى‏ مُحَمدٍ وَ الِهِ، وَافْعَلْ بى‏ کَذا وَکَذا. و بجای آن حاجات خود را بطلبد و روایت است ‏که حضرت امیرالمؤمنین ‏علیه السلام این دو رکعت را به این کیفیت به‏جا می‏آورد، سپس سر از سجده برمی‏داشت و می‏فرمود: بحق آن خداوندی که جانم بدست قدرت اوست هر که این نماز را بکند هر حاجت از خدا بطلبد البته عطا کند و اگر بعدد ریگهای بیابان گناه داشته باشد خدا بیامرزد و در روایت دیگر بجاى هزار مرتبه توحید صد مرتبه وارد شده لکن نماز را بعد از نماز مغرب و نافله آن باید بجا آورد. نهم: چهارده‏ رکعت نماز کند؛ در هر رکعتى حمد و آیةالکرسى و سه مرتبه قل هُوَ الله اَحَدٌ تا برای او باشد به هر رکعتى ثواب عبادت چهل سال و عبادت هر که روزه گرفته و نماز خوانده در آن ماه. اعمال روز عید فطر روز اول شوال، روز عید فطر است و اعمال آن چند چیز است: اول: آنکه بخوانى بعد از نماز صبح و نماز عید تکبیراتی را که در شبش بعد از نماز فریضه می‏خواندی. دوم: آنکه بخوانى بعد از نماز صبح دعائی را که سید روایت کرده اَللهُم اِنى‏ تَوَجهْتُ اِلَیکَ بِمُحَمدٍ اِمامى‏ الخ و شیخ این دعا را بعد از نماز عید ذکر فرموده است. سوم: بیرون کردن زکات فطره است از هر سری صاعی پیش از نماز عید به تفصیلى که در کتب فقهیه است. ‏ چهارم: غسل است و بهتر آن است که اگر ممکن شود از نهر غسل کنى و وقت آن بعد از طلوع فجر است تا زمان بجا آوردن نماز عید چنانچه شیخ فرموده و در جزء روایتى است که غسل را در زیر سقفی بکن و چون خواستى غسل کنى بگو: اَللهُم ایماناً بِکَ، وَتَصْدیقاً بِکِتابِکَ، وَاتِباعُ سُنةِ نَبیکَ مُحَمدٍ صَلی‏ اللهُ عَلَیهِ وَ الِهِ. پس بسم الله بگو وغسل کن و چون از غسل فارغ شدی بگو: اَللهُم اجْعَلْهُ کَفارَةً لِذُنُوبى‏، وَطَهرْ دینى‏ اَللهُم اَذْهِبْ عَنى الدنَسَ. پنجم: پوشیدن جامه نیکو و به‏کار بردن بوی‏ خوش و رفتن به صحرا در غیر مکه برای نماز کردن در زیر آسمان. ششم: پیش از نماز عید در اول روز افطار کنى و بهتر آن است که به خرما یا به شیرینى باشد و شیخ مفید فرموده مستحب است تناول کردن مقدار کمی از تربت سیدالشهداءعلیه السلام که شفا است از برای هر دردی. هفتم: آنکه چون مهیا شدی از برای رفتن به نماز عید، بیرون نروی مگر بعد از طلوع آفتاب و آنکه بخوانى دعاهائى را که سید در اقبال نقل کرده از جمله از ابوحمزه ثمالى روایت کرده از حضرت امام محمد باقرعلیه السلام که فرمود بخوان در عید فطر و قربان و جمعه وقتى‏که مهیا شدی به جهت‏ بیرون رفتن به نماز این دعا را: اَللهُم مَنْ تَهَیأَ فى‏ هذَا الْیوْمِ اَوْ تَعَبأَ، اَوْ اَعَد وَاسْتَعَد لِوِفادَةٍ اِلى‏ مَخْلُوقٍ، رَجآءَ رِفْدِهِ وَنَوافِلِهِ وَفَواضِلِهِ وَعَطایاهُ، فَاِن اِلَیکَ یا سَیدى‏ تَهْیئَتى‏ وَتَعْبِئَتى‏، وَاِعْدادی وَاسْتِعْدادى‏ رَجآءَ رِفْدِکَ وَجَوائِزِکَ، وَنَوافِلِکَ وَفَواضِلِکَ، وَفَضآئِلِکَ‏ وَعَطایاکَ، وَقَدْ غَدَوْتُ اِلى‏ عیدٍ مِنْ اَعْیادِ اُمةِ نَبیکَ مُحَمدٍ صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِ وَعَلى‏ الِهِ، وَلَمْ اَفِدْ اِلَیکَ الْیوْمَ بِعَمَلٍ صالِحٍ اَثِقُ بِهِ قَدمْتُهُ، وَلا تَوَجهْتُ بِمَخْلُوقٍ اَملْتُهُ، وَلکِنْ اَتَیتُکَ خاضِعاً مُقِراً بِذُنُوبى‏، وَاِسآئَتى اِلى‏ نَفْسى‏، فَیا عَظیمُ یا عَظیمُ یا عَظیمُ، اِغْفِرْ لِىَ الْعَظیمَ مِنْ ذُنُوبى‏، فَاِنهُ‏ لایغْفِرُ الذنُوبَ الْعِظامَ اِلا اَنْتَ، یا لا اِلهَ اِلا اَنْتَ، یا اَرْحَمَ الراحِمینَ. هشتم: خواندن نمازعیداست و آن دو رکعت است در رکعت اول حمد و سوره اَعْلی‏ بخواند و بعد از قرائت پنج تکبیر بگوید و بعد از هر تکبیری این قنوت را بخواند: اَللهُم اَهْلَ الْکِبْرِیآءِ وَالْعَظَمَةِ وَاَهْلَ الْجُودِ وَالْجَبَرُوتِ، وَاَهْلَ الْعَفْوِوَالرحْمَةِ، وَاَهْلَ التقْوى‏ وَالْمَغْفِرَةِ، اَسْئَلُکَ بِحَق هذَا الْیومِ الذى‏ جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیداً، وَلِمُحَمدٍ صَلی اللهُ عَلَیهِ وَ الِهِ ذُخْراً وَشَرَفاً وَمَزِیداً اَنْ تُصَلىَ عَلی‏ مُحَمدٍ وَ الِ مُحَمدٍ، وَاَنْ تُدْخِلَنى‏ فى‏ کُل خَیرٍ اَدْخَلْتَ فیهِ مُحَمداً وَ الَ مُحَمدٍ، وَاَنْ تُخْرِجَنى‏ مِنْ کُل سُوءٍ اَخْرَجْتَ‏ مِنْهُ مُحَمداً وَ الَ مُحَمدٍ، صَلَواتُکَ عَلَیهِ وَعَلَیهِمْ، اَللهُم اِنى‏ اَسْئَلُکَ‏ خَیرَ ما سَئَلَکَ مِنْهُ عِبادُکَ الصالِحُونَ، وَاَعُوذُ بِکَ مِما اسْتَعاذَ مِنْهُ‏عِبادُکَ الْصالِحُونَ. پس تکبیر ششم بگوید و به رکوع رود و بعد از رکوع و سجود برخیزد به‏رکعت دوم و بعد از حمد سوره وَالشمْسِ بخواند. پس چهار تکبیر بگوید و بعد از هر تکبیرى آن قنوت را بخواند و چون فارغ شد تکبیر پنجم گوید و به رکوع رود. سپس نماز را تمام کند و بعد از سلام، تسبیح زهراءعلیها السلام بفرستد و بعد از نماز عید، دعاهای بسیار وارد شده است و شاید بهترین آنها دعای چهل و ششم صحیفه کامله باشد و مستحب است که نماز عید در زیر آسمان و بر روی زمین بدون فرش و بُوریا واقع شود و آنکه برگردد از مُصَلی از غیر آن راهی‏که رفته بود و دعا کند از برای برادران دینى خود به قبولى اعمال. نهم: زیارت کند امام حسین‏ (ع) را. دهم: بخواند دعای ندبه را و سید بن طاوس فرموده که‏ چون از دعا فارغ شود به سجده رود و بگوید: اَعُوذُ بِکَ مِنْ نارٍ حَرها لا یطْفى‏، وَجَدیدُها لا یبْلى‏، وَعَطْشانُها لا یرْوی. ‏ پس بگذارد گونه راست را و بگوید: اِلهى‏ لا تُقَلبْ وَجْهى‏ فى‏ النارِ بَعْدَ سُجُودى‏ وَتَعْفیرى‏ لَکَ بِغَیرِ مَنٍ‏ مِنى‏ عَلَیکَ، بَلْ لَکَ الْمَن عَلَی. پس بگذارد گونه چپ را وبگوید: اِرْحَمْ مَنْ اَسآءَ وَاقْتَرَفَ، وَاسْتَکانَ وَاعْتَرَفَ. پس برگردد بحال سجده و بگوید: اِنْ کُنْتُ بِئْسَ‏ الْعَبْدُ فَاَنْتَ نِعْمَ الرب، عَظُمَ الذنْبُ مِنْ عَبْدِکَ، فَلْیحْسُنِ الْعَفْوُ مِن عِنْدِکَ یا کَریمُ پس بگوید: اَلْعَفْوَ الْعَفْوَ صد مرتبه. احکام نماز عید فطر - نماز عید فطر در زمان حضور امام علیه السلام واجب است و باید به جماعت خوانده شـود. و در زمـان مـا که امام علیه السلام غایب است، مستحب مىباشد. و مىشود آن را به جماعت یا فرادى خواند ولى احتیاط این است که به جماعت آن را رجاءاً بخواند. - وقت نمازعید فطر از اول آفتاب روز عید تا ظهر مىباشد. - مستحب است در عید فطر، بعد از بلند شدن آفتاب افطار کنند و زکات فطره را هم بدهند یا جدا نمایند و بعد، نماز عید را بخوانند. - نماز عید فطر دو رکعت است که در رکعت اول بعد از خواندن حمد وسوره، باید پنج تکبیر بگوید و بعد از هر تکبیر یک قنوت بخواند و بعد از قنوت پنجم، تکبیر دیگرى بگوید و بـه رکـوع رود و دو سـجده بجا آورد و برخیزد و در رکعت دوم چهار تکبیر بگوید و بعد از هر تکبیر قنوت بخواند و تکبیر پنجم را بگوید و به رکوع رود وبعد از رکوع دو سجده کند وتشهد بخواند و نماز را سلام دهد. - در قنوت نماز عید فطر، هر دعا وذکرى بخوانند کافى است، ولى بهتر است ایـن دعـا را بـخوانند: اللهم اهل الکبریا والعظمة واهل الجود والجبروت واهل العفو والرحمة واهل الـتـقـوى والـمغفرة اسالک بحق هذا الیوم الذى جعلته للمسلمین عیداً ولمحمد ذخراً وشرفاً وکـرامة ومزیداً ان تصلى على محمد وآل محمد وان تدخلنى فى کل خیر ادخلت فیه محمداً وآل مـحـمد وان تخرجنى من کل سوء اخرجت منه محمداً وآل محمد صلواتک علیه وعلیهم. اللهم انى اسالک خیر ما سألک به عبادک الصالحون واعوذ بک ممااستعاذ منه عبادک المخلصون. - در زمان غایب بودن امام علیه السلام مستحب است بعد از نماز عید فطر، دو خطبه بـخـوانـند، و بهتر آن است که در خطبه عید فطر احکام زکات فطره را بگویند. - نماز عید سوره مخصوصى ندارد ولى بهتر است که در رکعت اول آن سوره شمس (سـوره ۹۱) و در رکـعت دوم سوره غاشیه (سوره ۸۸) را بخوانند، یا در رکعت اول سوره سبح اسم (سوره ۸۷) و در رکعت دوم سوره شمس (سوره ۹۱) را بخوانند. - مستحب است نماز عید را در صحرا بخوانند ولى در مکه مستحب است در مسجد الحرام خوانده شود. - مستحب است پیاده و پابرهنه و با وقار به نماز عید بروند و پیش از نماز غسل کنند و عمامه سفید بر سر بگذارند. - مستحب است در نماز عید بر زمین سجده کنند و در حال گفتن تکبیرها، دستها را بـلـند کنند وکسى که نماز عید مىخواند، اگر امام جماعت است یا فرادى نماز مىخواند، نماز را بلند بخواند. - بعد از نماز مغرب و عشا شب عید فطر و بعد از نماز صبح آن و بعداز نماز عید فطر بلکه بعد از نماز ظهر وعصر روز عید نیز مستحب است این تکبیرها را بگوید: الله اکبر الله اکبر لا اله الا الله والله اکبر الله اکبر ولله الحمد، الله اکبر على ما هدانا. - احـتـیـاط مستحب آن است که زن از رفتن به نماز عید خوددارى کند ولى این احتیاط براى زن پیر نیست. - در نماز عید هم مثل نمازهاى دیگر، مأموم باید غیر از حمد و سوره چیزهاى دیگر نماز را خودش بخواند. - اگر مأموم موقعى برسد که امام مقدارى از تکبیرها را گفته بعد از آنکه امام به رکـوع رفـت باید آنچه از تکبیرها و قنوتها را که با امام نگفته خودش بگوید و اگر در هر قنوت یک سبحان الله و یک الحمدلله بگوید کافى است. - اگـر در نـماز عید موقعى برسد که امام در رکوع است چنانچه بتواند اقتدا کند وتـکبیرها و قنوتها را مختصراً اگر چه به یک سبحان الله باشد بگوید و درک رکوع امام کند اشکالى ندارد والا احتیاط آن است که در حال رکوع اقتدا نکند. - اگر در نماز عید یک سجده یا تشهد را فراموش کند، احتیاط آن است که بعد از نماز آن را بجا آورد و نیز اگر کارى که براى آن سجده سهو لازم است پیش آید، بنابر احتیاط باید بعد از نماز دو سجده سهو بنماید. [/align]

آیا تا به حال برای شما اتفاق افتاده است كه نیمه های شب، یك مرتبه به دلیل درد ناشی از گرفتگی عضلات پایتان از خواب بیدار شوید؟ گرفتگی عضلات در خواب اغلب به دلیل عكس العمل (reflex) بیش از حد عضلات است. وقتی شما در خواب جابجا شده و تكان می خورید، ماهیچه های ساق پایتان جمع شده و تاندون ها كشیده می شوند. این عمل، باعث تحریك گیرنده های عصبی موجود در تاندون ها شده و با فرستادن پیام های عصبی به نخاع، منقبض شدن عضلات را اعلام می كنند. بعضی اوقات، عضلات در همان حالت انقباض باقی مانده و صدمه می بینند. گرفتگی درد ناك عضلات درشب، می تواند به دلیل صدمات عصبی مانند كوفتگی عصب، آسیب های عضلانی، قطع موقتی جریان خون به پاها و مقادیر غیرعادی املاح یا هورمون ها در بدن شما باشد كه اگر دارای یكی از این مشكلات بودید، بایستی به پزشك مربوطه مراجعه كنید. ولی اگر مشكل جدی نداشتید، می توانید قبل از خواب با انجام كارهایی كه باعث كاهش رفلكس ( واكنش) كششی می شوند، از گرفتگی عضلات پایتان جلوگیری كنید كه این اعمال شامل موارد زیر است: 1- انجام ورزش مخصوص پا كه باعث كشیدگی ساق پا شوند. در این ورزش، فرد روی شكم دراز كشیده و كف دستها را بر روی زمین گذاشته و با بالا و پایین آوردن دست ها ، شكم را به زمین نزدیك و دور می كند.( مطابق تصویر پایین ) 2- استفاده از تشك گرماده به مدت 10 دقیقه قبل از خواب كه باعث گرم شدن پا شود. تنها داروی موثر برروی گرفتگی شبانه عضلات، " كوئی نین" است ولیFDA اعلام كرده است هیچ یك از داروهای تجویز شده برای گرفتگی عضلات، سالم وموثر نیستند. پزشكان معمولاً 1 یا 2 كپسول كوئی نین را به هنگام خواب تجویز می كنند. اما این دارو می تواند باعث مشكلات تنفسی و سقط فوری وخودبخودی جنین شود. بنابراین خانم های باردار بایستی از مصرف آن خودداری كنند. همچنین باعث شنیدن صدای زنگ درگوش، سردرد، تهوع، اختلال در دید، درد قفسه سینه و آسم نیز می شود.

شب قدر، فصل نزول انوار رحماني بر بوستان جانهاي روحاني است. *** شب قدر، آبستن سپيده فلاح و رستگاري انسانهاي دل سپرده به مهر مهربانترين مهربانان است. *** شب قدر، شب حضور روح و ملايك در محضر امام زمان (عج) است. *** شب قدر، شبي است كه در عرصه آن انسان، ره صد ساله را يك شبه طي مي كند. *** شب قدر، حاوي نهر نوري است كه در زلال پر بركت آن جان مؤمنان از گناه تطهير مي شود. *** شب قدر، طلايه دار فلاح و رستگاري عارفان عاشق و عاشقان بيدل در بين شبهاي سال است. *** شب قدر، آواي ايمان را در گوش جان مؤمنان به غيب نجوا مي كند. شب قدر، شب شناخت قدر خويش است! *** شب قدر شبي است که بايد شکواييه هجران را درنورديد و به اميد وصل و ديدار، بيدار نشست و از جام طهور «سلام» تا مطلع «فجر» سرمست بود. *** شبي که بايد در عاشقي ثابتقدم بود. در طلب کوشيد و بيدار ماند و ديدار جست و احيا گرفت و به نيايش پرداخت و کار خير کرد و صالحات به جا آورد و به نيازمندان رسيد و دانايي طلبيد و به دانشآموزي پرداخت. *** شب قدر، شبي که بايد به ياد روي محبوب عزيز، آن يار پنهان رخسار، با دردمنديهاي عاشقانه ناليد و ديدار او را از خداي طلبيد. *** شب قدر، شبي که شياطين در بند اسارتند و آدميان ايمن از آنها. *** شبي که در آن خطاب ميآيد: کجايند جوانمردان شبخيز که در آرزوي ديدار، بيخواب و بيآرام بودهاند و در راه عشق شربت بلا نوشيدهاند، تا خستگي ايشان را مرهم گذاريم و اندر اين شب قدر ايشان را با قدر و منزلت گردانيم؛ که امشب، شب نوازش بندگان است و وقت توبه گنهکاران. *** شبي است که «ليلة البراتش» خوانند: دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند و اندر آن ظلمت شب آب حياتم دادند چه مبارک سحري بود و چه فرخنده شبي آن شب قدر که اين تازه براتم دادند *** شب قدر، فصل نزول آيات رحماني بر بوستان جانهاي روحاني است. *** شب قدر، گاه رويش جوانههاي الغوث الغوث بر عرصه لبهاي تائب است. *** شب قدر، بهترين منزلگاه نيايشگران سرسپرده به مهر حق است. *** شب قدر، وقت شناخت قدر خويش است. *** شب قدر، بهترين گاه آرايش صحيفه دل مؤمنان به زيور ذکر خداست. *** شب قدر، بزرگترين ميدانگاه سبقت گرفتن اولاد آدم در خيرات است. *** شب قدر، آواي ايمان را در گوش جان انسانها ترنم ميکند. *** شب قدر، فاصله مُلک و ملکوت را به حداقل ممکن ميرساند. *** شب قدر، گشاينده پنجره کشف و شهود بر منظر روح عارفان است. *** شب قدر، لالهاي شکفته در کوير شبهاي عادي سال است. *** آي فقيران غني، کجاييد که شبهاي قدر آمده است؟! *** تشنه ام اين رمضان تشنه تر از هر رمضاني شب قدر آمده تا قدر دل خويش بداني ليله القدر عزيزي است بيا دل بتکانيم سهم ما چيست از اين روز همين خانه تکاني *** تقديري سراسر خير، برکت، خرسندي، سلامت، خوشبختي، سعادت دنيا و آخرت، توشه شب قدرتان باد. *** خبر آوردند که امشب از هزار شب بهتر است و يک اتفاق ويژه مي افتد و آن اينکه امشب دست ملکوت به طرف زمين کشيده مي شود. *** کجاييد خاکيان سدره نشين و زمينيان آسماني که ملکوتيان امشب شيفته شمايند؟! *** شب قدر، سرنوشت يکسال ما تعيين مي شود. اين شبها را از دست ندهيم. براي تعجيل در فرج مولايمان دعا کنيم. *** فرشته ها براي آزادي انسان ها از دستان شيطان و بخشش معاصي و بردن آنها به ملکوت مسابقه داده و منتظر نداي بنده خدا هستند. (اللهم لبيک) مرا دعا کنيد. *** شب قدر است و من قدري ندارم چه سازم توشه قبري ندارم *** مبادا ليله القدرت سرآيد گنه بر ناله ام افزون تر آيد مبادا ماه تو پايان پذيرد ولي اين بنده ات سامان نگيرد *** خدايا قدر ما را به قدر مولاعلي(ع) نزديک فرما. *** الهي آن شب که همه قرآن به سر مي کنند ما را توفيق بده قرآن را به دل کنيم. *** امشب تمام آینه ها را صدا کنید گاه اجابت است رو به سوی خداکنید ای دوستان آبرودار در نزد حق درنیمه شب قدرمرا هم دعا کنید *** چون نامه جرم ما به هم پیچیدند بردند به دیوان عمل سنجیدند بیش ازهمگان گناه مابود ولی ما را به محبت علی(ع)بخشیدند. با عرض تسلیت در لیالی قدر این حقیر را ازدعای خیرخویش فراموش نکنید.التماس دعا *** مارا به دعا کاش فراموش نسازند رندان سحر خیز که صاحب نفسانند *** از عرش صدای ربنا می آید آوای خوش خدا خدا می آید فریاد که درهای بهشت باز کنید مهمان خدا سوی خدا می آید *** گویند کریم است و گنه می بخشد گیرم که ببخشد زخجالت چه کنم *** یا رب ز تو امروز عطا می طلبم هشیاری و بخشش خطا می طلبم مقبولی روزه و نماز و طاعات از درگه لطفت به دعا می طلبم *** ز مردم دل بکن یاد خدا کن خدا را وقت تنهایی صدا کن در آن حالت که اشکت می چکد گرم غنیمت دان و ما را هم دعا کن *** شب قدر است و من قدری ندارم چه سازم توشه ی قبری ندارم . . . *** خير، برکت، خرسندی، سلامت، خوشبختی و سعادت دنيا و آخرت، توشه شب قدرتان باد. *** امشب ... از آسمان باران انا انزلنا بر فرق زمين مي بارد ... امشب چشمانم را با آب توبه مي شويم و کلام قرآن در دهانم مي ريزم تا خواب چشمانم را نيازآرد ... *** مبادا ليلة القدرت سر آيد گنه بر ناله ام افزونتر آيد مبادا ماه تو پايان پذيرد ولي اين بنده ات سامان نگيرد منبع : راسخون 

علامه سید محمد حسین طباطبائی صاحب تفسیر المیزان نقل كردند كه: استاد ما عارف برجسته «حاج میرزا علی آقا قاضی» می‏گفت: در نجف اشرف در نزدیكی منزل ما، مادر یكی از دخترهای اَفَنْدی‏ها (سنی‏های دولت عثمانی) فوت كرد. این دختر در مرگ مادر، بسیار ضجه و گریه می‏كرد و جداً ناراحت بود، و با تشییع كنندگان تا كنار قبر مادر آمد و آنقدر گریه و ناله كرد كه همه حاضران به گریه افتادند. هنگامی كه جنازه مادر را در میان قبر گذاشتند، دختر فریاد می‏زد: من از مادرم جدا نمی‏شوم هر چه خواستند او را آرام كنند، مفید واقع نشد؛ دیدند اگر بخواهند با اجبار دختر را از مادر جدا كنند، ممكن است جانش به خطر بیفتد. سرانجام بنا شد دختر را در قبر مادرش بخوابانند، و دختر هم پهلوی بدن مادر در قبر بماند، ولی روی قبر را از خاك انباشته نكنند، و فقط روی قبر را با تخته‏ای بپوشانند و دریچه‏ای هم بگذارند تا دختر نمیرد و هر وقت خواست از آن دریچه بیرون آید. دختر در شب اول قبر، كنار مادر خوابید، فردا آمدند و سرپوش را برداشتند تا ببینند بر سر دختر چه آمده است، دیدند تمام موهای سرش سفیده شده است. پرسیدند چرا این طور شده‏ای؟ در پاسخ گفت: شب كنار جنازه مادرم در قبر خوابیدم، ناگاه دیدم دو نفر از فرشتگان آمدند و در دو طرف ایستادند و شخص محترمی هم آمد و در وسط ایستاد، آن دو فرشته مشغول سؤال از عقائد مادرم شدند و او جواب می‏داد، سؤال از توحید نمودند، جواب درست داد، سؤال از نبوت نمودند، جواب درست داد كه پیامبر من محمد بن عبدالله(صلی الله علیه و آله و سلم)است. تا این كه پرسیدند: امام تو كیست؟ آن مرد محترم كه در وسط ایستاده بود گفت: «لَسْتُ لَها بِاِمامِ؛ من امام او نیستم» در این هنگام آن دو فرشته چنان گرز بر سر مادرم زدند كه آتش آن به سوی آسمان زبانه می‏كشید. من بر اثر وحشت و ترس زیاد به این وضع كه می‏بینید كه همه موهای سرم سفید شده در آمدم. مرحوم قاضی می‏فرمود: چون تمام طایفه آن دختر، در مذهب اهل تسنن بودند، تحت تأثیر این واقعه قرار گرفته و شیعه شدند (زیرا این واقعه با مذهب تشیع، تطبیق می‏كرد و آن شخصی كه همراه با فرشتگان بوده و گفته بود من امام آن زن نیستم، حضرت علی (علیه السلام) بوده‏اند) و خود آن دختر، جلوتر از آنها به مذهب تشیع، اعتقاد پیدا كرد. گروه دین و اندیشه تبیان علامه سید محمد حسین حسینی تهرانی، معادشناسی، ج 3، ص 110.

آش مخصوص برای شب یلدا ابتدا به اندازه ی یک پارچ آب در قابلمه ی مورد نظرتان بریزید و بگذارید به جوش بیاید سپس نمک ،فلفل و زرد چوبه را داخل آن بریزید ... مواد لازم برای 5 نفر : اسفناج و شوید نیم کیلو عدس و لپه یک کاسه ماست خوری چغندر قند سفید یک عدد متوسط آرد گندم یک کاسه ماست خوری سرکه دو قاشق غذاخوری پیاز سرخ شده دو عدد متوسط نعناع داغ کمی نمک و فلفل و زردچوبه به میزان لازم قرقوروت به میزان دلخواه طرز تهیه : ابتدا به اندازه ی یک پارچ آب در قابلمه ی مورد نظرتان بریزید و بگذارید به جوش بیاید سپس نمک ،فلفل و زرد چوبه را داخل آن بریزید . به آبهای در حال جوش سبزی های درشت خورد شده را به همراه عدس ها و چغندر اضافه کنید ،پس از پختن عدسها که حدودا پانزده تا بیست دقیقه طول می کشد لپه ها را که از قبل خیس کرده و پخته اید به آن اضافه کنید. آرد گندم را با کمی آب سرد و نمک حل کرده تا به صورت مایع غلیظی در آید و به مواد به آرامی و با هم زدن بیافزایید تا ربع ساعت بجوشد و بوی خامی آرد حس نشود سپس دو قاشق سرکه را به همراه یک قاشق نعناع و پیاز داغ به مواد اضافه کنید که در صورت تمایل می توانید سرکه را بیشتر بریزید . آش شما آماده است که پس از کشیدن با بقیه ی نعناع و پیاز داغها تزیین کرده و میتوانید بسته به مزاج با شکر یا قرقوروت میل نمایید

آنچه از مجمــوع مباحث به دست میــآید اين است كه با ملاحظـه آيـات و روايـات و دريافت ها و مشاهدات، اطمينان كامل پيدا مى كنيم كه شب قدر هيچ گونه منافاتى با اختيار انسان ندارد و يقين، او در مقـدرات و سرنوشتى كه در شب قدر برايش رقم مى خورد موثر است؛ حتى مى شود گفت كه نقش اصلى را به خود انسان سپرده اند تا آنچه بخواهد براى فردا رقم بزند. ادله اى كه نقش انسان را در مقدرات شب قدر ثابت مى كند به شرح زير تقديم مى گردد: ۱- حالات و دريافت هاى شخصى كسانى كه اهل دعا و راز و نياز و اهل شب قدر هستند، نقش خويش را در شب قدر به خوبى دريافته اند. گاهى اين حالات آن چنان ژرف و تاثيرگذار است كه تا شب قدر آينده و بلكه تا آخر عمر، در همه افكار، اخلاق، كردار و رفتار شخص رخنه كرده و آن را در يك خط و سير معنوى قرار مى دهد. ديگرانى هم كه به اين حد از معنويت راه پيدا نمى كنند، به فراخور حال خود از مجالس و محافل و شب زنده داریهای شب قدر بهره بردارى كرده و فيض معنوى مى برند. ريشه اصلى اين دگرگونى ها و حالات، به خود افراد بر مى گردد و اينكه تا چه حد خود را آماده بهره بردارى از بركات شب قدر و فضيلت هاى آن كرده باشند. اگر معنوياتى كه در شب قدر نصيب انسان شده و در زندگى آن ها تحولى آفريده، هيچ ارتباطى با آنان نداشته باشد و تنها به خدا و فرشتگان و نويسندگان مربوط باشد كه هر چه بخواهند، براى هر كس بدون ملاحظه حالاتش تقدير كنند در اين صورت مقتضاى حكمت و مصلحت اين است كه يا به هيچ كس هيچ ندهند و يا آنچه مى دهند، به همه يكسان و على السويه بدهند؛ در حالى كه ما مى دانيم همه بركات خداوندى در شب قدر براى بندگان سرازير مى گردد و با اختلاف و تفاوت به آنان داده مى شود؛ پس نتيجه مى گيريم تنها دليل اين تفاوت، كارها و اعمال و ميزان تلاش خود بندگان است و بس. نتيجه اينكه يكى از راه هاى رسيدن به اينكه آيا افراد در مقدرات منتخب قدر، صاحب نقش هستند يا نه، اين است كه ببينيم چه اندازه دگرگونى در همين شب با بركت در آنان ايجاد گشته است. ٢- شناساندن شب قدر خداوند تبارك و تعالى با نزول سوره اى خاص، شب قدر را به مردم معرفى فرموده است. در دو آيه اين سوره مباركه فرموده است: قرآن در شب قدر نازل شده و فرشتگان در آن شب فرود مىآيند. سپس افزوده است: شب سلامت است. و فرموده است: عمل صالح در او، برابر با عمل صالح در طول هزار ماه است. فردى به امام باقر (ع) عرض كرد: مراد و مقصود از اينكه شب قدر بهتر از هزار ماه است چيست؟ حضرت فرمودند: ((والعمل الصالح فيها من الصلاه والزكاه و انواع الخير خير من الف شهرليس فيها ليله القدر)) (1)؛ كار شايسته از قبيل نماز و زكات، صدقات و انفاقات و، انواع خوبى ها در آن شب برتر از هر كار شايسته اى است كه در مدت هزار ماه كه شب قدر در آن نيست، انجام شود. اگر كارهاى نيك بندگان و چند برابر پاداش آن تاثيرى در مقدرات و سرنوشت افراد در شب قدر ندارد، از گفتن و دانستن آن چه سودى عايد بندگان مى شود؟ اگر نزول قرآن در شب قدر و بيان كردن اين مطلب، سود و زيانى را متوجه هيچ كس نمى كند، چه انگيزه اى در اعلام اين شب نهفته است؟ اگر دانستن نزول فرشتگان، در نتيجه تلاش افراد سودمند نباشد، چرا بايد مردم در جريان آن باشند و دانستن آن چه گره ای از كار بندگان مى گشايد؟ مى دانيم كه كار بيهوده حتى از افراد عادى و معمولى پسنديده نيست، چه رسد به پروردگار آسمان و زمين كه هيچ كارى را بدون حكمت و مصلحت انجام نمى دهد. حكمت معرفى شب قدر به عنوان شبى كه قرآن در آن نازل شده و شبى كه مقدرات در آن سامان داده مى شود، اين است كه بنده سرنوشت و مقدرات خويش را به قرآن پيوند بزند و آن را سرمشق و سرچشمه فكر و عمل خويش قرار بدهد،اگر كردارش موافق با قرآن و در جهت آن باشد، عمل كننده به آن سعادتمند است واگر خداى نكرده مخالف با قرآن باشد، فاعل آن شقى خواهد بود. ۳- اجماع و سيره مسلمانان مى دانيم كه همه دانشمندان اسلام و مسلمانان از هر فرقه و گروهى، بر اهميت شب قدر و احياى آن تاكيد فراوان دارند و به شب زنده دارى آن شب، اهتمام مى ورزند. نقل شده كه يكى از دانشمندان بزرگ اسلام، براى اينكه شب قدر را درك كند، يك سال تمام يعنى حدود 357 شب، از سر شب تا به صبح شب زنده دارى كرد.(2) اين همه اقبال و توجه به تشكيل اجتماعات با شكوه براى خواندن دعا و مناجات و راز و نياز و تضرع و ابتهال، همراه گريه وزارى و استغفار، برخاسته از يك واقعيت انكارناپذير است و آن دخالت انسان ها در سرنوشت خودشان است. ۴- سفارش امامان دين بر احياى شب قدر حتى در حال بيمارى امام صادق(ع) به ابوبصير مى فرمايد: ((وصل فى كل واحده منهما مئه ركعه))؛ در هر يك از دو شب بيست و يكم و بيست و سوم صد ركعت نماز بخوان ((واحيهما ان استطعت الى النور))؛ تا مى توانى آن دو شب را تا سپيده صبح شب زنده دارى كن ((واغتسل فيهما))؛ در آن دو شب غسل كن. ابو بصير عرض كرد اگر نتوانستم ايستاده نماز بخوانم؟ فرمودند: نشسته بخوان. اگر باز هم نتوانستم؟ خوابيده بخوان. اگر باز هم نتوانستم؟ ايرادى ندارد كه سر شب كمى بخوابى و باقى مانده شب ر، به هر نحوى كه مى توانى به عبادت بپردازى، چون در ماه رمضان، درهاى آسمان گشوده است، شيطان ها در زنجيرند و اعمال مومنان پذيرفته مى شود. از حديث فوق، مى توان تاثير فراوان كارهاى انسان را بر سرنوشت او ارزيابى كرد. مى بينيم ابوبصير كه يك راوى زبردست و كار كشته در فن روايت است، با پيش بردن مرحله به مرحله سوال ها در صدد آن است كه ژرفاى شب قدر و اهميت عمل در آن شب را به دست آورد؛ امام (ع) هم، چنان بر اهميت عبادت در شب قدر پافشارى مى فرمايند كه رضايت نمى دهند بنده حتى اگر بيمار باشد، از نتيجه اعمال صالح خويش محروم گردد. نكته در خور توجهى كه تاثير انسان را مشخص مى كند، جمله پايانى امام (ع) است كه آن را به عنوان ريشه و علت تاكيد و تشويق بر عمل صالح بيان فرموده اند؛ آنجا كه فرمودند: ((و تقبل اعمال المومنين))؛ اعمال مومنان در شب قدر پذيرفته مى شود. (3) ٥- تشويق زياد به دعاهاى ماثور و راز و نياز مى دانيم كه دعاهاى شب قدر، از طولانى ترين و پر محتواترين دعاهاست؛ دعاهايى مانند ((جوشن كبير))، ((ابوحمزه ثمالى)) و امثال آن ه، كه اگر با حال و توجه خوانده شود، مايه انقلاب و دگرگونى روحى است، ادعيه اى كه انسان را با دريايى از معارف آشنا مى كند. انسان با خواندن دعا از يك طرف، با ياد آورى لطف، گذشت، كرم، رحمت و بخشش بى پايان خداى مهربان او را در كنار و دستگير خويش مى بيند و نور اميد در دلش مى درخشد و از ديگر سو، با ياد آوردن سختى هاى جان كندن، تنگى و فشار قبر، گرفتارىهاى عالم برزخ، حساب و كتاب فرداى قيامت، شعله هاى دردناك و سوزان دوزخ و حسابرسى دقيق در صحراى محشر، تمام وجودش، سرشار از ترس و نگرانى گرديده و آنچه عيش و نوش است فراموش كرده و گذشته خود و آنچه بوده و كرده است را با آنچه بايد باشد مى سنجد و زيانى كه در گذشته متوجه وى شده است را در مى يابد و علاوه بر شك و ترديدى كه نسبت به راه و روش نا مطلوب خويش پيدا مى كند، ندامت سراسر وجودش را پر كرده و تصميمى سرنوشت ساز مى گيرد و مسير زندگى اش را دگرگون مى كند. اگر هم به اين مرحله نرسد، لااقل بر كردار خود بيشتر مواظبت خواهد داشت؛ زيرا بيم و اميدى كه دستاورد شب قدر است در مراحل زندگى به يارىاش مى شتابد. در مقابل، اگر كسى از دعا رو برگرداند و شب قدر را هم به غفلت سپرى كند، در همان جمود و غفلت، زندگى را به پايان خواهد برد و سرنوشتى شقاوت بار در انتظارش مى باشد. از گفتار فوق، اين نتيجه به دست مىآيد كه در واقع خود انسان وارد مسير سرنوشت خويش گشته و آن را تغيير مى دهد. گاهى براى پيمودن مسير مقدرات، بر بال دعا و گاه بر بال عمل مى نشيند؛ گر چه دعا هم نوعى عمل محسوب مى شود. بنابراين، دعا در شب هاى قدر كه يك كار اختيارى است منشااثر است و در سرنوشت افراد دخالت دارد؛ به همين دليل به آن سفارش اكيد شده است. علاوه بر سفارش شفاهى بزرگان دين و علماى اسلام به خواندن دعاها در طول سال، در شب هاى قدر تاكيد بيشترى بر اين امر شده است؛ پس حتما منشا اثر است وگرنه كار لغو و بيهوده از بزرگان سر نمى زند. ٦- نكوهش بهره نبردن از شب قدر پيامبر گرامى اسلام (ص) فرمودند: ((من ادرك ليله القدر، فلم يغفر له فابعده الله )) (4)؛ از خداوند به دور باد و نفرين بر كسى كه به شب قدر برسد و زنده باشد، اما آمرزيده نشود. با اين حديث نقش انسان در تعيين سرنوشت خود واضح تر مى گردد و معلوم مى شود كه بدبختى و شقاوت مقدر در شب قدر، نتيجه كار خود بندگان است وگرنه از نظر منطقى با توجه به شان و مقام پيامبر گرامى (ص) قابل قبول نيست كه آن بزرگوار به خاطر انجام ندادن كارى بى اثر و بى خاصيت، سهل انگاران را نكوهش و مذمت فرمايند. ((انس بن مالك)) از پيامبر(ص) نقل كرده كه فرمودند:((ان هذا الشهر قد حضركم))؛ ماه مبارك به شما رو آورده است. ((و فيه ليله خير من الف شهر))؛ در اين ماه شبى است كه برتر از هزار ماه است. ((من حرمها فقد حرم الخير كله))؛ هر كس از فيض شب قدر محروم گردد، از تمام خيرات بى نصيب مانده است. ((ولا يحرم خيرها الا محروم)) (5)؛ و محروم نمى ماند از بركات شب قدر، مگر كسى كه خويشتن را محروم كرده است. روايات، بعضى از گناهان را مانع بهره بردارى گناهكار از شب قدر دانسته اند، از جمله آن كارها ميخوارگى يا ((دايم الخمر)) بودن و نيز آزار پدر و مادر است. ٧- شب قدر مكمل اعمال صالح يكى از دلايل تفضل شب قدر به امت اسلام، كامل و پر كردن پيمانه اعمال صالح مسلمانان و جبران كمبودهاى آنان است، تا با دستى پر اين جهان را ترك كنند. پيش از اين گفتيم كه امام صادق(ع) در تفسير آيه شريفه ((ليله القدر خير من الف شهر)) فرمودند: مراد اين است كه انجام كار خوب در آن شب برابر عمل صالح در طول هزار ماه است. روايتى نيز از امام باقر(ع) وارد شده، در پاسخ به اين پرسش كه چرا شب قدر به وجود آمده و به عبارت ديگر فلسفه شب قدر چيست؟ ايشان مى فرمايند: ((و لولا ما يضاعف الله للمومنين، لما بلغوا ولكن الله عز و جل يضاعف لهم الحسنات))؛ اگر خداوند كارهاى مومنان را چند برابر نكند به سر حد كمال نمى رسند، اما از راه لطف كارهاى نيكوى آن ها را چند برابر مى فرمايد تا كاستى هايشان جبران شود. از اين روايت و روايت قبلى به خوبى مى توان فهميد كه مبنا و اساس، عمل صالح خود بنده است؛ هنگامى كه يك عمل صالح معمولى با زمانى پر بركت و مقدس همراه گردد، از ارزشى چند برابر برخوردار مى شود و گاه همراه شدن يك عمل صالح با ولايت و اعتقاد و امامت مى تواند انسان را به اوج شرافت برساند؛ پس، راز سعادتمند شدن انسان ها در شب قدر، عمل اختيارى صالحى است كه با عنايت خداوند، بركت يافته و چند برابر مى شود. در روايات به پاره اى از اعمال سفارش شده كه نتيجه ويژه آن در شب قدر نهفته است. ٨- نتيجه بخش بودن بعضى از اعمال در شب قدر: 1- نماز ((انس بن مالك)) از پيامبر گرامى(ص) روايت كرده كه فرمودند: ((من صلى من اول شهر رمضان الى آخره فى جماعه فقد اخذ بحظا من ليله القدر)) (6)؛ كسى كه از اول تا آخر ماه مبارك، در نماز جماعت حاضر شود، بهره اى از شب قدر نصيبش شده است. 2- افطارى دادن با مال حلال ((ابو شي ابن حيان)) از پيامبر اكرم(ص) نقل كرده كه فرمودند: ((من فطر صائما فى شهر رمضان من كسب حلال صلت عليه الملائكه و ليالى رمضان كلها و صافحه جبرائيل(ع) ليله القدر و من صافحه جبرائيل(ع) يرق قلبه و تكثر دموعه...)) (7)؛ كسى كه با مالى كه از راه حلال به دست آورده، روزه دارى را افطار دهد، در تمام شب هاى رمضان فرشتگان بر او درود فرستند و جبرئيل در شب قدر با وى مصافحه كند، نشانه مصافحه جبرئيل آن است كه دل مصافحه شونده نرم و اشكش جارى مى شود. 3- صدقه درباره امام زين العابدين(ع) آمده است: ((كان اذا دخل شهر رمضان تصدق فى كل يوم بدرهم فيقول: لعلى اصيب ليله القدر)) (8)؛ در هر روز ماه مبارك يك درهم صدقه مى دادند، آن گاه مى فرمودند: شايد با اين كار، شب قدر را دريابم و از آن بهره گيرم. ((عبدالله بن مسعود)) روايت مى كند كه شبى رسول خدا(ص) از نماز عشا فارغ شد، مردى از ميان صفوف برخاست و گفت: اى مهاجران و انصار، مردى غريبم و بر هيچ چيز قدرت ندارم. مرا طعامى دهيد. رسول خدا گفت: اى فقير، ذكر غريب مكن كه دل مرا اندوهگين ساختى. بعد از آن فرمودند: غريبان چهار قسمتند: 1- مسجدى كه در ميان قومى باشد كه در آنجا نروند و نماز نخوانند. 2- مصحفى و قرآنى كه در خانه اى باشد و مردم آن خانه از آن تلاوت نكنند. 3- عالمى كه در ميان جماعتى باشد و ايشان تفقد وى نكنند و از او مسايل دينى سوال نكنند. 4- اسيران اهل اسلام كه در ميان كفار باشند، پس فرمود: كيست كه موونه و غذاى اين مرد را كفايت كند تا در فردوس اعلا خدا او را جاى دهد؟ حضرت على(ع) برخاست و دست سائل را گرفت و به حجره فاطمه زهرا(س) رفت و گفت: اى دختر رسول خد، در كار اين ميهمان نظرى كن. حضرت زهرا فرمود: در خانه طعام اندكى موجود است و حسن و حسين گرسنه اند و شما روزه داريد و آن طعام يك نفر را بيشتر كفايت نمى كند. على(ع) فرمود: آن را حاضر كن. فاطمه(س) طعام را پيش آورد. حضرت امير آن طعام را پيش ميهمان نهاد و با خود گفت كه اگر من از اين طعام بخورم ميهمان را كافى نباشد و اگر نخورم سبب خجالت ميهمان شود، پس دست دراز كرد به سوى چراغ و چنان نشان داد كه چراغ را اصلاح مى كنم و آن را خاموش كرد و فاطمه(س) را گفت در روشن كردن چراغ ديگر تعلل كن تا ميهمان از خوردن غذا فارغ شود و خود حضرت دهان را مى جنباند تا مهمان تصور كند كه على غذا مى خورد. و چون ميهمان از غذا خوردن فارغ شد فاطمه(س) چراغ را آورد و طعام همچنان برجاى بود. اميرالمومنين فرمود: اى فقير، چرا طعام خود را نخوردى؟ گفت: سير شدم؛ پس على(ع) و فاطمه(س) و حسن(ع) و حسين(ع) و فضه و همسايگان از آن طعام خوردند و هنوز باقى بود. (9) 4- شب زنده دارى حضرت رسول (ص) فرمودند: ((من احيا ليله القدر حول عنه العذاب الى السنه القابله)) (10)؛ كسى كه شب قدر را شب زنده دارى كند، تا شب قدر آينده، عذاب دوزخ از او دور گردد. 5- غسل و شب زنده دارى امام موسى بن جعفر(ع) فرمودند: ((من اغتسل ليله القدر و احياها الى طلوع الفجر خرج من ذنوبه)) (11)؛ كسى كه در شب قدر غسل كرده و تا سپيده صبح شب زنده دارى كند، گناهانش آمرزيده مى شود. رواياتى كه ذكر شد به خوبى دلالت دارند كه برخى مقدرات و پاداش ه، مانند دور شدن عذاب دوز كه در حديث پيامبر اكرم(ص) ذكر شده بود، نتيجه كار خود بندگان است. موارد فوق مى تواند براى نشان دادن اينكه سرنوشت هر انسانى در شب قدر به دست خودش رقم مى خورد، كافى باشد، ولى براى تكميل بحث، نكاتى چند كه خارج از چارچوب شب قدر و نشان دهنده موثر بودن انسان در تعيين سرنوشت خويش است را مطرح مى كنيم. اين بحث تكميلى را در دو بخش انجام مى دهيم: 1-عمل و پاداش آن در ماه مبارك رمضان. 2-عمل و پاداش آن، صرف نظر از زمان خاص. 1- پاداش ها در ماه مبارك رمضان امام هشتم على بن موسى الرضا(ع) فرمودند: در ماه مبارك كارهاى خوب پذيرفته و كارهاى زشت بخشيده شده است. خواندن يك آيه قرآن در اين ماه، برابر با يك ختم قرآن در ماه هاى ديگر است. كسى كه برادر خود را با يك لبخند شاد كند، در روز واپسين خداوند دلش را شاد كرده و مژده بهشت به او دهد. كسى كه مومنى را در اين ماه يارى كند، خداوند در روزى كه قدم ها بر پل صراط مى لغزند او را دستگيرى كرده و از پل صراط عبورش خواهد داد. هركس خشم خود را نگه دارد، خداوند در روز قيامت بر وى خشم نكند. هركس درمانده اى را فريادرسى كند، خداوند در روز قيامت وى را از رسوايى بزرگ ايمن گرداند و رسوايش نكند. كسى كه ستمديده اى را يارى كند، خداوند او را در دني، در مقابل دشمنانش يارى كرده و در روز قيامت نيز، در موقف حساب و ميزان ياريش فرمايد. (12) و در روايت ديگر امام صادق(ع) از پيامبر اكرم(ص) روايت كرده كه فرمودند: كسى كه ماه مبارك رمضان را روزه دارد و از حرام و تهمت زدن به ديگران اجتناب ورزد، خدا از او خشنود شده و بهشت را بر او واجب و حتمى مى كند. (13) دو روايت بالا ارتباط محكم پاداش ها و اعمال بنده در ماه مبارك و نقش انسان در ترسيم سيماى درونى او را كاملا آشكار نموده است. 2- پاداش عمل با صرف نظر از زمان خاص آيات و روايات فراوانى هست كه بعضى دگرگونى ها و پاداش هاى خاص را نتيجه كار بنده دانسته، يا عمل او را تنها عامل معرفى كرده اند. نمونه اى از اين آيات و روايات: ((ان الله لا يغير ما بقوم حتى يغيروا ما بانفسهم))(14)؛ در حقيقت خدا حال قومى را تغيير نمى دهد، تا آنان حال خود را تغيير دهند. ((ظهر الفساد فى البر والبحر بما كسبت ايدى الناس ليذيقهم بعض الذى عملوا لعلهم يرجعون)) (15)؛ به سبب اعمال مردم، فساد در خشكى و دريا آشكار شد تا به آنان جزاى بعضى از كارهايشان را بچشانند، باشد كه باز گردند. دعا دگرگون كننده سرنوشت ((ابن حبان)) و ((حاكم)) از پيامبر اكرم(ص) روايت كرده اند كه فرمود: فقط دعاست كه تقدير و سرنوشت ها را دگرگون مى كند و تنها نيكى است كه مايه افزايش عمر مى گردد. گاهى شخص گناهى را مرتكب مى شود و به واسطه آن از روزى و نعمتى محروم می ماند. منبع: 1- اصول كافى ، ج 4، ص 158.مى گردد (16). 2- فوائد الرضويه ، ص 10 - قصص العلم، ص 18- سيماى فرزانگان ، ج 3. 3- وسائل الشيعه، ج 10، باب 32، ص 354. 4- بحار الانوار ، ج 94، ص 80، ح 47. 5- كنزالعمال ، ج 8 ، ص 534، ح 24028. 6- همان ، ص 545، ح 24090. 7- الترغيب و الترهيب ، ج 2 ، ص 95، ح 14. 8- بحار الانوار ، ج 95، ص 82. 9- تفسير منهج الصادقين ، ج 9 ، ص 237. 10- بحار الانوار ، ج 95، ص 145. 11- همان ، ج 80، ص 128. 12- همان ، ج 93، ص 341. 13- همان ، ص 346. 14- رعد ، آيه 11. 15- روم ، آيه 41. 16- تحفه الاحوذى ، ج 6 ، ص 348 ، ح 2225.

شب نوزدهم: اولين شب از شبهاي قدر است و شب قدر همان شبي است که در تمام سال شبي به خوبي و فضيلت آن نميرسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدير امور سال رقم ميخورد و ملائکه و روح که اعظم ملائکه است در آن شب به اذن پروردگار به زمين نازل ميشوند و به خدمت امام زمان عليهالسلام مشرف ميشوند و آنچه براي هر کس مقدر شده است بر امام عليه السلام عرض ميکنند. اعمال شب قدر بر دو نوع است: يکي آن که در هر سه شب انجام ميشود و ديگر آن که مخصوص هر شبي است. اعمالي که در هر سه شب مشترک است: 1- غسل. (مقارن غروب آفتاب، که بهتر است نماز عشاء را با غسل خواند.) 2- دو رکعت نماز وارد شده است که در هر رکعت بعد از حمد، هفت مرتبه توحيد بخواند و بعد از فراغ هفتاد مرتبه اَستَغفُرِاللهَ وَ اَتوبُ اِلَيهِ و در روايتي است که از جاي خود برنخيزد تا حق تعالي او و پدر و مادرش را بيامرزد. 3- قرآن مجيد را بگشايد و بگذارد در مقابل خود و بگويد: اَللّهُمَّ اِنّي اَسئَلُِکَ بِکِتابِکَ المُنزَلِ وَ ما فيهِا سمُکَ الاَکبَرُ و اَسماؤُکَ الحُسني وَ يُخافُ وَ يُرجي اَن تَجعَلَني مِن عُتَقائِکَ مِنَ النّار. پس هر حاجت که دارد بخواهد. 4- مصحف شريف را بگيرد و بر سر بگذارد و بگويد: اَللّهمَّ بِحَقِّ هذاالقُرآنِ وَ بِحَقِّ مَن اَرسَلتَه بِه وَ بِحَقِ کُلِّ مومنٍ مَدَحتَه ُ فيهِ وَ بِحَقِّکَ عَلَيهِم فلا اَحَدَ اَعرَفُبِ بِحَقِّکَ مِنکَ. ده مرتبه بگويد: بِکَ يا الله ده مرتبه: بِمُحَمَّدٍ ده مرتبه: بِعليٍّ ده مرتبه: بِفاطِمَةَ ده مرتبه: بِالحَسَنِ ده مرتبه: بِالحُسَين ِ ده مرتبه: بِعليّ بنِ الحُسين ده مرتبه: بِمُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ده مرتبه: بِجَعفَر بنِ مُحَمَّدٍ ده مرتبه: بِموُسي بنِ جَعفَر ٍ ده مرتبه: بِعليِّ بنِ عَليٍّ ده مرتبه: بِعَلِيِّ بنِ مُحَمَّدٍ ده مرتبه: بِالحَسَنِ بنِ عَلِيٍّ ده مرتبه: بِالحُجَّةِ. پس از اين عمل هر حاجتي كه داري طلب کن. 5- زيارت امام حسين عليه السلام است؛ که در روايت آمده است که چون شب قدر ميشود منادي از آسمان هفتم ندا ميکند که حق تعالي آمرزيد هر کسي را که به زيارت قبر امام حسين عليه السلام آمده است. 6- احيا داشتن اين شبها. در روايت آمده هر کس احيا کند شب قدر را گناهان او آمرزيده شود هر چند به عدد ستارگان آسمان و سنگيني کوهها و وزن درياها باشد. 7- صد رکعت نماز بخواند که فضيلت بسيار دارد، و افضل آنست که در هر رکعت بعد از حمد ده مرتبه توحيد بخواند. 8- اين دعا خوانده شود: اَللّهُمَّ اِنّي اَمسَيتُ لَکَ عَبدًا داخِرًا لا اَملِکُ لِنَفسي وَ اَعتَرِفُ... اعمال مخصوص هر شب قدر شب نوزدهم: 1- صد مرتبه ''اَستَغفُرِاللهَ رَبي وَ اَتوبُ اِلَيه''. 2- صد مرتبه '' اَللّهُمَّ العَن قَتَلَةَ اَميرَالمومنينَ''. 3- دعاي ''يا ذَالَّذي کانَ...'' خوانده شود . 4- دعاي '' اَللّهَمَّ اجعَل فيما تَقضي وَ...'' خوانده شود. شب بيست و يکم: فضيلتش زيادتر از شب نوزدهم است، و بايد اعمال آن شب را از غسل و احياء و زيارت و نماز، هفت قل هو الله و قرآن بر سر گرفتن و صد رکعت نماز و دعاي جوشن کبير و غيره در اين شب به عمل آورد، در روايات تاکيد شده در غسل و احياء و جدّ و جهد در عبادت در اين شب و شب بيست و سوم. منبع: سایت موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

مداحي ويژه ي شب هاي قدر ميرداماد ياعلي يامولا www.irsalam.net (8) حاج مهدي اكبري حيدراميرالمومنين www.zakerin.ir ميرداماد يه شب و دشت ستاره WWW.NOOROZAHRA.COM1

شب قدر چه درخواستی کنیم؟ حالا در این شب های قدر اگر قرآن بر سر می گذاریم، هدف تنها این نباشد که خدا گناهان ما را بیامرزد، ما را به جهنم نبرد، ما را به بهشت ببرد. اینها ریخت و پاش سفره شب قدر است. وقتی یک دولتی سفره ای پهن کرد، مائده الهی و مأدبه الهی چید، مهمان های خود را به بهترین وجه پذیرایی می کند. وقتی مهمان ها برخاستند، سفره جمع می شود و آن ریزه های سفره را می ریزند برای مرغ ها...ریزه سفره شب قدر این است که کسی نسوزد، به جهنم نرود و... در واقع اینها شب قدر نیست. شب قدر آن است که انسان طیارگونه دست هزاران نفر را بگیرد و به بهشت ببرد. در دنیا رفتار او، گفتار او، سیرت او، سنت او آموزنده باشد. هزاران نفر را زنده کند و در آخرت هم هزاران نفر را شفاعت. اگر ما بتوانیم در کنار سفره الهی و دولت قرآن بنشینیم، چرا در انتهای صف باشیم؟ چرا دنبال آن ریزه های سفره تکان ها باشیم؟ به ما گفتند هر کسی به اندازه قدر خود شب قدر را درک میکند و قدر هر کسی هم به اندازه قدر همت اوست. اگر ما به اندازه همتمان دولت قرآن را و دولت قدر را میتوانیم ادراک کنیم، چرا همت نطلبیم؟ ما قبل از این که از خدا مظروف بخواهیم، ظرف و ظرفیت هم طلب کنیم. هرگز نمیتوان گفت: چون ما ظرفیتمان اینقدر بود، خدا به ما اینقدر داد. این سخن نیمی از ثواب است، نه همه ثواب. سخن صائب، ثواب، منزه از خطا، مبرای از اشتباه آن است که هم ظرف بخواهیم، هم مظروف. آن یکی فیضاش گدا آرد پدید وان دگر بخشد گدایان را مزید

شب قدر إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ما این قرآن عظیم الشأن را در شب قدر نازل کردیم «1» و چه تو را به عظمت این شب قدر آگاه تواند کرد «2» شب قدر از هزار ماه بهتر و والاتر است «3» در این شب فرشتگان و روح به اذن خدا از هر فرمان نازل گردند «4» این شب تا صبحگاه، رحمت و تهنیت است «5›› از آیات و روایات چنین استفاده می شود که شب قدر از نخستین هنگام آفرینش جهان بوده و در امّت های پیشین از زمان حضرت آدم(علیه السلام) و هر یک از پیامبران بعد از او، شبی به نام شب قدر وجود داشته است.1 چنان که ماه رمضان در هر یک از امّت های پیشین بوده است و این شب با عظمت تا آخر دنیا خواهد بود. اگرچه برخی از برادران اهل تسنن گمان کرده اند که شب قدر در زمان حیات رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) بوده و پس از آن نیست اما این قول ضعیف است. زیرا در بعضی تفاسیر روایت شده که ابوذر غفاری فرموده است: به پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) گفتم آیا شب قدر در زمان انبیاء است که امر بر آنان نازل می شود و هنگامی که چشم از جهان بربستند، دیگر مرتفع می گردد؟ حضرت فرمودند: خیر، شب قدر تا روز قیامت وجود دارد.2 فضیلت شب قدر بدون تردید شب قدر از شب های با عظمت و با اهمیت سال است و دلیل فضیلت این شب بر سایر شب ها به اعتبار اموری است که در این شب محقق می گردد وگرنه اجزای زمان یا مکان، درجه و رتبه وجودی شان یکی است و بین آنها تفاوتی وجود ندارد. در روایتی از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) نقل شده است که فرمودند: هرکس شب قدر را احیاء دارد و مومن باشد و به روز جزا اعتقاد داشته باشد تمامی گناهانش آمرزیده می شود. و در روایتی دیگر امام صادق(علیه السلام) فرمودند: شماره ماههای سال نزد خداوند، دوازده ماه است و سرآمد ماهها، ماه رمضان است و قلب ماه رمضان، شب قدر است.4 نامگذاری شب قدر در این که چرا این شب را شب قدر نامیده اند مفسران قرآن کریم با کمک از خود قرآن و استمداد از احادیث معصومین مطالب و دلایل زیادی آورده اند که مهمترین آنها بدین شرح است: 1- شب قدر یعنی شب بزرگ و با عظمت و چون این شب، شب شریفی است به آن شب قدر می گویند؛ یعنی شبی که صاحب قدر و منزلت و شرافت است. از لحاظ لغوی نیز، در قرآن کریم « قدر» به معنای منزلت و بزرگی خداوند عالم آمده است و می خوانیم: «ما قدروا لله حقّ قدره»5. یعنی آنان عظمت خداوند را نشناختند. همچنین، رمز بزرگی و عظمت شب قدر در خود سوره قدر، نیز بیان گردیده و می فرماید: «شب قدر، از هزار ماه بهتر است.» 2- چون در این شب، فرشتگان بسیاری به زمین می آیند زمین تنگ می گردد، لذا آن را شب قدر نامیدند، زیرا «قدر» به معنای «ضیق و تنگی» نیز می باشد. 3- یکی دیگر از معانی «قدر»، «تقدیر و سرنوشت» است و در این شب، امور بندگان تا سال آینده مقدّر می گردد. تفسیر برهان از امام باقر (علیه السلام) روایت می کند که: «در شب قدر، هر امری از امور بندگان تا شب قدر سال آینده معین می گردد، از خیر و شر، طاعت و معصیت، ولادت و مرگ و روزی موجودات و هرآنچه در آن سال مقدّر گشته حتمی است و خداوند را در آن مشیت است». 4- علت دیگر این نامگذاری این است که قرآن با قدر و منزلت بر پیامبر والا قدر و برای امت با قدر و ارزش، به واسطه ملکی صاحب قدر نازل گردیده است. 5- گاه نیز گفته اند: شبی است که مقدر گردیده تا قرآن در آن نازل شود. 6- یا از آن رو که هرکس این شب را زنده بدارد و احیاء نگه دارد صاحب قدر و منزلت می گردد، به لیلة القدر معروف شده است. در اینکه شب قدر در ماه مبارک رمضان قرار دارد، هیچ گونه تردیدی نمی توان به خود راه داد، چون از یک سو خداوند فرموده:«قرآن در ماه رمضان نازل شده» و از سوی دیگر در سوره قدر آمده «آن (قرآن) را در«شب قدر» نازل کردیم» و اینکه «شب قدر» در ماه مبارک رمضان قرار دارد مورد اتفاق روایات و مفسرین قرآن قرار دارد علت مخفی بودن شب قدر برخی معتقدند علت مخفی بودن شب قدر در میان شبهای ماه مبارک رمضان این است که مردم به همه این شبها اهمیت دهند همانگونه که خداوند رضای خود را در میان انواع طاعات پنهان کرده تا مردم بر همه طاعات روی آورند، خشمش را در میان معاصی پنهان کرده تا از همه گناهان بپرهیزند، اسم اعظم را در میان اسمائش پنهان نموده تا همه را بزرگ دارند، شب قدر ساعت استجابت دعا را در ساعات روز جمعه، پنهان ساخته تا روز جمعه به دعا بیشتر همت گمارند ولی خدا در بین بندگان را مخفی نموده، تا به همه بندگان احترام نمایند و وقت مرگ را مخفی ساخته تا در همه حال آماده باشند. و شاید یکی دیگر از فلسفه های مخفی بودن شب قدر این است که مردم در تمام شبهای ماه مبارک رمضان و یا لااقل در سه شب مشهور 19 و 21 و 23 به عبادت بیشتری رو آورند و به اصلاح احوال خود و تصفیه روح و جان خود از آلودگیهای دنیا بپردازند تا بلکه از آن شبها بیشتر مستفیض شده و به واسطه تمرین زیادتر، ملکات فاضله در آنها راسخ تر شود. لذا علت مخفی بودن شب قدر به نفع بندگان است؛ زیرا اگر این شب خجسته معین بود، برخی بر اثر توفیق احیاء آن، مبتلا به عجب و غرور می گشتند. ای خواجه، چه جویی ز شب قدر نشانی هر شب، شب قدر است، اگر قدر بدانی شب قدر کدام شب است؟ از مجموع مطالبی که از قرآن کریم و احادیث فریقین در مورد تعیین شب قدر بدست می آید، در موارد زیر می توان خلاصه نمود: 1- در اینکه شب قدر در ماه مبارک رمضان قرار دارد، هیچ گونه تردیدی نمی توان به خود راه داد، چون از یک سو خداوند فرموده:«قرآن در ماه رمضان نازل شده» و از سوی دیگر در سوره قدر آمده «آن (قرآن) را در«شب قدر» نازل کردیم» و اینکه «شب قدر» در ماه مبارک رمضان قرار دارد مورد اتفاق روایات و مفسرین قرآن قرار دارد. 2- شب قدر در دهه آخر ماه مبارک رمضان قرار دارد، روایات فراوان و نظریه های مفسران شیعه و اهل سنت آن را حتمی و اجتناب ناپذیر می شمارد و در این مورد هم شک و تردیدی نمی تواند وجود داشته باشد. عایشه روایت می کند: «تلاش و کوششی را که می دیدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در دهه آخر ماه مبارک رمضان انجام می داد در اوقات دیگر انجام نمی داد.»6 3- طبق روایات فراوانی که در منابع شیعی آمده، شبهای نوزدهم، بیست و یکم و شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان شب های قدر معرفی شده اما امام باقر (علیه السلام) دایره آن را محدودتر نموده و در پاسخ عبدالواحدبن مختار انصاری که خواستار تعیین یکی از آن شب ها از سوی امام (علیه السلام) بود می فرماید: «ایرادی ندارد هر دو شب را عمل عبادت و شب زنده داری انجام دهی، بالاخره شب قدر یکی از این دو شب (بیست و یکم یا بیست و سوم) می باشد».7 4- در میان شب بیست و یکم و شب بیست و سوم - در عین حال که خدا و رسول (صلی الله علیه و آله) و امامان (علیهم السلام) برای اهمیت به اطاعت و عبادت بندگان و تقرب آنان، سعی در مخفی نگهداشتن شب قدر داشته اند - آن طور که از تعدادی از احادیث استفاده می شود احتمال شب قدر بودن شب بیست و سوم را می توان تقویت نمود و معتبر دانست. زیرا چنانکه در روایت می خوانیم: «رسول خدا شب بیست و سوم به صورت افراد آب می پاشید تا آنها را خواب نگیرد. چنانکه حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) همه اعضای خانواده را وادار می کرد روز بخوابند و شب کم غذا بخورند تا شب بیست و سوم را بیدار بمانند و می فرمود: انسان محروم کسی است که از خیر و فضیلت این شب محروم بماند». درخواست های شب قدر عظمت شب قدر اقتضا می کند که از خدا بهترین چیز را طلب کنیم، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در جواب کسی که سوال کرد: «ان انا ادرکت لیلة القدر فما اسال ربی؟» آن حضرت فرمود: «العافیه»8 و از حضرت موسی (علیه السلام) نقل شده که به خدا عرضه داشت: خدایا! نزدیکی به تو را می خواهم. خدا فرمود: نزدیکی به من، برای کسی است که شب قدر را بیدار بماند. حضرت موسی (علیه السلام) گفت: خدایا! رحمت تو را می خواهم. خدا فرمود: رحمت من، برای کسی است که شب قدر را بر بینوایان ترحم کند. حضرت موسی (علیه السلام) گفت: خدایا! عبور از صراط را می خواهم. خدا فرمود: آن، برای کسی است که در شب قدر، صدقه ای بدهد. حضرت موسی (علیه السلام) گفت: خدایا! درختان و میوه های بهشتی می خواهم. خدا فرمود: آن، برای کسی است که در شب قدر، تسبیح گوید. حضرت موسی (علیه السلام) گفت: خدایا! رهایی از آتش را می خواهم. خدا فرمود: آن، برای کسی است که در شب قدر، آمرزش بخواهد و استغفار کند. حضرت موسی (علیه السلام) گفت: خدایا! خرسندی تو را می خواهم. خدا فرمود: خرسندی من، برای کسی است که در شب قدر، دو رکعت نماز بگذارد.9 افضل اعمال شب قدر از شیخ صدوق نقل شده که فرمود: افضل اعمال در احیای شب قدر «مذاکره علمی» است و از مرحوم سید جواد حسینی عاملی، صاحب «مفتاح الکرامه» نقل شده که فرمودند: افضل و بهترین اعمال شب قدر« تحصیل علوم مذهبی» است. علامه مجلسی در بحار آورده است که: «بهترین اعمال در شب قدر؛ طلب آمرزش و دعا برای مقاصد دنیا و آخرت خود و پدر و مادر، خویشان و برادران ایمانی اعم از زندگان و مردگان و اذکار و صلوات بر محمد و اهل بیت اوست.»

نماز شب 11 ركعت مي باشد كه به ترتيب زير ادا مي گردد. 4 نماز دو ركعتي مانند نماز صبح به جا مي آوريم و دو ركعت ديگر به نيت نماز شفع و يك ركعت به نيت نماز وتر كه بعد از حمد سه مرتبه سوره ي توحيد و يك مرتبه سوره هاي ناس و فلق خوانده مي شود و دست چپ را در قنوت گرفته و با دست راست 40 مومن را دعا مي كنيم و هفتاد مرتبه استغفار مي كنيم و هفت مرتبه هذا مقام العائذ من النار و سيصد مرتبه العفو ونماز را تمام مي كنيم.

آسمان شب های بهمن تابلو های راهنمای زمستان: آسمان زمستان از نظر ستارگان درخشان نسبت به سایر فصول غنی تر است. در راس این زیبایی ها درخشندگی شعرای یمانی است که در نیمه شب های اواسط دی ماه و یا در ساعت 10 بعد از ظهر اواسط بهمن و یا در ساعت 8 بعد از ظهر اواسط اسفندماه در آسمان تلألو خیره کننده ای دارد. موقعیت شعرای یمانی در راس جنوبی مثلث زمستانی قرار دارد. مثلث زمستانی متشکل از سه ستاره درخشان ، شعرای شامی(Procyon) در بالا و سمت چپ، ابط الجوزاء(Betelgeuse) در بالا و در سمت راست، شعرای یمانی (Sirius) در راس پایین این مثلث قرار دارد. همانطور که در نقشه زیر به لاتینی مشاهده می شود. در بالای جبار(Orion) و تقریبا بین آن و قطب شمال، ستاره درخشان دیگری به نام عیوق قرار دارد. و در سمت چپ بالای جبار و در بالای و در بالای مثلث زمستانی یک جفت ستاره معروف به نام های کاستور و پولوکس قرار دارند که دو همزاد در صورت فلکیجوزاء یا دو پیکرند. در سمت چپ کاستور و پولوکس، قلب الأسد از صورت فلکی اسد یا شیر قرار گرفته که دیدار مجدد آن، بازگشت فصل بهار را نوید می دهد. ستاره های کلیدی: در این ماه مثلث زمستانی شامل ستاره های شعرای یمانی، شعرای شامی و ابط الجوزاء هنوز در آسمان با شکوه خود جلوه می کنند.رجل جبار در جنوب غربی در کنار صورت فلکی ثور خودنمایی می کند. ستاره های کاستور و پولوکس که ستارگان توأمان جوزا را تشکیل می دهند در ساعت 10 شب در آسمان کاملا بالا آمده اند. در همین موقع، ستاره نارنجی سماکِ رامح در شرق طلوع می کند. بارش شهابی بهمن ماه در بهمن ماه بارش های شهابی آنچنانی رخ نمی دهد و این ماه از زیبایی شهابی آسمان محروم است. اما گهگاهی با نظر به آسمان عاری از آلودگی در دور از شهر و روشنایی آن می توان خرده سنگ هایی را به صورت شهاب مشاهده کرد. اما تراکم این روشنایی به قدری کم است که در این ماه می توان از جنبه رصد سیارات و ستارگان بهره جست.

آسمان شب در اسفند شامگاهان اسفند ( صورتهای فلکی ذات الکرسی و هفت برادران) در این ماه حدود دو ساعت بعد از غروب خورشید صورت فلکی ذات الکرسی (کاسیوپه) در سمت شمالی غربی آسمان به شکل عدد 4 به آسانی قابل تشخیص و مشاهده است. شما می توانید به روش زیر از این صورت فلکی جهت یافتن ستاره ی قطبی یا جدی (پولاریس) بهره بگیرید. همچنین در اینزمان هفت ستاره ی درخشان صورت فلکی دب اکبر (یورسا ماژور) که به هفت برادران نیز معروف هستند در سمت شمالی شرقی آسمان (به شکل ماهی تابه ایستاده) به آسانی قابل تشخیص و رصد است. شما می توانید از این صورت فلکی نیز به روش مشخص شده در تصویر بالا جهت یافتن ستاره ی قطبی یا جدی (پولاریس) استفاده کنید.توجّه داشته باشید صورت فلکی دب اصغر (یورسا مینور) که ستاره آلفای آن همان ستاره ی قطبی شمال است در بین دو صورت فلکی دب اکبر و ذات الکرسی جای دارد. به ستاره ی دوم دسته ی ماهی تابه (دم خرس بزرگ) توجّه کنید. ستاره کمنوری را در نزدیکی آن خواهید یافت که سها (الکور) نام دارد این ستاره در ایران باستان برای تخمین دید افراد در شب جهت بکارگیری در جنگهای شبانه مورد استفاده قرار می گرفت! شامگاهان اسفند (صورتهای فلکی ارّابه ران و دو قلوی سماوی ) اگر در اسفند ماه حدود دو ساعت بعد از غروب خورشید به آسمان بالای سر خود نگاه کنید شاهد صورتهای فلکی جوزا یا دو پیکر (جمینی) و ارّابه ران (اوریگا) خواهید بود. شما می توانید از نقشه ی ذیل برای یافتن ستارگان آن استفده کنید. صورت فلکی ارّابه ران به شکل پنج ضلعی است که ستاره ی شاخص عیّوق یا بزبان (کاپلا) نام دارد و به رنگ خورشید ما است. این ستاره که پنجمین ستاره ی پرنور آسمان شب است (قدر ظاهری صفر) با شعاع 14 برابر خورشید و درخشندگی 162 برابر آن در فاصله 42 سال نوری از ما واقع شده است. صورت فلکی جوزا یا دو پیکر (جمینی) نیز دو ستاره ی نسبتاً درخشان و نزدیک بهم دارد که سرهای دو قلوی سماوی را نشان می دهند. یکی از آنها رأس التوأم مقدم (کاستور) نام دارد و دیگری رأس التوأم موخر (پولوکس). کاستور با شعاع 4/3 برابر خورشید و درخشندگی 59 برابر آن حدود 51 سال نوری از ما بدور است. جالب آنکه این ستاره تک ستاره نیست و 5 همدم دارد، در واقع منظومه ای با 6 ستاره ! پولوکس ستاره ی نارنجی رنگی است با شعاع 10 برابر خورشید و درخشندگی 49 برابر آن که حدود 34 سال نوری از ما فاصله دارد. شامگاهان اسفند (صورت فلکی ثور و هفت خواهران) در پایین صورت فلکی ارّابه ران صورت فلکی ثور (تاروس) با ستاره ی درخشانش، دبران قابل مشاهده است. این ستاره ی نارنجی رنگ کمنورتر از عیوق است و با شعاع 95 برابر خورشید در فاصله ی 65 سال نوری از ما جای گرفته است. خوشه ستاره ای زیبای پروین (پلیادس) نیز در سمت راست دبران براحتی قابل تشخیص است. این خوشه که ثریا نیز نام دارد با چشم غیر مسلح شامل هفت ستاره ی نسبتاً کمنور است که هفت خواهران نام دارند. اگر با دوربین یا تلسکوپ به دیدن این خوشه بروید دهها ستاره ی کمنور نزدیک به هم را در آن رویت خواهید کرد. خوب است بدانید این خوشه ی باز ستاره ای یکی از نزدیکترین خوشه های ستاره ای است و فقط 400 سال نوری از ما فاصله دارد! شامگاهان اسفند (صورت فلکی مرد شکارچی) در این ماه حدود دو ساعت بعد از غروب خورشید در بالای افق جنوبی آسمان مجموعه ستارگان واضح صورت فلکی جبّار یا مرد شکارچی (اوریون) نیز نمود بسیار واضح و زیبایی دارد. در این مجموعه سه ستاره ی نسبتاً پرنور در نزدیکی هم و در یک خط به آسانی قابل تشخیص هستند که تداعی کننده ی کمربند جبّار هستند. در بالای ستارگان کمربند جبّار و کمی متمایل به چپ ستاره ی قرمز رنگ درخشانی دیده می شود که ابط الجوزا (بتلگیوز) نام دارد. این ستاره ی ابرغول که شعاع آن حدود 670 برابر خورشید ما است در فاصله ی 430 سال نوری قرار گرفته است. در پایین کمربند نیز ستاره ی درخشان آبی سفیدی جلوه گری می کند که به رجل الجبار (پای جبار) معروف است. این ستاره ی غول پیکر نیز که شعاع آن حدود 92 برابر شعاع خورشید و درخشندگی اش حدود 50000 برابر آن است در فاصله ی 777 سال نوری از ما جای گرفته است. شامگاهان اسفند (ستاره ی شباهنگ) اگر موفّق به یافتن صورت فلکی جبّار شده باشید حتماً متوجّه حضور ستاره ی بسیار درخشانتری نیز در سمت جنوب شرقی آن شده اید که برنگ آبی سفید است و بشدت چشمک می زند. این ستاره از رقابت در نورانیت سلطان آسمان شب است و هیچ ستاره ای را پرنورتر از آن نخواهید یافت. نام این ستاره شباهنگ یا شعرای یمانی (سیریوس) می باشد که نزد بسیاری از اقوام باستانی مقدّس و مورد احترام بود. شباهنگ در صورت فلکی سگ بزرگ (کانیس ماژور) جای دارد و یکی از نزدیکترین ستارگان به منظومه ی شمسی است و فقط 6/8 سال نوری از ما فاصله دارد. شعرای یمانی شعاعی حدود 2/2 برابر خورشید و درخششی 27 برابر آن را دارد. این ستاره در راستای کمربند جبّار به فاصله یک وجب قرار دارد. شامگاهان اسفند (الهه ی زیبایی) در اسفند ماه بعد از غروب خورشید براحتی می توانید شاهد جرمی بسیار درخشان در غرب آسمان باشید که همان سیاره ی زهره (ونوس یا الهه ی عشق و زیبایی) است. این سیاره حدود یک ساعت بعد از غروب خورشید به صورت جرمی خیره کننده و سفید مایل به زرد رنگ با ارتفاع حداقل 15 درجه در بالای افق خودنمایی می کند. البته این سیاره در ابتدای اسفند ارتفاعی حدود 25 درجه دارد که با سرعت تا پایان ماه کاهش ارتفاع داده و می توان گفت آخرین ماهی است که در آسمان شامگاهی قابل مشاهده است. بنابراین فرصت رصد و عکسبرداری از آن را از دست ندهید. زهره در این ماه در صورت فلکی حوت شمالی (ماهی) جای دارد. توجّه داشته باشید این سیاره برخلاف ستارگان چشمک نمی زند و پرنورترین جرم سماوی بعد از خورشید و ماه است. اگر با تلسکوپ آماتوری مناسب به زهره نگاه کنید آن را به شکل جرم سفید بسیار درخشانی خواهید یافت که به حالت هلال زیبایی دیده می شود که البته بخش روشن آن رو به خورشید (غرب) است. شامگاه شنبه 10 اسفند (هلال ماه و زهره) حدود یک ساعت بعد از غروب خورشید هلال باریک ماه با جدایی حدود 8 درجه به زهره زیبا لبخند می زند. قدر ظاهری زهره 6/4- است و هر دو جرم در صورت فلکی حوت شمالی (ماهی) جای دارند. اینزمان فرصت مناسبی است هم برای رصد تلسکوپی و هم عکسبرداری از این دو زوج زیبا . شب بعد هم به این مجموعه نگاه کنید و شاهد تغییر مکان شبانه روزی ماه نسبت به زهره در آسمان باشید. شامگاه سه شنبه 13 اسفند ( همنشینی ماه و خوشه ی پروین) ماه شب پنجم ربیع الاول به حالت تقریباً تربیع (نیمه) با فاز 42% در مجاورت و بالای خوشه ی زیبای پروین (پلیادس) در صورت فلکی ثور (تاروس) جای می گیرد. جدایی آنها از یکدیگر حدود 4 درجه است. رصد تلسکوپی آندو و عکسبرداری از این همنیشنی بیاد ماندنی به شما توصیه می شود. شامگاه جمعه 16 اسفند (ماه مهمان دو قلوی سماوی) حدود دو ساعت بعد از غروب خورشید، ماه که به حالت کوژ رو به بدر (فاز 76%) است در صورت فلکی جوزا یا دو پیکر (جمینی) جای می گیرد. صورت فلکی جوزا (جمینی) دو ستاره ی نسبتاً درخشان و نزدیک بهم دارد که سرهای دو قلوی سماوی را نشان می دهند. یکی از آنها رأس التوأم مقدم (...... ) نام دارد و دیگری رأس التوأم موخر (...... ). در این شب جدایی زاویه ای ماه از ستاره ی کاستور حدود 9 درجه و از ستاره ی پولوکس حدود 5/7 درجه است. آنها تقریباً در پشت ماه دیده می شوند. نیمه شب سه شنبه 20 اسفند (ماه زیر پای شیر و زحل) در اینزمان ماه به حالت بدر یا قرص کامل (فاز 100%) دیده می شود که در جنوب (پایین) صورت فلکی اسد (لئو) جای دارد. تقریباً در بالای آن به فاصله ی حدود 6 درجه جرم درخشان نارنجی مایل به قرمزی خودنمایی می کند که برخلاف ستارگان چشمک نمی زند. این جرم ، سیاره ی زیبای زحل (ساترن) با قدر ظاهری اش 5/0+ است. اگر با تلسکوپی نسبتاً قوی نگاهی کنجکاوانه به این سیاره بیندازید علاوه بر حلقه های زیبای گرداگرد آن که بصورت یک خط نسبتاً باریک دیده می شوند بزرگترین قمر آن را که تیتان نام دارد رویت خواهید کرد. همچنین در شمال غربی (سمت راست و بالا) ماه به فاصله ی حدود 18 درجه ستاره ی آبی رنگ درخشانی خودنمایی می کند که در واقع پرنورترین ستاره ی صورت فلکی اسد (لئو) است و قلب الاسد (رگولوس) نام دارد. این ستاره ی زیبا با بزرگی حدود 4 برابر خورشید و دمای سطحی 10700 درجه در فاصله ی 5/77 سال نوری از ما جای دارد. در شب بعد با تغییر مکان ماه در آسمان بدلیل حرکت مداری اش بدور زمین، سیاره ای زحل را با جدای زاویه ای بیشتر تقریباً در سمت راست و تقریباً بالای ماه خواهید دید. سحرگاه سه شنبه 27 اسفند (قمر در عقرب - مقارنه ) حدود دو ساعت قبل از طلوع خورسید (قبل از سپیده دم)، کره ی ماه که به حالت کوژ رو به تربیع (فاز 66%) است در صورت فلکی عقرب (اسکورپیوس) جای دارد. در سمت رخشان ماه با جدایی اندک 2 درجه ستاره ی پرنور و قرمز رنگ قلب العقرب (آنتارس) خودنمایی می کند. این ستاره ی ابرغول سرخ که پرنورترین ستاره ی صورت فلکی عقرب است یکی از بزرگترین ستارگان عالم است که شعاع آن حدود 2700 برابر خورشید و درخشندگی اش 378400 برابر آن است. این ستاره ی سرد و پیر با دمای سطحی2800 درجه کلوین در فاصله ی 604 سال نوری از ما قرار دارد. اگر با تلسکوپی کوچکی یا دوربینی کم توان ماه را نظاره کنید علاوه براینکه محو سطح عجیب و پرگودال آن خواهید شد شاهد حضور یک خوشه ی ستاره ای زیبا با جدایی اندک 34 دقیقه قوس در سمت روشن و کمی بالای ماه خواهید بود. این خوشه ی کروی پیر که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست (قدر ظاهری 5/7) با فاصله ی 7200 سال نوری بیش از ده میلیارد سال عمر دارد !!!

دانلود کتاب صوتی شب های پیشاور 16:47 شب های پیشاور-شب اول و دوم [line]-[/line] 27:16 شب های پیشاور-شب سوم [line]-[/line] 20:14 شب های پیشاور-شب چهارم [line]-[/line] 28:38 شب های پیشاور-شب پنجم [line]-[/line] 37:32 شب های پیشاور-شب ششم [line]-[/line] 33:05 شب های پیشاور-شب هفتم [line]-[/line] 13:47 شب های پیشاور-شب هشتم [line]-[/line] 50:43 شب های پیشاور-شب نهم [line]-[/line] 43:04 شب های پیشاور-شب دهم

برخی اعمال شب و روز عید مبعث [align=justify]شب مبعث از شبهای متبرکه است و برای آن اعمالی ذکر شده: - مستحب است در نیمه های این شب از خواب برخیزید و به عبادت بپردازید و کیفیت آن به این صورت است: به جای آوردن دوازده رکعت نماز، در هر رکعت حمد و سوره‏اى از سوره‏هاى کوچک مفصل ( مفصل از سوره محمد است تا آخر قرآن). در هر دو رکعت سلام دهید. پس از پایان نمازها، سوره حمد را هفت مرتبه و معوذتین(سوره معوذتین سوره هایی هستند که با "اعوذ" شروع می شوند: فلق و ناس) را هفت مرتبه و قل هو الله أحد و قل یأایها الکافرون هر کدام را هفت مرتبه و إنا أنزلناه و آیة الکرسی هر کدام را هفت مرتبه بخوانید. سپس این دعا را قرائت نمایید : الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدا وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیرا اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَعَاقِدِ عِزِّکَ عَلَى أَرْکَانِ عَرْشِکَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ کِتَابِکَ وَ بِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ وَ ذِکْرِکَ الْأَعْلَى الْأَعْلَى الْأَعْلَى وَ بِکَلِمَاتِکَ التَّامَّاتِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ . آنگاه هر دعایى که خواستید بخوانید. انشاءا... مستجاب می شود. - زیارت حضرت امیر المؤمنین (ع) که افضل اعمال این شب است. - شیخ کفعمى در بلد الامین فرموده که در شب مبعث این دعا را بخوانند: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالتَّجَلِّی [بِالنَّجْلِ‏] الْأَعْظَمِ فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ مِنَ الشَّهْرِ الْمُعَظَّمِ وَ الْمُرْسَلِ الْمُکَرَّمِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا مَا أَنْتَ بِهِ مِنَّا أَعْلَمُ یَا مَنْ یَعْلَمُ وَ لا نَعْلَمُ اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی لَیْلَتِنَا هَذِهِ الَّتِی بِشَرَفِ الرِّسَالَةِ فَضَّلْتَهَا وَ بِکَرَامَتِکَ أَجْلَلْتَهَا وَ بِالْمَحَلِّ الشَّرِیفِ أَحْلَلْتَهَا اللَّهُمَّ فَإِنَّا نَسْأَلُکَ بِالْمَبْعَثِ الشَّرِیفِ وَ السَّیِّدِ اللَّطِیفِ وَ الْعُنْصُرِ الْعَفِیفِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَجْعَلَ أَعْمَالَنَا فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ وَ فِی سَائِرِ اللَّیَالِی مَقْبُولَةً وَ ذُنُوبَنَا مَغْفُورَةً وَ حَسَنَاتِنَا مَشْکُورَةً وَ سَیِّئَاتِنَا مَسْتُورَةً وَ قُلُوبَنَا بِحُسْنِ الْقَوْلِ مَسْرُورَةً وَ أَرْزَاقَنَا مِنْ لَدُنْکَ بِالْیُسْرِ مَدْرُورَةً اللَّهُمَّ إِنَّکَ تَرَى وَ لا تُرَى وَ أَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى وَ إِنَّ إِلَیْکَ الرُّجْعَى وَ الْمُنْتَهَى وَ إِنَّ لَکَ الْمَمَاتَ وَ الْمَحْیَا وَ إِنَّ لَکَ الْآخِرَةَ وَ الْأُولَى اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِکَ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزَى وَ أَنْ نَأْتِیَ مَا عَنْهُ تَنْهَى اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُکَ الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِکَ وَ نَسْتَعِیذُ بِکَ مِنَ النَّارِ فَأَعِذْنَا مِنْهَا بِقُدْرَتِکَ وَ نَسْأَلُکَ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ فَارْزُقْنَا بِعِزَّتِکَ وَ اجْعَلْ أَوْسَعَ أَرْزَاقِنَا عِنْدَ کِبَرِ سِنِّنَا وَ أَحْسَنَ أَعْمَالِنَا عِنْدَ اقْتِرَابِ آجَالِنَا وَ أَطِلْ فِی طَاعَتِکَ وَ مَا یُقَرِّبُ إِلَیْکَ وَ یُحْظِی عِنْدَکَ وَ یُزْلِفُ لَدَیْکَ أَعْمَارَنَا وَ أَحْسِنْ فِی جَمِیعِ أَحْوَالِنَا وَ أُمُورِنَا مَعْرِفَتَنَا وَ لا تَکِلْنَا إِلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ فَیَمُنَّ عَلَیْنَا وَ تَفَضَّلْ عَلَیْنَا بِجَمِیعِ حَوَائِجِنَا لِلدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ ابْدَأْ بِآبَائِنَا وَ أَبْنَائِنَا وَ جَمِیعِ إِخْوَانِنَا الْمُؤْمِنِینَ فِی جَمِیعِ مَا سَأَلْنَاکَ لِأَنْفُسِنَا یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ وَ مُلْکِکَ الْقَدِیمِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا الذَّنْبَ الْعَظِیمَ إِنَّهُ لا یَغْفِرُ الْعَظِیمَ إِلا الْعَظِیمُ اللَّهُمَّ وَ هَذَا رَجَبٌ الْمُکَرَّمُ الَّذِی أَکْرَمْتَنَا بِهِ أَوَّلُ أَشْهُرِ الْحُرُمِ أَکْرَمْتَنَا بِهِ مِنْ بَیْنِ الْأُمَمِ فَلَکَ الْحَمْدُ یَا ذَا الْجُودِ وَ الْکَرَمِ فَأَسْأَلُکَ بِهِ وَ بِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ الَّذِی خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فِی ظِلِّکَ فَلا یَخْرُجُ مِنْکَ إِلَى غَیْرِکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ الطَّاهِرِینَ وَ أَنْ تَجْعَلَنَا مِنَ الْعَامِلِینَ فِیهِ بِطَاعَتِکَ وَ الْآمِلِینَ فِیهِ لِشَفَاعَتِکَ اللَّهُمَّ اهْدِنَا إِلَى سَوَاءِ السَّبِیلِ وَ اجْعَلْ مَقِیلَنَا عِنْدَکَ خَیْرَ مَقِیلٍ فِی ظِلٍّ ظَلِیلٍ وَ مُلْکٍ جَزِیلٍ فَإِنَّکَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ اللَّهُمَّ اقْلِبْنَا مُفْلِحِینَ مُنْجِحِینَ غَیْرَ مَغْضُوبٍ عَلَیْنَا وَ لا ضَالِّینَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِعَزَائِمِ مَغْفِرَتِکَ وَ بِوَاجِبِ رَحْمَتِکَ السَّلامَةَ مِنْ کُلِّ إِثْمٍ وَ الْغَنِیمَةَ مِنْ کُلِّ بِرٍّ وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَ النَّجَاةَ مِنَ النَّارِ اللَّهُمَّ دَعَاکَ الدَّاعُونَ وَ دَعَوْتُکَ وَ سَأَلَکَ السَّائِلُونَ وَ سَأَلْتُکَ وَ طَلَبَ إِلَیْکَ الطَّالِبُونَ وَ طَلَبْتُ إِلَیْکَ اللَّهُمَّ أَنْتَ الثِّقَةُ وَ الرَّجَاءُ وَ إِلَیْکَ مُنْتَهَى الرَّغْبَةِ فِی الدُّعَاءِ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلِ الْیَقِینَ فِی قَلْبِی وَ النُّورَ فِی بَصَرِی وَ النَّصِیحَةَ فِی صَدْرِی وَ ذِکْرَکَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ عَلَى لِسَانِی وَ رِزْقا وَاسِعا غَیْرَ مَمْنُونٍ وَ لا مَحْظُورٍ فَارْزُقْنِی وَ بَارِکْ لِی فِیمَا رَزَقْتَنِی وَ اجْعَلْ غِنَایَ فِی نَفْسِی وَ رَغْبَتِی فِیمَا عِنْدَکَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ پس به سجده برو و بگو الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدَانَا لِمَعْرِفَتِهِ وَ خَصَّنَا بِوِلایَتِهِ وَ وَفَّقَنَا لِطَاعَتِهِ شُکْرا شُکْرا صد مرتبه پس سر از سجده بردار و بگو اللَّهُمَّ إِنِّی قَصَدْتُکَ بِحَاجَتِی وَ اعْتَمَدْتُ عَلَیْکَ بِمَسْأَلَتِی وَ تَوَجَّهْتُ إِلَیْکَ بِأَئِمَّتِی وَ سَادَتِی اللَّهُمَّ انْفَعْنَا بِحُبِّهِمْ وَ أَوْرِدْنَا مَوْرِدَهُمْ وَ ارْزُقْنَا مُرَافَقَتَهُمْ وَ أَدْخِلْنَا الْجَنَّةَ فِی زُمْرَتِهِمْ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ . - انجام غسل در این شب مستحب است. - زیارت حضرت امیرالمؤمنین (ع) که افضل اعمال این شب است. اعمال روز عید مبعث این عید از جمله اعیاد عظیمه است و روزى است که حضرت رسول (ص) در آن روز به رسالت برگزیده شد . برای این روز چند عمل ذکر شده است : - غسل - روزه، این روز یکى از چهار روزى است که در تمام سال امتیاز دارد براى روزه گرفتن و برابر است با روزه هفتاد سال. - بسیار صلوات فرستادن. - زیارت حضرت رسول و امیرالمؤمنین .[/align]