لطفا جهت استفاده از تمام مطالب ثبت نام کنید
جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'فضا'.
8 نتیجه پیدا شد
-
آشنایی با رشته هوا فضا مهندسین هوا فضا مسئولیت طراحی و ساخت ماشینهای غیر عادی ، از هواپیماهای با وزن بیش از ۲۵۰ تن گرفته تا فضا پیماهائی که قادر به طی مسافتهای طولانی با سرعتی بالاتر از ۳۰۰۰۰ کیلومتر در ساعت هستند ، میباشند. آنها هواپیماها و فضاپیماها و موشکها را طراحی کرده و توسعه داده ومورد آزمایش قرار میدهند و بر مراحل ساخت آنها نظارت میکنند . مهندسین هوا فضایی که با هواپیما سروکار دارند را مهندسین هوانوردی و آنهائی را که اختصاصا با فضاپیما کار میکنند ، مهندسین فضانوردی گویند . مهندسین هوا فضا فناوریهای جدیدی را برای استفاده در هوانوردی ، سیستمهای دفاعی و اکتشافات فضائی بوجود آورده و اغلب در زمینه هایی مانند طراحی ساختار ، هدایت ، ناوبری و مراقبت ، تجهیز و ارتباطات و یا شیوه های تولید متخصص میشوند. آنها اغلب از طراحی رایانه ای ( کد ) ، دستگاههای خودکار ( روبوتیکز) ، لیزر و تجهیزات نوری الکترونیکی پیشرفته در کارشان بهره میگیرند. آنها ممکن است درزمینه یکی از تولیدات خاص هوا فضا مانند حمل و نقل تجاری (هواپیماهای باری و مسافربری ) ، جتهای جنگنده نظامی ، هلیکوپترها ، فضا پیماها و یا موشکها وراکتها تخصص بگیرند. مهندسین هوا فضا ممکن است در آیرودینامیک ( دانش مربوط به حرکت اجسام در گازها و هوا ) ، ترمودینامیک ( مبحث فعالیت مکانیکی و رابطه آن با حرارت ) ، مکانیک سماوی ، نیروی محرکه ، آکوستیک ( علم اصوات ) ، و یا سیستمهای هدایت و مراقبت ، مهارت داشته باشند. مهندسین هوا فضا عموما در صنعت هوا فضا به کار گرفته میشوند ، اگر چه مهارت آنها به صورت روزافزونی در رشته های دیگر نیز کاربرد پیدا میکند. به عنوان مثال ، در صنعت تولید وسایط نقلیه موتوری ، مهندسین هوا فضا خودروهائی را با مقاومت هوائی کمتر طراحی میکنند که این کار، کارآیی مصرف سوخت آنها را بالاتر میبرد. ● فرصتهای شغلی بیشترین فرصتهای کاری برای مهندسین هوا فضا در صنایع تولید هواپیما ، قطعات هواپیما ، موشکهای هدایت شونده و فضا پیما میباشد. بعضی از آنها به استخدام وزارت دفاع در می آیند . دیگر فرصتهای شغلی در زمینه های خدمات مهندسی و ساخت و ساز ، سرویسهای تحقیقاتی و آزمایشی و شرکتهای تجهیزات ناوبری میباشند. ● چشم انداز آینده با افزایش نیاز به صنایع دفاعی ، نیاز به متخصصین این رشته نیز افزایش میابد. از طرف دیگر ، با رشد ترافیک هوائی و افزایش تعداد مسافران و نیز برای جایگزینی ناوگانهای هوائی موجود با هواپیماهائی با سرعت بالاتر و مصرف سوخت کمتر ، نیاز به مهندسین هوا فضا افزایش خواهد یافت . با گرایش شرکتهای سازنده هواپیما برای استفاده از فناوری موجود در زمینه های جدید، فرصتهای شغلی جدیدی برای این مهندسین بوجود خواهد آمد. بعضی فرصتهای استخدامی نیز در صنایعی که واضحا با هوا فضا ارتباطی ندارند ، مانند صنایع اتومبیل سازی ایجاد خواهد شد. ● میزان درآمد درآمد میانگین سالیانه برای مهندسین هوا فضا درسال ۲۰۰۰ در ایالات متحده ۶۷۹۳۰ دلار بوده است . ● رشته هوافضا در دانشگاههای ایران هدف رشته دانشگاهی هوافضا تربیت کارشناسانی است که کارکنان مورد نیاز محاسبات، طراحی، پژوهش و ساخت صنایع گوناگون هواپیمایی، بالگردسازی و موشکی را فراهم سازند. دانشجویان این رشته موظف هستند که در طی تحصیل ۳ واحد پروژه بگیرند و در تابستان نیز در دفاتر مهندسی صنایع مربوط کارآموزی بکنند . دروس تخصصی رشته مهندسی هوافضا بر چهار پایه کلی استوارند: هواپویش (آیرودینامیک)، پیشرانه ها (جلوبرنده ها)، مکانیک پرواز، سازه های هوافضایی و هواکشسانی. ▪ هواپویش هواپویِش یا آیرودینامیک به مطالعه و بررسی جریان هوا، محاسبه نیروها و گشتاورهای ناشی از آن بر روی جسم پرنده می پردازد. مهندس هوافضا با فراگیری این دانش به تحلیل جریان های پیچیده در اطراف پیکرهای پرنده پرداخته و با به دست آوردن نیروهای هواسرشی امکان بررسی پایداری و طراحی سازه را فراهم می کند . ▪ پیشرانه ها درس پیشرانه ها به مطالعه و بررسی سامانه های جلوبرنده اعم از موتورهای پیستونی، چرخپره ای (توربینی)، موشک ها و نحوه تولید نیروی رانش در آنها می پردازد. ▪ مکانیک پرواز مکانیک پرواز به مطالعه و بررسی رفتار و حرکات هواگرد با بهره گیری از داده های هواپویشی، هندسی و وزنی می پردازد و در واقع علم مکانیک پرواز از عملکرد تشکیل می شود و عملکرد به بررسی برد، مسافت نشست و برخاست، مداومت پروازی در سرعت های گوناگون و پایداری و کنترل وسایل پرنده می پردازد . ▪ سازه های هوافضایی سازه های هوافضایی به مطالعه و بررسی سازه های هواپیما و دیگر هوا/فضاگردها می پردازد و هدف آن طراحی سازه هایی است که علاوه بر استواری کافی در برابر بارهای آیرودینامیکی و دیگر بارهای استاتیکی وارد بر وسایل پرنده، کمترین وزن ممکن را نیز داشته باشند. ▪ هواکشسانی هواکشسانی یا آیروالاستیسیته برهمکنش نیروهای هواسرشی و نرمش سازه ای است که می تواند باعث اهتزاز (فلاتر)، واگرایی و جز اینها شود. رشته دانشگاهی هوافضا خویشاوندی زیادی با تمامی گرایشهای مهندسی مکانیک دارد به این جهت دارای شماری درس های مشترک با گرایشهای مهندسی مکانیک مثل مکانیک جامدات و مکانیک شاره ها است. پایه بیشتر این درس ها بر ریاضی است، مانند دینامیک سیالات برای آئرودینامیک یا معادلات حرکت برای دینامیک پرواز. با این همه، اجزا تجربی بسیاری نیز در این رشته وجود دارد. از نظر تاریخی، این اجزا تجربی از آزمایش مدلهای کوچک و نمونه اولیه، در تونل باد و یا در فضای باز منشا گرفته است. پیشرفت های رایانه ما را قادر ساخته از دینامیک سیالات رایانه ای، و شبیه سازی رفتار سیال، برای کاهش هزینه و زمان صرف شده در آزمایش تونل باد استفاده کنیم.
-
استفاده بهینه از فضا در هر خانه ای اغلب جدا از فضاهای متداولی مانند کابینت های آشپزخانه و کمدهای دیواری فضاهای بسیاری وجود دارند که می توان وسایل گوناگون را در آنها جای داد بدون آنکه به نمای ظاهری خانه خدشه ای وارد شود. ایجاد فضای مناسب جهت نگهداری و جای دادن وسایل مختلف چنانچه با تفکر و برنامه ریزی صحیح انجام گیرد علاوه بر فراهم کردن امکان استفاده بهینه از فضا می تواند جنبه تزئینی نیز داشته باشد و به نمای ظاهری اتاق نیز زینت ببخشد. در آشپزخانه استفاده بهینه از فضا امری واجب و الزامی است و نیازهای هر خانواده و روش های پاسخگویی به آنها بسته به این است که آشپزخانه منزل چه نوع آشپزخانه ای است و از آن چه استفاده هایی به عمل می آید. آشپزخانه هایی که کلیه وسایل آنها اعم از یخچال و گاز و غیره در میان کابینت ها جای می گیرند امروز بیشتر موردپسند واقع می شوند زیرا نسبت به سیستم های جدا از هم جای کمتری اشغال می کنند. هنگام تصمیم گیری و ساخت قفسه ها و کمدها ابتدا میزان نیاز خانواده به فضای لازم جهت نگهداری از وسایل گوناگون را تخمین بزنید. در این راستا فضای لازم جهت نگهداری از مواد غذایی و وسایل پخت و پز را در نظر بگیرید. محل نگهداری از اقلام نامبرده باید به محل آماده سازی و پخت غذا نزدیک باشد. پس از آنها نوبت به ظروف چینی و بلوری و وسایل پذیرایی می رسد. اما آیا این ظروف باید حتماً در آشپزخانه نگهداری شوند یا اتاق غذاخوری برای این امر مناسب تر است؟ چنانچه با کمبود در آشپزخانه مواجه هستید استفاده از اتاق غذاخوری برای این امر راهکاری مناسب خواهد بود. سپس نوبت به مواد شوینده، رومیزی ها و دستمال های آشپزخانه و وسایلی از این قبیل می رسد که باید در نزدیکی محل مخصوص شست وشو در آشپزخانه جای داده شوند. نکته مهم دیگر پس از نصب کابینت ها بهره گیری صحیح از فضای داخل کابینت ها است. با نصب طبقات اضافی، کشو و سبدهای سیمی در داخل کابینت ها و گیره های آویز یا جای قاشق و چنگال به پشت در کابینت ها و نیز نصب طبقات گردان در کابینت هایی که در زاویه میان دو دیوار قرار گرفته اند می توان بیشترین بهره را از فضای موجود در کابینت ها کسب کرد. در اتاق نشیمن افزایش فضا در جهت جای دادن لوازم سرگرم کننده از قبیل تلویزیون و دیگر لوازم صوتی و تصویری و احتمالاً وسایلی از قبیل کتاب و لوازم زینتی است. پیش از هر اقدامی باید با توجه به ابعاد و فرم اتاق تصمیم بگیرید که طبقات و قفسه های لازم را به صورت توکار و ثابت و یا از انواع قابل حمل و جابه جایی در نظر بگیرید. چنانچه دیوارها دارای فرورفتگی ها و فضاهای غیرقابل استفاده هستند می توانید با نصب طبقات و قفسه هایی در این فرورفتگی ها از آنها به صورتی شایسته بهره ببرید. اما اگر ابعاد اتاق به اندازه ای است که امکان قرار دادن کتابخانه، کمد و میز تلویزیون در آن وجود دارد می توانید از انواع قابل جابه جایی آنها سود ببرید. در اتاق نشیمن به منظور استفاده بهینه از فضا حتی می توانید یک دیوار کامل را به نصب طبقات، قفسه ها و کمدهای دیواری اختصاص دهید به طوری که کلیه نیازهای موجود را مرتفع کند. در این صورت می توانید کتاب ها، تلویزیون و لوازم صوتی و همچنین وسایل زینتی را در فضای ساخته شده جای دهید. اما به خاطر داشته باشید که در اتاق نشیمن زیبایی و نمای ظاهری اتاق به اندازه کارایی وسایل اهمیت دارد. اتاق غذاخوری هم اغلب بخشی از اتاق پذیرایی است. برای نگهداری از ظروف چینی و بلوری به خصوص ظروفی که فقط برای پذیرایی از میهمانان مورد استفاده قرار می گیرند بهتر است که در این اتاق جای داده شوند. در این اتاق نیز با توجه به خصوصیات معماری اتاق و ابعاد آن و همچنین میزان فضای لازم برای جای دادن ظروف مورد نظرمان می توانیم کمدهای دیواری، کمدهای در شیشه ای با طبقات نورپردازی شده و یا گنجه هایی کوچک را برای این اتاق تدارک ببینیم. در اتاق خواب ها نیز به فضایی جهت نگهداری از لباس ها و لوازم شخصی نیاز داریم. در اینجا ساخت کمدهای دیواری بهترین راهکار است. در اتاق خواب کودکان به فضای کافی برای جای دادن اسباب بازی ها نیز نیاز داریم و لازم است از کلیه فضاهای موجود در اتاق و حتی فضای زیر تختخواب کودک نیز بهره ببریم. همچنین با نصب طبقات دیواری متعدد می توانیم فضای قابل استفاده به منظور نگهداری از اسباب بازی های کودک را تا حد قابل ملاحظه ای افزایش دهیم. جز موارد نامبرده فضاهای کوچک و بزرگ متعددی در هر خانه وجود دارد که به ظاهر غیرقابل استفاده هستند اما با کمی تفکر و ابتکار می توان از آنها به عنوان جایی برای نگهداری از لوازم و وسایل ساکنین خانه بهره برد و به علاوه یک ویژگی که ممکن است نقصی برای دیوار محسوب شود به یک فضای کاربردی با نمایی زیبا و منحصر به فرد تبدیل کرد.
-
با اینکه بسیاری از معماران، فضا را ذات و ماهیت معماری میدانند و با وجود مطالب زیادی که در باب اهمیت فضا در معماری عنوان شده و میشود، در فرهنگها و دائرهالمعارفها تعریفی از مفهوم فضا در معماری به چشم نمیخورد. فقدان واژه فضا در کتابهای مرجع معماری نیز کاملاً قابل توجه و تعجبانگیز است دلیل این امر شاید این باشد که تلقی و کاربرد معماران از واژه فضا چنان واضح است که نیازی به توضیح واژهای کاملاً مشخص، احساس نمیکنند. اما این برهان ساده، آنجا که درمییابیم این واژه در متن تاریخ طولانی معماری نسبتاً جدید میباشد و در دهههای اخیر مفهومی بحثانگیز بوده است، اعتبار خود را از دست میدهد. با توجه به کمبود منابع جامع درباره فضای معماری و جدید بودن این مبحث، برای تبیین مفهوم فضا در تئوری معماری، بایستی به دیدگاههای معماران و نظریهپردازان در مورد مفهوم فضای معماری استناد نماییم. در میان نظریهپردازان معماری مدرن، برونو زوی و زیگفرید گیدئون از جمله افرادی هستند که به شکل نسبتاً جامعی مفهوم فضای معماری را مورد کنکاش قرار داده و سعی نمودهاند اهمیت آن را در معماری بازنمایانند. برونو زوی معماری را هنر فضا و فضا را ذات معماری معرفی میکند، ولی او طبیعت فضای مورد بحث را مشخص نمینماید. برداشت او از فضا صورت واقعگرایانه دارد. به اعتقاد او، نماها و دیوارهای یک خانه، کلیسا یا کاخ مهم نیست که چقدر زیبا باشند، آنها تنها ظرفاند و به جعبه شکل میدهند، نهاد و مظروف فضای داخلی است. ذات معماری برای زوی، سازماندهی معنادار فضا از طریق فرایند محدودسازی است. بنابراین از این دیدگاه، فضا مادهای با گسترش یکسان است که میتوان از طریق تعیین محدودهها در آن، به شیوههای مختلف به آن شکل داد. برونو زوی با تعمیم مفهوم فضای معماری، فضای جدیدی با عنوان فضای شهری را نیز تعریف مینماید. او بر این عقیده است که تجربه فضایی معماری در شهر تداوم مییابد، در خیابانها، میدانها، کوچهها، پارکها، استادیومهای ورزشی، حیاط خانهها و در هر جایی که ساخته دست انسان خلاءها را محدود کرده و فضاهای بستهای بوجود آورده است. اگر در داخل بنایی فضا محدود به شش سطح باشد (کف، سقف و چهار دیوار)، بدین مفهوم نیست که خلاء بسته شده در پنج سطح (مانند یک حیاط یا یک میدان) به جای شش سطح، فضا به شمار نمیآید. اما آیا میتوان حرکت در فضای بزرگراه مستقیمالخط و یکنواختی را که کیلومترها در دشتی غیرمسکونی پیش رفته است، به عنوان یک تجربه فضایی مطرح ساخت؟ مسلم است آنچه در جهت دید بهوسیله یک سطح چه از طریق دیوارسازی و یا از طریق کاشتن درخت و یا بهوسیله عناصری که فضاهای معماری را متمایز میکنند، محدود شده باشد، فضای شهری محسوب میشود. زوی با استناد به توضیحات فوق، چنین نتیجهگیری میکند که هر بنا همزمان دو فضا را بوجود میآورد: فضای داخلی که بهوسیله اثر معماری معین شده است و فضای خارجی یا شهری که بهوسیله آن اثر معماری و آثار نزدیک به آن ایجاد شده است. مفهومی که برونو زوی از فضای معماری مطرح مینماید، هنوز مقبولیت عام دارد و مورد استناد بسیاری از نظریهپردازان میباشد. برای مثال به گفته وان درلان، فضای معماری با برافراشتن دو دیوار پا به عرصه وجود مینهد، دو دیوار فضایی جدید میان خود پدید میآورند که از فضای طبیعی پیرامون آنها مجزا میشود. 1. (2) اجزاء و مثل اتاق ها و تالار و حیاط، جای تهی، حجم پر نشده و توخالی، کیفیت و بیان معماری. فضای سه بعدی: شامل عمق، طول و عرض. فضای چهار بعدی، علاوه بر ابعاد سه گانه بعد زمان را می رساند که به آن، فضای لایتناهی می گویند. تصویری است که توهم فضا در آن معادل بی کرانگی در محیط است. فضای کنترل شدۀ ساختمان: بخش هایی از فضای داخلی ساختمان که مورد استفادۀ انسان ها قرار می گیرد و در طول اوقات سرد سال، گرم شده و طی اوقات گرم سال خنک می شود. شرایط حرارتی این فضاها در ساختمان باید در محدودۀ آسایش باشد. فضای کنترل شدۀ ساختمان: بخش هایی از فضای داخلی ساختمان که در اوقات گرم یا سرد سال ضروری نیست خنک یا سرد شوند. م. انبارها، پارکینگ هایی که از سه طرف با دیوار محصورند، دالان ها و مانند آن ها. فضای معماری: فضایی که توسط سطوح: به شکل های مختلف محدود گشته و به عملکردهای تعیین شده پاسخ می گوید که موضوع و جوهر اصلی معماری است. فضای معماری: معماری عبارت است از علم و هنر شکل بخش فضای زیست انسان، به عبارت دیگر: معماری به وجود آورندۀ فضایی است که انسان را از عوامل طبیعی مصون داشته و فعالیت زندگی فردی و اجتماعی او را در برگرفته و به نیازهای مادی و معنوی انسان پاسخگو خواهد بود. پس می توان گفت: فضایی که توسط سطوح عمودی و افقی به وجود می آید، موضوع و جوهر اصلی معماری ست به عبارت دیگر موضوع اصلی و در حقیقت جوهر معماری فضا است. یک ساختمان، فقط مجموعه ای از طول، عرض و عمق نیست بلکه مجموعه ای است از اندازه های مختلف فضاهای خالی که انسان می تواند در آن حرکت و زندگی کند.)
-
معرفي كتاب هیولایی از فضا اثر رابرت هاینلاین هیولایی از فضا کتابی علمی-تخیلی اثر رابرت هاینلاین است که در سال ۱۹۵۴ میلادی نوشته شدهاست. این اثر یکی از معدود کارهای هاینلاین است که چندان ردی از دلمشغولی وی به نظامیگری در آن دیده نمیشود. مانند بسیاری از آثار دیگر هاینلاین، زنان در این کتاب هم نقش بنیادی در هر فعالیت و تصمیمگیری مهم دارند. هیولایی از فضا را عبدالله نورایی نه چندان درخشان ترجمه کرده و به سال ۱۳۷۶ خورشیدی در انتشارات پاسارگاد به طبع رسیدهاست. داستان جان استوارت یازدهم، حیوان فضایی دستآموزی دارد که از اجدادش به او ارث رسیده. حیوان یکصد و بیست سال در خانوادهٔ استوارت محبوب بوده و در این مدت با هر بار خوردن آهن، به حجم و وزنش افزوده میشود. در زمان شروع داستان حیوان که لوموکس نامیده میشود، حدود ۸ تن وزن دارد و از یک فیل هم بزرگتر است. ماجرا از آنجا آغاز میشود که لوموکس میگریزد و در پشت سرش ردی از شهروندان همسایهٔ استوارتها را عصبانی باقی میگذارد. دادگاه محلی، که با صحبتهای بتی، دوست و نامزد جان نزدیک به تبرئهٔ او شده، با یک حرکت عصبی از لوموکس او را محکوم به مرگ میکند. بعد از یکی دو سعی بیهوده برای کشتن لوموکس که با شکست روبرو میشوند، او میگریزد و به خانهٔ استوارتها برمیگردد. جان استوارت با لوموکس از خانه میگریزند و به کوه میزنند. کلانتر جایزهای میگذارد و جایزهبگیران به دنبال آنها به راه میافتند. در همان زمان، نمایندگان یک نژاد قدرتمند بیگانه، پیدا میشوند و طلب فرزند گمشدهشان را میکنند و تهدید میکنند در صورت عملی نشدن خواستهشان زمین را از بین میبرند. معلوم میشود که آن فرزند همان لوموکس است و جستجویی به دنبال آنها آغاز میشوند. بتی جان را پیدا میکند و بیخبر پیشنهاد میکند تا او را در شهر مخفی کنند. منابع رابرت هاینلاین. هیولایی از فضا. ترجمهٔ عبدالله نورایی. تهران: پاسارگاد، ۱۳۷۶. منبع : ويكي پدياي فارسي
-
به نظر من اوج افتخار بشر فضا نوردان آن هستند. چرا؟ چون غروری که هنگام فتح یک سیاره به انسان دست میدهد را حتی شاید اسکندر، چنگیز یا هیچ کس دیگه ای تجربه نکرده باشد. و سرانجام مریخ یا بهرام را نیز انسان فتح کرد و شاید روزی نوادگان ما بگویند دیگر کجا مانده که نرفته باشیم؟ گروهی از فضانوران در مرحله ی آماده سازی برای سفر باید به مدت ۵۲۰ روز در شرایط ویژه ی سفر قرار گیرند تا آماده ی این افتخار جاودان برای بشر شوند. شش داوطلب شجاع، شش مرد از اتحادیه اروپا، فدراسیون روسیه و کشور چین از امروز صبح خود را برای مدت یک سال و نیم در کپسول آببندی شده بزرگی زندانی میکنند، تا دانش بشر برای اردوکشی به سیاره سرخ به حد کافی افزایش پیدا کند. آنها قرار است به مدت ۵۲۰ روز از همه امتیازات زندگی در سیاره آبی رنگ زمین محروم شده و با تکیه بر تجهیزات حمایت از بقا و سرویسهای داخل کپسول شبیهسازی “مارس۵۰۰” (مریخ ۵۰۰) به زندگی خود ادامه دهند و بدینشکل سفر انسان به مریخ را از نقطه نظر پزشکی و روانپزشکی شبیهسازی نمایند. تنهایی ۵۲۰ روزه آنها از همین امروز (سیزدهم خرداد ۱۳۸۹) آغاز شده است. یک ایتالیایی، یک فرانسوی، سه روس و یک چینی از امروز صبح ساعت شش و نیم دربهای کپسول شبیه سازی “مارس ۵۰۰” را که در موسسه تحقیقاتی مسکو قرار دارد، به روی خود بستند تا برای همیشه تاریخ، نوع بشر نام آنها را به نیکی یاد کند. بیشک نوادگان ما که روزی از پنجره اقامتگاه مریخی خود شاهد طلوع سیاره زمین از افق مریخ خواهند بود، نام این شش مرد شجاع را در ذهن به بزرگی یاد خواهند کرد. درست مانند یک سفر واقعی به مریخ، این شش داوطلب، تنها به تجهیزات حمایت از بقای کپسول خود متکی خواهند بود، هیچ ارتباط فیزیکی با بیرون نخواهند داشت و تنها راه برقراری ارتباط با زمین! ارسال و دریافت ایمیل و یا پیامهای صوتی خواهد بود که با ۴۰ دقیقه تأخیر (۲۰ دقیقه برای رفت و ۲۰ دقیقه برای برگشت) صورت خواهد گرفت. دربهای کپسول شبیهسازی “مارس ۵۰۰” (مریخ۵۰۰) تنها در صورتی باز خواهند شد که مأموریت تمام شده باشد و یا جان یکی از داوطلبان در معرض خطر جدی باشد. شبانهروز داوطلبان در پروژه”مارس ۵۰۰” به سه دوره هشت ساعته تقسیم شده است. هشت ساعت برای خواب، هشت ساعت برای کار و هشت ساعت برای اوقات فراغت و تفریح در نظر گرفته شده است. تجهیزات کپسول شبیهسازی “مارس ۵۰۰” (مریخ ۵۰۰) که در IBMP واقع در شهر مسکو قرار دارند شامل قسمتهای گوناگونی است که تمامی لحظات یک مأموریت واقعی سرنشیندار به سیاره بهرام (مریخ) را شامل خواهد شد. این مجموعه بزرگ ۵۵۰ متر مربعی شامل ۵ قسمت است که هرکدام بخشی از مأموریت را شبیهسازی میکنند. سه بخش اولیه قرار است که محیط کاری داخل فضاپیمای سرنشیندار مریخ را برای فضانوردان داوطلب بازسازی نماید که شامل بخش عملیات، استراحتگاه و بخش درمانگاهی است. بخش چهارم در واقع مریخنشینی را شبیهسازی خواهد کرد که قرار است سه فضانورد را به سلامت از مدار به سطح مریخ برساند. قسمت نهایی و پنجم عبارت است از شبیهساز سطح مریخ که شرایط زندگی در مریخ را برای فضانوردان ایجاد خواهد کرد. تمامی سیستمهای یک ناو فضایی سرنشیندار در تجهیزات شبیهسازی “مارس ۵۰۰” (مریخ۵۰۰) تعبیه شده است. سیستم گردش هوا، تولید اکسیژن، بازیابی آب، تجهیزات پزشکی، آب و غذا برای ۵۲۰ روز، تجهیزات ایمنی و آتشنشانی و وسایل مونیتورینگ پزشکی. چنین ناوگان عظیمی از تجهیزات و لوازم برای سفر یک سال و نیمه شش فضانورد به مریخ و بازگشت آنها به زمین پیشبینی شده است و از آنجا که قرار است درب مجموعه شبیهسازی “مارس ۵۰۰” در این مدت باز نشود، داوطلبان همه این ملزومات و تجهیزات را امروز صبح با خود به داخل کپسول بردهاند. کل مأموریت شامل سه دوره است که عبارتند از دوره ۲۵۰ روزه اول که سفر رفت به مریخ را شامل میشود، دوره ۳۰ روزه مدارگردی به دور مریخ، فرود بر سطح و بازگشت مجدد به ماژول مدارگرد و در نهایت یک دوره ۲۴۰ روزه برای بازگشت به زمین. شبیهساز مریخنشین که بخش چهارم مجموعه “مارس ۵۰۰” (مریخ ۵۰۰) را شامل میشود و شبیهساز سطح مریخ که شرایط زندگی در مریخ را برای فضانوردان ایجاد خواهد کرد، فقط در طول مدت ۳۰ شبانهروز زمینی که دوره مدارگردی مریخ خواهد بود مورد استفاده قرار میگیرند و برای حداکثر سه نفر جا دارند. پس از ۲۵۰ روز از آغاز آزمایش مارس ۵۰۰ (مریخ ۵۰۰) و زمانی که طبق برنامه فضانوردان! قرار است به مریخ رسیده باشند، دربهای مابین قسمت شبیهساز فضاپیما و مریخنشین باز خواهد شد و سه نفر از آنها قدم به مرحله مریخنشین و پس از آن شبیهساز سطح مریخ خواهندگذاشت. درب بین این قسمتها تنها سه ماه بعد و توسط خدمه بخش فضاپیما باز خواهد شد. در این مدت وسیله ارتباطی بین فضانوردان! این دو بخش توسط ملزومات رادیویی با لحاظ شرایط خاص مدارگردی و اقامت در سطح خواهد بود. مرکز کنترل زمینی نیز اما در این مدت ۵۲۰ روزه بیکار نیست و به صورت مداوم، نحوه انجام وظایف، سلامتی روانی، میزان نمک و مایعات در بدن و سایر علائم پزشکی مشارکتکنندگان پروژه مارس ۵۰۰ را کنترل خواهند کرد. مشارکتکنندگان پروژه مارس ۵۰۰ (مریخ ۵۰۰) باید علاوه بر آشنایی کامل با تمامی تجهیزات، فرآیند مأموریت و شرایط بحرانی، با موضوعات و مسائل پزشکی نیز آشنا بوده تا در موقع لزوم قادر به معالجه و یا کمک به همکاران خود باشد. آنها همچنین بایستی دستورالعملهای روزانه را به دقت انجام داده، با شرایط بحرانی برنامهریزی شده روبرو شده و گزارشهای لازم را تهیه و به مرکز ارسال نمایند. غذای روزانه خدمه مارس ۵۰۰ تفاوتی با وعدههای غذایی فضانوردان ایستگاه بینالمللی فضایی (ISS) نخواهد داشت. اما آنها مانند همکارانشان در ایستگاه بینالمللی فضایی آنقدر خوشبخت نیستند که دائماْ آب و غذای تازه از زمین دریافت کنند. بنابراین فضانوردان! مارس ۵۰۰ باید سهمیهبندی دقیق و منظمی را رعایت کنند تا در آخرین روزهای بازگشت به زمین مجبور به تحمل گرسنگی و یا تشنگی نشوند. این آزمایش که محصول همکاری مشترک موسسه مشکلات زیستپزشکی (IBMP) از کشور روسیه از یک سو و آژانس فضای اروپا از سوی دیگر است، تاکنون دو مرحله موفق خود را پشت سر گذاشته است. مرحله اول که از ۱۵ نوامبر سال ۲۰۰۷ آغاز شده و تا ۲۹ام همان ماه ادامه پیدا کرد، مرحله کوتاه ۱۵ روزهای بود که به منظور تست تجهیزات حمایت از بقای کپسول مارس۵۰۰ (مریخ ۵۰۰) اجرا گردید. مرحله دوم این سلسله آزمایشها از ۳۱ مارچ ۲۰۰۹ آغاز گردید و به مدت ۱۰۵ روز ادامه داشت. در این مرحله ۶ داوطلب به مدت ۱۰۵ روز خود را از دیدن زمین و زمینیان محروم کردند تا سیستم، تجهیزات و فرآیند عملیات کاملاْ آزمایش شده و مجموعه برای اجرای مرحله نهایی آزمایش که امروز صبح آغاز گردید، آماده شود. از آنجاکه شبیه سازی سفر مریخ در مجموعه تجهیزات “مارس ۵۰۰” (مریخ ۵۰۰)، قادر به تأمین بیوزنی و شرایط تشعشعی در فضای ماوراء جو نیست، کارشناسان طراح مرکز تحقیقاتی مسکو، فاز بعدی این آزمایش را در فضا و در مدار زمین پیشبینی کردهاند. دیگو اوربینا و روماین چارلز از اتحادیه اروپا، سوخرُب کامولوف، الکسی سیتوف و الکساندر سیمولیفسکی از روسیه و در نهایت وانگ یوئه از چین، لحظاتی پیش برای ۵۲۰ روز درب ها را به روی خود بستند. دانش فضایی برای این داوطلبان شجاع مأموریتی موفقیتآمیز و سلامتی آرزو میکند.
-
در فیزیک تعریف Kāpŝid در فیزیک مورد اختلاف است. مفاهیم گوناگونی که برای تعریف فضا استفاده شدهاند عبارتاند از: ساختاری که توسط یک مجموعه از «روابط فضایی» بین چیزها تعریف شدهاست خمینهای (منیفلدی) که توسط یک دستگاه مختصاتی تعریف شده باشد که در آن بتوان مکان چیزها را تعیین کرد نهادی که اشیاء موجود در جهان را از تماس و برخورد با یکدیگر باز میدارد وضعیتی در حوزهٔ معنایی وجود که «زمینه»ی اَشکال بروز یافته را فراهم میکند و بدین ترتیب حرکت و دینامیک فیزیکی را ممکن میسازد در فیزیک کلاسیک، فضا، یک فضای اقلیدسی سهبعدی است که در آن هر موقعیتی را میتوان با استفاده از سه مختصات توصیف کرد. فیزیک نسبیت از فضازمان به جای فضا استفاده میکند، فضازمان بصورت یک خمینه چهاربعدی مدل میشود. از جمله پرسشهای فلسفی دربارهٔ فضا عبارتاند از: آیا فضا مطلق است یا کاملاً نسبیتی است؟ آیا فضا هندسهٔ درست واحدی دارد یا اینکه هندسهٔ فضا فقط قرارداد است؟ از جمله شخصیتهای برجسته تاریخیای که در مباحث موضع مشخصی داشتهاند، میتوان از آیزاک نیوتن (فضا مطلق است)، گاتفرید لایبنیتس (فضا نسبی است)، و هانری پوانکاره (هندسهٔ فضایی قراردادی است) نام برد. تجربهٔهای ذهنی مرتبط با این پرسشها، بحث سطل نیوتن و جهان کروی پوانکاره هستند. نگاه کنید به: مختصات کروی، مختصات دکارتی، فلسفه فیزیک در معماری با اینکه بسیاری از معماران، فضا را ذات و ماهیت معماری میدانند و با وجود مطالب زیادی که در باب اهمیت فضا در معماری عنوان شده و میشود، در فرهنگها و دائرهالمعارفها تعریفی از مفهوم فضا در معماری به چشم نمیخورد. فقدان واژه فضا در کتابهای مرجع معماری نیز کاملاً قابل توجه و تعجبانگیز است. دلیل این امر شاید این باشد که تلقی و کاربرد معماران از واژه فضا چنان واضح است که نیازی به توضیح واژهای کاملاً مشخص، احساس نمیکنند. اما این برهان ساده، آنجا که درمییابیم این واژه در متن تاریخ طولانی معماری نسبتاً جدید میباشد و در دهههای اخیر مفهومی بحثانگیز بودهاست، اعتبار خود را از دست میدهد. با توجه به کمبود منابع جامع درباره فضای معماری و جدید بودن این مبحث، برای تبیین مفهوم فضا در تئوری معماری، بایستی به دیدگاههای معماران و نظریهپردازان در مورد مفهوم فضای معماری استناد نماییم. در میان نظریهپردازان معماری مدرن، برونو زوی و زیگفرید گیدئون از جمله افرادی هستند که به شکل نسبتاً جامعی مفهوم فضای معماری را مورد کنکاش قرار داده و سعی نمودهاند اهمیت آن را در معماری بازنمایانند. برونو زوی معماری را هنر فضا و فضا را ذات معماری معرفی میکند، ولی او طبیعت فضای مورد بحث را مشخص نمینماید. برداشت او از فضا صورت واقعگرایانه دارد. به اعتقاد او، نماها و دیوارهای یک خانه، کلیسا یا کاخ مهم نیست که چقدر زیبا باشند، آنها تنها ظرفاند و به جعبه شکل میدهند، نهاد و مظروف فضای داخلی است. ذات معماری برای زوی، سازماندهی معنادار فضا از طریق فرایند محدودسازی است. بنابراین از این دیدگاه، فضا مادهای با گسترش یکسان است که میتوان از طریق تعیین محدودهها در آن، به شیوههای مختلف به آن شکل داد. برونو زوی با تعمیم مفهوم فضای معماری، فضای جدیدی با عنوان فضای شهری را نیز تعریف مینماید. او بر این عقیدهاست که تجربه فضایی معماری در شهر تداوم مییابد، در خیابانها، میدانها، کوچهها، پارکها، استادیومهای ورزشی، حیاط خانهها و در هر جایی که ساخته دست انسان خلاءها را محدود کرده و فضاهای بستهای بوجود آوردهاست. اگر در داخل بنایی فضا محدود به شش سطح باشد (کف، سقف و چهار دیوار)، بدین مفهوم نیست که خلاء بسته شده در پنج سطح (مانند یک حیاط یا یک میدان) به جای شش سطح، فضا به شمار نمیآید. اما آیا میتوان حرکت در فضای بزرگراه مستقیمالخط و یکنواختی را که کیلومترها در دشتی غیرمسکونی پیش رفتهاست، به عنوان یک تجربه فضایی مطرح ساخت؟ مسلم است آنچه در جهت دید بهوسیله یک سطح چه از طریق دیوارسازی و یا از طریق کاشتن درخت و یا بهوسیله عناصری که فضاهای معماری را متمایز میکنند، محدود شده باشد، فضای شهری محسوب میشود. زوی با استناد به توضیحات فوق، چنین نتیجهگیری میکند که هر بنا همزمان دو فضا را بوجود میآورد: فضای داخلی که بهوسیله اثر معماری معین شدهاست و فضای خارجی یا شهری که بهوسیله آن اثر معماری و آثار نزدیک به آن ایجاد شدهاست. مفهومی که برونو زوی از فضای معماری مطرح مینماید، هنوز مقبولیت عام دارد و مورد استناد بسیاری از نظریهپردازان میباشد. برای مثال به گفته وان درلان، فضای معماری با برافراشتن دو دیوار پا به عرصه وجود مینهد، دو دیوار فضایی جدید میان خود پدید میآورند که از فضای طبیعی پیرامون آنها مجزا میشود. در واژهنامه تخصصی معماری واژه فضا در حوزه معماری و هنرهای دیداری این گونه تعریف شدهاست « فضا: حوزههای گسترش یابنده و در عین حال فراگیرنده بوده و جایگاهی یا محیطی را در ابعاد جسمانی یا فیزیکی و روانشناختی تعریف مینماید. از کل روابط شکل، رنگ و حرکت شکل گرفته، گاه خالی یا منفی است و گاه فاصله میان عناصر را مشخص مینماید، خواه این فاصله در سطح باشد یا در عمق که توسط قواعد پرسپکتیو مجسم میشود. فضای دو بعدی فقط طول و عرض داشته، فضای تزئینی نیز به طول و عرض محدود میباشد. (سید صدر، ۱۳۸۰: ۴۱۲) » ۱ ۱. (۲) اجزاء و مثل اتاقها و تالار و حیاط، جای تهی، حجم پر نشده و توخالی، کیفیت و بیان معماری. فضای سه بعدی: شامل عمق، طول و عرض. فضای چهار بعدی، علاوه بر ابعاد سه گانه بعد زمان را میرساند که به آن، فضای لایتناهی میگویند. تصویری است که توهم فضا در آن معادل بی کرانگی در محیط است. فضای کنترل شدهٔ ساختمان: بخشهایی از فضای داخلی ساختمان که مورد استفادهٔ انسانها قرار میگیرد و در طول اوقات سرد سال، گرم شده و طی اوقات گرم سال خنک میشود. شرایط حرارتی این فضاها در ساختمان باید در محدودهٔ آسایش باشد. فضای کنترل شدهٔ ساختمان: بخشهایی از فضای داخلی ساختمان که در اوقات گرم یا سرد سال ضروری نیست خنک یا سرد شوند. م. انبارها، پارکینگهایی که از سه طرف با دیوار محصورند، دالانها و مانند آنها. فضای معماری: فضایی که توسط سطوح: به شکلهای مختلف محدود گشته و به عملکردهای تعیین شده پاسخ میگوید که موضوع و جوهر اصلی معماری است. فضای معماری: معماری عبارت است از علم و هنر شکل بخش فضای زیست انسان، به عبارت دیگر: معماری به وجود آورندهٔ فضایی است که انسان را از عوامل طبیعی مصون داشته و فعالیت زندگی فردی و اجتماعی او را در برگرفته و به نیازهای مادی و معنوی انسان پاسخگو خواهد بود. پس میتوان گفت: فضایی که توسط سطوح عمودی و افقی به وجود میآید، موضوع و جوهر اصلی معماری ست به عبارت دیگر موضوع اصلی و در حقیقت جوهر معماری فضا است. یک ساختمان، فقط مجموعهای از طول، عرض و عمق نیست بلکه مجموعهای است از اندازههای مختلف فضاهای خالی که انسان میتواند در آن حرکت و زندگی کند. (سید صدر، ۱۳۸۰: ۴۱۲) در ستارهشناسی فضا قسمتهای نسبتاً تهی کیهان است که بیرون از جوّ سیارات قرار دارد. فضا را گاهی برای تمایز از فضای جوّ و مکانهای زمینیِ، «فضای بیرونی» مینامند. از آنجا که جوّ زمین ناگهان تمام نمیشود، بلکه کمکم با افزایش ارتفاع رقیق میشود، مرز مشخصی میان فضا و جوّ وجود ندارد. در ایالات متحده آمریکا، به افرادی که بالاتر از ارتفاع ۵۰ مایلی (۸۰ کیلومتری) سفر کنند، فضانورد گفته میشود. ارتفاع ۴۰۰٬۰۰۰ پایی (۱۲۰ کیلومتری) مرزی است که آثار جوّی در ورود دوباره مشهود میشوند. غالباً از ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری به عنوان مرز میان جوّ و فضا یاد میشود. نگاه کنید به: فیزیک نجومی، هوافضا، فناوری فضایی، مهاجرت به فضا، شاتل فضایی در ریاضیات در ریاضیات، فضا مجموعهای است که معمولاً ساختار اضافیای هم دارد. برای نمونه، نگاه کنید به فضای اقلیدسی، فضای برداری، فضای برداری هنجارین، فضای باناخ، فضای ضرب داخلی، فضای هیلبرت، فضای توپولوژیک، فضای یکنواخت، و فضای متریک. در روانشناسی اصطلاح فضای درون گاهی برای توصیف محتویات ذهن انسان به کار برده شدهاست. منابع Reichenbach, Hans. The Philosophy of Space & Time, Translated by Maria Reichenbach and John Freuned, Dover Publications, Inc., New York, ۱۹۵۷. Standard Book Number: ۴۸۶-۶۰۴۴۳-۸ صدر، سید ابوالقاسم. (۱۳۸۰). دایره المعارف معماری و شهرسازی (مصور). ویرایش محسن نیک بخت، تهران: انتشارات آزاده.
-
-
به ۱۰ دلیل نمیتوانید در فضا زندگی کنید زندگی در ایستگاه فضایی بین المللی برای بسیاری از افراد رویایی است، اما برای کسانی که با تحمل تمرینهای طاقت فرسا آماده اقامت در این ایستگاه شده اند، همه چیز متفاوت است و زندگی آنها روزهای وحشتناکی نیز دارد. ایستگاه بین المللی فضایی که در حال نزدیک شدن به دهمین سالگرد خود در سکنی دادن انسانها در فضا است، یکی از بزرگترین موفقیتهای بشر در تجربه زندگی در فضا به شمار میرود. با این حال زندگی در مدار دشواری های بزرگی دارد و بد اقبالی هایی که در تجربه این پدیده برای انسان رخ داده نشاندهنده این موضوع هستند که هنوز باید در زمینه ایجاد تمدنهای بشری در فضا بیشتر بیاموزیم. در ادامه 10 موقعیت و وضعیت که میتوانند زندگی در فضا را به جهنمیترسناک تبدیل کنند، مورد بررسی قرار میگیرند: افتادن ناخنهای دست: تجربه نشان داده دستکشهای لباسهای فضایی که فضانوردان در هنگام کار کردن یا راهپیمایی فضایی در خارج از ایستگاه فضایی به دست میکنند برای سلامت آنها بسیار مضر است. بررسی هایی که به تازگی انجام گرفته نشان میدهند در حدود 10 درصد از فضانوردان در اثر پوشیدن این دستکشها به "آسیب ناخن انگشت" دچار میشوند و تعدادی از آنها یکی از ناخنهای خود را به کلی از دست میدهند زیرا دستکش با محدود کردن مسیر حرکت انگشتان دست میتواند به ناخنها آسیب رسانده و آنها را بکند هر چه دست فضانورد بزرگتر باشد، این آسیب دیدگی جدی تر میشود و شاید ناسا باید برای کاهش دادن ابتلا به آن در جستجوی فضانوردانی با جثه کوچکتر باشد. خطرهای بی وزنی: زندگی در خلاء میتواند نتایج کاملا عجیبی بر زندگی داشته باشد. در ماه مارچ سال 2007 فضانورد "سونیتا ویلیامز" در تلاش بود تا مقداری سبزیجات و چاشنی معطر را درون سوشی فضایی خود بگنجاند که ناگهان این مواد در خلاء مت شده و همه جا را در بر گرفتند و بلافاصله دیوارها و فضای اطراف مملو از قطرات و ذرات گیاهی شد. از بین رفتن بوی این ماده در فضای ایستگاه مدت زمان زیادی را صرف کرد و ویلیامز نیز ناچار شد دیگر از این گیاه سنتی ویژه سوشی استفاده نکند زیرا آنها برای دستگاه هایی که درون ایستگاه قرار داشتند بسیار خطرناک به شمار میرفتند. سواری خطرناک: در حالیکه معلق ماندن در ایستگاه فضایی میتواند بسیار هیجان انگیز باشد، ورود یا خروج از آن میتواند سواری بسیار خطرناکی به شمار برود. به ویژه گفته میشود سفرهایی که توسط کپسول فضایی سایوز صورت میگیرند فشار شدیدی را به فضانوردان وارد میآورند. "تریسی کدوول دایسون" به تازگی و پیش از اینکه از ایستگاه به زمین بازگردد گفت: میگویند سفر با سایوز تجربه ای مانند یک تصادف قطار، در پی آن تصادف خودرو و در نهایت افتادن از روی دوچرخه را برای انسان خلق میکند. اما پس از اینکه وی این سفر را تجربه کرد تمامیاین شایعات را رد کرد و اعلام کرد به هیچ وجه اذیت نشده و سفر بازگشت به خانه اش، سواری بسیار هیجان انگیزی بوده است. رژیم غذایی فضایی: غذاهای فضایی هنوز با غذاهای دلنشین و گوارا فاصله فراوانی دارند. میوه های تازه و سبزیجات در ایستگاه نایابند و استفاده از غذاهایی مانند نان در خلاء غیر ممکن است زیرا ذرات آن در شرایط خلاء در همه جا شناور خواهند شد و تمیز کردن آنها برای ساکنان ایستگاه به یک فاجعه تبدیل میشود و فضانوردان از صرف غذاهای تکراری با قابلیت گرم کردن مجدد که در برنامه ای هشت روزه تکرار میشوند، عاصی میشوند در زمستان سال 2004 ماموریت ارسال مخزن مواد غذایی تازه به ایستگاه به تاخیر افتاد و از این رو ساکنان ایستگاه مجبور شدند غذای خود را جیره بندی کنند. در آن زمان دو ساکن ایستگاه حجم غذای روزانه خود را به نیم کاهش دادند و برای جبران کالری های جذب نشده از انواع شکلات و دسرها استفاده کردند. فضای دلگیر: علی رغم اینکه ایستگاه طی 10 سال گذشته گسترش یافته و امکان سکونت دائم در آن به وجود آمده است، بسیاری از فضاهای داخلی آن بسیار تنگ و کوچک هستند. و تا یک و نیم سال پیش تعداد ساکنان ثابت ایستگاه 6 نفر بود، این یعنی میزان تقسیم فضا میان افراد بیشتر میشد و به هر یک از این افراد فضاهای کمتری تعلق میگرفت. خوابیدن در ایستگاه میتواند بسیار دشوار باشد، به ویژه اگر ناچار باشید در تورفتگی به اندازه یک کابین تلفن بخوابید و اگر خوابیدن امکان پذیر شد، خطر دیگری در کمین فضانوردان است. به گفته "ژولی پایت" فضانورد کانادایی ممکن است زمانی که از خواب بیدار میشوید خود را در جایی نبینید که در آن به خواب رفته اید. مشکلات بهداشتی: عدم وجود حمام در ایستگاه معمولا تجربه های دردناکی را برای فضانوردان به وجود میآورد. خلاء استفاده از حمام و دوشهای آب معمولی را در ایستگاه غیر ممکن میکند، و فرایند خشک شدن رطوبت نیز خود داستانی دیگر است. از این رو فضانوردان برای شستن لباسهای خود از تفنگ آبی ویژه ای استفاده میکنند آب را به سمت لباسها شلیک میکند. همچنین برای شستشوی موهای سر، فضانوردان از شامپوهای خشک استفاده میکنند. حال برای درک عمق فاجعه میتوانید کوچک بودن فضای ایستگاه را تصور کنید در حالی که باید 6 ماه در کنار چند نفر دیگر در چنین حفره کوچکی زندگی کنید و به حمام نیز نروید. مشکلات دستشویی: یکی از آزار دهنده ترین و مداوم ترین مشکلات ایستگاه وضعیت دستشویی آن است. در ایستگاه فضایی دو دستشویی وجود دارد که یکی از آنها در بخش روسی ایستگاه و دیگری در بخش آمریکایی آن قرار گرفته است که هر دوی آنها برای قابل استفاده بودن عملیات لوله کشی طاقت فرسایی را طلب میکنند. سپس مشکل بعدی فاضلاب است، که در سال 2009 با استفاده از سیستم بازیافت و تصفیه از فاضلاب ایستگاه آب آشامیدنی، آب برای شستشو و آشپزی به دست آمد. ساندار موگین یکی از فضانوردانی که در آن دوره در ایستگاه به سر میبرد از این عملیات به عنوان یکی از وحشتناک ترین و شگفت انگیز ترین فعالیتهایی یاد کرده که در ایستگاه انجام گرفته است. استخوانهای فرسوده: جدا از حالت تهوع روزانه، فضانوردان باید به قیمت ماندن و زندگی کردن در مدار زمین، عواقب سلامتی سنگینی را تحمل کنند. یکی از مهمترین این موارد تاثیرات کیهانی بر روی تراکم استخوان فضانوردان است. مطالعات نشان میدهند قدرت استخوانهای اخترشناسان با نیم سال اقامت در فضا در حدود 14 درصد کاهش پیدا میکند. دیگر تحقیقات نشان میدهند که تراکم مواد معدنی استخوانها با هر ماه اقامت در فضا 0.4 تا 1.8 درصد کاهش پیدا میکند و فضانوردان را با خطر بیشتر شکستگی و پوکی استخوان مواجه میشوند. تهوع: خو گرفتن به زندگی در خلاء به ویژه به خاطر نبودن شبیه ساز شرایط خلاء بر روی زمین، زمان زیادی از فضانوردان میگیرد و از این رو به هم خوردن وضعیت طبیعی بدن فضانوردان و احساس حالت تهوع شدید پس از پرتاب و حتی قبل از اینکه فضاپیما به ایستگاه فضایی برسد، امری رایج است. تنهایی: شاید سخت ترین بخش از زندگی در فضا احساس انزوا و احساس دلتنگی شدیدی است که پس از نیم سال اقامت در ایستگاه به فضانوردان دست میدهد. با وجود اینکه فضانوردان میتوانند با مراوده با همکاران خود در ایستگاه و یا برقراری چند تماس تلفنی با منزل بر این احساس غلبه کنند، واقعیت این است که گاه بخشی مهم از زندگی آنها در حالی سپری میشود که فضانوردان بر روی زمین نیستند. برای مثال در سال 2007 مادر فضانورد دانیل تانی در اثر تصادف رانندگی کشته شد اما وی در ایستگاه به سر میبرد و از این رو در فاصله 320 کیلومتری از زمین برای مادر خود عزاداری کرد تا دو ماه پس از مرگش دوباره به زمین بازگردد. همچنین در سال 2004 فضانورد مایکل فینک به دلیل حضور در ماموریت ناسا در ایستگاه نتوانست در هنگام تولد فرزند دومش در زمین حضور داشته باشد و چهار ماه پس از تولد فرزندش به زمین بازگشت.
