جستجو در تالارهای گفتگو

سلام در مورد شهید سید علی میر رضی می خواستم مطلبی بدهید سپاس گذارم

آشنایی با هفته دفاع مقدس 31شهریور سالروز شروع جنگ تحمیلی از سوی رژیم بعث عراق علیه جمهوری اسلامی ایران، به عنوان آغاز هفته دفاع مقدس نامگذاری شده است. دوران 8 ساله دفاع مشروع امت سلحشور ایران در حفظ و اعتلای نظام مقدس اسلامی و حراست از مرزهای عزت و شرف این رمز و بوم، به مثابه یکی از حساسترین و بارزترین برهههای حیات راستین این ملت، همچون نگینی تابناک، تا همیشه زمان، بر تارک تاریخ حماسه و ایثار و پایداری آزادگان جهان میدرخشد. دفاع امت اسلامی ایران در برابر تجاوز همهجانبه دشمنان اسلام، در تاریخ افتخار آفرینی مبارزات حقطلبانه، یک ملت سترگ، فروزان خواهد بود. پایداری ایران اسلامی که برخاسته از روح وحدت و ایمان بود، در سایه هدایتهای امام خمینی (ره) شکل گرفت و باعث احیای یک مکتب سازنده و نهضت های آرمانگرا و ایدئولوژی جهانگیر شد. دفاع مقدس ما در زمینههای مختلف سیاسی، نظامی، اجتماعی، فرهنگی و ... توانست معادلات جهانی معمول را بر هم زند و تحلیلهای مادی دنیاپرستان را نقش بر آب سازد. این حادثه عظیم، بی شک در یاد ملت ایران خواهد ماند و غرور و سرافرازی و حماسه آفرینی را در نسلهای بعد بر جای خواهدگذاشت. جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، 2887 روز به طول انجامید که طی آن هزار روز نبرد فعال صورت گرفت که 793 روز حمله از سوی رزمندگان اسلام بود و 207 روز از سوی ارتش متجاوز بعثی. در طول جنگ شمار 381 هزار و 680 نفر از نیروهای دشمن کشته و یا زخمی شدند و 72 هزار نفر به اسارت نیروهای اسلام در آمدند. در این 8 سال 371 فروند هواپیما و 82 فروند بالگرد دشمن منهدم شد. 1700 دستگاه تانک و نفربر، 480 قبضه توپ و 3هزار و 363 دستگاه خودرو نظامی به غنیمت ایران در آمد و و 5هزار و 758 دستگاه تانک و نفربر، 532 قبضه توپ و 5هزار و 152 دستگاه و خودرو نظامی دشمن منهدم گردید. مقاومت رزمندگان اسلام سبب شد تا ذخایر ارزی عراق که در ابتدای جنگ، حدود 30میلیارد دلار بود، پس از شکست در عملیات بیتالمقدس و فتح خرمشهر به صفر برسد و پس از پایان جنگ، این کشور بیش از 70میلیارد دلار بدهی داشته باشد.

لیست مقالات بخش انقلاب اسلامی و دفاع مقدس در پایگاه ایرانی سلام عملیات ثامن الائمه - شکست حصر آبادان مروري بر عمليات محرم عملیات محمد رسول الله کنکاشی در سرودهای انقلاب اسلامی پرشکوه ترین پرواز تاریخ انقلاب دوازدهم بهمن ماه؛ ورود حضرت امام خمینی به میهن اسلامی آشنایی با دهه فجر انقلاب اسلامی یادمان ۳۰ سال انقلاب اسلامی شکوه و شگفتی های انقلاب اسلامی ایران ارکان انقلاب اسلامی نکاتی پیرامون مرحله انقلاب مفهوم شناسی انقلاب و اصلاحات آمریکا،اسرائیل و تشکیل ساواک انقلاب اسلامی و فتنه های دشمنان متن تابلو نوشته هاي جبهه و جنگ عبارت های آشنا جبهه و جنگ قدیمیترین سند مبارزاتی امام +عکس عکس:: از خمینی تا خامنه ای حزب دمکراتيک خلق حزب دمکراتيک نوين( شعله جاويد) حزب محفل ا نتظار( ستم ملي) بيوگرافي رهبر معظم انقلاب در 21 رمضان آمد و در 21 رمضان رفت+تصاویر علل وقوع جنگ تحمیلی و عدم پذیرش آتش بس پاسخ به دو پرسش درباره دفاع مقدس دفاع مقدس در اینترنت آشنایی با یادمانهای دفاع مقدس چه کسی اولین گلوله جنگ را شلیک کرد؟ سال شمار ۸ سال جنگ تحمیلی از سال ۱۳۵۹ تا سال ۱۳۶۷ نقش ارتش در جنگ هشت ساله حماسه های جاودان ۸ سال دفاع مقدس جریان خط شکن تبیین، دستاوردهای دفاع مقدس وصیتنامه کوچکترین رزمنده دفاع مقدس کلیپ های دفاع مقدس معرفی برخی شخصیت های بارز انقلاب اسلامی آغاز نهضت امام خمینی (ره) آشنایی با ارگان های دفاعی جمهوری اسلامی ایران آخرین وصیت نامه شهید رجایی

سلام . به پاسداشت یاد شهدای دفاع مقدس و گرامیداشت یاد و خاطره آنها در هفته دفاع مقدس در این تاپیک به معرفی برخی از شهدای دفاع مقدس می پردازیم شهید سیدعلی قاضی زاده هاشمی روز اول خرداد ماه سال ۱۳۴۱ سید علی در شهرستان فریمان دیده به جهان گشود مادر دوست داشت نامش را محسن صدا بزند و از آن روز به بعد همه اور را به نام سید محسن خواندند.آموختن علم را در سن ۷ سالگی آغاز کرد و تا پایان سال چهارم دبیرستان تحصیل نمود پس به خدمت نظام وظیفه فراخوانده شد با پیروزی انقلاب و تاسیس سپاه پاسداران به عضویت این نهاد درآمد و چندی بعد همراه جهادگران (جهاد سازندگی) به یاری اقشار محروم پرداخت سه سال بعد در سال ۱۳۶۲ هاشمی همکاریاش را به مدت ۲ سال و شش ماه با بنیاد شهید مشهد آغاز کرد و خدمات شایان توجهی به خانواده ایثارگران انجام داد. قاضیزاده ۴۸۹ روز در میدان نبرد در مقابل تجاوزگران بعثی حماسهآفرید و در عملیات والفجر هشت در منطقه فاو بر اثر بمباران شیمیای مجروح شد در سال ۱۳۶۵ به دانشگاه راه یافت و در رشتهی پزشکی در دانشگاه مشهد به تحصیل ادامه داد محسن همزمان با تحصیل در صحنههای اجتمایی و سیاسی حضور داشت در سال ۱۳۶۸ ازدواج کرد و صاحب یک فرزند شد سید پس از اخذ مدرک دکتری پزشکی به استخدام دانشگاه شاهد تهران درآمد و در دانشکدهی پزشکی آن دانشگاه و بیمارستان مصطفی خمینی و همچنین بنیاد شهید انقلاب اسلامی تهران بزرگ به عنوان مسئول بهداشت و درمان فرزندان عزیز شاهد خدمت کرد. اواسط سال ۱۳۷۲ دکتر قاضیزاده به علت جراحات شیمیایی چندین مرتبه در بیمارستانهای تهران بستری شد و سرانجام در روز جمعه مورخ ۲۴/۴/۱۳۷۳ برات شهادت از حضرت دوست دریافت کرد و در سن ۳۲ سالگی جان به جان آفرین تسلیم نمود اما خاطرهی خدمت صادقانه او برای فرزندان شهداء همواره در اذهان ملت ایران باقی خواهد ماند.

مجموعه کلیپ های دفاع مقدس و شهداء در ضمن این مجموعه تقریبا هر روز بروز میشود http://www.basijsanaye.ir/index.php?act=videoo&id=5

دفاع مقدس * روند پایان جنگ، محمد درودیان، مركز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران شناسنامه هر ملتی در بازشناسی فراز و فرود هویت تاریخی و فرهنگی آن سرزمین است كه به ثبت می رسد. تمدن دیرپای ایران كه توأمان مسلمان شدن مردمان سامانش توانسته بنایی در خور تأمل از خود در درازنای تاریخ تمدن جهان به یادگار بگذارد. در برگ های شناسنامه خود ثبت یك دفاع میهنی- ایمانی را به افتخار دارد. دفاع هشت ساله ما در برابر ابرقدرت های جهان كه در پس نقاب دیكتاتوری سركش مآب صدام بود، تاریخی پر فراز و نشیب دارد كه جای پژوهش ها و جستجوگری های فراوانی را برای پرسشگران تاریخ معاصر ایران باز گذاشته است. كتاب روند پایان جنگ كه در تیراژ ۳۰۰۰ نسخه از سوی مركز مطالعات و تحقیقات جنگ به چاپ رسیده، در پاسخ به یكی از پرسش های مطروحه در این حوزه است؛ «جنگ یا همان دفاع مقدس هشت ساله ما چگونه پایان پذیرفت؟» «نقد و بررسی روند پایان جنگ» كه در ۳۰۰ صفحه و چهار فصل تنظیم شده با دسترسی به اسناد و نگاهی محققانه درصدد است تا ریشه های اصلی عواملی كه ما را به سمت پایان جنگ سوق داد را- با توجه به شایعات مطروحه و تا حدودی در پی پاسخگویی به آنها- به بحث و فحص بنشیند. فصل اول كتاب پس از پیشگفتار و مقدمه مفصل آن به روش و چارچوب نظری بحث پرداخته است. در این فصل،ابتدا بیان مسأله شده و سپس به دو دیدگاه آیت الله هاشمی رفسنجانی و دكتر محسن رضایی پرداخته شده است. در فصل دوم تحت عنوان «ناكامی در اتمام جنگ»، سرفصل های مانند نگرانی از پیروزی ایران، استراتژی ایران، استراتژی عراق و…آمده است. فصل سوم با نگاه به مسأله برقراری موازنه و با سرفصل های فرعی تر جنگ بدون برنده، شكست آمریكا در لبنان، فشار- دیپلماسی در برابر ایران، تهیه و تولید عوامل و جنگ افزار شیمیایی و … از فصل های مهم كتاب است. فصل چهارم نیز با عنوان پایان جنگ ،باز به استراتژی ایران و استراتژی عراق این بار به مسائل بعد از جنگ ایران و عراق توجه شده است. كتاب حاضر كه جلد چهارم از مجموعه جنگ ایران و عراق است تا به حال در مجلدات قبلی خود به پرسش های اساسی جنگ، اجتناب ناپذیری جنگ و علل تداوم جنگ پرداخته است. در پیشگفتاری كه قبل از مقدمه كتاب چاپ شده، پیرامون منابع اصلی كتاب آمده است: «اهمیت موضوع سبب گردید كه با شخصیت ها و صاحبنظران و مسئولان جریان ها و گروه های سیاسی، مصاحبه اختصاصی انجام شود. علاوه بر این، كلیه مطالب و منابع موجود درباره نقد و بررسی مسائل جنگ و طرح پرسش در این زمینه از كتاب ها و نشریات بویژه آنچه در سال های ۷۸ و ۷۹ منتشر شده است و همچنین از آرشیو گروه ها و جریان های سیاسی جمع آوری شده است.»

وصیتنامه کوچکترین رزمنده دفاع مقدس در وصیتنامه «محمدحسین ذوالفقاری» کوچکترین رزمنده دفاع مقدس آمده است: ای دشمن! بدان که ملت ما همیشه بیدار و پیروز خواهد بود؛ به من نگاه کن و ببین که چگونه آزادانه به جنگ با کفار میروم و جانم را در راه اسلام و قرآن و خدا فدا میکنم. شهید «محمدحسین ذوالفقاری» در دهمین روز از بهار 1348 مقارن با ماه محرم در خانوادهای عاشق اهل بیت عصمت و طهارت در شهیدیه میبد شکفته شد؛ او از کودکی به مکتب خانه رفت و قرآن را فرا گرفت. وی در 9 سالگی به همراه خانواده به زیارت عتبات عالیات مشرف شد و سه بار توفیق یافت به زیارت حضرت سیدالشهدا علیهالسلام برود و در نجف به زیارت امام خمینی (ره) مشرف شد و از ایشان سؤالاتی درباره انقلاب اسلامی پرسید و به همراه خود چند عکس از حضرت امام و شهید سیدمصطفی خمینی را به ایران آورد. این شهید نوجوان در دوران انقلاب اسلامی به همراه برادرش در تظاهراتها شرکت میکرد؛ در تظاهرات شهر مشهد نیز حضور داشت که برادرش «علیرضا» از ناحیه کتف زخمی شد. با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، علیرضا در جبههها حضور پیدا میکند و این حضور موجب اشتیاق محمدحسین شده و با کسب رضایت والدین برای گذراندن دوره آموزش نظامی به پادگان رفت. محمدحسین با اصرار زیاد در 23 مهرماه 1360 به جبهه اعزام شد و 18 آذر ماه خبر به خون غلطیدن برادرش در منطقه لالهزار بستان برادرش علیرضا را شنید؛ وی برای حضور در تشییع پیکر برادر شهیدش به یزد بازگشت و چند روز پس از تشییع برادر به جبهه اعزام شد و در گردان عاشورا به عنوان تک تیرانداز سازماندهی شد. این سرباز 12 ساله ولایت در جبهه شوش به پیکار با دشمنان اسلام پرداخت و سرانجام در 28 دی ماه 1360 بر اثر اصابت ترکش به دیدار حق شتافت. در وصیتنامه شهید «محمدحسین ذوالفقاری» آمده است: بسم رب شهداء و الصدیقین انالله و انا الیه الراجعون؛ سلام بر امام زمان (عج) و سلام بر امام خمینی و سلام بر ملت شریف ایران؛ به نام خدای در هم کوبنده ستمگران و به نام خدای یاری دهنده مستضعفان. ای دشمن! بدان که ملت ما همیشه بیدار و پیروز خواهد بود؛ ای منافق! ای ستون پنجم! بدان که اگر اسلام در کشوری ریشه نهد دیگر جای تو نیست. ای دشمن! به من نگاه کن و ببین که چگونه آزادانه به جنگ با کفار میروم و جانم را در راه اسلام و قرآن و خدا فدا می کنم، خودت فکر کن ای منافق که تو در راه چه کسی کشته میشوی، به خاطر احساسات نفسانی و درونیت یا به خاطر شخص و اشخاص، یا برای خدا؛ معلوم است تو برای شخص و برای احساسات نفسانی و شیطانیت کشته میشوی، چه بیهوده. درود بر آن کسانی که راه حق را پیمودند و در آن راه یک قدم عقب نگذاشتند و جان خود را نثار راه حق کردند. ای ملت ایران! هرگز نگذارید فرزندانتان در دامن این منافقین یا ستون پنجم گرفتار شوند. ای ملت ایران! از کودکی فرزندانتان را خود ساخته سازید که آینده فرزندانتان خوب باشد. ای مردم! هرگز فرزندانتان را به خاطر مال اندوزی و طمع دنیا بزرگ نکنید که دنیا شما و فرزندانتان را در کام خود فرو میبرد و از خدا دور میکند و بازگشت آنها را ناهموار میکند. ای مردم! به خدا، خمینی را رها نکنید که حسینی است و اگر خمینی را رها کردید از اهل کوفه و شام هستید و از یزیدیان زمانید، اگر رهایش نکردید و پیرو او بودید از حسینیان و از پیروان خط راستین او هستید و «هل من ناصر ینصرنی» حسین علیه السلام را از زمین گرم کربلا لبیک گفتهاید، به امید اینکه این چنین باشد. ای کارمند! ای کشاورز! ای کارگر! ای بازاری! ای مردم ایران! کوچکترین کاری که به نفع این مملکت میکنید برای اسلام است، به خدا که چنین است. ای مردم ایران! همه مسلمان شوید که مسلمان هستید، شما هم مسلمان واقعی شوید زیرا این مملکت حکومت امام زمان (عج) در آن استقرار خواهد یافت زیرا ظهور امام زمان (عج) در این مملکت است و شما برای استقبال او هر لحظه آماده باشید. خداحافظ، به امید پیروزی اسلام برکفر. محمد حسین ذوالفقاری * مبادا از شهادتم غصه بخورید که امانت را باید به صاحبش بازگردانم وصیتم به پدر و مادرم! مادر عزیزم! هر چه شما کردید، دو تا بچه برادرم علیرضا. سلام بر شما ای پدر و مادرم، سلام بر تو که شب و روز از کوچکیم خواب نکردی تا من بزرگ شدم، سلام بر تو ای پدری که بازوانت را شب و روز به کار بردی تا من رشد و نمو کنم و تا این حد برسم و برای زندگی آینده شما پر ثمر باشم ولی چه کار کنم که نه مال شما هستم نه مال خودم بلکه هر عضو از اعضای بدن من امانت است و باید آن امانت را قربانی کنم و زودتر آن امانت را به او برسانم، پس شما نباید غصه بخورید و از مرگ من بگریید و به زاری بپردازید زیرا که خدا در قرآن می فرماید «ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون؛ ومپندارید کسانی که در راه خدا کشته شدهاند، مردهاند بلکه زندهاند و نزد خدا روزی میخورند». انشاءالله که این آیه قرآن به شما و دیگر کسانی که در سوگ من نشستهاند قوت و نیرویی عطا کند . ای پدر و مادر! از دوستان و آشنایان بخواهید که اگر به آنها اذیت و آزاری کردهام و آنها از من ناراضی هستند مرا ببخشند که خدای مهربان مرا ببخشد.

تبیین، دستاوردهای دفاع مقدس تحول عظیم سیاسی بین المللی سال ۱۹۷۹ در منطقه استراتژیک خاورمیانه، یعنی پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در ایران، علاوه بر شکست پرستیژ ابرقدرتی ایالات متحده از طریق پایان دادن به عمر سلطنت پهلوی ها که نقش ژاندارم منطقه ای آمریکا را ایفا می نمودند، موج بزرگی از هوشیاری و بیداری را در بین ملل دنیا و به ویژه ملت مسلمان منطقه ایجاد نمود و اعتماد به نفس ملی سترگی مبنی بر اینکه می توان طومار ظلم و استبداد و استعمار بیگانه را با ایستادگی و مقاومت در هر کجا به هم پیچید، به آنهابخشید. همین علت الهام بخشی انقلاب اسلامی کافی بود تا موجی از خصومت و دشمنی را با نظام نوپای جمهوری اسلامی ایجاد نماید. فهرست بلند بالایی از توطئه ها و فتنه های رنگارنگ را که دشمنان قسم خورده انقلاب و در راس آنها استکبار جهانی برای نابودی یا استحاله نظام اسلامی از بدو انقلاب تاکنون بر سر راه پیشرفت و ترقی جمهوری اسلامی ایجاد کرده اند و البته در اغلب آنها نیز به فضل الهی ناکام و نادم مانده اند، از عمق و گستره عناد و کینه آنان با اسلام و انقلاب حکایت می کند.تحمیل جنگ طولانی هشت ساله عراق علیه ایران در سراسر مرزهای غربی و منطقه حساس و نفت خیز خوزستان یکی از این صدها توطئه سنگین و نرم دشمنان این مرز و بوم است. امروزه دیگر هیچ شک و شبهه ای مبنی براینکه قدرتهای بزرگ غرب و شرق آن روز حامی و پشتیبان صدام در حمله به ایران اسلامی بودند، بنا به اعتراف سران و فرماندهان عراق، رسانه های آمریکا و اسناد به دست آمده از حزب بعث باقی نمانده است. سرنگونی نظام اسلامی در وهله اول و در صورت عدم موفقیت، مشغول سازی توان نظام به مشکلات عدیده داخلی ایجاد شده و گرفتن قوت پیام الهام بخشی و هویت دهی منطقه ای و بین المللی آن، هدف بعدی دشمنان در مصاف با نظام نوپای انقلاب اسلامی بود. اما عوامل مستحدثه انقلاب اسلامی در این شرایط حساس و خطیر نیز موجبات بقای نظام را فراهم کرد؛ قوت و استحکام رهبری نظام، حضور یکپارچه مردم و جوانان در عرصه های دفاع از مرزهای سرزمینی و عقیدتی جمهوری اسلامی وایدئولوژی برتر و متقن اسلام به عنوان هدایت کننده اصلی رهبری و مردم بار دیگر انقلاب ونظام اسلامی را از مخاطرات رهانید و به ساحل آرامش و نجات رساند و میراثی از دستاوردهای دفاع مقدس به رغم خسارتهای انسانی و مادی فراوان برای نسل امروز بجا گذاشت که امروز به یکی از مولفه های قدرت ملی کشورمان تبدیل شده است. الگو شدن برای ملتها، ایستادن در قله عزت و سربلندی، انسجام و همبستگی ملی، فراگیری و جهان شمولی پیام صادره از انقلاب اسلامی به جهان، حماسه آفرینی های بی شمار، ظهور ارتش و سپاهی قدرتمند در معادلات نظامی منطقه ای و بین المللی و شکوفایی استعدادهای درخشان در عرصه فناوری های جدید از دستاوردهای دوران درخشان دفاع مقدس است که به فرموده رهبر معظم انقلاب «ملت ایران، باید این خصوصیات را برای خودشان حفظ کنند تا اگر فکر تجاوز در ذهن کسی و یا متجاوزی هم وجود دارد، آن فکر از ذهن های دشمنان و متجاوزان بکلی رفع بشود.» صبح صادق

[align=justify] کلیدی ترین عملیات دفاع مقدس تحلیلگران سیاسی و نظامی داخلی و خارجی، عملیات «كربلای ۵» را بارها از زوایای گوناگون و البته از دید خویش بررسی و ارزیابی كردهاند. در حالی كه كارشناسان سیاسی و امور بینالملل، با نگرش به دیپلماسی دو كشور ایران و عراق در جنگ و انفعال سیاسی و همچنین تزلزل و ضعف روحی نیروهای عراقی، این عملیات را عملیاتی بزرگ و كلیدی به نفع جمهوری اسلامی ایران میدانند كه خروجی آن صدور قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل است، كارشناسان نظامی با توجه به محاسبات نظامی و شناخت انواع جنگهای آفندی ـ پدافندی، در انگیزه نیروهای ایرانی در انتخاب منطقه عمومی شلمچه برای عملیات بزرگ و همچنین دفاع دیوانهوار صدام و نیروهایش در منطقه بسیار كوچك عملیات ـ كه منطقه خشكی آن كمتر از ۵۰ كیلومتر مربع بود ـ در حیرت ماندهاند كه البته حیرت، چندان هم بیدلیل نیست! تفاوت فاحش محور عملیاتی «كربلای ۵» با «كربلای ۴» كه از پاسگاه زید در شمال خرمشهر تا جزیره سهیل در جنوب آبادان ادامه داشت و میتوانست در صورت پیروزی، از یك طرف به شكاف عمیق میان لشكرهای عراق و از سوی دیگر به پراكندگی و كاهش محسوس حجم آتش دشمن منجر شود، با این عملیات كه از سه ضلع امالرصاص ـ بلجانیه و شرق اروندرود و جنوب كانال ماهی، منطقه را زیر دید و آتش داشت، بسیار عجیب و در اولین نگاه، «یك عملیات انتحاری» یا «یك عملیات ایذایی» مینمود. وجود موانع متعدد نظامی و طبیعی از آبگرفتگی عظیم بین دژهای معروف به «نونی»، اروندصغیر، نهر دوئیجی و نهر جاسم و كانال طویل و عریض ماهی و خاكریزهای معروف مثلثی، پیشروی و نفوذ به بصره را ناممكن میكرد و منطقه را به باتلاقی كه نیروهای مهاجم را خواهد بلعید، تبدیل میساخت! این بار نیز رزمندگان سلحشور ایرانی با نیروی ایمان و خلاقیتهای فردی، خط بطلانی بر دكترینهای نظامی موجود كشیده و حماسهای آفریدند كه به اقرار همه نیروهای عراقی حاضر در عملیات «كربلای ۵» «چنین كابوسی را در هیچ برهه از جنگ هشت ساله بر خود ندیده بودند». هرچند این عملیات با حضور چشمگیر نیروهای مردمی، بسیج و هدایت عملیاتی سپاه صورت گرفت، تعامل جدی میان یگانهای زرهی و توپخانه ارتش و سپاه و به ویژه نقش تعیینكننده توپخانه ارتش در حمایت عملیاتی زمینی، گیر كردن یگانهای مكانیزه عراق و همچنین نقش هوانیروز قهرمان و نیروی هوایی ارتش را باید از مهمترین عوامل تأثیرگذار آن دانست؛ عملیاتی كه به انهدام بخش عظیمی از ماشین جنگی دشمن منجر شد. آنچه در این عملیات از زاویهای دیگر حیرت كارشناسان نظامی را برانگیخت، نوع دفاع و پاتكهای ارتش عراق است كه اصولا عمده تلفات و نابودی تجهیزات ارتش عراق نیز منبعث از این نوع آرایش بود. در حالی كه از نظرگاه نظامی به ویژه با توجه به مدل دفاعی عراق كه شامل موانع متعدد ایذایی، دژها و خاكریزهای چندلایه و عنكبوتی و تعبیه دژها و خاكریزهای دوم و سوم به فرض از دست دادن خطوط مقدم جبهه در عملیات آفند نیروهای ایرانی بود، دفاع سنگر به سنگر و پاتكهای سریع و غیرسازمانیافته، بسیار عجیب بود. چه اینكه دشمن به فاصله اندكی در غرب نهر جاسم و كانال ماهی، نخستین خاكریزهای معروف مثلثی را داشت كه در صورت مستقر شدن در آن خاكریزها و خودداری از عملیات پاتك، گرفتار چنین تلفات سنگین و انهدام تجهیزات نظامی نمیشد و در عین حال، میتوانست نیروهای ایرانی را كه به صورت نعل اسبی به درون خاك عراق نفوذ میكردند، از جنوب (پتروشیمی بصره) از غرب اروندرود و از شمال كوشك و زید، زیر آتش سنگین قرار دهد. دفاع سنگر به سنگر و پاتكهای سریع و سازماندهی نشده دشمن، نشان داد كه صدام و فرماندهانش به جای واكنش مدبرانه، كاملا احساسی، عجولانه و احمقانه در برابر نیروهای ایران ایستادهاند. حماقت آنان به اندازهای بود كه برای عمده نیروهای داوطلب بسیجی محسوس و در افزایش روحیه آنان بسیار مؤثر بود. شاید بخشی از این واكنش، برانگیخته از جنگ روانی بوده كه جمهوری اسلامی ایران در سال ۶۵ به راه انداخت؛ شایعه «سال پایان جنگ، انهدام ارتش عراق و اقامه نماز در كربلا!». صدام و فرماندهانش كه چند روز پیش از عملیات «كربلای ۵» در عملیات «كربلای ۴» با آتش بسیار سنگین ادوات زرهی، توپخانه و جنگندهها، وحشت و اضطراب خویش را ابراز و به زعم خویش مانع از پیشروی نیروهای ایران در خاك عراق شده و چند روزی را به جشن و پایكوبی گذرانده بودند، گو اینكه از خواب و سرمستی بیدار شده و دیگر بار، وحشت عبور نیروهای ایران از اروند و جنگ در نخلستانها و كوچههای بصره، آنان را به تب و تاب انداخته بود میخواستند به هر بهایی، جلوی نیروهای ایران را سد كنند. و چنین شد كه دهها تیپ و لشكر مكانیزه عراق، یا اسیر آتش توپخانه سنگین ارتش جمهوری اسلامی شدند و یا در باتلاق شلمچه در تیررس مستقیم آتش رزمندگان قرار گرفتند و در اصل ماشین جنگی دشمن با بیدرایتی صدام و فرماندهانش در شلمچه به دست رزمندگان ایران منهدم شد. اما عجیبترین بخش عملیات كه كارشناسان نظامی و علوم استراتژیك تاكنون پاسخی برای آن نیافتهاند، نفوذ رزمندگان اسلام از كیلومترها آبگرفتگی، گذر از میان چند لایه مین و سیم خاردار، خورشیدیها و كمینهای شناور دشمن، ورود به دژ اصلی و عقب راندن دشمن از جزایر بوارین دام الطویل در جنوب و پنج ضلعی و نهر جاسم در شمال و غرب بود؛ عملیاتی عجیب و غریب كه حدود سه ماه (با احتساب عملیات تكمیلی و كربلای ۸) طول كشید و آنچنان در عرصه بینالمللی درخشید كه شورای امنیت سازمان ملل متحد را واداشت در یك گام به عقب و پذیرش بخشی از خواستههای به حق جمهوری اسلامی ایران قطعنامه ۵۹۸ را صادر كند. حمید جباری [/align]

حماسه های جاودان ۸ سال دفاع مقدس جنگ تحمیلی برای صنعت نفت نه با شلیک نخستین گلوله به پالایشگاه بزرگ نفت آبادان که با فتنه های تحریک آمیز آمریکا و متحدانش و کوردلی منافقان برای انجام عملیات خرابکارانه در خطوط لوله و تاسیسات نفتی کشور ماه ها پیش از ۳۱ شهریور ۱۳۵۹، در مناطق نفت خیز جنوب آغاز شد. پیش از گلوله باران پالایشگاه بزرگ نفت آبادان و جزیره خارگ در لحظات آغازی روز ۲۹شهریور، شروع جنگ برای صنعت نفت کشور و البته برای مناطق نفت خیز جنوب به عنوان خط مقدم این جبهه مقدس، ماه ها قبل با انجام عملیات خرابکارانه در خطوط لوله نفت ایران که با تحریک رژیم بعث حاکم بر همسایه غربی و کشورهای معاند همراه بود، آغاز شد. از سوی دیگر عملیات حفاری شرکت ملی نفت ایران در مناطق مرزی غرب کشور ابتدا با حملات ایذایی مختل و به دنبال آن با حمله مستقیم بعثی ها متوقف شد که در نتیجه آن نیروهای دشمن برخی تجهیزات و دکل های نفت ایران را به داخل خاک عراق منتقل کردند. این حرکت دشمن نشان می داد که تنها راه ضربه زدن به میهن اسلامی را قطع شریان حیاتی اقتصاد؛ اخلال در روند تولید و صادرات نفت قرار داده است. در این زمان تدبیر و هوشیاری امام راحل و شهامت، شجاعت و آمادگی کامل مدیران و کارکنان صنعت نفت در پاسداری و دفاع از تاسیسات موجب شد تا هرچند مراکز و واحدهای مهم صنعت نفت کشور به طور پی در پی مورد آماج حملات دشمن قرار گیرد اما هیچ گاه روند تولید و صادرات نفت در طول هشت سال جنگ تحمیلی متوقف نشود. رژیم بعث عراق با جنگنده بمب افکن های سوپراتاندارد فرانسوی، موشک‎های اگزوسه و آرما، هواپیماهای میگ و سوخو روسی و گازهای خردل آلمانی و مین های ایتالیایی و بسیاری از سلاح های پیشرفته آن روزها پیوسته به تاسیسات و خطوط لوله نفتی حمله می کرد و کارکنان صنعت نفت را مورد اصابت موشک های خود قرار می داد. در طول سالیان جنگ، مدیران و کارکنان صنعت نفت در مناطق نفت خیز جنوب با وجود بیش از دو هزار و ۵۰۰ حمله هوایی و موشکی لحظه ای چشم بر هم ننهادند و کمر خم نکردند و با جان دل تاسیسات و واحدهای نفتی در این مناطق را ایستاده و فعال نگه داشتند تا برنامه حفظ توان و استمرار تولید به میزان متوسط ۳میلیون بشکه در روز محقق بماند. ● حملات دشمن به تمله خانه های مهم نفتی تلمبه خانه اهواز (شهید مصاحب) پنج بار، تلمبه خانه شماره ۱ امیدیه یک بار، تلمبه خانه شماره ۲ امیدیه یک بار، تلمبه خانه گوره آ(گچساران) ۱۰ بار، تلمبه خانه گوره بی (گچساران) ۱۰ بار، تلمبه خانه گوره سی (گچساران) ۱۰ بار مورد اصابت موشک های دشمن قرار گرفتند. ● حملات دشمن بر کارخانههای بهرهبرداری مناطق نفت خیز کارخانه بهره برداری شماره ۱ اهواز ۶ بار، کارخانه بهره برداری شماره ۲ اهواز ۹ بار، کارخانه بهره برداری شماره ۴ اهواز ۱ بار، کارخانه بهره برداری شماره ۵ اهواز یک بار، کارخانه بهره برداری شماره ۱ مارون دو بار، کارخانه بهره برداری شماره ۲ مارون دو بار، کارخانه بهره برداری شماره ۳ مارون یک بار، کارخانه بهره برداری لب سفید سه بار، کارخانه بهره برداری چشمه خوش به طور دائم و انهدام کامل، کارخانه بهره برداری دهلران به طور دائم و انهدام کامل، کارخانه بهره برداری آب تیمور به طور دائم و انهدام کامل، کارخانه بهره برداری شماره ۲ آغاجاری چهار بار، کارخانه بهره برداری کرنج سه بار، کارخانه بهره برداری شماره ۱ پازنان سه بار، کارخانه بهره برداری شماره ۱ بی بی حکیمه چهار بار، کارخانه بهره برداری شماره ۲ بی بی حکیمه دو بار، کارخانه بهره برداری شماره ۲ گچساران ۷ بار، کارخانه بهره برداری شماره ۳ گچساران پنج بار، کارخانه بهره برداری شماره ۲ پازنان سه بار، کارخانه بهره برداری منصوری یک بار مورد اصابت قرار گرفتند. ● حملات هوایی دشمن به واحدهای نمکزدایی کارخانه نمکزدایی شماره ۱ اهواز یک بار، کارخانه نمکزدایی شماره ۲ اهواز دو بار، کارخانه نمکزدایی شماره ۳ اهواز ۱ بار، کارخانه نمکزدایی شماره ۵ اهواز یک بار، کارخانه نمکزدایی شماره ۱ مارون دو بار، کارخانه نمکزدایی شماره ۲ مارون سه بار، کارخانه نمکزدایی شماره ۳ مارون یک بار، کارخانه نمکزدایی شماره ۲ آغاجاری دو بار، کارخانه و مکزدایی شماره ۲ پازنان سه بار مورد حمله دشمن قرار گرفتند. ● حملات هوایی دشمن و بمباران واحدهای نفتی کارخانه تقویت فشار گاز شماره ۱ اهواز چهار بار، کارخانه تقویت فشار گاز شماره ۲ اهواز چهار بار، کارخانه تقویت فشار گاز شماره ۴ اهواز یک بار، کارخانه گاز و گاز مایع ۶۰۰ یک بار، کارخانه تقویت فشار گاز شماره ۲ مارون سه بار، کارخانه گاز و گاز مایع ۵۰۰ - آغاجاری یک بار، کارخانه گاز و گاز مایع ۲۰۰ – آغاجاری سه بار، کارخانه گاز و گاز مایع ۱۰۰۰ – آغاجاری دو بار، کارخانه گاز و گاز مایع ۹۰۰ – گچساران سه بار، کارخانه تزریق گاز شماره ۲ گچساران سه بار، کارخانه تزریق گاز شماره ۳ گچساران سه بار مورد هدف نیروهای دشمن قرار گرفتند. کارخانهها و تاسیساتی که در زمان جنگ پس از بمباران بلافاصله بازسازی و در سرویس قرار گرفتند کارخانه بهره برداری شماره ۴ اهواز که در سال ۱۳۶۵، ۱۵ درصد خسارت دیده بود، ۱۰۰ درصد بازسازی و وارد مدار تولید قرار گرفت. کارخانه بهره برداری شماره ۵ اهواز که در سال ۱۳۶۰، ۲ درصد خسارت دیده بود فورا پس از جنگ ۱۰۰ درصد بازسازی شد و وارد مدار عملیاتی قرار گرفت. کارخانه نمکزدایی شماره ۲ اهواز که در سال ۱۳۶۰، ۱۵ درصد خسارت دیده بود، پس از پایان جنگ کاملا بازسازی شد و در مدار قرار گرفت. کارخانه نمکزدایی شماره ۳ اهواز نیز که در سال ۱۳۶۰، ۵ درصد خسارت دیده بود مورد بازسازی کامل قرار گرفت و هم اکنون در مدار عملیاتی قرار دارد. همچنین کارخانه نمکزدایی شماره ۵ اهواز که در سال ۱۳۶۰، پنج درصد مورد اصابت قرار گرفته و خسارت دیده بود بلافاصله پس از پایان جنگ به میزان ۱۰۰ درصد بازسازی شد. کارخانه بهره برداری منصوری نیز که در سال ۱۳۶۳، دو درصد خسارت دیده بود با ۱۰۰ درصد پیشرفت فیزیکی مورد بازسازی قرار گرفت. کارخانه بهره برداری لب سفید که بین سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۶، پنج درصد خسارت دیده بود کاملا بازسازی و وارد مدار عملیاتی قرار گرفت. کارخانه بهره برداری شماره ۱ مارون نیز که در سال ۱۳۶۵، ۱۵ درصد خسارت دیده بود به میزان ۱۰۰ درصد بازسازی شد. کارخانه نمکزدایی شماره ۱ مارون که در سال ۱۳۶۵ بر اثر بمباران هوایی به میزان ۳۵ درصد خسارت دیده بود فوری مورد بازسازی قرار گرفت و وارد مدار شد. کارخانه های گاز مایع ۴۰۰، ۴۰۰ الف، ۲۰۰ و ۵۰۰ که در سال های ۶۰ تا ۶۷ مورد حمله هوایی نیروهای رژیم بعث قرار گرفته بود و ۵ تا ۳۵ درصد خسارت دیده بودند، مورد بازسازی کامل قرار گرفتند. منازل و ادارات در نواحی مختلف شرکت مل یمناطق نفت خیز جنوب نیز در امان نبودند و به طور مرتب مورد حملات هوایی شدید دشمن قرار می گرفتند. این واحدهای مسکونی و اداری که سال های ۱۳۶۰ تا ۶۷ به میزان ۳۰ درصد تخریب شده بودند، بلافاصله پس از پایان جنگ مورد بازسازی کامل قرار گرفتند. سایر واحدها و تاسیساتی تخریب شده در جنگ که به طور اضطراری بازسازی شدند کارخانه بهره برداری شماره ۱ اهواز، کارخانه بهره برداری شماره ۲ اهواز، تلمبه خانه اهواز (شهید مصاحب)، کارخانه گاز مایع ۶۰۰، کارخانه بهره برداری چشمه خوش، کارخانه بهره برداری دهلران، کارخانه بهره برداری آب تیمور، خط لوله آبادان، کارخانه بهره برداری شماره ۳ مارون، کارخانه تقویت فشار شماره ۱ اهواز، کارخانه تقویت فشار شماره ۲ اهواز، کارخانه تقویت فشار شماره ۴ اهواز، ماشین آلات سبک و سنگین و هواپیمای توین آتر متعلق به ناوگان هواپیمایی نفت بارها مورد اصابت موشک و هجوم هواپیماهای جنگی دشمن قرار گرفتند. همچنین پالایشگاه گاز مایع ماهشهر، بهره برداری شماره ۲ آغاجاری، بهره برداری شماره ۱ پازنان، کارخانه بهره برداری مارون ۲، تلمبه خانه شماره ۱ امیدیه، تلمبه خانه شماره ۲ امیدیه، کارخانه تقویت فشار مارون ۲، کارخانه بهره برداری کرنج، کارخانه گاز مایع ۱۰۰۰، کارخانه نمکزدایی ۲ آغاجاری، تلمبه خانه های گوره الف، ب و ث، شیرخانه گناوه، کارخانه بهره برداری ۱ بی بی حکیمه، کارخانه بهره برداری ۲ بی بی حکیمه، کارخانه بهره برداری ۲ گچساران، کارخانه بهره برداری ۳ گچساران، کارخانه بهره برداری ۲ پازنان، کارخانه گاز مایع ۹۰۰، کارخانه تزریق گاز گچساران ۲، کارخانه تزریق گاز گچساران۳، کارخانه نمکزدایی پازنان، خطوط لوله صدمه دیده نفت و گاز، مخازن ذخیره نفت، اسکله های شرقی و آذرپا و کارخانه برق جزیره خارگ، تاسیسات مخابرات، سکوهای دریایی پارس، تاسیسات آب شیرینکن و تاسیسات جانبی مخازن و خطوط لوله در طول دوران جنگ تحمیلی لحظه ای از حملات هوایی و موشکی دشمن در امان نبودند. مجتبی عوض زاده

آشنایی با یادمانهای دفاع مقدس 1- یادمان شلمچه منطقه مرزی شلمچه در منتهیالیه غرب خرمشهر واقع شده است و نزدیکترین نقطه مرزی به بصره میباشد. شلمچه یکی از محورهای هجوم دشمن در 21/6/59 به خرمشهر بود. در عملیات بیتالمقدس اگر چه خرمشهر آزاد شد ولی با توجه به اهمیت نظام شلمچه، دشمن به سختی از آن دفاع کرد و آن را در اشغال خود نگه داشت و پس از آن، موانع، استحکامات و ردههای دفاعی متعددی در این منطقه ایجاد کرد. رزمندگان اسلام با اجرای عملیات کربلای 5 در دی ماه 1365، این مواضع را در هم شکستند و شلمچه را آزاد کردند که به پاس رشادت و شهادت رزمندگان اسلام بنای یادبودی در این منطقه ایجاد شده است. هر چند در پایان جنگ بار دیگر این منطقه را دشمن تصرف کرد اما این شهدا و ایثارگران بودند که سرزمین شلمچه را باز

کاملترین جدول عملیاتهای دفاع مقدس سرانجام عراق پس از مقدمهچینیهای فراوان سیاسی و نظامی، در ساعت 14:15 دقیقه دوشنبه 31 شهریورماه 1359 با سه فروند میگ 23، به فرودگاه بینالمللی مهرآباد تهران _ به تقلید از حمله هوایی اسراییل در جنگ ششروزه با اعراب _ حمله کرد. سرانجام عراق پس از مقدمهچینیهای فراوان سیاسی و نظامی، در ساعت 14:15 دقیقه دوشنبه 31 شهریورماه 1359 با سه فروند میگ 23، به فرودگاه بینالمللی مهرآباد تهران _ به تقلید از حمله هوایی اسراییل در جنگ ششروزه با اعراب _ حمله کرد. همزمان پایگاههای هوایی تبریز، همدان، دزفول، بوشهر، شیراز، اصفهان و فرودگاههای اهواز، کرمانشاه، سنندج و ارومیه، توسط 192 فروند جنگنده عراقی مورد حمله قرار گرفت. روز اول مهر 1359 نیز ارتش عراق با استعداد 48 یگان سازماندهی شده در قالب تیپها و لشکرهای مکانیزه، زرهی و پیاده با برخورداری از پشتیبانی 800 قبضه توپ، 5400 دستگاه تانک و نفربر، 400 قبضه توپ ضدهوایی و 3666 فروند هواپیما و 400 فروند هلیکوپتر به ایران حمله کرد. مقصود رهبران عراق از این تجاوز این بود که با شکست نظامی ایران اهداف خود مبنی بر لغو قرارداد 1975 الجزایر و تجزیه خوزستان را تأمین نماید. واینک مختصری از عملیات های 8 سال دفاع مقدس را بررسی می کنیم . شادانیم از اینکه در برخورد با ظالمان برای ایمانمان ؛ سرزمینمان و عزتمان پیروز و سربلند گشتیم. و غمگینیم از اینکه در این 8سال بهترین جوانان این سرزمین را از دست دادیم . فرزندان شجاع و کاردانی از گروه ارتش و بسیج و سپاه که هر کدام آینده ساز این مملکت بودند هر چند آنان با رشادت هایشان بهترین آینده را برای ایران اسلامی رقم زدند و امانت دست ما سپردند... امید که بار امانت را درست در دادگاه عدل الهی زمین گذاریم و شرمنده خون شهدا نگردیم . پی نوشت : * طرح عملیاتی کربلای1 **طرح عملیاتی کربلای2 *** طرح عملیاتی کربلای3 ****طرح عملیاتی کربلای4 *****طرح عملیاتی کربلای5 فرآوری: زینب سیفی بخش فرهنگ پایداری تبیا

بوی محرم، یادآور عملیات «محرم» در استان ایلام؛ نگاهی به دستاوردهای عملیات محرم : مردم استان ایلام هر ساله با فرا رسیدن ایام سوگواری سید و سالار شهیدان، به یاد عملیات غرورآفرین «محرم» در دهلران در زمان جنگ تحمیلی میافتند. با فرا رسیدن ماه محرم، سال 1361 شمسی، گردانهای عزادار امام حسین (ع) با دستههای سینهزنی در خطوط جنگی و یگان ها به راه میافتند و خاطرات جنگ های صدر اسلام را متجلی میکنند. آوای سوگواری مناجات برای سرور شهیدان همه جا به گوش میرسد. نیروهای عراقی از وحشت حمله رزمندگان در ماه محرم به دستور فرماندهان در آمادگی کامل به سر میبرند. در منطقه عملیاتی «موسیان»، شور حالی دیگر حکم فرما میشود. لشکرهای 25 کربلا، نجف اشرف، علیبن ابیطالب (ع) و امام حسین (ع)، سپاه پاسداران ماموریت مییابند خود را در خطوط درگیری محرم سازماندهی کنند. موقعیت جغرافیایی عملیات محرم: مشخصه مهم این منطقه؛ وجود ارتفاعات جبال حمرین که خط مرزی قراردادی ایران و عراق قبل از تجاوز این کشور به ایران بود. یکی از عوارض طبیعی منطقه، رودخانه چیخراب، دویرج و میمه است که فصلی و وحشی بودند، به هنگام طغیان، ارتفاع آب آن بعضا به 10 برابر معمول میرسد. منطقه عملیاتی در حوزه ماموریت سپاه چهارم عراق قرار داشت و پدافند از منطقه عملیاتی محرم، به عهده لشگر 10 زرهی بود. مرحله اول عملیات محرم: سرانجام لحظه موعود فرا میرسد. ترنم ریزش باران رحمت و نجوای دعای توسل در هم میآمیزد و فضایی ملکوتی به وجود میآورد. عملیات ساعت 22:8 دقیقه، با رمز مبارک «یا زینب» (س) در منطقه عملیاتی موسیان و شرهانی، زبیدات، جنوب شرقی دهلران در غرب عین خوش با اهداف آزادسازی ارتفاعات حمرین در جنوب دهلران و تهدید و دسترسی به امکانات نفتی داخل خاک عراق و شهرک زبیدات آغاز میشود. تا نزدیک صبح، بیشتر اهداف عملیات تامین میشود و الحاق نیروها با موفقیت صورت میگیرد ولی در منطقه چپ درگیری، بر اثر بارندگی و طغیان آب شکاف ایجاد میشود و تلاش میگردد تا دشمن نتواند از آن نقطه استفاده کند. با روشن شدن هوا، هواپیماهای عراق با تمام امکانات اقدام به حمله کرده و با ریختن بمب و راکت تلاش میکنند مانع ادامه عملیات شوند که در همین حین نیروی هوایی ایران نیز وارد معرکه شده و پاسخ مناسبی به نیروی هوایی عراق میدهد. آزادی 550 کیلومترمربع از خاک میهن اسلامی،2600 بعثی کشته و زخمی،1970 نفر اسیر،90 دستگاه تانک و نفربر و 13 دستگاه خودرو منهدم شده از دستاوردهای مرحله اول است. مرحله دوم عملیات محرم: روز بعد، ساعت 2:30 بامداد مرحله دوم آغاز میشود. به دلیل موفق نشدن نیروها در سمت چپ محور درگیری و امکان انجام عملیات از سوی دشمن، یگانهای رزمی ایران به سرعت آماده میشوند تا نقطه ضعف را پر کنند. پس از عبور از موانع ایذایی و میدان مین، ابتدا گردان سیدالشهدا (ع) که مهمترین گردان لشکر 25 محسوب میشود خود را به مواضع بعثیان میرساند که با شلیک تعداد زیادی گلوله و آرپیجی اقدام به عملیات ایذایی میکند، بدین صورت زمینه برای هجوم لشکرهای امام حسین (ع) و علیبنابیطالب (ع) آماده میشود. نیروهای سپاه اسلام به دشمن یورش میبرند. درگیری در خاکریزیهای دشمن به نبرد تن به تن میرسد و تعداد زیادی از عراقیها کشته و زخمی و تسلیم میشوند و بقیه فرار میکنند. رزمندگان تا صبح خود را به جاده شرهانی میرسانند و پاسگاههای جم هندی و ربط را فتح میکنند. مرحله سوم عملیات محرم سومین مرحله عملیات چهار شب بعد در ساعت 22 با هدف تسخیر ارتفاعات غربی، دامنههای غربی جبال حمرین، جادههای تدارکاتی دشمن و تامین اهداف فتح شده در مراحل نخستین آغاز میشود. برای سومین بار پس از عبور از بلندیهای حمرین به سوی چاههای نفت منطقه یورش میبرند و تمام موانع را پشت سر میگذارند. در آستانه ورود به شهرک «زبیدات»، تانک های مستقر در بلندی ها و شیارها آخرین تلاش را انجام میدهند تا مانع ورود به شهر شوند. آرپیجی زنها تعدادی از آنها را شکار میکنند و باقیمانده تانک ها میگریزند و در سمت زبیدات موضع میگیرند. پس از در هم شکسته شدن آخرین مقاومت های دشمن، رزمندگان اسلام وارد شهر تخلیه شده زبیدات میشوند و کار تعقیب تا غرب شهرک ادامه مییابد. دستاوردهای عملیات محرم در استان ایلام: خارج کردن جاده دهلران - عین خوش به طول 100 کیلومتر از زیر دید و تیر دشمن تامین امنیت شهرهای «موسیان»، «دهلران» و پادگان «عین خوش»، «دشت اژیه» و دهکدههای اطراف آن و آزادسازی کوه های «حمرین» آزادسازی منابع نفتی موسیان، بیات و حوضچههای نفتی زبیدات، تلمبهخانه و 70 قطعه چاه تامین قسمتی از مرز به طول 50 کیلومتر تعداد اسرا 3400 نفر منبع : خبرگزاری ایسنا

عملیات ثامن الائمه(ع) در دورترین منطقه جنوب غربی ایران، جزیره ای به نام آبادان قرار دارد که از جنوب، آب های گرم خلیج فارس و از شمال و مشرق رودخانه های کارون و بهمنشیر و از غرب، اروندرود آن را در برگرفته اند. اروند رود – که تنها رودخانه قابل کشتیرانی در ایران است و تا پیش از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، بنادر بزرگ و فعال خرمشهر و آبادان در مسیر این آبراه واقع بوده اند. آبادان را از عراق جدا می کند. تاریخ شهر آبادان با تاریخ صنعت کشورمان و به ویژه پالایشگاه آن گره خورده است. محاصره شهر آبادان پس از تجاوز عراق در 31 شهریور 1359 و اشغال سریع بخش هایی از خاک ایران، خرمشهر مهم ترین شهر بندری ایران، پس از 40 روز مقاومت دلیرانه، با خیانت آشکار لیبرال ها و منافقین، به دست دشمن افتاد. پس از سقوط خرمشهر، رژیم عراق در صدد برآمد تا جزیره آبادان را هم اشغال کند و تلاش کرد تا از طریق شرق کارون و شمال بهمنشیر وارد آبادان شود، زیرا عبور از این قسمت آسان تر از عبور از رودخانه کارون در جنوب خرمشهر بود. با چنین وضعیتی آبادان در یک محاصره 330 درجه ای قرار می گرفت و عبور از رودخانه بهمنشیر می توانست آن را با خطر جدی روبه رو کند. دشمن می پنداشت اگر بتواند از این رودخانه بگذرد، آبادان را برای همیشه از آن خود کرده است. عراقی ها برای تصرف آبادان در 8 آبان 1359، در منطقه ذوالفقاری روی رودخانه بهمنشیر پل شناور نصب و با عبور دادن قسمتی از نیروهای خود، وارد جزیره آبادان شدند و از آن جهت منطقه ذوالفقاری را انتخاب کرده بودند که با استفاده از پوشش نخلستان ها بتوانند از دید رزمندگان اسلام دور مانده و به راحتی وارد شهر گردند. عملیات ثامن الائمه (ع) گر چه به عنوان یکی از چهار عملیات بزرگ و برجسته در چارچوب سلسله تلاش هایی که برای آزاد سازی مناطق اشغالی انجام گرفت، به شمار می رود ولی این عملیات به منزله « نقطه عطف» و «حلقه واسط» برای انتقال استراتژی جنگ از وضعیت گذشته به وضعیت جدید بود. سردار محسن رضایی در این باره می گوید: «عملیات ثامن الائمه(ع) نقطه عطف است و به عنوان مبداء آغاز استراتژی مرحله دوم جنگ است و یکی از نقاط اعتماد به نفس در استراتژی مرحله دوم، عملیات ثامن الائمه (ع) بود که حلقه واسط و مبداء تحول بود.» رزمندگان اسلام شبانه سلاح بر دوش، پیاده و سواره به منطقه شتافتند و با جانبازی و فداکاری بسیار، چنان مقاومتی از خود نشان دادند که دلاوری ها و شجاعت های آنان در این منطقه به نام «حماسه ذوالفقاری» به عنوان برگ زرینی در تاریخ دوران دفاع مقدس به ثبت رسید. در این نبرد 280 نفر از نیروهای بعثی به هلاکت رسیده و 130 نفر به اسارت در آمدند و رزمندگان ایران توانستند از نفوذ نیروهای دشمن به شهر آبادان جلوگیری به عمل آوردند. نیروهای عراقی بعداز این شکست، سعی کردند از طرف فیاضیه (بین ایستگاه 12 و خرمشهر) به سمت آبادان پیشروی کنند که در این منطقه نیز با مقاومت دلاورمردان اسلام مواجه و مجبور به عقب نشینی شدند. این عملیات تا 18 آبان 1359، ادامه داشت و سرانجام نیروهای بعثی از روستای نخلستان عبادی نیز پاکسازی و تا 4 کیلومتری شمال رودخانه بهمنشیر مجبور به عقب نشینی شدند. بعداز این حماسه، جهاد سازندگی موفق شد، جاده ای در میان باتلاق های اطراف آبادان احداث کند. این جاده نیروهای دشمن را دور می زد و به جاده آبادان – ماهشهر وصل می شد. از طریق این جاده که به جاده وحدت معروف بود، تدارکات نظامی نیروهای ایرانی آسان تر و سریع تر انجام می گرفت. به دنبال صدور فرمان امام خمینی (ره) در چهاردهم آبان 1359، مبنی بر این که : «حصر آبادان باید شکسته شود» نیروهای مسلح تمام تلاش و امکانات خود را برای شکستن محاصره آبادان به خاطر اجرای فرمان امام خمینی(ره) به کار بستند. صدام که خود را ناتوان از تصرف آبادان می دید، بعداز یازدهمین نشست سران عرب در «امان» که در 6 آذر 1359، تشکیل شد، چنین گفت: «ما نمی خواهیم کشورگشایی کنیم. ما فقط می خواستیم، تهدید ایران را از شهرهای خود دور سازیم!» این گفته بیانگر ناتوانی عراقی ها در پیشروی، در خاک ایران بود. مقام معظم رهبری در مورد تاثیر سخنان امام (ره) در نجات آبادان چنین فرودند: «آبادان در معرض حمله و خطر بود، مثل خونین شهر، منتهی همین تاکید امام که تکلیف شرعی کردند که مبادا آبادان سقوط بکند، نیروهای رزمنده را که در آن جا بود، تقویت کردند. البته در آبادان سپاه آن روز برتر از ارتش بود. بعداً ارتش هم در آبادان مستقر شد و در یک مورد که نیروهای دشمن از بهمنشیر عبور کردند و وارد جزیره آبادان شدند، بسیج توده ای مردم و شرافت نظامی عده ای از نظامیان ما حماسه آفرید و عراقی ها را در جایی که واقعاً بیرون کردن دشمن از آن جا بسیار دشوار بود، کوبیدند. عده ای را کشته و تار و مار کردند و عده ای را به داخل رودخانه انداختند و عده ای هم که توانستند، فرار کردند. عامل اصلی در حفاظت از آبادان همان فرمان امام بود و داغی که از سقوط نیمی از خونین شهر در دل برادران وجود داشت.» منطقه عملیات منطقه عملیات ثامن الائمه (ع) در شرق رودخانه کارون و در حد فاصل شمال شهر آبادان وجنوب منطقه دارخوین قرار داشت و شامل سرپل دشمن به وسعت 150 تا 180 کیلومتر مربع می شد که در اشغال نیروهای عراقی بود. عوارض حساس منطقه، رودخانه کارون و دو جاده اهواز – آبادان و ماهشهر – آبادان بودند و عوارض مصنوعی منطقه نیز بیشتر شامل مواضع و استحکامات دشمن نظیر خاکریزهای متعدد، مواضع تانک، سنگرهای اجتماعی و انفرادی می شدند. با توجه به اهمیت دو پل قصبه و حفار برای دشمن که به منزله معبر و محل اتصال عقبه های او در شرق کارون بودند، مواضع واستحکامات فراوان و تعداد زیادی نیروی رزمی در این دو محور وجود داشتند. وضعیت دشمن دشمن برای استقرار در منطقه سرپل، واقع در شرق رودخانه کارون، دچار تناقض بود؛ از یک سو به لحاظ اهمیت منطقه و ضرورت حفظ آن می بایست از نیروی بسیاری استفاده می کرد و از سوی دیگر، با توجه به محدودیت عقبه خود، تجمع این میزان نیرو برایش ناممکن بود. در عین حال، شناخت عراقی ها از توان نیروهای خودی در عقب راندن دشمن – به ویژه پس از ناکامی ارتش در عملیات های سوم آبان 1359 و بیستم دی 1359 – آن ها را مطمئن کرده بودکه مورد تعرض جدید قرار نخواهند گرفت. استعداد و آرایش یگان های دشمن در این منطقه برابر اسناد به دست آمده از تیپ 8 مکانیزه ارتش عراق در 26 مرداد 1360 عبارت بودند از: 1- تیپ 8 مکانیزه از لشکر 3 زرهی که به سه گردان مکانیزه و یک گردان تانک در شمال سرپل و جنوب سلمانیه مواضع پدافندی را اشغال و تحکیم کرده بود. 2- تیپ 6 زرهی از لشکر 3 زرهی که با سه گردان تانک و یک گردان مکانیزه در قسمت مرکزی و شرقی در شمال جاده ماهشهر – آبادان مستقر بود. 3- تیپ 44 پیاده از لشکر 11 پیاده، که با یک گردان تحت امر لشکر 3 زرهی در قسمت جنوبی منطقه سرپل و جنوب جاده ماهشهر – آبادان پدافند می کرد. 4- تیپ 12 زرهی لشکر 3 در غرب کارون در احتیاط قرار داشت و گردان های تانک الطارق و سیف سعد و چند گردان جیش الشعبی، گردان پیاده از تیپ 44 و گردان 1 از تیپ 33 نیروی مخصوص نیز در منطقه شرق کارون استقرار داشتند. برابر شواهد، قراین و اسناد موجود، در پی گسترش حملات رزمندگان اسلام به منطقه اشغالی سرپل در نیمه اول سال 1360، دشمن دچار اضطراب شده و احتمال حمله نیروهای خودی را پیش بینی می کرد. بااین حال، عراقی ها همچنان به استقرار در مناطق اشغالی اصرار داشتند و این امر بدین دلیل بود که عراقی ها تصور می کردند که نیروهای اسلام از انجام دادن عملیات دقیق و برنامه ریزی شده در سطحی گسترده ناتوان هستند. در واقع فرماندهی عراق احتمال تدارک حمله از محور شرق رودخانه را پیش بینی می کرد اما به هیچ وجه تصور نمی کرد این حمله، گسترده و همه جانبه باشد. 5- استعداد دشمن در این منطقه برابر یک لشکر تقویت شده بود، ضمن این که فرمانده سپاه سوم می توانست از احتیاط لشکرهای 5 مکانیزه و 9 رزهی که در جنوب غربی اهواز و سوسنگرد مستقر بودند، برای تقویت لشکر 3 زرهی استفاده کند. طرح عملیات الف ) اهداف و ماموریت هدف اصلی عملیات، انهدام نیروهای دشمن در شرق رودخانه کارون وتصرف و تامین منطقه بود. در طرح اولیه سپاه آمده بود: «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مستقر در آبادان و دارخوین و ماهشهر ماموریت دارند تا به همآهنگی و همکاری کامل لشکر 77 پیاده خراسان از محور فیاضیه و دارخوین به طور گسترده و از سه محور ایستگاه 12 و ایستگاه 7 و جاده ماهشهر– آبادان تک نمایند و نیروهای دشمن را که از کنار کارون تا جاده ماهشهر – آبادان گسترش داشتند، به طور کامل محاصره و بعداز انهدام دشمن، در منطقه متصرفه پدافند نمایند.» سران نظامی امیدوار بودند با انجام عملیات ثامن الائمه (ع) تهدید احتمالی دشمن برای تصرف آبادان که عراق آن را به صورت اهرم فشاری علیه ایران در تبلیغات خود مورد استفاده قرار می داد، خنثی شود. از سوی دیگر، در این عملیات پس از پاکسازی شرق رودخانه کارون، نیروهای خودی از خطوط پدافندی آزاد شده و امکان به کارگیری آن ها در مراحل بعدی آزاد سازی مناطق اشغالی فراهم می شد. ب ) سازمان رزم خودی ترکیب نیروهای عمل کننده در این عملیات، شامل ارتش، سپاه، بسیج و نیروهای ژاندارمری به این شرح بود: - لشکر 77 با سه تیپ شامل 9 گردان نیروی پیاده؛ - سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با 16 گردان نیروی پیاده که در سازمان سه قرارگاه تیپی عمل می کرد؛ - تیپ 37 زرهی شیراز؛ - گردان 251 تانک از لشکر 16 زرهی؛ - گردان 107 ژاندارمری؛ - گروه رزمی 291 تانک؛ - جهاد سازندگی، علاوه بر احداث جاده وحدت در فروردین 1360، امور مقدماتی مهندسی عملیات را انجام داد. پس از حذف بنی صدر برای نخستین بار بود که نیروهای عمل کننده در چنین مقیاسی با هم ترکیب شده به نحو شایسته ای با یکدیگر همکاری و هم آهنگی می کردند، چنان که این اقدام، الگوی مناسبی برای ادامه همکاری ارتش و سپاه در سایر عملیات ها شد. ج) طرح مانور در طرح مانور، سه محور عمده و یک محور فرعی برای انجام عملیات در نظر گرفته شده بود: محور شمالی شامل منطقه دارخوین و محمدیه و محور جنوبی شامل محور فیاضیه و ایستگاه 7 بود. بر اساس این طرح، تلاش فرعی نیروها برای پشتیبانی نیز در محور جاده ماهشهر – آبادان انجام می شد. در این میان، محور دارخوین و فیاضیه با هدف تصرف و تامین پل های حفار و قصبه دارای اهمیت بیشتری بودند و در صورت برخورداری نیروهای خودی از سرعت عمل، امکان انهدام و اسارت بسیاری از افراد دشمن در این محور وجود داشت. و همین ضرورت، در آرایش نیروها مؤثر بود، که به این ترتیب مشخص شد: محور دارخوین – محمدیه: پنج گردان از سپاه (چهار گردان آفندی و یک گردان احتیاط) و سه گردان از ارتش (دو گردان آفندی و یک گردان احتیاط) و یک گردان تانک در احتیاط و پشتیبانی. محور فیاضیه: پنج گردان از سپاه (چهار گردان آفندی و یک گردان احتیاط) و سه گردان از ارتش (یک گردان آفندی و دو گردان احتیاط). محور جاده ماهشهر – آبادان: دو گردان از سپاه (یک گردان آفندی و یک گردان احتیاط) و دو گردان از ارتش ( یک گردان آفندی و یک گردان پدافند). برای پشتیبانی عملیات، سه گردان توپخانه و 50 قبضه سلاح پدافند هوایی در نظر گرفته شده بود. در مجموعه، به نظر می رسید، دشمن به دلیل برخورداری از نیروهای احتیاط و به ویژه امکان به کارگیری لشکرهای 5 مکانیزه و 9 زرهی تحت امر سپاه سوم، در موضع برتری قرار داشت، لیکن نیروهای خودی با توجه به شناخت دقیق از دشمن، ویژگی برتر عملیاتی، ترکیب جدید سپاه و ارتش – که پیش از این هرگز در این سطح وجود نداشت – و بهره برداری مناسب از زمین، از موقعیت بهتری برخوردار بودند. افزون بر این، دشمن به لحاظ درک و باوری که از توان نیروهای خودی داشت، به طور نسبی در غافل گیری به سر می برد و این عوامل در مجموع می توانست دست یابی به پیروزی را آسان کند. در این میان، افزایش قابل توجه نیروهای سپاه در مقایسه با عملیات های پیشین و نقش طراحان نظامی سپاه در طرح ریزی و هدایت عملیات، از جمله ویژگی های عملیات ثامن الائمه (ع) و عامل برتری نیروهای خودی در برابر دشمن بود. بدین ترتیب، عملیات ثامن الائمه (ع) به منظور شکستن محاصره آبادان و انهدام نیروهای دشمن در شرق رودخانه کارون پس از آماده سازی مقدمات آن، آغاز شد. شرح عملیات عملیات در ساعت 1 بامداد روز پنجم مهر 1360 آغاز شد. قوای ایران در ساعات نخست عملیات، باتهاجم به مواضع دشمن و در هم شکستن مقاومت نیروهای آنان، خاکریزهای اول دشمن را تصرف وتأمین کردند. مقاومت اولیه نیروهای عراقی در برخی از محورها و به ویژه تداوم آن در منطقه پل حفار، نشان دهنده هوشیاری نسبی دشمن بود. بنابر گزارش اسیران عراقی، اسارت یکی از نیروهای خودی در منطقه عملیاتی تیپ 8 مکانیزه در محور دارخوین سبب هوشیاری دشمن شده بود، ولی شناخت نادرست فرماندهان نظامی عراق نسبت به توان نیروهای خودی که بر مبنای برآوردهای عملیات های ناکام پیشین ایجاد شده بود، سبب شد در برابر حمله نیروهای خودی واکنش مناسبی نشان ندهند. با روشن شدن هوا و ادامه پیشروی نیروهای خودی از محور شمالی به سمت پل مارد و تهدید عقبه نیروهای دشمن، نخستین ضربه شکننده بر نیروهای عراقی وارد آمد. بااین حال، نیروهای دشمن در منطقه پل حفار همچنان مقاومت می کردند. گستردگی محورهای تهاجم و عقب ماندگی دشمن سبب شد تا نیروهای خودی با به دست گرفتن ابتکار عمل و ادامه پیشروی در محورهای مختلف، دشمن را تحت فشار قرار دهند. از سوی دیگر، در پی تغییر وضعیت میدان نبرد، فرماندهی نیروهای دشمن تلاش می کرد تا تاریک شدن هوا به مقاومت در پل حفار ادامه دهد. دشمن قصد داشت، باتقویت منطقه، ابتدا منطقه سرپل را حفظ کند و پس از آن، با نصب پل روی رودخانه کارون، نیروهای محاصره شده را نجات دهد وسپس، با استقرار در منطقه غرب رودخانه کارون، از ادامه پیشروی نیروهای خودی جلوگیری کند. بر همین اساس، دشمن در اولین اقدام با وارد کردن تیپ 10 زرهی گارد جمهوری، سعی کرد، پل حفار را حفظ کرده و با استقرار تیپ 16 زرهی از لشکر 6 زرهی درغرب رودخانه کارون، از پیشروی نیروهای خودی جلوگیری کند. تهاجم رزمندگان به نیروهای تیپ 10 سبب شد تا این نیروها در همان لحظات اولیه حضور در منطقه سرپل، محاصره شده و عقب نشینی کنند، در صورتی که اگر در حمله به تیپ 10 تأخیر صورت می گرفت، بی گمان نیروهای تیپ 10 دشمن پس از حضور در منطقه، دست به ضد حمله می زدند. با آزاد شدن جاده ماهشهر – آبادان در ساعت 8:32 بامداد روز پنجم مهر و پیشروی نیروهای خودی از شمال به جنوب وتصرف پل قصبه، امکان مقاومت از عراقی ها گرفته شده بود. در بعد از ظهر همان روز بخشی از پل حفار تصرف شده بود ولی عراقی ها برای باز نگه داشتن عقبه نیروهای محاصره شده خود در شرق کارون، همچنان مقاومت می کردند، چنان که با تاریک شدن هوا حرکت ستون نیروهای دشمن از اهواز به سمت خرمشهر دیده می شد. بدین ترتیب، روز اول عملیات در حالی به پایان رسید که دشمن به دلیل عقب ماندگی، توان مقابله با نیروهای خودی را نداشت و تنها، به تاریک شدن هوا، باز نگاه داشتن پل حفار برای تقویت منطقه و یا امکان عقب نشینی نیروهای محاصره شده امید بسته بود. در روز دوم عملیات (ششم مهر)، در حالی که پیشروی نیروهای خودی همچنان ادامه داشت، دشمن واکنش جدی از خود نشان نداد و از بعدازظهر همان روز نیروهای عراقی به تدریج تسلیم شده و یا عقب نشینی کردند و سرانجام در پایان این روز عملاً منطقه سرپل دشمن آزاد شد. در روز سوم عملیات نیز در پی پاکسازی منطقه، محاصره آبادان به پایان رسید و فرمان امام خمینی مبنی بر شکستن حصر آبادان، در مدت 48 ساعت آفند تحقق یافت و نیروهای خودی پس از پاکسازی کامل منطقه، در ساحل شرقی رودخانه کارون استقرار یافتند. در این عملیات علاوه بر آزاد سازی منطقه اشغالی در شرق رودخانه، بخش وسیعی از نیروهای خودی – که درگیر پدافند در منطقه بودند – آزاد و برای عملیات های بعدی آماده شدند. نتایج عملیات ثامن الائمه (ع) در این عملیات سلحشوران اسلام به نتایج مهمی دست یافتند، از جمله: 1- ساحل شرقی رودخانه کارون تصرف و تامین گردید. 2- آبادان از محاصره یک ساله خارج شد. 3- بیش از 150 کیلومتر مربع از اراضی اشغال شده، آزاد گردید. 4- بیش از 3 هزار نفر از نیروهای دشمن کشته و زخمی شدند و 1656 نفر نیز به اسارت در آمدند. 5- تعداد 90 دستگاه تانک و نفربر، 100 دستگاه انواع خودرو دشمن منهدم گردید و تعداد 3 فروند هواپیما و یک فروند هلیکوپتر عراق نیز سرنگون شدند. همچنین 100 دستگاه تانک، 60 دستگاه نفربر، 3 دستگاه لودر و 150 دستگاه خودرو به غنیمت گرفته شد. صدام پس از این شکست 7 تن از فرماندهان خود را تیرباران کرد. با توجه به نقش شجاعانه لشکر 77 پیاده با تصویب شورای عالی دفاع درتاریخ یازدهم مهر 1360، به لشکر پیروز خراسان تغییر نام داد. پیامدهای شکسته شدن محاصره آبادان موفقیت عملیات ثامن الائمه (ع) درابعاد مختلف پیامدهایی به همراه داشت که آن را در دو محور عمده، داخلی و خارجی ارزیابی می کنیم. الف - پیامدهای داخلی 1- با انجام موفقیت آمیز اولین عملیات وسیع ایران در جبهه ها ، روحیه نیروهای رزمنده تقویت وتوانمندانه تر از پیش به نبرد با دشمن پرداختند. 2- از نظر سیاسی وضعیت سیاسی کشور منسجم تر شد و کمتر از یک هفته بعد از این عملیات، مردم با شرکت در سومین انتخابات ریاست جمهوری، حضرت آیت الله خامنه ای را به ریاست جمهوری برگزیدند، که این امر منجر به موفقیت بیشتر در سیاست های خارجی نظام نیز گردید. 3- با تثبیت دولت اسلامی و وحدت نظر مسئولین نظام، موضع گیری های قاطعانه و به موقعی در قبال مسائل خارجی انجام گرفت. ب - پیامدهای خارجی مهم ترین پیامد خارجی این عملیات تشکیل شورای همکاری خلیج فارس توسط کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس، به منظور جلوگیری از گسترش و نفوذ انقلاب اسلامی و یاری رساندن به رژیم متجاوز عراق بود، همچنین تحرکات نظامی امریکا در خلیج فارس به منظور اعمال فشار بر ایران و حمایت از کشورهای منطقه بیشتر شد. امریکا با اعزام ناوگان نظامی خود در خاورمیانه و آب های دریای عمان، مانورهایی انجام داد و تهاجم تبلیغی گسترده ای را علیه ایران آغاز کرد و با نشر اکاذیب و شایعات، وحشت بی مورد رژیم های منطقه را از ایران بیشتر کرد. سایت ساجد

عملیات طریق القدس جمهوری اسلامی ایران تنها دو ماه پس از پیروزی در عملیات ثامن الائمه (ع)، عملیات طریق القدس را در سال دوم جنگ (آذرماه سال 1360) با سرعت بسیار و بر پایه تحولات جدید و شور و هیجان ایجاد شده در کشور، به عنوان بزرگ ترین عملیات خود در مقیاس گسترده، طرح ریزی کرد. سازماندهی نیروهای داوطلب با انگیزه شهادت طلبی در سازمان سپاه و در آستانه فرا رسیدن ماه محرم، برجسته ترین ویژگی این عملیات بود. با موفقیت عملیات ثامن الائمه (ع) که نشان داد طراحی و انجام عملیات های گسترده با سبک و شیوه جدید امکان پذیر است – فرماندهان سپاه و ارتش طی جلسات متعددی شرایط جدید را مورد بررسی قرار داده و مبتنی بر آن استراتژی جدیدی را تعریف کردند که سه هدف اساسی را دنبال می کرد: 1- انهدام هر چه بیشتر ماشین جنگی عراق. 2- دست یافتن به مواضعی مناسب جهت کم کردن خطوط پدافندی و نهایتاً آزاد سازی نیروهای خودی از پدافند به منظور افزایش توان خودی در عملیات بعدی. 3- آماده شدن برای انجام عملیات نهایی و آزاد سازی گام به گام مناطق اشغالی. مبتنی بر این استراتژی، دوازده طرح موسوم به «کربلا» تهیه شد که میزان تناسب توان خود با ظرفیت مورد نیاز منطقه عملیاتی، وضعیت زمین از جنبه نظامی و نیز اهمیت منطقه عملیاتی، از عوامل اصلی در تعیین تقدم هر یک از طرح های مزبور بود، بر همین اساس، پس از مباحث مختلف میان فرماندهان سپاه و ارتش عملیات طریق القدس به عنوان اولین گام از سلسله عملیات کربلا طراحی و به مرحله اجرا در آمد. اهداف عملیات مهم ترین اهداف عملیات طریق القدس عبارت بودند از : - آزاد سازی شهر بستان و بیش از 50 روستای منطقه - انهدام نیروهای دشمن در منطقه با استعداد بیش از یک لشکر - قطع ارتباط بین دو نیروی عمده در مناطق عمومی اهواز و دزفول - رسیدن به هور و امکان نفوذ در خاک عراق. علل انتخاب منطقه پس از پاکسازی منطقه اشغالی در شرق رودخانه کارون در عملیات ثامن الائمه(ع)، هنوز در جبهه جنوب سه منطقه در اشغال دشمن قرار داشت که عبارت بودند از :غرب روخانه کارون و شهر خرمشهر، منطقه بستان و سوسنگرد و منطقه غرب رودخانه کرخه. این مناطق از نظر وسعت، هدف، استعداد و گسترش نیروهای دشمن دارای موقعیت های متفاوتی بودند، بنابراین با توجه به توانایی و امکانات نیروهای خودی برای انجام عملیات، منطقه سوسنگرد و بستان برای عملیات انتخاب شد. موقعیت منطقه منطقه عمومی عملیات در شمال غربی اهواز قرار داشته و دارای زمین های مرتفع، پست و هموار می باشد که از شمال به ارتفاعات الله اکبر، میش داغ و تپه های رملی، در جنوب به رودخانه نیسان و هویزه، در غرب، از یک سو به دغاغله و رودخانه نیسان و از سوی دیگر، به رودخانه سابله و نهر عبید و روستای صالح حسن و از آن جا به سمت تپه های رملی در شمال امتداد می یابد و از شرق به هورالهویزه و تنگه چزابه و مرزهای بین المللی محدود می شود. زمین منطقه در شمال، رملی و از جنس ماسه های بادی است. سمت بیشتر ارتفاعات منطقه، از شمال غربی به جنوب شرقی و شیب زمین در مکان های مختلف، متفاوت است. رودخانه های این منطقه شامل رودخانه کرخه با عرض تقریبی 25 تا 400 متر و عمق 5/1 تا دو متر است که عبور از آن بدون استفاده از پل های موجود، غیر ممکن می باشد؛ رودخانه کرخه کور در حمیدیه که از رودخانه کرخه منشعب شده و تغییر مسیر می دهد؛ نهر سابله به عنوان شاخه ی جدا شده از کرخه و نهر نیسان به عنوان شاخه اصلی، جدا شده از کرخه که ابتدا به نام مالکیه وارد سوسنگرد شده و از آن جا به بعد نهر نیسان نامیده می شود. عوارض مصنوعی منطقه به این شرح بود: جاده آسفالته سوسنگرد - پله سابله- بستان؛ جاده معروف به تعاون که دشمن ساخته بود و از حد فاصل بستان – سابله به پل نیسان و به سمت جفیر امتداد داشت؛ میدان های مین و مواضع احداثی دشمن. آبادی های این منطقه شامل دهلاویه، بردیه، دغاغله، سابله، چزابه و دیگر روستاها می باشد. وضعیت دشمن ارتش عراق پس از ناکامی در تصرف سوسنگرد و پیشروی به سمت اهواز، در خارج از شهر و غرب سوسنگرد مواضع پدافندی خود را با استفاده از موانع طبیعی و مصنوعی در محور جابر حمدان در شمال رودخانه کرخه و محورهای دهلاویه، سویدانی و هویزه در جنوب کرخه به گونه ای مناسب تحکیم و تثبیت کرد. عراقی ها پس از عملیات ثامن الائمه (ع) و تحمل ضربه مهلک ناشی از آن، تمام توان خود را برای شناسایی تحرکات و مقاصد نیروهای خودی بسیج کرد و تا 60 درصد موفق به کشف این اطلاعات شد. اما به دلیل نقص اطلاعات، همچنان در تردید به سر می برد و در تجزیه و تحلیل خود به این نتیجه رسیده بود که یکی از راه کارهای احتمالی نیروهای خودی، تمرکز تلاش اصلی برای عملیات، در محور غرب سوسنگرد، عبور از پل سابله به سمت بستان و نیز تلاش پشتیبانی، از شمال کرخه و محور الله اکبر، جنوب ارتفاعات رملی به سمت غرب و تنگه چزابه می باشد. دشمن برای مقابله با این راه کارها، ترکیب و شکل استقرار نیروهای خود را با استفاده از موانع موجود آرایش داد. ارتش عراق که برای پشتیبانی و تقویت نیروهای خود به پل های روی رودخانه های کرخه و سابله و جاده های شمالی جنوبی متکی بود، حفاظت و حمایت از پل ها را تشدید کرد. در عین حال، عوارض رودخانه های منطقه تحرک فوق العاده و پشتیبانی سریع را برای دشمن غیر ممکن کرده بود. استعداد دشمن نیروهای دشمن در شمال کرخه تیپ 26 زرهی از لشکر 5، تیپ 93 پیاده از لشکر 4 پیاده کوهستانی، گردان 1 پیاده از تیپ 23، تیپ 31 و 32 نیروی مخصوص و نیروهای جیش الشعبی بود. نیروهای دشمن در جنوب کرخه شامل تیپ های 25 مکانیزه و 16، 30 و 96 زرهی از لشکر 6 زرهی، تیپ 48 پیاده از لشکر 11 پیاده، تیپ 12 زرهی از لشکر 3 زرهی، یک گردان ازتیپ 32 نیروی مخصوص، گردان 20 دفاع الواجبات، نیروهای کماندویی لشکر 7 پیاده و نیروهای جیش الشعبی بود. دشمن پس از آگاهی از سمت تک نیروهای خودی اقدامات زیر را انجام داد: 1- جابه جایی تیپ 30 زرهی با تیپ 35. 2- تقویت منطقه غرب سوسنگرد با تیپ 30 نیروی مخصوص. 3- تمرکز تیپ 31 نیروهای مخصوص و گروه های کماندو در شمال کرخه، تنگه چزابه و پل های کرخه. 4- ایجاد تمرکز در گردان های تیپ 12 در شمال کرخه و تنگه چزابه به عنوان نیروی احتیاط و پاتک. 5- ایجاد تمرکز در تیپ 48 پیاده و تیپ 93 در مثلث فینیخی و شمال کرخه. 6- ایجاد تمرکز در گردان های تیپ 26 شمال کرخه به ویژه خطوط دوم. 7- تقویت خطوط دفاع غرب سوسنگرد یا تیپ 30 زرهی، گردان های طارق و المثنی. 8- جابه جایی تیپ 10 زرهی از منطقه مسیله به حوالی قرارگاه لشکر 6 زرهی به عنوان احتیاط آن لشکر برای اجرای تک در منطقه غرب سوسنگرد. 9- تمرکز در ذخیره مهمات توپخانه و تانک و سلاح ضد تانک و ضد هوایی و افزایش مهمات خطوط اول. 10- تمرکز در تقویت نیروی حمایت از پل ها و تقویت سلاح و مهمات مربوط به آن. اقدامات نیروهای خودی پیش از عملیات مهم ترین اقدامات نیروهای خودی حد فاصل عملیات های ثامن الائمه (ع) تا طریق القدس، عبارت بودند از: 1- شناسایی خطوط و عمق دشمن؛ مهمترین شناسایی عمق با هدف انهدام دشمن در شمال غربی رودخانه نیسان شامل منطقه غرب سوسنگرد و حاشیه هور و از پشت دشمن در روستاهای دفار، نهرکسر، شیخ محمود و تا حوالی بیت نعمه می شد. برای شناسایی معابر خودی به دشمن و برعکس، شناسایی موانع مصنوعی شامل میادین مین، خاکریزها و سایر تاسیسات و نیز شناسایی و ثبت تحرکات و استعداد پشتیبانی دشمن اعم از هوایی، هوانیروز، توپخانه و پدافند هوایی اقداماتی انجام گرفت. هم چنین منطقه شمال کرخه در حدفاصل جناح دشمن و ارتفاعات میشداغ در منطقه رملی نیز شناسایی شد که اطلاعات آن بسیار حائز اهمیت بود و منجر به طرح ریزی عملیات به صورت احاطه ای شد و جاده معروف بر روی منطقه رملی نیز بر اساس همین اطلاعات و برابر نیاز عملیات احداث شد و بدین ترتیب، امکان دسترسی نیروهای خودی در خیز اول به عقبه دشمن در تنگه چزابه فراهم شد. 2- سازماندهی نیروهای مردمی به کوشش و تدبیر سپاه پاسداران، به گونه ای که در محاسبات عملیات، میزان استعداد و توان سپاه به عنوان یکی از عوامل تعیین کننده در آغاز عملیات و کسب موفقیت مورد تاکید قرار گرفت. 3 3- طرح ریزی عملیات بر پایه شناسایی از منطقه وتوان موجود نیروهای خودی و انجام دادن برخی جابه جایی ها و تقویت منطقه که با ظرافت و دقت خاصی انجام گرفت. 4- نزدیک کردن خطوط خودی به دشمن با ایجاد خاکریزهای کوتاه. 5- اجرای طرح آب برای محدود کردن خطوط پدافندی و آزاد کردن نیرو. 6- احداث جاده ای به طول 15 تا 20 کیلومتر در زمین های رملی شمال منطقه عملیاتی. در پی شهادت برخی از فرماندهان ارتش و سپاه پس از عملیات ثامن الائمه(ع)، انتصاب های جدید موجب تغییراتی در مدیریت جنگ شد که در گسترش و تأمین همکاری سپاه و ارتش نقش به سزایی داشت. سازمان رزم خودی در این عملیات، نیروهای سپاه پاسداران برای اولین بار در قالب «تیپ» شرکت داشتند که عبارت بودند از: تیپ 1 عاشورا با استعداد 9 گردان پیاده. تیپ 2 کربلا با استعداد 3 گردان پیاده. تیپ 3 امام حسین (ع) با استعداد 8 گردان پیاده. تیپ امام سجاد (ع). تیپ امام حسن(ع) با استعداد 3 گردان پیاده (به عنوان احتیاط عملیات). هم چنین، یگان های ارتش متشکل بودند از : تیپ 3 از لشکر 92 زرهی. تیپ های 1 و 2 از لشکر 16 زرهی. تیپ 1 از لشکر 77 پیاده. 8 گردان توپخانه. طرح مانور طرح کلی مانور عملیات به شرح ذیل تهیه و تصویب شد: الف- تلاش اصلی: با توجه به تحلیل و ارزیابی فرماندهان از نوع آرایش نیروهای پدافندی دشمن و نیز تفکر حاکم بر فرماندهان ارتش عراق و نوع نگرش آنان نسبت به توانایی نیروهای انقلابی و عدم باور دشمن نسبت به امکان عبور قوای خودی از منطقه رملی شمال عملیات، این منطقه به عنوان فلش اصلی عملیات انتخاب شد تا موجب غافلگیری دشمن شود، بر همین اساس، مقرر شد شمال کرخه با استفاده از یک مانور احاطه ای و با به کار بردن یک تیپ زرهی ارتش و دو تیپ پیاده سپاه پاکسازی شده و تنگه چزابه تامین می شود. ب – تلاش پشتیبانی: به منظور حمایت از تلاش اصلی و تامین منطقه جنوبی عملیات، یک مانور جبهه ای با استفاده از دو تیپ زرهی ارتش و دو تیپ پیاده سپاه تصویب شده که ضمن پشتیبانی از تلاش اصلی، اهداف دیگری را دنبال می کرد که عبارت بودند از: آزادسازی بستان و منطقه غرب سوسنگرد و نیز دستیابی به کرانه شمالی رودخانه نیسان و سواحل شرقی هورالعظیم. شرح عملیات عملیات در ساعت 00:30 بامداد 8/9/1360 با عبور نیروهای پیاده یگان های سپاه از میادین مین و مواضع دشمن، در چند محور به طور هم زمان آغاز شد. نیروهای عمل کننده در محور شمال عملیات، در همان ساعات اولیه درگیری موفق شدند مواضع نیروهای عراقی را در خطوط اول تصرف کرده و نیروهای احتیاط دشمن را در پشت خطوط پدافندی منهدم کنند. میزان موفقیت اولیه یگان های سپاه در محور شمال به حدی بود که فرمانده تیپ زرهی ارتش نیز به گردان های زرهی و مکانیزه خود فرمان داد تا از معابر بازشده با چراغ روشن عبور کرده و ضمن انهدام دشمن و حمایت از نیروهای پیاده خودی به سوی هدف های خود در عمق منطقه پیشروی کنند. به این ترتیب، در ساعت 6 بامداد روز اول عملیات، تیپ امام حسین (ع) به همراه یک گردان از تیپ 3 زرهی از لشکر 92 موفق شدند تنگه چزابه را تصرف و تامین کنند. در این محور تا ساعت 9 صبح روز اول، تمامی اهداف تعیین شده، تامین گردید. در محور جنوبی عملیات، اوضاع به گونه ای دیگر بود. دشمن که فلش اصلی عملیات نیروهای ایرانی را از این محور می دانست، با بهره گیری از موانع متعدد و هوشیاری نیروهایش به سختی مقاومت کرده و مانع پیشروی قاطع نیروهای ایرانی شده بود. نیروهای خودی به رغم شکستن برخی از خطوط اولیه و تصرف پل سابله، با روشن شدن هوا مجبور به عقب نشینی شدند. با بروز شرایط سخت در محور جنوبی عملیات، تصمیم گرفته شد که نیروهای خودی در شمال با ورود به منطقه ابوچلاچ (منطقه کوچک محصور بین شاخه های رودخانه کرخه درغرب بستان) به سوی شرق و جنوب شرقی پیشروی نموده، بستان و منطقه سابله را تصرف و تأمین نمایند. این مرحله از عملیات در روز دوم با ورود یگان های سپاه به منطقه ابوچلاچ تحقق یافت و شهر بستان پس از 420 روز اشغال آزاد شد. متعاقب ورود نیروهای خودی به مثلث سابله و پیشروی به سوی ساحل شمال رودخانه سابله و نهر عبید نیروهای باقی مانده عراقی موضع خود در این منطقه را ترک و به جنوب رودخانه سابله گریختند. روزهای سوم تا پنجم عملیات با تبادل آتش بین طرفین و تلاش نیروهای خودی برای نگهداری و تحکیم مواضع متصرفی سپری شد. در روز ششم عملیات (13/9/1360) دشمن سعی کرد تا از تعلل نیروهای ایرانی در اتخاذ یک پدافند مطمئن و مستحکم، در منطقه مثلث شکل شمال سابله، سود جسته و آن را مجددا به تصرف خود درآورد و از آن طریق بستان را در معرض تهدید قرار دهد. اما هوشیاری نیروهای خودی و حضور به موقع نیروهای تقویتی (پیاده و زرهی) در قسمت شمال پل سابله، موجب شد تا دشمن با تحمل تلفات سنگین چندین کیلومتر عقب نشینی نموده و در جنوب سابله مستقر شود. نقطه پایان عملیات طریق القدس، تلاش نیروهای خودی برای پاکسازی محدوده ای به وسعت 70 کیلومتر مربع بود که بین جنوب سابله و شمال رودخانه نیسان قرار داشت و همچنان در اشغال نیروهای عراقی باقی مانده بود. فرماندهان خودی پس از انجام مباحث مانور و اقدامات شناسایی و آماده سازی نیروها، قصد داشتند این منطقه را نیز آزاد نمایند؛ لیکن قبل از شروع عملیات، فرمانده عراقی به اشتباه تاکتیکی خود مبنی بر حضور در یک منطقه محصور با موانع طبیعی پی برده و بر همین اساس، در تاریخ 30/9/1360 در پوشش آتش شدید توپخانه به طرز ماهرانه ای نیروهای خود را از منطقه مزبور خارج ساخت و در نتیجه، انجام عملیات نیروهای خودی منتفی شد. نتایج با اجرای عملیات طریق القدس، اولین مرحله از استراتژی جدید تحت عنوان کربلای 1 با موفقیت به پایان رسید و نتایج زیر را به دنبال داشت: 1- آزاد سازی 650 کیلومتر مربع از خاک جمهوری اسلامی شامل شهر بستان، حدود 70 روستا، 5 پاسگاه مرزی و نیز تنگه استراتژیک چزابه. 2- تجزیه شدن قوای سپاه سوم عراق، که با توانی بیش از 6 لشکر بخش های خوزستان را تحت اشغال داشت. 3- موفقیت ابتکار عبور از منطقه رملی. 4- خسارات وارده به دشمن به شرح زیر: تانک 170 نفربر 150 خودرو 250 توپ ضد هوایی 30 دستگاه مهندسی 120 توپ صحرایی 19 هواپیما 13 هلی کوپتر 4 کشته و زخمی شدن حدود 8500 نفر و به اسارت در آمدن 546 نفر از نیروهای دشمن.

دفاع مقدس در اینترنت پدید آورنده : محبوبه ابراهیمی ، صفحه 5 هشت سال دفاع مقدس یکی از پدیده های منحصر به فرد در تاریخ معاصر ایران به حساب می آید. با شروع حملات همه جانبه عراق علیه ایران، در سال 1359، شبهات متعددی نیز در اذهان شکل گرفت، از جمله علت شروع جنگ، علت ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر، علت پذیرش قطعنامه 598 و... . در طول سال های پس از پایان جنگ، برخی بخش های مرتبط با این موضوع، سعی در بررسی جوانب جنگ تحمیلی، رفع شبهات احتمالی و تحقیق و مطالعه پیرامون استراتژی جنگ و تلاش جهت ماندگار نمودن این دوران پرشکوه نمودند. دنیای گسترده اینترنت نیز مجالی را پدید آورد تا مراکز فعال در زمینه دفاع مقدس، در این فضای جهانی به معرفی فعالیت های خود و نشر ارزش های بی بدیل دفاع مقدس بپردازند. در این بخش به معرفی برخی از پایگاه های مفید در این موضوع می پردازیم و شما را به بازدید این سایت ها دعوت می نماییم. 1ـ پایگاه اینترنتی سبکبالان تخصصی دفاع مقدس | سبکبالان این پایگاه هر ساله به برگزاری جشنواره الکترونیکی دفاع مقدس در بخش های طراحی گرافیک (کامپیوتری)، طراحی نماهنگ اینترنتی، خوشنویسی، داستان کوتاه، شعر، خاطره، و نقاشی کودکان می پردازد. با مراجعه به این پایگاه می توانید از شرایط ثبت نام، نحوه ارسال آثار و زمان برگزاری جشنواره مطلع شوید. مشهدالشهدا، کلام ماندگار، کلام نور، در مکتب روح الّله و در پرتو رهبری از بخش های مختلف این سایت می باشد. در بخش «تصاویر عشق»، تصاویر متنوعی از مقام معظم رهبری، شهدای استان های مختلف، تشییع پیکر شهدا، شهدای عراق، انتفاضه و... گردآوری شده که قابل کپی برداری می باشند. همچنین نماهنگ های مختلفی از آزادگان و اسرا، سرداران سپاه، مناطق جنگی، شهدای تفحص و موضوعات دیگر نیز در این پایگاه ثبت شده است. برگی از شقایق، شامل قطعه های ادبی، درد دل، مقالات، کتاب، خاطرات، مجموعه اشعار و دفتر درج یادبود توسط بازدیدکنندگان نیز از دیگر گزینه های پایگاه است. سایت اینترنتی سبکبالان همچنین امکان آشنایی و ورود کاربران به سایت های مربوط به دفاع مقدس و وبلاگ های شخصی افراد در این زمینه را فراهم می کند. 2ـ پایگاه فرهنگ ایثارسايت فرهنگ ايثار این پایگاه با هدف اشاعه و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت، توسط دبیرخانه شورای هماهنگی امور و نظارت بر امر ترویج فرهنگ ایثار و شهادت، راه اندازی شده است. تصاویر ماندگاری از آزادگان، صحنه های نبرد، تشییع پیکر شهدا، کمک های مردمی و...، معرفی کتاب های دفاع مقدس به همراه خلاصه ای از آن ها، معرفی سایت های مربوط به جنگ تحمیلی، حماسه ایثار (گفتگو با ایثارگران)، روایت ایثار و انتشار بخشنامه های مربوط به ایثارگران، قسمت های مختلف این پایگاه را تشکیل می دهد. علاوه بر این، سایت اطلاع رسانی فرهنگ ایثار از معدود پایگاه هایی است که روزانه به انتشار اخبار مربوط به ایثارگران، جانبازان و کنگره های شهدا می پردازد. از دیگر ویژگی های این پایگاه، امکان برقراری ارتباط مکاتبه ای کاربران با وزرا و مسؤولان کشوری است. کاربر می تواند از طریق این پایگاه با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، وزیر آموزش و پرورش، وزیر کشور، وزیر بهداشت و درمان، مسؤول بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس، رئیس بنیاد مستضعفان و جانبازان، رئیس بنیاد شهید، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، رئیس صدا و سیما، شهردار تهران و دیگر شخصیت های کشوری، مکاتبه کرده و و پاسخ را دریافت نماید. 3ـ پایگاه اینترنتی حماسهWWW.hemaseh.net پایگاه اطلاع رسانی حماسه را می توان جامع ترین پایگاه مربوط به دفاع مقدس نامید. حماسه، در واقع پایگاه جستجوگر در موضوعات مختلف مرتبط با دفاع مقدس است. این پایگاه علاوه بر انتشار جدیدترین اخبار ایران و جهان، امکان جستجو در آثار هنری، تصاویر مستند، کتابشناسی، آثار مکتوب، خاطرات مصور، جشنواره های فرهنگی ـ هنری و تولیدات چند رسانه ای را نیز فراهم نموده است. در بخش آثر هنری، با جستجو در بانک اطلاعات، آثار نقاشی، طراحی و گرافیک، خوشنویسی و کاریکاتور در زمینه دفاع مقدس قابل دسترسی می باشد. با جستجو در تصاویر مستند، تصاویر متنوع و متعددی از حضرت امام (ره)، سرداران و فرماندهان، جلوه های معنوی جنگ، بسیج مردمی، روحانیت و دفاع مقدس، شخصیت ها و دفاع مقدس، زن و دفاع مقدس، نوجوانان و دفاع مقدس، جوانان و دفاع مقدس، سالخوردگان و دفاع مقدس، جنگ روانی، غنایم دشمن، اطلاعات عملیات، بازسازی مناطق جنگی، وداع و... در دسترس کاربر قرار می گیرد. بانک اطلاعات کتابشناسی این پایگاه نیز شامل مطالب متعدد در موضوعات ادبیات جنگ، تاریخ جنگ، تحلیل و بررسی جنگ و مجموعه مقالات است. در بخش آثار مکتوب، امکان جستجو درباره کتاب، مجله، مقاله، شعر، داستان، فیلمنامه، پایان نامه و نمایشنامه وجود دارد. همچنین با جستجو در بانک اطلاعات شهدای استان های مختلف، با وارد کردن نام شهید مورد نظر، می توان به زندگینامه، وصیت نامه و خاطرات شهدا دسترسی پیدا کرد. 4ـ راهیان نورWWW.rahianenoor.ir پایگاه اطلاع رسانی راهیان نور، با شعار «پیوند ارزشی بین نسل ها را مستحکم کنیم»، و با هدف اطلاع رسانی جامع در زمینه فعالیت های راهیان نور در اعزام کاروان به اقصی نقاط کشور، بر روی شبکه جهانی اینترنت قرار گرفته است. تحلیلی بر جنگ هشت ساله ایران و عراق، آشنایی با مناطق عملیاتی، روز شمار جنگ تحمیلی، پاسخ به ابهامات و شبهات مربوط به جنگ، گزارش عملکرد راهیان نور و آموزش خاطره نویسی از بخش های متنوع این پایگاه است. آلبوم عکس پایگاه راهیان نور شامل 1507 عکس و 990 پرونده html است. اطلاع رسانی درباره زمان، هدف، ضرورت و سابقه برگزاری اردوهای راهیان نور، آشنایی با وظایف راویان، دوره های آموزشی، پخش فیلم لحظه های شهادت و آزادسازی خرمشهر نیز بخش های دیگر این سایت را تشکیل می دهد. 5ـ مرکز اطلاع رسانی شهید آوینیسایت جامع فرهنگی مذهبی شهید آوینی این پایگاه توسط مؤسسه فرهنگی ـ هنری شهید آوینی اداره می شود و شامل بخش های متنوعی است. لبخندهای پشت خاکریز، انتشار تصاویر مناطق جنگی و شهدای تفحص، جدیدترین اخبار فرهنگی و هنری، واگویه های جانبازان و ایثارگران، پخش صوتی و تصویری تواشیح، زیارات، مرثیه، مدیحه، اذان و سرودهای انقلابی از گزینه های این پایگاه هستند. سایت شهید آوینی همچنین به معرفی کتاب، زندگی نامه و نشر زندگی نامه، دست نوشته ها، مقالات و نقد فیلم های شهید آوینی می پردازد. علاوه بر این، خدمات جانبی این پایگاه شامل ترجمه آن لاین، رفع مشکلات کامپیوتری، دانلود نرم افزار، استخاره با قرآن، معرفی سایت های مذهبی، خبری، هنری، علمی و مراکز تحقیقاتی است. از ویژگی های این پایگاه که به ندرت در پایگاه های مذهبی دیگر دیده می شود، تشکیل انجمن های مختلف با حضور کاربران به منظور بحث پیرامون تفکرات شهید آوینی، تبادل نظر پیرامون دفاع مقدس، گفتگوهای علمی و تالار گفتگوی عمومی است. آرشیو متن بیانات مقام معظم رهبری از سال 1379 تا 1384، دسترسی به متن کتاب های شهید مطهری و معرفی کتاب های دیگر، آرشیو حدیث، معرفی بزرگان، دسترسی به رساله علما، مفاتیح الجنان، صحیفه سجادیه، نهج البلاغه و متن و ترجمه و تفسیر قرآن از امکانات این شبکه اطلاع رسانی است. 6ـ پایگاه میقاتWWW.mighat.net پایگاه میقات توسط بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس، به منظور ترویج ارزش های والای دفاع مقدس، از سال 83، راه اندازی شده است. پژوهشکده میقات وابسته به بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس، هر ساله در هفته دفاع مقدس، مسابقه ای را با نام «میقات» و با جوایز ارزنده 50 هزار سکه بهار آزادی و هزاران جلد کتاب نفیس برگزار می کند. پایگاه میقات علاوه بر اطلاع رسانی درباره این مسابقه، بخش های تازه ها، دفتر یادبود و خاطرات ایثارگران را نیز شامل می شود. 7ـ پایگاه اطلاع رسانی صبحshahid site...:: www.sobh.org ::... آلبوم تصاویر دفاع مقدس، جمع آوری جملات کوتاه شهدا، بیان خلاقیت های رزمندگان در جبهه و عملیات ها، معرفی کتاب های دفاع مقدس، معرفی جانبازان و ایثارگران، خاطرات شهدا و معرفی روزانه شهدای شهرهای مختلف، بخش های متنوع پایگاه اینترنتی صبح را تشکیل می دهند. در بخش شهدا، کاربر می تواند با مشخصات کامل شهدای صدر اسلام، شهدای قبل از بهمن 57، شهدای انقلاب، شهدای دفاع مقدس، شهدای جهان اسلام، شهدای بین الملل و شهدای پس از جنگ آشنا شود. دفتر یادبود و بخش گفتگو با شهدا، از طریق پرسش و پاسخ از میان وصیت نامه ها از دیگر قسمت های این سایت است. همچنین پاسخ به ابهامات مربوط به جنگ، معرفی آثار دفاع مقدس (کتاب، نشریه، فیلم، تئاتر، لوح فشرده)، معرفی هنرمندان دفاع مقدس (نویسندگان، شعرا، عکاسان، فیلم سازان، مداحان و...) و آشنایی با لطائف و اصطلاحات جبهه نیز مطالبی است که دسترسی به آن هادر شبکه اطلاع رسانی صبح امکان پذیر است. 8ـ پایگاه سردارانWWW.sardaran.net این شبکه به سه زبان انگلیسی، ترکی و فارسی، به بیان تاریخ حماسی رزمندگان اسلام در غرب و شمال غرب کشور می پردازد. زندگی نامه شهدا و معرفی سرداران شهید غرب و شمال غرب کشور، آلبوم تصاویر شهدا، نقش مردم در ایجاد امنیت، معرفی جغرافیای سیاسی و نظامی منطقه، فعالیت های فرهنگی و مردم یاری رزمنده ها، اطلاعات پیرامون منطقه غرب و شمال غرب کشور هستند که در این پایگاه گردآوری شده است. 9ـ پایگاه اینترنتی جلوه ایثارWWW.jelveisar.com سایت اینترنتی جلوه ایثار، با هدف زنده نگه داشتن یاد و نام شهدای روحانیت و الگو سازی برای نسل جوان، از نیمه دوم سال 1379، راه اندازی شده و اقدام به جمع آوری آثار شهدای روحانیت نموده است. در این پایگاه، امکان دسترسی به فهرست اسامی، زندگی نامه، وصیت نامه و خاطرات شهدای روحانی سراسر کشور وجود دارد.

امدادهای غیبی در دفاع مقدس پدید آورنده : محمد اصغری نژاد ، صفحه 86 مقدمه: جهان و آنچه در اوست، از ذرات بسیار ریز تا کوههای سر به فلک کشیده در عالم طبیعت، و موجودات جهان غیب از فرشتگان الهی و بهشت که بلندایش در فکر و اندیشة آدمی نمیگنجد و عقل انسان از درک آن قاصر است، همگی در پرتو امدادهای الهی چهرة هستی به خود میگیرند و فعالیت میکنند. به سخنی دیگر و به تعبیری دقیقتر، جز حضرت حق، آنچه عنوان هستی بر آن اطلاق میشود، فقر و نیاز محض است و محتاج به خداوند. بر این اساس و با این نگاه میتوان بلکه باید اذعان کرد، در هر تکاپویی از هر موجود، مددی غیبی از سوی خداوند دیده میشود. و بدون امدادهای غیبی، هستی از رخ جهان، رخت بر میبندد. خداوند حکیم هر از چندگاهی به تناسبی با نشان دادن امدادهای چشمگیر و بارز خویش پردههای غفلت را از دیدگان آدمیان میزداید و حجتش را بیش از پیش بر آنان تمام میکند و گاهی نیز به دلیل ارتباط ژرف و عمیق روحی که میان عابد و معبود و عاشق و معشوق برقرار میشود، عنایات حضرت حق شامل بندگان خاصش گشته و معضلات و موانعی که در راه سیر و سلوک و پیشبرد اهداف الهی ایجاد میشود، برطرف میگردد. رزمندگان اسلام در دوران هشت سالة دفاع مقدس نیز از این مددهای الهی بسیار سود جسته و از رهگذر آن معضلات به وجود آمده در مناطق عملیاتی و غیر آن را از پیش پای خود برداشتهاند. بدون تردید شایستگی افراد و برخورداری از درجات بالای ایمان، زمینة مناسبتری برای مشاهدة امدادهای غیبی فراهم میسازد. و از آن منظر که رزمندگان جان بر کف اسلام برای اعلای کلمة دین حق به میادین نبرد میرفتند، شایستگی افزونتری برای دریافت این عنایتهای خاص داشتند. در این مقاله به ذکر پارهای از این امدادها میپردازیم. نتیجة استخاره و توسل به حضرت مهدی علیه السلام نیروهای خود را برای عملیات آماده کرده بودیم. به دلیل بُعد و دوری مسافت و امکان عدم پشتیبانی، مهمات زیادی را میبایست حمل میکردیم. پس از ساعتها راه رفتن و دویدن به موقعیت دشمن نزدیک شدیم و پشت میدان مین توقف کردیم تا دستور حمله صادر گردد. گرچه تا ساعت 3 بامداد منتظر ماندیم اما دستور لغو عملیات و بازگشت نیروها صادر شد. حدس زدیم علت آن عدم آمادگی سایر نیروها در بخشهای دیگر عملیات بود. به هر حال پس از طی مسافتی طولانی به اردوگاه برگشتیم. بعد از ظهر همان روز خبر دادند بایستی برای عملیات آماده شویم. بچهها علیرغم خستگی شب گذشته با شور و شادی وصفناشدنی، خود را برای حمله آماده کردند و بعد از نماز مغرب و عشا عازم منطقه شدند. هر نیروی پیاده و تک تیرانداز، میبایست علاوه بر تجهیزات و مهمات اضافی مربوط به خود، گلولههای آر. پی. جی هم حمل میکرد. در طی مسیر لازم بود از شیاری که از داخل تپهها میگذشت، عبور میکردیم. یعنی، همان مسیری که شب گذشته آن را طی کرده بودیم. نزدیک شیار مزبور که رسیدیم، دربارة عبور از آن به رایزنی پرداختیم؛ زیرا ممکن بود دشمن آن را شناسایی کرده باشد. قرار شد موضوع را با برادر ردانیپور ـ آن عارف واصل و دلدادهای که ذکر یابن الحسن او آرام و قرار از هر متوسلی میگرفت ـ هم در میان بگذاریم. ایشان بعد از اطلاع از آخرین وضعیت دشمن و استماع نظرات دیگران، متوسل به حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ شد. و با ذکر و دعا تفألی به قرآن زد و تصمیم گرفت از مسیر دیشب (شیار داخل تپهها) عبور نکنیم. گفتنی است آن مسیر دو ماه شناسایی شد و داخل آن انبارهای مهمات جا سازی شده و هر پیچ و خم آن علامت گذاری شده بود. برای همین برای ما عمل به تصمیم آقای ردّانی پور مشکل بود، اما چارهای نداشتیم. سرانجام با حدود هشتصد متر اختلاف، مسیر را عوض کردیم و به سمت خطوط استقرار دشمن حرکت کردیم. وقتی نزدیک دشمن رسیدیم، با رمز مقدس یا زهرا ـ سلام الله علیها ـ عملیات را آغاز کردیم. شتابزده از میدان مین گذشته، به خاکریز دشمن هجوم بردیم. در وقت صبح، زمانی که همة گردانها موفق شدند به هدفهای از پیش تعیین شدة خود برسند و بر بلندیهای عین خوش مستقر گردند، چند صد نفر از نیروهای دشمن را در محل شیار اسیر کردند. در آن زمان بود که متوجه شدیم تمامی طول آن مسیر را با استقرار چهارصد نفر نیرو کمین گذاشته بودند. اگر گردانهای ما از آن مسیر حرکت کرده بودند، همه قتل عام میشدند. در آن لحظه متوجه تأثیر آن تفأل و توسل به حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ شدم و سر به سجده گذاشتم. گریه امانم را بریده بود. خدایا چگونه سپاس تو گوییم و از کدامیک از تفضلها و عنایتهایت شکرگزاری کنیم؟[1] حرمت نمازگزاران حدود چهل کیلومتری عمق خاک عراق در کردستان آن کشور «بُنه»ای بود به نام بُنة «خر مشکوه». نیروهای زیادی از ما در آنجا مستقر بودند. در قسمت جنوبی بُنه، سنگر اجتماعی بزرگی وجود داشت که 150 نفر برای اقامة نماز در آن اجتماع میکردند. یک روز هواپیماهای دشمن به این سنگر در زمان برگزاری نماز راکت زدند. بعد از تکانی که به ساختمان سنگر وارد آمد، گرد و غبار زیادی به سر و روی ما ریخت. با این حال نماز قطع نشد. بچهها بعد از نماز یکی یکی از سنگر خارج شدند. راکت روی سقف خورده و عمل نکرده بود. چند لحظه بعد از آنکه آخرین نفر، سنگر را ترک کرد، در مقابل چشمان حیرت زدة ما، راکت منفجر شد و سنگر را ویران نمود. گویی حق تعالی حرمت نمازگزاران را نگه داشته بود.[2] مأموریت مار پیش از عملیات والفجر 4 برای بررسی منطقه به اتفاق برادران قوچانی[3]، موحد دوست و آقایی به طرف ارتفاع قوچ سلطان حرکت کردیم. ناگهان مار بسیار بزرگی دیدیم که درست در وسط جاده قرار داشت. برادر آقایی با تیراندازی، مار را از پا درآورد. وقتی آقای موحد با چوب، مار را کنار زد، چیزی توجهش را جلب کرد. به آن نزدیک شد. متوجه گردید یک مین ضد خودرو در جاده کار گذاشتهاند . موضوع را با آقای قوچانی در میان گذاشت. او با دقت خاصی مین را از محل خود خارج و خنثی کرد. تا مدتی همه مبهوت بودیم و با شگفتی به یکدیگر نگاه میکردیم. اگر چند متر جلوتر رفته بودیم، با انفجار شدیدی مواجه میشدیم. آقای قوچانی گفت: «ظاهراً این مار مأمور بوده است که ما را مطلع سازد.[4]» مأموریت هستی بخش بعد از تک سنگین دشمن که 48 ساعت ادامه داشت، منتظر اجازة فرمانده بودیم تا استراحت کنیم. دمای هوا بالای 45 درجه بود. بچهها برای رهایی از نیش پشهها و هوای شرجی خوزستان، تورهای ابتکاری و پشه بندهای جالبی ساخته بودند. این پشهبندها، بیرون از سنگرها و در هوای آزاد برپا شده بود و تختهای نرم داخل آن، هر تازه رسیده و خستهای را به خود دعوت میکرد. ما هم میل داشتیم بعد از 48 ساعت درگیری، در آنها به استراحت بپردازیم. در این فکر بودیم که ناگهان صدای خسته و گرفتة فرمانده توپخانه، ما را به سنگر بزرگی که در آن حوالی بود، فرا خواند. فرمانده سخن خود را با نام خدا آغاز کرد و از زحمات و پایداری رزمندگان قدردانی کرد. سپس گفت: گردانهای توپخانه از عملیات خسته شده، هر کدام به نقطهای تغییر موضع دادهاند. شما مأموریت دارید هر کدام به گردانی که تعیین میکنم، بروید. هر کدام از ما با خودرو به طرف گردان محول شده رفتیم، اما همچنان حسرت استراحت روی تختهایی را که در فضای آزاد و در داخل پشه بندها قرار داشت، در دل داشتیم. پس از چهار ساعت و انجام مأموریت، به قرارگاه مراجعت کردیم. چند تن از پرسنل ستاد از جمله فرمانده قرارگاه را دیدیم که با خوشحالی از ما استقبال کردند و گفتند: بایستی قربانی کنید و گوسفند بکشید! ما متعجب و حیران پرسیدیم: چه شده؟ چه اتفاقی افتاده است؟! فرماندة قرارگاه گفت: این خواست الهی بود که به من الهام شد به شما مأموریت بدهم، و گرنه مانند این تختها تکه تکه میشدید. با شنیدن سخن فرمانده به استراحتگاه ابتکاری نگریستیم. همه چیز زیر و رو شده بود. فرمانده قرارگاه گفت: دیشب، نیم ساعت بعد از رفتن شما یک موشک کاتیوشا به منبع آب حمام ـ که در کنار تختهای شما قرار دارد ـ اصابت کرد . منبع آب تکه تکه شد و ترکشهایش تمام تختها را همراه با وسایل آن متلاشی ساخت.[5]» یاری دشمن سوم تیرماه سال 67 در شلمچه، خط لشکر 19 فجر بودیم. دشمن با ریختن آتش سنگین روی نیروهای ما اقدام به تک کرد، دود و گرد و خاک همه جا را فرا گرفته بود و چشم چشم را نمیدید. ما با آر. پی. جی کار میکردیم. در حین درگیری متوجه شدیم کسی که برای ما مهمات و گلولة خمپاره میآورد، عراقی است. از این بابت خیلی تعجب کردیم.[6] حکایت آن پیرمرد در کوههای صعب العبور در پی پیکرهای مطهر شهدا بودیم. در میان راه به پیر مردی برخوردیم که معلوم نبود در آن حوالی چه کار میکند. او بعد از سلام و مصافحه از ما پرسید: در این کوهها به دنبال چه میگردید؟ گفتیم: برای پیدا کردن پیکر شهدا آمدهایم. خیلی خوشحال شد و ضمن قدردانی از برادران گروههای تفحص گفت: در این ارتفاع رو به رو مدتهاست چیزی توجه مرا به خود جلب کرده است. و گاهی حلقهای از نور هم مشاهده میشود که مثل ستاره میدرخشد. بد نیست به آنجا هم سری بزنید. حرفهای پیر مرد ما را امیدوار کرد. برای همین به سمت آنجا حرکت کردیم. ارتفاع صعب العبوری بود و تأمین مناسبی هم نداشت. بعد از ساعتها پیاده روی به محوطة بزرگ سرسبزی رسیدیم. در کنار درختچهای تجهیزات انفرادی رزمندگان به چشم میخورد. و این باعث شد تا منطقه را به دقت وارسی کنیم. پس از ساعتها تلاش، پیکر مطهر چهار شهید را پیدا کردیم و آنها را جهت انتقال به عقب، آماده نمودیم. آنگاه به دنبال شش ساعت پیاده روی، به نقطهای که پیرمرد را در آنجا ملاقات کرده بودیم، رسیدیم. پیرمرد هنوز آنجا بود. تا ما را دید، پرسید: آیا موفق شدید؟ ماجرا را برای او شرح دادیم، لبخندی زد و گفت: اما هنوز آن ارتفاع، نورانی به نظر میرسد. سخن پیرمرد برای ما جالب بود. قرار شد به مقر بازگردیم و فردا صبح در همان ارتفاع به کار ادامه دهیم. فردا بعد از نماز به راه افتادیم. با عشق و علاقة زیاد، مسافت زیادی را در کمترین فرصت ممکن طی کردیم. پای کار که رسیدیم، ناگهان یکی از بچهها گفت: شهید، شهید، الله اکبر، صلوات بفرستید! وقتی پیکر مطهر را از زیر خاک بیرون آوردیم، پیشانی بندی به روی جمجمة شهید به چشم میخورد. چفیه سفید رنگی آغشته به خون دور استخوان گردنش پیچیده شده و شال سبز رنگی دور کمرش بود؛ شالی که نشانة سیادت و بزرگواری او به شمار میآمد.[7] ______________________________________ [1]. راوی: شهید فنایی، ر.ک: خاطرة خوبان، ص 34 ـ 31. [2]. راوی: حسن محمدی، ر.ک: فرهنگ جبهه، مشاهدات، ج7، ص 183 و 184. [3]. یکی از فرماندهان بزرگ لشکر 14 امام حسین ـ علیه السلام ـ . [4]. راوی: علیرضا صادقی، ر.ک: جان عاریت، ص 83. [5]. خاطرة برادر لطیفیان، ر.ک: راویان فتح، ص 55 و 56. [6]. راوی: محمد توکلی، ر.ک: فرهنگ جبهه، مشاهدات، ج7، ص149. [7]. راوی: برادر بختی از نیروهای گردان دوم غرب، ر.ک: یا لثارات الحسین ـ علیه السلام ـ ، ش

پاسخ به دو پرسش درباره دفاع مقدس پدید آورنده : حسین ترابی ، صفحه 25 چکیده در این مقاله سعی شده است به دو پرسش مهم درباره دفاع مقدس پاسخ داده شود: 1. آیا استمرار جنگ پس از فتح خرمشهر به مصلحت نظام بوده است یا به ضرر آن؟ 2. آیا استمرار جنگ پس از فتح خرمشهر بدون نظر قاطع حضرت امام(ره) امکان پذیر بود یا خیر؟ در بررسی های به عمل آمده در خصوص پرسش اوّل به این نتیجه رسیدیم که چون صدام و حامیان بین المللی او به اهداف از پیش تعیین شده خود نرسیده، بلکه نسبت به اهداف خود نیز حساس تر شده بودند و با توجه به خوی تجاوزگری صدام و حزب بعث و با عدم ضمانت اجرایی بین المللی درباره قطعنامه 598 سازمان ملل در آن مقطع زمانی، هیچ اقدامی از نظر عقل جز استمرار جنگ به مصلحت نظام نبوده و هر تصمیمی غیر از آن نادرست بوده است. اما در پاسخ به پرسش دوم نیز با توجه به ویژگی های خاص حضرت امام(ره) در مدیریت و رهبری انقلاب و سخنان ایشان پس از فتح خرمشهر و اظهارات فرماندهان دفاع مقدس، به این نتیجه می رسیم که حضرت امام(ره) به هیچ وجه تمایل به صلح تحمیلی نداشتند، بلکه می خواستند ضمن احتیاط و دقت لازم تصمیمی عقلانی گرفته شود. بدین جهت نیز پس از گرفتن نظرات کارشناسانه فرماندهان دفاع مقدس متقاعد شدند که می بایست با تمام توان در مقابل دشمن ایستاد و امر دفاع را ادامه داد. کلید واژه ها: دفاع مقدس ـ استمرار جنگ ـ فتح خرمشهر ـ امام(ره) و صلح تحمیلی ـ امام(ره) و استمرار جنگ. مقدمه هشت سال دفاع مقدس، مقطعی درخشان در تاریخ انقلاب اسلامی ایران است که به جرأت می توان گفت تثبیت انقلاب اسلامی مدیون آن است، امروزه دشمنان انقلاب اسلامی درکنار هر حرکت انقلاب، در چهره ای ناصحانه و دلسوزانه اما با ماهیتی مزوّرانه و منافقانه ظهور می کنند تا دل ها را بربایند، تفرقه ایجاد کنند و خادمین به انقلاب اسلامی را خائن معرفی نمایند. بحران سازی و ایجاد جنگ روانی از جمله تاکتیک های مؤثر دشمنان در داخل نظام است که نوک پیکان این جوسازی ها و شانتاژهای تبلیغاتی نیز متوجه مقدسات نظام بویژه جایگاه مقدس رهبری، نهادهای انقلاب و ارزش هایی مانند دفاع مقدس می باشد. دشمنان آگاه و دوستان ناآگاه با طرح این شبهات سعی دارند در اذهان عموم نسبت به افتخارات سال های جنگ ایجاد شک و تردید کرده، از این طریق، نسل دوم انقلاب بویژه جوانان تحصیل کرده را با ارزش ها، اصول و افتخار آفرینان انقلاب و دفاع مقدس بیگانه نمایند. بر این اساس به دلیل طرح برخی پرسش ها درباره ادامه جنگ پس از آزادسازی خرمشهر درصدد برآمدیم ضمن تجزیه و تحلیل آن، در حد توان، پاسخی منطقی به آن ها بدهیم. طرح پرسش ها برخی از نویسندگان، از روی آگاهی یا نا آگاهی، مطالبی را در خصوص دفاع مقدس در مطبوعات منعکس کردند که منجر به ظهور پرسشهایی در افکار عمومی گردید. به عنوان مثال یکی از اساتید دانشگاه امام صادق(ع) می گوید: ادامه جنگ اقدامی بدون دلیل بود؛ در جایی که کشورهای خلیج، حاضر به پرداختن غرامت جنگ بودند، ما بی جهت جنگ را ادامه دادیم تا جایی که تسلیم فشار نظامی عراق شدیم. فرد دیگری نیز در یکی از روزنامه ها چنین اظهار نظر می نماید: ادامه جنگ امری غیر عاقلانه بود، همه چیز برای پذیرش خواسته های ما آماده بود، ولی پس از سال ها ادامه جنگ همه چیز از دستمان رفت. در همین راستا نیز کتابی تحت عنوان «عالیجناب سرخپوش» به بازار آمد و ضمن مخدوش ساختن شخصیت یکی از مسئولین نظام، استمرار جنگ پس از فتح خرمشهر را زیر سؤال برد. نویسنده در این کتاب می نویسد: آقای هاشمی رفسنجانی مسئولیت ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر را به عهده امام می گذارند، در حالی که حاج سید احمد خمینی(ره) فرمودند: در مقابل مسائل خرمشهر، امام معتقد بودند که بهتر است جنگ تمام شود. اما بالاخره مسئولین جنگ گفتند که باید تا کنار شط العرب (اروند رود) برویم تا بتوانیم غرامت خودمان را از عراق بگیریم. امام اصولا با این کار موافق نبودند و گفتند اگر بناست که شما جنگ را ادامه دهید، بدانید که اگر این جنگ با این وضعی که شما دارید ادامه یابد و شما موفق نشوید، دیگر این جنگ تمام شدنی نیست، و ما باید این جنگ را تا نقطه ای خاص ادامه بدهیم و الان هم که قضیه فتح خرمشهر پیش آمده بهترین موقع برای پایان جنگ است. و سپس یادآور می گردد که آقای هاشمی در خاطرات روز 15 / 12 / 1360 خود می نویسد: وابسته نظامی ایتالیا گفته: کشورهای نفت خیز منطقه مایلند شصت میلیارد دلار خسارات جنگ را از طرف صدام به ایران بدهند و ایران از شرط سوم که کیفر صدام است منصرف شود. بدین ترتیب نویسنده مذکور ضمن گزینش کردن بخشی از مصاحبه مرحوم حاج سید احمد خمینی که در روزنامه جمهوری اسلامی به چاپ رسیده بود، سعی می کند: اولاً) استمرار جنگ پس از فتح خرمشهر را یک جرم در تاریخ انقلاب معرفی نماید؛ ثانیاً) ضمن تحمیلی دانستن جنگ به حضرت امام، هدایتگری های فرماندهی کل قوا را در زمان جنگ زیر سؤال برد. بدین ترتیب برای اینکه ما صحت و سقم این شبهه را مشخص نماییم می بایست به دو سؤال جواب دهیم: 1. آیا استمرار جنگ بعد از فتح خرمشهر به مصلحت نظام بود یا به ضرر آن؟ 2. آیا استمرار جنگ بعد از فتح خرمشهر بدون نظر قاطع حضرت امام امکان پذیر بود یا خیر؟ برای پاسخ به سؤال اول سعی خواهیم کرد استمرار جنگ را در ابعاد مختلف مورد نقد و بررسی قرار دهیم. 1. هدف از تحمیل جنگ به ایران طبق بررسی های به عمل آمده و اعترافات فرماندهان حزب بعث و استراتژیست های کاخ سفید، هدف از تحمیل جنگ به ایران موارد زیر بوده است: ـ نابودی انقلاب اسلامی و یا حداقل کنترل آن؛ ـ تشکیل عربستان بزرگ؛ ـ تصرف خوزستان و گرفتن کل شط العرب؛ بدین ترتیب در 31 شهریور 1359 صدام به این نتیجه رسیده بود که حکومت ایران به دلیل انقلاب، از نظر توان نظامی بسیار ضعیف شده، لذا از آن موقعیت استفاده کرده و با حمایت و تحریک قدرت های استعماری جنگ را بر ما تحمیل کرد. حالا این سؤال مطرح است که آیا دشمن پس از فتح خرمشهر متنبه شده و هدف «نابودی انقلاب اسلامی» را رها کرده بود یا خیر؟ اصولا دشمن از جنگ به عنوان ابزاری برای رسیدن به اهداف خود استفاده می کرد. اما جمهوری اسلامی بعد از فتح خرمشهر، مقتدرتر شده بود و به همین جهت خطر آن در نزد دشمنان نیز افزون تر شده بود. بنابراین دشمن چون به هدف خود نرسیده بود، به دنبال این بود که این نظام تقویت شده را به انحاء مختلف تضعیف نماید. نکته دیگری نیز مطرح بود و آن این که، دشمن از اهدافش دست برنداشته بلکه نسبت به اهدافش هوشیارتر هم شده و حمایت های دیگری هم ممکن بود جلب نماید. در این حال، چه تضمینی وجود داشت که با توقف جنگ دیگر اقدام به تجاوز مجدد نکند؟ بنابراین منطق نظامی در آن شرایط، حکم می کرد که برای رفتن به پشت میز مذاکره و توقف جنگ، ایران پشتوانه ای به عنوان تضمین صلح داشته باشد و این پشتوانه چیزی جز پیشروی در قسمتی از خاک عراق نمی توانست باشد. 2. خوی تجاوزگری صدام و حزب بعث در سال 1361 در شرایطی زمزمه های صلح و آتش بس از سوی عراق و متحدان منطقه ای آن مطرح شد که جمهوری اسلامی به عنوان پیروز جنگ، توانسته بود در مقابل عراق، قدرت نمایی کند و به همین جهت نیز به هیچ وجه حاضر به دادن کوچک ترین امتیاز به طرف مقابل نبود و شرایط ملی هم به او چنین اجازه ای نمی داد. از طرف دیگر، صدام در جنگ به شدت تضعیف شده و در طی دو سال نیروهایش به شکل مفتضحانه یا فرار کردند یا اسیر شدند و یا کشته شدند که این ضربه بزرگی به حزب بعث و ارتش عراق بود به شکلی که سازماندهی ارتش عراق در آن مقطع زمانی به کلی بهم ریخت و نیز اهدافی که زمان شروع جنگ در ذهن استراتژیست های نظامی بغداد بود هیچ کدام محقق نشده و طبیعی بود که صدام به عنوان رئیس حزب بعث عراق می بایست توجیهی برای قول هایی که در ابتدای جنگ به مردمش داده بود می داشت. با توجه به روحیه روانی و خوی تجاوزگری صدام قطعا بعثی ها به دنبال صلح دایم نبودند، اما زمزمه های صلح را مطرح می کردند تا با این تاکتیک ضمن تجهیز قوا، ارتش به هم ریخته خود را سر و سامانی داده و پس از آن اقدام به تجاوز مجدد نمایند. صدام توجیه اولیه اش برای شروع جنگ این بود که: «قرارداد 1975 الجزایر به ما تحمیل شد؛ چون از یک طرف توان نظامی و تسلیحاتی ما به شدت کاهش یافته بود و از طرف دیگر چون عقبه استراتژیکی ایران با توجه به حمایت های شدید آمریکا بسیار قوی بود، ما مجبور به انعقاد قرار داد شدیم و به همین جهت امروز اعلام می کنیم که قرار داد مزبور مورد قبول ما نیست و ناگزیر هستیم از طریق قوه قهریه و جنگ به حق و حقوق تضییع شده خود برسیم» و به همین بهانه به خاک جمهوری اسلامی ایران حمله کرد. لذا اگر ایران پس از فتح خرمشهر هم حاضر می شد آتش بس نماید و تن به صلح بدهد، قطعا زمانی که عراق احساس می کرد نقاط ضعف خود را برطرف نموده است، مجددا به ایران حمله می کرد و این بار موفق هم می شد، چرا که صحنه جنگ در جبهه ایران به علت آتش بس و صلح سرد شده بود و نیروها به عقب برگردانده می شدند و به دلیل احساس پیروزی، شور و شوق جنگ در آنان کم شده، امکان فراخوانی مجدد آنان به جبهه ها غیر ممکن و یا بسیار مشکل بود. به همین جهت لشکر ایران اسلامی در مقابل ارتش تازه نفس عراق تن به شکست می داد. حالا اگر چنین وضعیتی رخ می داد چه تضمینی برای احقاق حق ملت ایران وجود داشت؟ کدام مرجع بین المللی از ایران حمایت می کرد؟ بدین ترتیب می بینیم که ما با توجه به شرایط روحی و روانی صدام و خوی تجاوزگری او، چاره ای جز دفاع و استمرار جنگ و حتی پیشروی در خاک عراق برای به دست آوردن امتیازی که این خوی تجاوزگری را تعدیل نماید نداشتیم. حالا ممکن است کسی بگوید مگر این خوی تجاوزگری در سال 1367 (زمان قبول قطعنامه) در صدام و حزب بعث نبود؟ پس چرا به ایران حمله نکرد؟ در جواب باید گفت که: اولاً) پس از قبول قطعنامه 598 از سوی ایران، عراق اقدام به حمله وسیعی در مناطق جنوبی ایران کرد و موفق شد مجددا قسمت هایی از خاک ایران را به تصرف درآورد، اما در همان زمان ایران خیلی زود توانست توازن قوا را در جبهه ها به وجود آورده و تک عراق را با قدرت جواب دهد و او را یک بار دیگر به عقب براند و شرایط را به گونه ای تغییر دهد که دیگر صدام نتواند اقدام به تجاوز نماید و به همین جهت نیز ناچار شد به پذیرش قطعنامه 598 تن دهد. ثانیاً) در سال 1367 ایران پشتوانه بین المللی به نام قطعنامه 598 سازمان ملل متحد داشت که تا حدودی او را حمایت می کرد، اما در مقطع زمانی سال 1361 هیچ سند رسمی که بتواند ایران را در صحنه بین الملل پشتیبانی کند وجود نداشت. ثالثاً) این خوی تجاوزگری صدام پس از قبول قطعنامه 598 و ناامیدی از حمله مجدد به ایران او را درگیر جنگی در خلیج فارس با کویت کرد که منجر به کاهش شدید قدرت او در منطقه گردید و دیگر توانایی مقابله با ایران را از دست داده بود. 3. بعد حقوقی درباره دلایل حقوقی استمرار جنگ پس از عملیات بیت المقدس، مطالب زیر بیان می گردد: در خصوص تعارضات داخلی یک کشور یا یک واحد سیاسی، با توجه به این که قوانین و مقررات حقوقی نهادینه شده اند و نظام های حقوقی هر کشور اقتدار کافی را در سطح جامعه دارا می باشند، امکان این امر برای هر دولتی فراهم است که با متخلفین از قوانین و مقررات و متجاوزین به حقوق مردم برخورد قاطع داشته باشد. وقتی چنین برخوردی از سوی دستگاه های مربوطه بر جامعه حاکم باشد خود به خود اقدام فردی و انتقام جویانه توسط افراد ممنوع می شود، اما چنانچه در جامعه ای چنین حاکمیتی از سوی دستگاههای اجرایی و قضایی وجود نداشته باشد، ناچار افراد متوسل به توانایی های فردی شده و جهت استیفای حقوق خوداقدامات خودسرانه ای را انجام می دهند و جامعه را با هرج و مرج مواجه می سازند؛ مانند احقاق حق در جوامع بدوی. جامعه بین المللی و حقوق بین الملل هم در آغاز همین گونه بود ونهاد حقوق بین الملل هنوز هم نتوانسته اقتدارات عالیه را شکل بدهد. در جامعه بین المللی، رکنی است به نام «سازمان ملل متحد» که براساس منشور ملل متحد شکل گرفت و به وجود آمد. اختیاراتی هم براساس همین منشور به سازمان مزبور داده شد. این اختیارات عمدتا محدود شده اند به اختیاراتی که در فصل هفتم منشور، به شورای امنیت برای مقابله با متجاوز داده شده است. وظایف شورای امنیت هم براساس صلاحیت هایش به دو بخش کلی تقسیم می شود: 1. تشخیص متجاوز 2. رأی به اقدامات متناسب با تجاوز به صور مختلف، از قبیل محاصره اقتصادی، قطع روابط دیپلماتیک، تعطیلی فرودگاه ها، بمباران بنادر، اقدام مستقیم نظامی و... غیره. اما ساختار شورای امنیت دارای بافتی است که منجر به عدم اجرای وظایف شورا به صورت عادلانه در سطح بین المللی شده است. شورای امنیت دارای پنج عضو دائم است که رأی هر کدام از این پنج عضو در تصمیم گیری شورا سرنوشت ساز است. به همین جهت امروزه در سطح بین الملی هر کشوری که بخواهد خارج از منافع این پنج عضو اقدامی را انجام دهد، هنگام تعیین متجاوز و اجرای وظایف شورا در قبال کشورها، عضو دائم شورای امنیت سعی می کند کشور مخالف منافع خود را محکوم کند. بنابراین با این وضعیتی که بر حقوق بین الملل حاکم است چگونه سازمان ملل متحد می تواند عدالت را در احقاق حق کشورها اعمال نماید؟ نمونه بارز این بی عدالتی را می توان در برخورد سازمان ملل نسبت به اشغال فلسطین به دست رژیم صهیونیستی و جنگ ایران و عراق جستجو کرد. بدین ترتیب در چنین شرایطی، اگر کشوری به واسطه استقامت و صبر خود توانست حق خود را به صورت قانونی بگیرد، آن کشور موفق است، اما اگر نتوانست از حق و حقوق خودش به صورت قانونی دفاع کند، نمی تواند منتظر بماند تا اینکه هستی و نیستی خود را از دست دهد. لذا مجبور به دفاع و سرکوب متجاوز می شود. حالا برگردیم به زمان بعد از فتح خرمشهر، ایران کشوری بود که مورد تجاوز واقع شده، شهرهایش ویران گردیده، میلیاردها ریال خسارت اقتصادی دیده، بخشی از خاکش هنوز در اشغال حزب بعث قرار داشت و نیروی انسانی وسیعی را هم از دست داده بود. با توجه به وضعیت و شرایطی که بر شورای امنیت و حقوق بین الملل حاکم بود، با فرض این که ایران جنگ را خاتمه می داد و وارد خاک عراق نمی شد، براساس چه مبنایی عراق را مجبور می کرد حقوق او را ادا کند؟ با چه اهرمی عراق را وادار می کرد تا در مقابل او تمکین کند؟ آیا غیر از امتیازگیری از عراق و پیشروی در قسمتی از خاک آن راه دیگری برای احقاق حق باقی مانده بود؟ دقت در زمان و موقعیتی که شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه 598 را صادر کرد بسیار جالب و مهم است، قطعنامه 598 سازمان ملل متحد در سال 1365، در زمان اوج قدرت ایران، و در زمانی که بندر استراتژیکی فاو و شرق بصره را در اختیار داشت. صادر شد. این امر نشان می دهد که قدرت های منطقه ای و فرا منطقه ای بویژه همان پنج عضو دائم شورای امنیت، در مقطعی از جنگ، که عراق را شدیدا در موضع ضعف دیدند و ایران را در موضع قدرت، از ترس به خطر افتادن منافعشان اقدام به صدور چنین قطعنامه ای کردند و در اصل در مقابل ما تمکین نمودند و همین مسئله می تواند به خوبی اثبات نماید که بهترین و دقیق ترین سیاستی که مسئولین جنگ می توانستند پس از پیروزی عملیات بیت المقدس اتخاذ نمایند، همین استمرار و تداوم جنگ بود. در این جا شاید این شبهه مطرح گردد که: اعراب حاضر شده بودند 60 میلیارد دلار غرامت جنگی به ایران بپردازند و ما با قبول این غرامت می توانستیم حقوق خود را بدست آوریم. در این خصوص نیز باید گفت که هر چند حقوق تضییع شده ملت ایران فقط خسارات مادی نبود که بتوان با دریافت غرامتی آن را نادیده گرفت. اما به هرحال به فرض قبول این مسئله، ضمانتی برای حرف عربستان و دیگر کشورها وجود نداشت. هنگامی که رزمندگان اسلام بخش بزرگی از خاک عراق را تصرف کردند، عربستان دیگر چنین سخنی نگفت! چون موقعیت ایران عوض شده و در اوج قدرت بود و می توانست عقب نشینی خود را موکول به پرداخت غرامت نماید. بنابراین تدبیر مسئولان جنگ بود که به صرف مطرح شدن چنین مطلب بدون پشتوانه ای جنگ را خاتمه ندهند و به پای میز مذاکره نروند. اگر چنین می کردند امروز مخاطب قرار می گرفتند که چرا فریب سخنان بدون پشتوانه را خورده و صلح را پذیرفته اند؟! پرسش دوم: آیا استمرار جنگ بدون نظر قاطع حضرت امام امکان پذیر بود یا خیر؟ به عبارت دیگر آیا استمرار و تداوم جنگ ـ آن گونه که برخی مطبوعات مطرح کرده اند ـ به حضرت امام تحمیلی بود یا خیر؟ برای رسیدن به پاسخ این سؤال نیز باید به ابعاد مختلف استمرار جنگ از دیدگاه شخص حضرت امام و دیگر مسئولان نظام و دفاع مقدس پرداخت. 1. از بعد تکلیف شرعی حضرت امام در خصوص دفاع مقدس فرمودند: «ما برای ادای تکلیف جنگیده ایم.» این سخن حضرت امام، به بخش اعظمی از سؤال مورد نظر پاسخ می گوید. در رأس هرم قدرت در جمهوری اسلامی ایران، بر خلاف دیگر کشورهای دنیا ولی فقیه و مجتهد جامع الشرایطی قرار دارد که تمام امور کلان نظام را سیاستگذاری می کند. تصمیم گیری در امر جنگ و صلح نیز به صراحت قانون اساسی به عهده ولی فقیه و رهبری این کشور می باشد. بنابراین مردم مسلمان ایران هم با توجه به وظیفه دینی خود، اطاعت از فرامین ولی فقیه را بر خود تکلیف شرعی فرض کرده اند وهمین عمل به تکلیف و جلب رضایتِ ایزدمنان، انگیزه حضور آنان در عرصه های نبرد بوده است. حضرت امام نیز در این خصوص می فرمایند: ملت ما تا آن روز که احساس کرد که توان و تکلیف جنگ دارد به وظیفه خود عمل نماید و خوشا به حال آنان که تا لحظه آخر هم تردید ننمودند. یا درجای دیگر می فرمایند «...راستی مگر فراموش کرده اید ما برای ادای تکلیف جنگیده ایم و نتیجه فرع آن بوده است». سؤال این است آیا ممکن است، زمانی که استمرار جنگ از سوی ولی فقیه زمان یک تکلیف شرعی مطرح می شود و همه مکلف به انجام آن می گردند، خود ایشان به این تکلیف ایمان نداشته باشند؟ یعنی کسی حکم به تکلیف نماید در صورتی که خود بدان ایمان پیدا نکرده باشد. اگر کسی باشد که چنین چیزی را بپذیرد مشخص می شود که هیچ اطلاعی از سابقه، ویژگی ها و خصوصیات حضرت امام نداشته است. در صورتی که ما بدون هیچ تردیدی ایمان داریم که حضرت امام اول خود ایمان به وظیفه الهی پیدا کردند و سپس به مردم امر نمودند که شما هم با چنین انگیزه ای (انجام تکلیف شرعی) پا به میدان نبرد بگذارید، که در هر صورت پیروز هستید. 2. اعتراف به اشتباه در خصوص تحمیلی بودن استمرار جنگ به حضرت امام، می بایست گفت که ایشان هرگز زیر بار تحمیل نمی رفتند و اگر گاهی اوقات مشورت های دوستان را می پذیرفتند و بر نظر خود ترجیح می دادند و بعد مشخص می شد که این مشورت، مشورت خوبی نبوده، این شجاعت را داشتند که به اشتباه خودشان اعتراف نمایند. به عنوان نمونه در خصوص دولت موقت و روی کار آمدن لیبرالها در اول انقلاب، ایشان در بیانیه مورخه 3 / 12 / 67 خطاب به علما فرمودند: من امروز بعد از ده سال از پیروزی انقلاب اسلامی همچون گذشته اعتراف می کنم که بعضی تصمیمات اول انقلاب در سپردن پست ها و امور مهمه کشور به گروهی که عقیده خالص و واقعی به اسلام ناب محمدی(ص) نداشته اند، اشتباهی بوده است که تلخی آثار آن به راحتی از میان نمی رود.» همچنین در خصوص مسایل دیگری همچون قائم مقامی منتظری، ریاست جمهوری بنی صدر نیز امام فرمودند: من از اول با قائم مقامی منتظری و ریاست جمهوری بنی صدر مخالف بودم و به او رأی ندادم و فقط بخاطر مصلحت قبول کردم. اما در خصوص استمرار جنگ، زمانی که برخی افراد تحلیل شان این بود که ما اشتباه کردیم که بعد از فتح خرمشهر جنگ را ادامه دادیم، حضرت امام با قاطعیت تمام و با شدت در مقابل آن ها موضع گری کرده و طی بیانیه ای در سال 1367 فرمودند: «... من در اینجا از مادران و پدران و خواهران و برادران و همسران و فرزندان شهدا و جانبازان به خاطر تحلیل های غلط این روزها رسما معذرت می خواهم و از خداوند می خواهم مرا در کنار شهدای جنگ تحمیلی بپذیرد ما در جنگ برای یک لحظه هم نادم و پشیمان از عملکرد خود نیستیم، راستی مگر فراموش کرده ایم که ما برای ادای تکلیف جنگیده ایم و نتیجه، فرع آن بوده است؟ 3. دقت در تصمیم گیری حضرت امام همواره در تمام برنامه هایشان سعی می کردند نهایت دقت عمل را داشته باشند و همه جوانب کار را بسنجند. به همین جهت دور از عقل است که ایشان در خصوصو امر مهمی مانند جنگ صرفا به دلیل نظر برخی از مسئولین دفاع مقدس چنین تصمیمی اتخاذ نمایند؟ بلکه آنچه که از اظهارات برخی مسئولین برمی آید، حضرت امام در خصوص استمرار جنگ، با جمع بندی اطلاعات و دلایل مستند و منطقی فرماندهان جنگ به این نتیجه رسیدند که به مصلحت نظام است که قسمتی از خاک عراق را به عنوان امتیاز در مقابل دشمن به تصرف درآورند. در این خصوص فرمانده وقت سپاه پاسداران آقای محسن رضایی می گوید: اصولا پس از فتح خرمشهر همه اعضای شورای عالی دفاع نظرشان این بود که ما باید از مرز عبور کنیم امام هم برای آن دلایل مستند می خواستند و پس از اعلام دلایل و شرایط که از سوی مسئولین جنگ خدمت حضرت امام مطرح شد، ایشان موافقت خود را با ورود نیروها به خاک عراق اعلام کردند. سخنگوی وقت شورای عالی دفاع، جناب آقای هاشمی رفسنجانی در خصوص همین مسئله می فرمایند: «... امام می خواستند جنگ را پیگیری کنند تا مسئله عراق حل شود، وقتی صدام جنگ را شروع کرد، امام فرمودند: آنها به دام افتادند، الان باید مسأله عراق را حل کنیم و در این باره بسیار جدی بودند... امام موافق نبودند که نیروهای ما وارد خاک عراق شوند و در عین حال متوقف کردن جنگ را هم اصولا قبول نداشتند، این معادله با هم سازگاری نداشت و به همین جهت فرماندهان ارتش و سپاه خدمت امام رفتند. من هم بودم، یک جلسه طولانی بود. فرماندهان گفتند: اگر حاکمان بغداد مطلع شودند که ما وارد خاک این کشور نمی شویم با خیال آسوده علیه ما شرارت می کنند، منطق جنگ این را نمی پسندد. امام مسائل انسانی را مطرح می کردند و می گفتند: مردم عراق گناهی ندارند و نباید به آنها آسیبی برسانیم و تا آخر هم این موضع را حفظ کرده بودند، (وقتی عراق شهرهای ما را با بمب و موشک می زد امام اجازه نمی داد ما هم مقابله به مثل کنیم، وقتی دیدند که عراق دارد خیلی شرارت می کند، اجازه دادند، ولی گفتند، شما باید 48 ساعت قبل اعلام کنید تا هر کسی می خواهد از شهرها بیرون برود.) نهایتا با استدلالات منطقی که فرماندهان جنگ برای امام مطرح کردند امام اجازه دادند به صورت محدود در مناطقی که مردم عراق نیستند ما وارد خاک عراق شویم.» 4. قاطعیت در تداوم جنگ همانطور که قبلا هم اشاره کردیم، حضرت امام تا سال 1367 هیچ گاه موافق صلح و آتش بس نبودند و به گفته آقای هاشمی رفسنجانی «ایشان هرگز اجازه صحبت کردن از صلح را نمی دادند.» حضرت امام همواره تأکیدشان این بود که قبل از هر سخنی در خصوص صلح باید شرایط ایران در این قضیه یعنی موارد زیر محقق شود: الف) اعلام عراق به عنوان متجاوز و مجازات عاملان تجاوز ودولت عراق؛ ب) خروج بی قید و شرط از تمام خاک ایران؛ ج) آزادی اسرا؛ د) اخذ خسارات از عراق. ایشان در جمع گروهی از علماء، ائمه جماعات و روحانیون و وعاظ قم و تهران در تاریخ 30 / 3 / 61 یعنی 27 روز پس از فتح خرمشهر می فرمایند: ... ببینید که این مرد (صدام) چه می گوید، می گوید ما برای اثبات اینکه صلح طلب هستیم، صلح جوییم، همه لشکر خودمان را امر می کنیم که از خاک ایران تا دو روز دیگر بیرون بروند. اگر راست می گویید این مطلب را، بسیار خوب، این یکی از مسائلی که ما داشتیم، حاصل، ولی چند تا مطلب دیگر داریم باید حاصل بشود، تا حاصل نشود، ما در حال جنگ هستیم. و یا در جای دیگر تقریبا دو ماه پس از فتح خرمشهر می فرمایند: ... ما هیچ زورگویی نداریم و نمی خواهیم تحمیل بکنیم؛ ما باید شرایطمان، شرایطی که از اول گفته شده است و تا حالا هم همان شرایط هست، در آن شرایط هم پایبند هستیم و مادامی که این شرایط حاصل نشده است ما در حال جنگ هستیم و ما با کسانی که اشرار هستند نمی توانیم صلح کنیم. سه ماه پس از فتح خرمشهر نیز چنین می فرمایند: ... ما حاضریم صلح بکنیم، ولی نمی شود متجاوز را مجازات نکرد و غرامت تجاوز را نگرفت و صلح کنیم؛ اسلام هم چنین اجازه ای را نمی دهد. حرف ما این است که متجاوز باید غرامت ما را بدهد و اشخاصی با صلاحیت بیایند و متجاوز را تشخیص داده و مجازات کنند. و در جای دیگر خطاب به دبیر کل کنفرانس اسلامی و هیأت بررسی کننده جنگ می فرمایند: شما بیایید اگر مأموریتی دارید برای اینکه این آتش جنگ را بخوابانید که آن هم آمال همه مسلمین است باید متجاوز را به پای میز محاکمه بکشید و متجاوز را تأدیب کنید و افرادی که در مملکت ما هستند به کنار بفرستید و از صدام بخواهید، تحکیم کنید بر او که او از کشور ما برود بیرون و لشکر او از تجاوز دست بردارد و بعد از اینکه از تجاوز دست برداشت یک هیأت بین المللی در این جا باشد و آن هیأت بین المللی که در یک جایی تشکیل شد رسیدگی کنند به جنایاتی که شده است اگر ما جنایتکار هستیم ما را تأدیب کنند و اگر صدام جنایتکار است صدام را تأدیب کنند. بدین ترتیب با این سخنان و موضع گیرهای صریح حضرت امام که اغلب آن هم پس از فتح خرمشهرمی باشد مشخص می شود که نظر قاطع حضرت امام در خصوص استراتژی جنگ پس از فتح خرمشهر، استمرار و تداوم جنگ بوده مگر اینکه شرایط ایران در خصوص صلح محقق گردد و آن هم تا سال 67 هیچ یک از این شرایط محقق نگردید. پس چگونه ممکن است حضرت امام با این موضع گیری های صریحی که پس از فتح خرمشهر داشتند باز خواهان پایان جنگ بوده باشند؟ این دو گانگی، با عقل سازگاری ندارد. عقب ماندگی به دلیل جنگ پرسش و شبهه دیگری که برخی درباره جنگ و دفاع مقدس مطرح می کنند این است که: «بخش اعظمی از عقب ماندگی ما ناشی از جنگ می باشد که اگر این نبود امروزه ما در راه توسعه خیلی سریع تر حرکت می کردیم اما خسارات ناشی از هشت سال جنگ سبب شد ما کشوری عقب مانده باقی بمانیم.» در این خصوص لازم دانستیم ثمرات دفاع مقدس را مورد نقد و بررسی قرار داده تا میزان صحت و سقم این مدعا ثابت گردد. دستاوردهای دفاع مقدس الف) دستاوردهای داخلی 1) تثبیت انقلاب: یکی از ثمرات بزرگ دفاع مقدس، تثبیت انقلاب بود، یعنی در سایه جنگ بود که انقلاب تثبیت شد و ضد انقلاب ها رانده شدند و نیروهای وابسته به شرق و غرب کم کم شناخته شده به دست نیروهای انقلاب از نظام کنار گذاشته شدند.مصداق بارز این ادعا، روشن شدن شخصیت تروریستی و ضد دینی گروهک مجاهدین خلق (منافقین) برای ملت ایران بود که در سایه جنگ محقق گردید. در سایه ء جنگ ملت ایران بهتر از گذشته توانستند حق را از باطل، خودی را از غیر خودی تشخیص داده و در راستای آفت زدایی انقلاب گام بردارند. و نتیجه این هوشیاری تثبیت انقلاب بود. 2) تثبیت تمامیت ارضی: استمرار جنگ پس از فتح خرمشهر منجر به تثبیت تمامیت ارضی و امنیت مرزی جمهوری اسلامی در منطقه شد نگاهی به تاریخ گذشته ایران نشان می دهد که در طول دو قرن گذشته، این تنها جنگی بوده، است که ایرانیان حتی یک وجب از خاک میهن اسلامی خود را به بیگانگان نداده اند، در قرون گذشته طی دو جنگ ایران و روس، قسمت اعظمی از قلمرو ایران به بیگانگان واگذار گردید و همین امر، یعنی عدم توانایی حکومت ایران در مقابل دست اندازی بیگانگان به خاک خود، باعث گردید که در سال 1350 نیز با یک سناریوی شیطانی، استان چهاردهم یعنی بحرین را از ایران جدا ساخته در صحنه بین المللی استقلال آن را اعلام نمایند. اما در این جنگ، با این که بسی عظیم تر و حساس تر از جنگ های گذشته بود تمامیت ارضی کشور به تمام و کمال حفظ گردید. یک کشور با غیرت ممکن است خسارات زیادی را بپذیرد، اما حاضر نیست ناموس ملی خودش را بدست بیگانگان بدهد. 3) افزایش توان نظامی: یک ارتش منظم و کلاسیک، دست کم یک دهه زمان نیاز دارد تا بتواند خودش را سازماندهی و تقویت نماید در صورتی که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی توانست در کوتاه ترین مدت ممکن سه نیروی مقتدر زمینی، دریایی و هوایی را سازماندهی کرده و با جدیدترین روش های نظامی به کارگیری نماید. همچنین انبوهی از تجربیات را طی این هشت سال، توشه خود سازد. علاوه بر این صنایع نظامی به حد مطلوبی توسعه داده شد و در برخی موارد به حد خودکفایی رسید. حضرت امام هم در این زمینه می فرمایند: ما تنها در جنگ بود که توانستیم صنایع نظامی خود را به حد مطلوبی از رشد برسانیم. پس از اتمام جنگ نیز تجربیات هشت سال دفاع مقدس، قدرت نظامی ایران را تا حد کشورهای پیشرفته منطقه افزایش داده و یک حالت بازدارندگی بسیار قوی در مقابل قدرت های نظامی منطقه به جود آورد. ساخت موشک دوربرد شهاب 3 و آزمایش موفقیت آمیز آن، چنان دشمنان ما از جمله رژیم اشغالگر قدس را شگفت زده کرد که سبب شد موضع گیری های تندی در قبال این حرکت مقتدرانه جمهوری اسلامی در صحنه بین المللی از خود بروز دهند. ساخت تانک ذوالفقار با قدرت مانور بالا، بازسازی هواپیماهای جنگی، تولید قطعات هواپیما و سلاح های سنگین و خودکفایی در ساخت سلاح های سبک و نیمه سنگین، ساخت هواپیمای بدون سرنشین و... بسیاری موارد دیگر از جمله ثمراتی است که در سایه 8 سال دفاع مقدس نصیب مملکت ما شد. تجربه در امر مهندسی جنگ، راه سازی، سد سازی، کشتی سازی، صنایع الکترونیک، پزشکی، داروسازی و مانند آن، از دیگر ثمرات دفاع مقدس است که از آن ها در امر بازسازی کشور به نحو مطلوب استفاده شده و می شود. ب) دستاوردهای بین المللی دفاع مقدس 1) تثبیت انقلاب اسلامی در صحنه بین المللی؛ در صحنه بین الملل، جهان توانست بفهمد انقلاب ما یک انقلاب اصیل با پشتوانه الهی و مردمی و تصور انهدام انقلاب در کوتاه مدت یک امر واهی است. هشت سال دفاع خستگی ناپذیر و مخلصانه که تثبیت کامل و مقتدرانه نظام را به همراه داشت، قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای را واداشت تا نظام جمهوری اسلامی را به رسمیت شناخته و به حقوق ملی و بین المللی آن به عنوان یک نظام مستقل سیاسی و قدرتمند اعتراف نمایند. درخواست رسمی و مکرر امریکا جهت ایجاد ارتباط با ایران مصداق بارز چنین فرضیه ای است. 2) شناساندن بعد فرهنگی و مکتبی انقلاب در صحنه بین الملل؛ در سایه دفاع مکتبی، بعد دینی انقلاب به مردم جهان شناسانده شد. و این امر موجب شکل گیری حرکت های آزادی بخش در جهان گردید و مسلمانان را به بازگشت به خویشتن فراخواند. مرحوم حاج سید احمد خمینی(ره) در مصاحبه خود می گوید: من نمی گویم که اگر جنگ نبود انقلاب شکست می خورد، اما اگر جنگ نبود بعد فرهنگی و مکتبی بودن انقلاب ما در دنیا شناخته نمی شد. جنگ موجب شد که اکثر خبرهای دنیا در هشت سال جنگ در مورد ایران از رسانه های گروهی پخش شود. قدرت انقلاب، تفکر امام، برخورد انقلاب با ارزش های ترسیم شده از سوی غرب و... در لابه لای جنگ، به دنیا منتقل شد، وقتی اینطور شد، در تمام نیروهای اسلامی و هسته های مقاومت که نقاط بسیار قوی ادامه جنگ بودند امیدی پدید آمد، اگر شما می بینید که در جریان سلمان رشدی، مسلمانان دنیا به خیابان ها می ریزند و فتوای امام چنان واکنش هایی به وجود می آورد، این آگاهی است که در خلال هشت سال جنگ توسط دشمنان ما به آن ها منتقل شده است؛ چون امام که محور تمام اخبار بودند تفکرشان تفکر اسلامی بود. اسلام و دیدگاههای اسلامی امام به بهترین وجه در آن دوران برای تمام دنیا و مسلمانانی که در اقصی نقاط جهان هستند مخابره شد... لذا موضع ما در مقابل اسرائیل، ارتجاع منطقه و... غیره در خبرها و گزارشات بیان می شد. وقتی حرف امام منتقل می شود که آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند و ما دندان های آمریکا را در دهانش خرد می کنیم و... توسط خبرگزاری ها منتقل و به وسیله رادیوها و رسانه های همگانی بیان می شد این باعث می شد که مسلمان ها خویشتن را باز یابند. درست است که حرف امام بود ولی سیستم ارتباطی حرف امام، جنگ بود. 3) دستاوردهای بین المللی دفاع مقدس از دیدگاه امام؛ حضرت امام همواره 8 سال دفاع مقدس را موهبتی الهی می دانستند و معتقد بودند در سایه آن، ثمرات عظیمی نصیب این کشور شد؛ از جمله: ما انقلابمان را در جنگ به جهان صادر نموده ایم، ما مظلومیت خویش و ستم متجاوزان را در جنگ ثابت نمودیم، ما در جنگ پرده از چهره تزویر جهانخواران کنار زدیم، ما در جنگ دوستان و دشمنان مان را شناخته ایم... ما در جنگ ابهت دو ابر قدرت شرق و غرب را شکستیم... ما در جنگ به مردم جهان و خصوصا مردم منطقه نشان دادیم که علیه تمامی قدرت ها و ابرقدرت ها سالیان سال می توان مبارزه کرد. جنگ ما کمک به فتح افغانستان را به دنبال داشت، جنگ ما فتح فلسطین را به دنبال خواهد داشت، جنگ ما موجب شد که تمامی سردمداران نظام های فاسد در مقابل اسلام احساس ذلت کنند جنگ ما بیداری پاکستان و هندوستان را به دنبال داشت و... . بدین ترتیب می بینیم که خسارات مادی و معنوی جنگ، در مقابل برکاتی که به واسطه دفاع مقدس نصیب ملت غیور ایران و میهن اسلامی ما گردید، بسیار ناچیز است.

دوستان در این تاپیک کتب مرتبط با خاطرات شهدای دفاع مقدس که برگرفته از سایت "http://www.sajed.ir/" قرار خواهد گرفت ایرانی سلام این فایل ها و کتب را صرفا جهت ارزش معنوی آن قرار داده دوستان جهت آشنایی بیشتر به سایت ساجد مراجعه کنند از افق تا افق - خاطرات ایثارگران (حجم فایل: 737.07 kB)

گزیده ای از سخنان رهبری در مشهد مقدس در تبیین شعار جهاد اقتصادی جهت دانلود فایل با حجم 100 کیلو بایت روی لینک زیر کلیک کنید دانلود

در باب نابودی قسمت اعظم اوستا گمانههای فراوانی وجود دارد. خصوصاً در میان عموم رایج است در هنگامه یورش مغول به سرزمین ایران چنین واقعهیی روی داده است. میدانیم مسلمانان، زردشتیان را... اوستا از دیرباز تا اکنون میستاییم روانهای مردان و زنان پیرو راستی را، در هـر سـرزمینی که زاده شـده باشند. مـردان و زنـانـی که بـرای پـیروزی آیـین راستی، کوشیده اند، میکوشند و خواهند کوشید. (فروردین یشت، بند 154 ) اوستا، کهن ترین مجموعه نوشتارهای ایرانیان و کتاب دینی زردشتیان است. در باب تحریف یا عدم تحریف اوستای اصلی و اساساً زمان نگارش اوستا و نحوه حفظ آن در دوران باستان، نظرات گوناگون و متناقضی میان محققان ایران باستان و عالمان دین زردشتی وجود دارد. برخی چون «آبه فرانسوا نو» بر این اعتقادند که اوستا پس از انقراض ساسانیان به نگارش درآمد و تا پیش از آن به صورت سینه به سینه حفظ میشده است. عدهیی از دانشمندان چون «نیبرگ» بر این اعتقادند که اوستا در دوران ساسانیان به نگارش درآمده است. عدهیی هم نگارش آن را به پیش از ساسانیان ربط میدهند. اما مساله دیگر پیرامون اوستا محتوای آن است که برخی معتقدان به آن، گویند محتوای اوستا بدون تحریف و تغییر از زمان شخص زردشت، پیامبر بزرگ ایرانیان، تا به امروز حفظ شده است. در عین حال عدهیی از دانشمندان و علاقه مندان به دین باستانی ایرانیان معتقدند چه در زمان نگارش اوستا و چه پیش و چه پس از آن، بنا به علل و عوامل فراوان، متون اولیه اوستا دچار حذف و اضافاتی شده است. با آنکه باب بحث در مورد کیفیت اوستا کماکان باز است و دانشمندان از زوایای مختلف به بررسی مسائل مربوط به حواشی آن میپردازند، در این مقاله سعی شده است به بیان نظریات پروفسور «آرتور کریستین سن» در باب این موضوع، که مورد تایید بسیاری از باستان شناسان است، پرداخته شود؛ اوستا در شکل کنونی خود دارای پنج بخش است که تشکیل میشوند از؛ یسنا (گاهان بخشی از یسن است)، ویسپرد ، وندیداد ، یشتها و خرده اوستا. اما از نظر زمانی اوستا به سه بخش متفاوت تقسیم میشود؛ بخش یکم شامل «اوسـتـای کـهـن» که مضامین آن از نظر زمانی متعلق به روزگار پیش از زردشت (بیش از حدود دو هزار و هشتصد سال پیش) است اما نگارش آن متعلق به عصرهای پس از زردشت است و هنگام این نگارش و بازنویسی دگرباره، تا اندازهیی مضامین و باورهای جدیدتر را به متنهای کهن اضافه کرده اند. بخش دومً اوستا از نظر زمانی شامل «گـاتـهـا» است که سرودههای مینوی شخص زردشت، پیام آور بزرگ ایرانی به شمار میرود. هر چند از نظر مضمون پس از اوستای کهن سروده شده است اما از نگاه زبان و نگارش، کهنترین بخش اوستای موجود است. بخش سوم اوستا از نظر زمانی شامل یـسـنـا، یـشـتهای جدید، ویـسـپـرد، ونـدیـداد و خـرده اوسـتـا است که همگی جزء اوسـتـای نـو به حساب میآیند. اما نباید از این نکته غافل بود که بسیاری از مضامین همین بخشهای جدید نیز برگرفته و اقتباس شده از باورها و نوشتارهای کهن است اما این آمیختگی به حدی است که امکان تفکیک را میسر نمیسازد. اگر بخواهیم درباره سیر جمع آوری و نگارش اوستا به طور دقیق صحبت کنیم، باید اعتراف کرد که اطلاعات مربوط به قبل از ساسانیان محققاً غیرقابل استناد است خصوصاً نکاتی که درباره اوستای هخامنشی بیان میشود. به طور مثال ادعا میشود متن اصلی اوستا روی 12 هزار پوست گاو نوشته شده بوده، یا از اسکندر مقدونی به عنوان سوزاننده این اوستا یاد میکنند. این روایتها را به رغم شایع بودن، از نظر تحقیقی و علمی نمیتوان تایید کرد. به عقیده «نیبرگ» اوستا در مدارس دینی همیشه سینه به سینه حفظ میشده است. بنا بر روایات مستند پارسیان، اردشیر اول (اردشیر بابکان موسس سلسله ساسانی) پس از جلوس، تنسر (هیربدان هیربد، بالاترین مقام مذهبی) را فرمان داد که متون پراکنده اوستای موجود در عهد اشکانی را جمع آوری و تالیف کند، تا آن را کتاب رسمی و قانونی قرار دهند. شاپور اول (پسر اردشیر) چون به شاهی نشست، کتبی علمی راجع به طب و نجوم و حکمت را که دانشمندان ایرانی که بعضاً تحت تاثیر نفوذ افکار یونانیان و هندیان نگاشته بودند به اوستا الحاق کرد. با این حال مجادلات و اختلافات مذهبی همچنان ادامه داشت و شاپور دوم (پسر شاپور اول) برای ختم گفت وگوها مجمعی از موبدان و مغان تشکیل داد. این مجمع متن صحیح و قطعی اوستا را تصویب کرد و آن را به 21 نسک یا کتاب تقسیم کرد. بنابراین اوستای ساسانی، که قسمت کوچکی از آن فعلاً باقی است، نه تنها مشتمل بر احکام دینی بوده، بلکه حکم دایره المعارف بزرگی داشته، که در آن علوم مختلف از جمله علم مبدأ و معاد، اساطیرالاولین، نجوم، علم تکوین، امورعامه و طبیعیه و فقهیه، حکمت عملیه عهد ساسانی و... وجود داشته است. در باب نابودی قسمت اعظم اوستا گمانههای فراوانی وجود دارد. خصوصاً در میان عموم رایج است در هنگامه یورش مغول به سرزمین ایران چنین واقعهیی روی داده است. میدانیم مسلمانان، زردشتیان را اهل کتاب میشمرده اند، بنابراین نابود شدن کتب مقدس را نمیتوان به تعصب اسلامیان منسوب کرد و چنان که هم اکنون تنها کتابی که خلاصهیی از نسکهای فراموش شده اوستا را در اختیار ما قرار میدهد غکتاب «دینکرد»ف در قرن نهم میلادی (دو قرن پس از ورود اسلام به ایران) نگارش شده است. همچنین از آثار ابوریحان بیرونی و دیگر نویسندگانً همزمان او به درستی دریافته میشود که بخشهایی از اوستا که امروزه در دسترس نیستند، به انضمام تفسیر معروف به «زند»، در زمان آنان موجود بوده و ایشان در نوشتارهای خود به آنها استناد کرده اند. «پروفسور آرتور کریستین سن» باستان شناس نامی و صاحب مقالات متعدد درباره ایران باستان در بررسی این پدیده، نقش ایرانیان را پررنگ معرفی میکند. از اینجا پی میبریم که چرا نسکهای حقوقی و نظایر آن در طاق نسیان مانده است، زیرا در آن زمان دولت زردشتی وجود نداشت و نسکهای حقوقی، بی فایده و خالی از اهمیت و اعتبار مینمود. اما چرا ایرانیان نسکهایی را که شامل علم مبدأ و معاد و تکوین و سایر علوم اساسی بود، حفظ نکردند؟ برای پی بردن به این مطلب باید از دوران خسرو انوشیروان بلندآوازه ترین شاه ساسانی یاد کرد که راه ورود اندیشههای گوناگون از یونان و هند را تا حدی باز گذاشته بود. شیوع رسالات گوناگون به منزله آغاز آزادی افکار بود، که چندان برای روحانیون قشری مفید واقع نشد. روحانیون زردشتی هر روز قدمی واپس رفتند. سادگی افسانههای باستانی و تعدیهای فراوانی که در طول حکومت ساسانیان بر پیکره دین مزدیسنی وارد بوده، تدریجاً حتی علمای دین را هم ناراحت و مشوش کرد. ناچار تاویلات استدلالی برای حکایات مزبور پیش آوردند و از راههای عقلی در اثبات آنها کوشیدند. در مباحثهیی که یکی از مغان با «گیورگیس عیسوی» کرده، چنین گفته است؛ «ما به هیچ وجه آتش را خدا نمیدانیم بلکه به وسیله آتش خدا را میستاییم، چنان که شما به وسیله خاج او را عبادت میکنید.» گیورگیس، که خود از مرتدان ایرانی بود، در پاسخ چند عبارت از اوستا را میخواند، که در آنها آتش را چون خدایی نیایش کردهاند. آن مغ پریشان شد و برای اینکه مغلوب مباحثه محسوب نشود، گفت؛ «ما آتش را میپرستیم از این روی که با اوهرمزد از یک طبیعت است.» گیورگیس پرسید؛ «آیا هرچیز در اوهرمزد هست در آتش هم موجود است؟» مغ جواب داد؛ «بله.» گیورگیس گفت؛ «آتش نجاسات و مدفوع اسب و هرچه را بیابد میسوزاند، پس اوهرمزد هم، که از همان طبیعت است، این چیزها را میسوزاند؟» چون سخن به اینجا رسید، مغ بیچاره از جواب عاجز ماند. پروفسور کریستین سن معتقد است تحت تاثیر افکار جدید، آن خوشبینی نخستین، که بنیان دین زردشتی و محرک مردمان به کار و کوشش بود، پژمرده و گسیخته شد. میل به زهد و ترک، رفته رفته وارد آیین زردشتیان شد و بنیان این دیانت را برانداخت. در این وقت عقیده زروانیان (زروان مهمترین مذهب دین زردشت در زمان ساسانیان محسوب میشد) موجب شد مردمان اعتقاد به جبر پیدا کنند، و این به منزله زهری جانگزای بود، که روح مزدیسنی قدیم را از پای درآورد. دین زردشتی در زمانه ما از دو طریق شناخته میشود؛ یکی از راه اوستای فعلی و کتب دینی پهلوی، که بعد از ساسانیان به رشته تحریر درآمدند. و دیگری از راه کتبی که اجانب راجع به این شریعت در زمان ساسانیان نوشته اند. هنگام بررسی این دو طریق شاهد تفاوتهای زیادی میان آنها هستیم. کریستین سن در توضیح این اختلافات بیان میکند آیین دین زردشتی در پایان عهد ساسانی تهی و بی مغز شده بود و انحطاط، قطعی و ناگزیر مینمود. هنگام غلبه اسلام، روحانیون دریافتند که باید کوشش فوق العادهیی برای حفظ شریعت خود از انحلال تام کنند. این کوشش صورت گرفت. عقیده به زروان و اساطیر کودکانه را، که به آن تعلق داشت، دور انداختند و آیین مزدیسنی را بدون شائبه زروان پرستی مجدداً سنت قرار دادند. در نتیجه قصصی که راجع به تکوین جهان در میان بود، تبدل یافت. پرستش خورشید را ملغی کردند تا توحید شریعت اوهرمزدی بهتر نمایان باشد. بسی از روایات دینی را یا به کلی حذف کردند یا تغییر دادند و بخشهایی از اوستای ساسانی و تفاسیر آن را به کناری گذاشتند یا از بین بردند، به همراه بسیاری از تغییرات دیگر. و این نکته قابل توجه است که یشتهای مربوط به تکوین (شامل افسانههای فراوان و کودکانه)، که خلاصه آنها در کتاب دینکرد باقی مانده، به قدری تحلیل رفته است که چند سطری بیش نیست و از آن هم چیزی مفهوم نمیشود. همه این تغییرات در قرون بعد از انقراض ساسانیان واقع شد و جالب آنکه در کتب پارسی اشارهیی به این اصلاحات نشده است. روحانیون زردشتی، این شریعت اصلاح شده زردشتی را چنان وانمود کردهاند که همان شریعتی است که در همه زمانهای سابق برقرار بوده است. به همین ترتیب روحانیون زردشتی با اسلحه استدلال توانستند با اهل سایر ادیان، حتی با مسلمانان، مجادله کنند و در آغاز به هیچ وجه مغلوب نشوند. به هر روی اینچنین مجموعه عظیم اوستا که شامل 21 نسک بود، توسط ایرانیان زردشتی به قدری خلاصه و معدوم شد تا اوستای امروزین از لحاظ حجم کمتر از یک نسک اوستای ساسانی است.

لیست تلفن های برخی اماکن ضروری شهر مشهد مقدس از قبیل آتش نشانی - پلیس - اورژانس- خرابی تلفن - انفاقات گاز - تاکسی بیسیم و ...