لطفا جهت استفاده از تمام مطالب ثبت نام کنید
جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'پردازنده'.
5 نتیجه پیدا شد
-
راهنمای انتخاب پردازنده و سی پی یو مناسب - سرعت کلاک: این چیزی است که بدون شک هر کسی با آن آشنایی دارد. از هر کسی درباره پردازنده کامپیوتر یا موبایل یا تبلت اش بپرسید، بلافاصله به شما سرعت کلاک را تحویل می دهد. اما مشکل این جاست که خیلی از افراد فکر می کنند سرعت کلاک همه چیز است. یعنی فاکتور های دیگر را در نظر نمی گیرند. این در حالی است که همین سرعت کلاک ساده هم بازیگران مهمی دارد. مهمترینِ این بازیگران، خانواده و معماری پردازنده است. واقعیت این است که وقتی سرعت کلاک را در دو پردازنده با معماری یکسان مقایسه می کنید، به رقمی واقعی و دقیق می رسید. اما اگر سرعت کلاک را بین دو خانواده متفاوت مقایسه کنید، دیگر نمی توانید به همان شفافی قضاوت کنید. در اینجاست که فاکتوری به نام Instruction Per Second به میدان می آید. این مقدار برای هر خانواده متفاوت است و از تعداد دستور العمل هایی که پردازنده در هر سیکل کلاک می تواند انجام دهد منشاء میگیرد. پردازنده های خانواده A8، از پردازنده های پر کاربرد در موبایل ها هستند. البته اکنون بهتر است بگوییم : بودند! این پردازنده ها ۲۰۰۰ MIPS را به ازای یک گیگاهرتز ارائه می دادند. یعنی در هر سیکل کلاک می توانستند ۲ دستور العمل را پردازش کنند. اما پردازنده های A9 که امروزه در چیپ تگرا 2 به کار می روند، می توانند در هر سیکل کلاک ۲.۵ دستورالعمل را پردازش کنند. پس IPS آن ها برابر ۲۵۰۰ میلیون به ازای یک گیگاهرتز است. حالا اگر در دو پردازنده A8 و A9 با فرکانس یک گيگاهرتز، فقط سرعت کلاک ها را با هم مقایسه کنید، احتمالا می گویید: خب هر دو که یک گیگاهرتزی هستند! در حالی که تفاوت بین آن ها ۵۰۰ میلیون دستور العمل در ثانیه است! - تعداد هسته ها و ترید ها: این یک امر واضح و بدیهی است که پردازنده ۱ گیگاهرتزی ۴ هسته ای، بهتر از مدل ۲ هسته ای است. گرچه به نظر ساده می آید اما این همه چیز نیست. اگر یک پردازنده ۴ هسته ای با کلاک ۲.۵ گیگاهرتز داشته باشیم، با جمع زدن کلاک هسته ها به عدد ۱۰ گیگاهرتز دست پیدا می کنیم. حال اگر این پردازنده، بازدهی معادل خانواده A9 داشته باشد (فرضا)، یعنی می تواند در هر ثانیه ۲۵ میلیارد دستور العمل را پردازش نماید. اما می بینیم که همیشه این گونه نیست! چرا؟ زیرا به نرم افزار بستگی دارد. مبحث دیگر هم تعداد ترید هاست. ترید ها را به نوعی می توان هسته های مجازی یک پردازنده نام گذاری کرد. پردازنده ای که یک هسته و دو ترید داشته باشد، می تواند تا حدی شبیه به یک پردازنده دو هسته و دو ترید (هر هسته یک ترید) عمل کند! البته باید توجه داشت که بازدهی دو هسته و دو ترید غالب است. به چند دلیل فنی که فعلا وارد آن ها نمی شویم. در سیستم عامل ها و برنامه ها نیز فاکتوری به نام Thread یا رشته پردازشی مطرح است. هر عملیات به یک رشته پردازشی مشخص سپرده می شود و برنامه ای می تواند از تمام توان یک پردازنده ۴ تریدی استفاده کند، که خود را بر ۴ ترید منطبق ساخته باشد. بنابر این اگر حتی یک پردازنده یک میلیون هسته ای با فرکانس ۲.۵ گیگاهرتز را به یک برنامه تک تریدی اختصاص دهید، خواهید دید که مثل یک پردازنده تک هسته ای با همین فرکانس عمل خواهد کرد. (با فرض این که IPS ها برابر باشند) ضمنا بدانید که بحث ترید خیلی پیچیده تر از این هاست. این یک مثال ساده بود و در سیستم عامل هایی مثل: ویندوز، مک و ... مدیریت ترید ها کاری بسیار پیچیده تر از این هاست و علاوه بر ترید های سخت افزاری، ترید های نرم افزاری هم با آرایشی خاص به میدان می آیند تا عملکرد را بهبود ببخشند. مثلا ممکن است روی یک ترید سخت افزاری (در پردازشگر)، ۱۰ ترید نرم افزاری کوچک اجرا شود! حالا شاید این سوال به ذهنتان بیاید که چرا به جای پخش ۱۰ گیگاهرتز روی ۴ هسته، آن را به یک هسته نمی سپارند؟ می توان دو دلیل مهم به عنوان پاسخ عنوان کرد. اول این که ساخت هسته ای با کلاک ۱۰ گیگاهرتز، عملا کاری وحشتناک سخت و گران قیمت و پر مصرف است! چون بافر بسیار زیادی را طلب می کند. افزون بر این باید سایر قطعات مثل کش هم بتوانند با این کلاک بالا منطبق شوند که این خود پیچیدگی قضیه را دو چندان می کند. دلیل دوم عملیات موازی است. واقعیت این است که یک الگوریتم به ندرت تمام توان پردازنده را طلب می کند. اگر هم طلب کند، پردازش موازی خللی در فرایند ایجاد نخواهد کرد. اما در نظر بگیرید که 4 برنامه می خواهند کار های ((نسبتا سنگینی)) را انجام دهند. در حالت تک هسته ای باید ۳ برنامه در صف بمانند تا کار یک برنامه تمام شود. و به این ترتیب زمان زیادی طول خواهد کشید تا کار همه برنامه ها تمام شود. اما در حالت چند هسته ای (یا چند تریدی) برنامه ها می توانند به طور موازی و همزمان پردازش گردند. جالب است بدانید که نوشتن و توسعه برنامه های مولتی ترید، در ویندوز سخت تر از مک است و با مشکلات بیشتری نیز رو به روست. وارد بحث های فنی نخواهیم شد اما در ویندوز مولتی ترید کردن برنامه ها افزون بر دشواری، در صورت کم توجه می تواند خلل های امنیتی ایجاد کند. در مک، به واسطه تکنولوژی Grand Central Dispatch علاوه بر قابلیت توسعه آسان این گونه برنامه ها، سیستم عامل هم عملکرد بهتری در مواجه شدن با مولتی تریدینگ دارد. به هر حال توسعه دهنده ها همواره می توانند با مولتی ترید کردن برنامه هایشان، عملکرد آن ها را بهبود بخشیده و چند تسک را به طور همزمان انجام دهند. - میزان Cache: کش یا حافظه نهان، فاکتور بسیار مهمی در پردازنده ها به شمار می رود. نحوه کار به این صورت است که اطلاعات نخست از هارد شما به رم منتقل شده و سپس از رم به کش پردازنده منتقل می شوند. ظرفیت بالاتر کش، یعنی کش به دفعات کمتری پر می شود و همین هم یعنی تاخیرات پردازنده کمتر خواهد شد. علاوه بر این، کش های با گنجایش بالاتر، در صف بندی داده ها برای پردازش بهتر عمل می کنند. - 64bit یا 32bit، مساله این است: شاید به گوشتان خورده باشد که فلان سیستم عامل ۶۴ یا ۳۲ بیتی است. باید بدانید که این در پردازنده ها هم نقش مهمی بازی می کند. پردازنده ها در دو نوع x64 (شصت و چهار بیتی) و x86 ( سی و دو بیتی) ارائه می شوند. البته سری جدید پردازنده ها اکثرا ۶۴ بیت هستند. اما اپلیکیشن ها هم باید ۶۴ بیتی باشند تا بتوانند از تمام مزیت این گونه پردازنده ها استفاده کنند. اما مزیت اپلیکیشن های ۶۴ بیت چیست؟ هر برنامه ای می تواند مقدار مشخصی از حافظه رم را آدرس دهی کند و به آن دسترسی داشته باشد. برنامه های ۳۲ بیتی فقط قادر به آدرس دهی ۴ گیگابایت رم به طور همزمان هستند. اما پردازش ۶۴ بیتی این محدودیت را می شکند. از نظر تئوری، برنامه های ۶۴ بیتی می توانند ۱۶ میلیارد گیگابایت یا به عبارتی، ۱۶ اگزابایت را آدرس دهی کنند. پس این تکنولوژی حالا حالا ها از میان نخواهد رفت. - معماری: فرق بین پردازنده ای با معماری ۴۵ نانومتری با نسخه ۳۲ نانومتری آن چیست؟ مسلما گرمای کمتر و ترانزیستورهای کوچکتر و مصرف انرژی کمتر از فرق های عمده هستند. گرمای کمتر یعنی پایداری بیشتر و عملکرد بهتر. ترانزیستور های کوچکتر، یعنی ترانزیستور های بیشتر! چون در صورت کوچک تر بودن معماری می توان ترانزیستور های بیشتری را روی یک چیپ جاداد و همین هم یعنی IPS بالاتر. زیرا ترانزیستور ها نقش مهمی در پردازش اطلاعات دارند. مصرف انرژی کمتر نیز که در نوع خود، عالی و قابل ستایش است. البته بیشتر شدن تعداد ترانزیستور ها به میزان زیاد، ممکن است موجب شود که مصرف انرژی کاهش قابل توجهی نداشته باشد. - سخن آخر: این ها مهم ترین تکنولوژی هایی بود که در همه پردازنده ها مشاهده می شوند و نقش بسزایی در عملکرد نهایی آن ها دارند. موارد دیگری هم هستند که در مقایسه بین دو پردازنده نقش بازی می کنند. اما اشاره به آن ها باعث فنی و پیچیده شدن مطلب می شد. مثلا FSB که به تازگی با QPI جایگزین شده است و این در حالی است که شرکت AMD از سال ها قبل آن را با Hyper Transport تعویض کرده بود. حال اگر بخواهیم آن را توضیح دهیم باید هم به QPI و هم به HT بپردازیم، هم به معماری این دو رجوع کنیم و تفاوت ها و عیب و نقص هر یک را بگوییم. که این ها در این مطلب نمی گنجد. ولی بدیهی است که ورژن بالاتر HT و میزان بالاتر QPI، بهتر خواهد بود! حال شما می توانید به راحتی بین هر چند پردازنده ای که دوست داشتید مقایسه کنید و بتوانید بهترین آن ها را برای خودتان برگزینید. چگونه یک مقایسه خوب بین دو پردازنده داشته باشید | نارنجی
-
باز هم شایعات داغ: عرضه سامسونگ گلکسی اس iii با پردازنده ۴ هسته ای در ماه می
a_gadget پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در اخبار دنیای تلفن همراه
بازار شایعات جدیدترین موبایل هوشمند سامسونگ همچنان داغ است و هر روز خبرهای تازه ای در خصوص Galaxy S III شنیده می شود. سامسونگ در سال اواخر سال گذشته اعلام کرد تبلت 4G و گلکسی اس سوم را در سال ۲۰۱۲ معرفی خواهد کرد. پس از آن شایعاتی در خصوص عرضه آن در نمایشگاه موبایل بارسلون (اواخر ماه جاری میلادی) منتشر شد. اما هفته گذشته این شرکت رسما اعلام کرد که گلکسی اس سوم در نمایشگاه موبایل بارسلونا رونمایی نمی شود . واقعا حوصله آدم سر می رود از این همه داستان های مختلف. اما مطمئنا تا زمان عرضه این اسمارت فون، این شایعات پایان نخواهند یافت و آخرین داستان هم این است که: سایت Electronic Times News کره جنوبی دیروز به نقل از یک منبع ناشناس گفته که Galaxy S III قرار است تنها 7 میلیمتر ضخامت داشته باشد. در صورت صحت این موضوع، گلکسی اس سوم عنوان نازک ترین اسمارت فون دنیا از Droid RAZER موتورولای 7.1 میلیمتری خواهد ربود. همچنین نسبت به گلکسی اس دوم هم 1.49 میلیمتر نازک تر خواهد شد. این سایت همچنین اشاره می کند که این موبایل دارای یک دوربین ۸ مگاپیکسلی در عقب و یک دوربین ۲ مگاپیکسلی در جلو خواهد بود. صفحه نمایش آن هم قرار است از نوع Super AMOLED Plus باشد و با سیستم عامل اندروید 4.0 (بستنی حصیری) عرضه شود. با وجود اینکه برخی از منابع از توزیع این تلفن همراه هوشمند در اوایل آوریل سخن می گفتند، اما الکترونیک تایمز نیوز اعتقاد دارد این اسمارت فون در ماه می راهی فروشگاه ها خواهد شد. البته به نظر می رسد که شایعات قبلی در خصوص پردازنده چهار هسته ای، قابلیت ارتباطی 4G LTE و رم ۲ گیگابایتی آن تا حد زیادی به واقعیت نزدیک باشد. نظر شما درباره گلکسی اس بعدی سامسونگ چیست؟ فکر می کنید شایعات مختلف تا چه حد به واقعیت نزدیک باشند؟ منبع : http://hellosmartphone.wordpress.com/2012/02/07/%D8%A8%D8%A7%D8%B2-%D9%87%D9%85-%D8%B4%D8%A7%DB%8C%D8%B9%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%D8%A7%D8%BA-%D8%B9%D8%B1%D8%B6%D9%87-%D8%B3%D8%A7%D9%85%D8%B3%D9%88%D9%86%DA%AF-%DA%AF%D9%84%DA%A9%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%D8%B3/ -
معرفی رسمی Samsung GALAXY S Advance
a_gadget پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در اخبار دنیای تلفن همراه
سامسونگ دیروز با رونمایی از گلکسی اس ادوَنس، یک ستاره دیگر به جهان گلکسی اضافه کرد. این گلکسی جدید قدرت پردازشی خود را از مغز یک گیگاهرتزی دو هسته ای تامین کرده و صفحه ۴ اینچ AMOLED آن کیفیت 480 در 800 پیکسل را در اختیارتان می گذارد. این موبایل هوشمند همچنین دارای ۱۶ گیگابایت حافظه داخلی و یک رم ۷۶۸ مگابایتی است. اسمارت فون جدید سامسونگ که از شبکه HSPA تا سرعت 14.4 مگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کند، دوربین جلوی ۱.۳ مگاپیکسلی و دوربین اصلی (عقب) ۵ مگاپیکسلی دارد. سیستم عامل مورد استفاده در اس ادوَنس، اندروید ۲.۳ یا همان نان زنجبیلی با رابط کاربری تاچ ویز سامسونگ است و از تمام اپلیکیشن های اختصاصی سامسونگ همچون Hub و سرویس ChatON بهره می برد. هنوز هیچ صحبتی درباره قیمت این تلفن همراه هوشمند نشده است. اما می دانیم که این شرکت کره ای تصمیم دارد آخرین محصولش را به صورت تدریجی وارد بازار کند. GALAXY S Advance ابتدا در روسیه، سپس اروپا، آفریقا، خاورمیانه، جنوب غربی و جنوب شرقی آسیا، آمریکای لاتین و چین وارد بازار خواهد شد. منبع : نارنجی -
جدیدترین پردازنده اینتل با ۵۰ هسته رونمایی شد
amid پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در معرفی سخت افزار های جدید
در ۲۶ آبان ۱۳۹۰ - یادتان می آید چند روز پیش از پردازنده ۱۶ هسته ای AMD صحبت می کردیم؟ خب، حالا اینتل برای عقب نماندن از قافله، این غول کوچک را از جیبش بیرون آورده و روی میز می گذارد: یک پردازنده با ۵۰ هسته! اینتل این پردازنده جدیدش را که دیروز در کنفرانس سوپرکامپیوتینگ سیاتل رونمایی شده، Knights Ferry نامگذاری کرده است. این پردازنده کوچک دارای قدرت پردازشی معادل یک ترافلاپ است. برای مقایسه، جالب است بدانید که سریعترین پردازنده Core i7 اینتل تنها 109 گیگافلاپ قدرت محاسباتی دارد. البته Knights Ferry را نمی توان به عنوان مغز یک کامپیوتر به کار گرفت. اما می توان آنها را همانند پردازنده های کمکی قابل برنامه ریزی، برای انجام کارهای فوق سنگین در خدمت CPU اصلی کامپیوتر در آورد. ولی شکی نیست که این تعداد هسته، آینده پردازشگرها محسوب می گردند و مسابقه برای قرار دادن تعداد بسیار زیاد هسته در یک پردازنده کلید خورده است. سرانجام روزی این تکنولوژی را در موبایل ها و تبلت های مان هم خواهیم دید. هیچکدام از شما دنیای پردازنده های با قدرت مگاهرتز را به خاطر دارید؟ -
معرفی پردازنده های معاصر «اینتل» [align=justify]تنوع و قیمت پردازنده های جدید سرسام آور شده است و راستش را بخواهید من را هم کلافه کرده است. نمی دانم چرا مثل بچه آدم ده، دوازده جور پردازنده تولید نمی کنند این شرکت ها که کار عالم و آدم را راه بیندازد. همین Intel به تنهایی هفت، هشت جور مدل برای فقرای عالم طراحی کرده است و دروغ نگویم نزدیک به ۶۰ مدل مختلف پردازنده حی و حاضر در بازار دارد. بگذریم از این موضوع و بپردازیم به دسته بندی انواع پردازنده های بازار که در این قسمت به جوجه های Intel و در جلسه آتی به دسته گل های AMD می پردازیم. ● دسته بندی پردازنده های اینتل می توان تمامی پردازنده های کنونی Intel را در دو دسته ۴۵ نانومتری و ۶۵ نانومتری قرار داد، اما این دسته بندی نیمه عمر کوتاهی دارد، چرا که حداکثر ظرف یک سال آینده تمامی پردازنده های این شرکت با معماری ۴۵ نانومتری تولید خواهند شد. می توان تعداد هسته های پردازشی را معیاری برای دسته بندی قرار داد. جهت اطلاع عرض کنم که چند هفته دیگر مدل های جدید شبه پردازنده های Celeron هم به طور کامل به صورت دوهسته ای تولید خواهند شد و از طرف دیگر تفاوت بسیاری بین موجودات قرار گرفته در دسته مدل های دوهسته ای وجود دارد که انجام عملیات دسته بندی را بی معنی می کند. بهترین دسته بندی ممکن، توجه به نوع کاربری پردازنده هاست. شرکت ها خود بدین نتیجه رسیده اند و حتی در نامگذاری محصولات نیز این موضوع را رعایت می کنند. در حال حاضر Intel سه نوع خاندان پردازشی Core i۷، Core ۲ و Pentium Dual Core و یک نوع شبه پردازنده Celeron را برای بازار دسک تاپ ها تولید می کند. ● نامگذاری پردازنده های اینتل شرکت Intel پردازنده های خود را بدین صورت نامگذاری می کند که در ابتدا نام اصلی خانواده پردازشی را مشخص می کند. سپس تعداد هسته های پردازشی آن را ذکر کرده و در آخر نام مدل را قید می کند. به عنوان مثال در حال حاضر خاندان Celeron، Pentium،Core ۲ ، Core ۲ Extreme و Core i۷ در بازار عرضه شده اند. تعداد هسته های پردازشی نیز به صورت Dual Core، Duo و Quad مشخص می شوند. اصطلاح Dual Core فقط با Pentium همراه می شوند و اصطلاحات Duo و Quad همراه همیشگی۲ Core هستند. درباره پردازنده های Core i۷ صحبت نمی کنم، چرا که هنوز تکلیف نهایی اسم آنها مشخص نشده است. برای بیان نام مدل در مدل های دوهسته ای از پیشوند E و در مدل های چهارهسته ای از پیشوند Q استفاده می شود. برای بیان عضویت پردازنده در خاندان پردازشی نیز از یک عدد چهاررقمی (nxxx) استفاده می شود که اولین رقم (n)، معرف جایگاه پردازنده در بازار و نوع تکنولوژی مورد استفاده در تولید پردازنده است. هرچه عدد اول (n) بزرگ تر باشد، مدل فاخرتر است. مدل های پردازنده های Pentium Dual Core همواره به صورت E۲xxx نشان داده می شوند. حتی مشاهده نام مدل به تنهایی مشخص کننده خاندان پردازنده است. در آینده ای نزدیک نیز شبه پردازنده های Celeron مشابه دیگر پردازنده ها معرفی خواهد شد و مدل های آن به صورت E۱xxx نمایش داده می شوند. [/align] جواد زارعی
