جستجو در تالارهای گفتگو

کفش و دانستنی های جالب در مورد آن تاریخچه نزدیک به پنج هزار سال پیش، مصریها چیزهایی شبیه کفش ساخته بودند. البته بهتر است به آنها بگوییم پوشینه پا، نه کفش. از کفشهای مصری های قدیم می شود طرز زندگی و طبقات اجتماعی در آن زمان را فهمید. تمدن ایران، یونان و رم پوشینه های دیگری درست کردند که نشان دهنده طبقه اجتماعی فرد و میزان قدرت او بود. نام بسیاری از این پوشینه ها هنوز هم استفاده می شود، مثل سندلیوم که الان به آن صندل می گویند. در قرن چهارم و پنجم میلادی امپراتوری روم به بیزانس منتقل شد. کم کم تفکرات مسیحی روی کفشها تاثیر گذاشت چون مسیحی ها اعتقاد داشتند کفش باید کاملاً پوشاننده باشد به همین دلیل کفشها در مغرب زمین ازحالت صندل به شکل روبسته درآمد. در قرن دهم و دوازدهم میلادی، اروپایی ها در جریان جنگهای صلیبی از علم و دانش مسلمانان حتی برای کفشهایشان استفاده کردند . در قرن چهاردهم، با پیشرفت صنایع، آرام آرام پارچه و چرم دباغی شده نازک وارد کفش سازی شد. بسیاری قرن چهاردهم را قرن آغاز مد می نامند. اواخر قرن چهاردهم هم کفشهای نوک تیز مد شد. مردم به هر زحمتی که بود پنج تا انگشتشان را در پنجه های نوک تیز می کردند تا ثابت کنند چقدر با شخصیت هستند. شروع این مد از هلند بود؛ جایی که عذاب شست پا و پا درد را برای مردم قرن چهارده میلادی به ارمغان آورد. اواخر قرن پانزدهم میلادی، وقتی کفش نوک تیز از مد افتاد، کفش نوک پهن مد شد؛ البته بیشتر در شمال اروپا ذهن ها هر روز محصولات تازه تر و عجیب تری بیرون می داد. از نمونه های آن، کفشهای ونیزی بود که برای خانمها مد شد. این کفشها، یک کفه تخت داشت که زیرش کاملاً پر بود و ارتفاعش گاهی به شصت سانتی متر می رسید. از مشکل راه رفتن که بگذریم، وزن این جور کفشها احتمالاً خیلی زیاد بوده است مثل این که راه رفتن در آن سالها با مشقت و بلای بسیار همراه بوده است. در قرن هفدهم، این پاشنه های وحشتناک از کفشها حذف شد و پاشنه های معقول تری به کفشهای زنانه و مردانه اضافه شد.. قرن هفدهم، دراروپا قرن آدمهای پرافاده بود جامعه خیلی طبقاتی شده بود و همه می خواستند به هم فخر بفروشند و بهترین راهی که به ذهن مردم رسید، پوشیدن لباسهای خاص بود. مردمی که اهل پز دادن بودند. کفشهای پاشنه بلندی می پوشیدند که روی آن را با حریر بافته بودند. هر چه پاشنه بلندتر بود، موقعیت آن فرد بالاتر می رفت مثل این که در آن زمان کسانی که از بالا به همه چیزهای اطراف نگاه می کردند، احساس قدرت زیادی می کردند. در قرن هجدهم هم اوضاع همان طوری ماند و فقط شکل پاشنه ها تغییر کرد. به جای حریر هم از چرم رنگی استفاده کردند که به نظرشان بسیار زیبا بود. اما درهمین قرن، اتفاق خیلی مهمی افتاد. سال 1792 مردم از دست پاشنه های بلند و کفشهای حریر خسته شدند و بر ضد جامعه طبقاتی در فرانسه انقلاب کردند. انقلاب کبیر فرانسه، نتایج خیلی مهمی داشت. بعد از آن، مردم که دیگر به دنبال تساوی و برابری بودند پاشنه های بلند را حذف کردند و همه کفشها از نظر ارتفاع یک شکل شد. قرن نوزدهم، قرن همه گیر شدن مد بود. بازار مد داغ بود راستی علتش چه بود؟ جوابش خیلی ساده است. چون با وجود چرخ خیاطی و پارچه های مصنوعی، کفش خیلی ارزان شد و همه توانستند از کفشهای خوب استفاده کنند. از نمونه های مد آن سالها، مد کفش پنجه مربعی است که نزدیک به پنجاه سال عمرکرد. سال 1850 پوتین خیلی رواج پیدا کرد . گویا همه متوجه شدند که برای کار و فعالیت باید کفش های راحتی به پا داشته باشند. سال 1914، همزمان با آغاز جنگ جهانی اول، کفشهای راحتی اختراع شد. مطمئناً آدمها نمی توانستند زیر بمب و باروت، بچه هایشان را بغل کنند و با کفشهایی که پاشنه های بلندی داشت این طرف و آن طرف بروند. از سال 1910 هم که تجارت جهانی شکل گرفت و کشتی ها و هواپیماها محموله ها را از این سر دنیا به آن طرف می بردند، فرهنگ کفش دنیا نیز درهم و برهم شد و کفشها شکل بین المللی به خود گرفتند. از آن به بعد کفش هم داخل صنعت های دیگر شد. هنوز هم در خیلی از کشورها مردم به دلیل گرمی هوا، پابرهنه راه می روند، مثل هندی ها، بنگال ها یا مردم اوگاندا. کفش تاثیر زیادی از محیط اطرافش می گیرد. برای مثال کفش مردم آلاسکا با عربها فرق دارد حتی بعد از ظهور اسلام چون مسلمانان عقیده دارند پیش از ورود به مسجد باید کفشهایشان را دربیاورند. کفشهایی اختراع شد که دیواره پشت را نداشت. همین گیوه خودمان کفش بسیار محکمی است که خیلی خنک است و پا از لای درزهایش به راحتی نفس می کشد مردم ژاپن هم با ساقه های برنج، برای خودشان کفش درست می کنند تا بتوانند موقع کار در مزرعه برنج راحت باشند. کفشهای قد بلند، کفشهای قد کوتاه، کفشهای ساق دار. اجزاء کفش رویه تخت بیرونی کفهای داخلی قابل تعویض مغزی: باریکهٔ چرمی نوارمانند که میان زیره و رویهٔ کفش دوخته میشود. توکاری: کاغذ یا مقواهایی که برای کلفت نشان دادن زیره، میان کف و زیره کفش چسبانده میشود. پاشنه زیرپاشنهها زیرپاشنههای گتر ساقپوش به نوعی پاشنهٔ کفش که با چرم و میشَن (چرم بز) و مانند آن ساخته بشود (نعلَکی) می گویند. مشخصات کفش مناسب چیست؟ شما شنیدهاید پای انسان قلب دوم اوست. بسیاری از گذشتگان بر این باور بودند که نقاط خاصی از کف پا نمایانگر سلامت بخشهایی از بدن است و نیاز به مراقبت زیادی دارد تا در همه حال، انسان آرامش داشتهباشد. برای انتخاب کفش باید راحتی و سلامت پا را حتما در نظر گرفت. 1)کفش مناسب کفشی است که هنگام پوشیدن طولانیمدت، پا را تحت فشار قرار ندهد. 2)هنگام انتخاب کفش در نظر داشتهباشید انگشتان پایتان دچار تغییر حالت نشوند و یا کنارههای پایتان تحت فشار ناشی از کفش قرار نگیرند. 3) سعی کنید کفشی را که انتخاب میکنید تنها جنبه زیبایی نداشتهباشد بلکه از هر لحاظ مانع آسیب دیدنپای شما در برابر گرما، سرما و ناهمواریهای زمین باشد. 4)به موقعیت و شرایط خودتان هنگام خرید کفش دقت کنید 5)در نظر گرفتن بیماریهایی مثل دیابت ممکن است انتخابتان را محدود کند ولی در نهایت با آگاهی بر بیماری و شرایط حاکم بر شما، یک انتخاب صحیح انجام خواهید داد 6)در دوران بارداری کفشهایی به پا کنید که فشار زیادی بر پا و ناحیه پشت شما وارد نکند مثل کفشهای راحت و تختی که جنس و بافت نرمی دارند معمولا در این دوران، بین نیم تا یک نمره، تغییر سایز خواهید داشت که با توجه به این تغییر باید کفشی مناسب انتخاب کنید 7)اگر از کمردردهای مکرر رنج میبرید،حتما با توجه بیشتری کفشهایتان را انتخاب کنید و سعی کنید کفشهای طبی به پا کنید زیرا این کمردردها گاهی از عواقب پوشیدن کفشهای نامناسب و غیر استاندارد است 8)اگراضافه وزن دارید، پوشیدن کفشهای تخت و راحت به شما توصیه میشود. راه رفتن با کفشهای پاشنه بلند برای کسانیکه اضافه وزن دارند باعث عدم تعادل میشود 9) قبل از خرید کفش حتما چندبار آن را امتحان کنید و مطمئن شوید به پایتان فشار نمیآورد 10) بهترین زمان برای خرید کفش پایان روز است. در طول روز پاهای شما دما، فشار و استرس زیادی را تحمل کرده و برای انتخابی آگاهانه و شناسایی سایز دقیق و مناسب، وقت مناسبتری است. 11) هنگام خرید کفشهایی که قصد دارید با جوراب آنها را بپوشید، بهتر است جورابی مناسب به پا داشته باشید که بسیار نازک یا بسیار ضخیم نباشد 12) خانمهایی که قدی متوسط یا کوتاه همراه با اندامی متوسط و چاق دارند، بهتر است از کفشهای پاشنهداری استفاده کنند که پاشنههایش ضخیم و بلند است استفاده از این کفشها، باعث زیباتر شدن حرکات و برقراری تعادل بیشتر هنگام راهرفتن میشود. البته استفاده از کفشهای پاشنهدار سوزنی برای این خانمها مناسب نیست 13) بهترین کفشها برای پیادهروی، کفشهایی هستند که به خوبی پاها را دربرگیرند و هنگام پیادهروی کاملا به عنوان محافظی برای پا عمل کنند و همچنین انعطافپذیر باشند و پا در آن خسته نشود. کفشهای پیادهروی باید بسیار سبک باشند به نحوی که اصلا احساس نکنید کفشی به پا دارید 14)اگر به صورت حرفه ای ومداوم پیاده روی میکنید بهتر است کفش های ساق دار بپوشید که در پیاده روی طولانی مدت به ساق پایتان آسیبی نرسد. 15) اگر با کفش های پاشنهدار مشکل دارید بهترین راه حل این است که، آنها را به پا کنید و چندین مرتبه در مقابل آینههای بزرگ قدم بزنید، یادتان باشد اول حتما بر روی فرش آنها را امتحان کنید و از زوایای مختلف حرکات و قدم زدن خودتان را در آینه ببینید. با انجام این کار، با تسلط و اطمینان خاطر بیشتری میتوانید این کفشها را بپوشید. کفشهای قدیمی کفشهای قدیمی ایرانیان در انواع گیوه، نعلین، اروسی، سگکی، صندل، قُندره و دهاندولچهای ساخته میشد انواع کفشهای مردانه هر مردی علاوه برداشتن یک جفت کفش کتانی معمولی، به کفشهای دیگری هم نیاز دارد: یک جفت کفش رسمی؛ یک جفت صندل راحتی؛ و یک جفت چکمه جذاب بعد از خواندن این متن، به اندازه کافی درمورد کفشهای مردانه اطلاعات خواهید داشت تا به راحتی بتوانید به فروشگاههای کفش بروید و کفش موردنظر خود را انتخاب کنید در بخش اول این مقاله ابتدا به کفشهای رسمی میپردازیم و انواع آن را برای شما ذکر میکنیم. می توانید از عکسها استفاده کنید تا بهتر مدل کفشها را بشناسید کفشهای رسمی(dress shoes) اکثر کفشهای رسمی یا کاری در دو دسته اصلی قرار میگیرد: کفشهای آکسفورد(کفش بنددار) و کفشهای رویه کوتاه بدون بند 1-کفشهای بندی اسپرت(Oxfords) به طور کلی هر کفش مردانه بندداری که از قوزک پا بالاتر نباشد، کفش آکسفورد نامیده میشود. البته در این گروه هم انواع بسیار متنوعی کفش وجود دارد •کفشهای آکسفورد بندباز: در این مدل قسمتهای پهلویی کفش به بالای بخش جلویی کفش دوخته شده است. وقتی که بندهای کفش بسته میشود به نظر میرسد که کفش از چند قطعه جداگانه ساخته شده است •کفشهای آکسفورد بند بسته: بندهای این مدل کفش در زیر بخش جلویی آن دوخته شده است که کشیده میشود و در بالای زبانه کفش بسته میشود. در نهایت به نظر میرسد که کفش از یک تکه چرم درست شده است •بعضی از کفشهای آکسفورد در قسمت پنجه یک تکه چرم جداگانه دارند(cap toe). این تکه چرم ممکن است ساده یا تزئین شده باشد •آکسفوردهای زینی(Saddle) یک تکه چرم با رنگی متفاوت یا نوع چرم متفاوت به شکل زین در قسمت رویه جلوی کفش و پاشنه کفش دارند•کفش کلیتی(Kiltie) نوعی کفش آکسفورد است که زبانهای از چرم ریشه ریشه دارد که روی قسمت رویه کفش می افتد تا سوراخ و بندهای کفش را بپوشاند که رایج ترین نوع کفش اکسفورد است. پنجه این کفش به شکلی برش می خورد که مانند بال های باز شده یک پرنده به نظر میرسد وقتی که میخواهید یک کفش رسمی و آکسفورد انتخاب کنید، سعی کنید از چرم طبیعی و اصل باشد. مهم نیست که طرح و مدل کفش چرم هنوز هم مد است یا نه؛ هر نوع کفش آکسفورد مشکی رنگ را میتوانید با کت شلوار رسمی بهخوبی ست کنید و همیشه مد است رسمیترین مدل کفش آکسفورد، کفش بنددار بسته چرم مشکی رنگ است. این مدل کفش خصوصا با کت شلوار راهدار باریک و کتهای دو طرف دگمهدار بسیار عالی است. اگر کفشتان قهوه ای رنگ است، میتوانید آن را با کت شلوارهای فاستونی و کتهای اسپرت بپوشید اگر کفش آکسفورد شما قهوهای یا قرمز خیلی تیره است، مدل بنددار باز آن با هر نوع شلوار جین و کتان یا کت شلوارهای روشن و کت های اسپرت ست میشود 2-کفشهای بدون بند گشاد(Loafers) قسمت حلقه تمام این مدل کفشها کوتاه برش خورده است، بدون بند است، رویه پهنی دارد و کف کفش یکدست و عریض است. این نوع کفش هم انواع مختلفی دارد، مدل سگک دار، منگولهدار و غیره برخلاف کفشهای آکسفورد این نوع کفش برای تمام مردان مناسب نیست مردان جوان ممکن است به خریدن یک مدل سگک دار قهوهای تمایل چندانی نشان ندهند؛ درحالیکه این مدل کفش بدون بند، سگک دار قهوهای درمیان مردان میانسال طرفدار زیادی دارد مدلهایی از این کفش که منگوله دار است نسبتا رسمیتر است و با کتشلواری رسمی و کاری بهخوبی ست میشود. این کفشهای منگولهدار اگر از چرم جیر باشد، غیررسمیتر است و میتوانید آن را با کتشلوارهای کتانی و سایر مدل های غیررسمی، حتی شلوار جین بپوشید مدلی از این کفش که یک تکه باریک چرم جداگانه روی قسمت رویه دارد و برش کوتاهی خورده است(Penny loafers) مدل کفشهای غیررسمی هستند. این نوع کفش اگرچه ابتدا در میان مردان جوان طرفدار زیادی داشت اما در حال حاضر بیشتر مردان مسنتر به سراغ این مدل کفش میروند نکاتی در مورد کفشهای رسمی کفشهای رسمی خود را با پوشیدن روکفشی(حافظهای پلاستیکی) از باران، برف و گل و لای محافظت کنید کفشهای مشکی رنگ را با لباسهای مشکی، خاکستری و آبی سیر بپوشید کفشهای قهوهای را با لباسهایی که رنگمایههای خاکی دارند بپوشید کفشهایی که به رنگ قرمز تند و تیره هستند، تقریبا با هر رنگ لباس مردانه ست میشود اطلاعاتی جالب در مورد کفش کفشهای چرمی مناسب ترین جنس کفش است، زیرا انتقال هوا بین پوست و خارج از کفش برقرار میشود. اما کفشهایی که جنس آنها صد درصد پلاستیک است باعث ایجاد عرق در پا شده و با جلوگیری ازجریان هوا زمینه بروز اختلالات و ناهنجاریهای پوستی فراهم می شود دکتر فرزانه ترکان متخصص طب فیزیکی و توان بخشی در گفت و گو با ایسنا، با بیان این مطلب گفت: کفش راحت، کفشی است که دارای ارتفاع مناسب بوده و پا در کفش احساس راحتی کند. معمولا نباید کفی کفش سفت بوده و فشار را فقط به یک نقطه منتقل کند وی درباره بهترین شکل و فرم کفش گفت: توزیع یکسان وزن بدن به جلو و عقب پا بهترین شکل کفش میباشد البته کفشهای پاشنه بلند باعث انتقال بیشتر وزن به جلوی پا شده و توصیه میشود که به مدت طولانی درطول روز استفاده نشود دکتر ترکان با اشاره به استفاده از کفشهای لژدار که ارتفاع کفی کفش از قسمت پاشنه تا پنجه پا ادامه دارد و اختلاف آن یک تا دو سانت نیست، اظهار داشت: معمولا نوک باریک و پاشنه بلند کفش باعث انتقال وزن بدن به جلوی پا و تغییر شکل درانگشتان و بیرون زدگی استخوان پا به خارج می شود وی ادامه داد: تداوم در استفاده از این کفشها باعث جمع شدن استخوان پا شده و به طرف مخالف کشیده می شود.این ناهنجاریها معمولا دردهای ناراحت کنندهای را درافراد ایجاد می کند که تغییر شکل استخوان پا برگشت ناپذیر است و در نتیجه فرد مجبور به پوشیدن کفش سفارشی میشود این متخصص طب فیزیکی و توانبخشی با بیان اینکه بر خلاف تصور مردم به خصوص زنان که صندل و دمپایی را راحت ترین کفش میدانند، کفش مناسب کفشی است که کاملا پا را در برگیرد، توصیه کرد که خرید کفش حتی الامکان در ساعات بعد ازظهر که پا به بزرگترین حجم خود رسیده انجام شود. زیرا تورم و افزایش حجم عضلات پا در بعدازظهر در بزرگ ترین حالت آن است وی با بیان اینکه بیشترین دردها و ناراحتیهای کمر و پا به خاطر کفش نامناسب است، تصریح کرد: در مجموع تنها درصد بسیار کمی از کفشها استاندارد هستند و معمولا از نظر جنس، مدل، قرارگیری پاشنه ونحوه توزیع وزن مناسب نیستند اما متاسفانه بیشتر مردم از کفشهای روتین استفاده میکنند ترکان با اشاره به کفشهای ورزشی و یا شبیه اسپرت که راحت ترین کفشهاست، اعلام کرد: کفشهای چرمی مناسب ترین جنس کفش است، زیرا انتقال هوا بین پوست و خارج از کفش برقرار میشود. اما کفشهایی که جنس آنها صد درصد پلاستیک است باعث ایجاد عرق در پا شده و با جلوگیری ازجریان هوا زمینه بروز اختلالات و ناهنجاریهای پوستی فراهم می شود وی با بیان اینکه نباید کفش را بدون جوراب پوشید، گفت: جورابها باید نخی باشد چون که باعث تسریع در انتقال هوا میشود. همچنین نباید پا به مدت طولانی در کفش قرار گیرد حتی کفشهایی که خیلی راحت هستند دکتر فرزانه ترکان درباره نرمش و جابه جا کردن عضلات برای رفع خستگی پا اظهار داشت: این حرکات باعث جریان خون به نقاط مختلف پا میشود که میتوان مچ پا را به سمت بالا کشید و نگه داشت. تکرار این حرکات باعث میشود تا ورمی که در قسمتهای پا ایجاد شده کمتر شده و سیستم پمپاژ و انتقال خون به قسمت قلب جریان پیدا کند وی در پایان توصیه کرد: مردم بیشتر از آن که به زیبایی کفش توجه کنند باید به راحتی کفش اهمیت دهند کفش هاى پلاستیکى باعث ناراحتى پوستى مى شود کفش هاى چرمى مناسب ترین جنس کفش است، زیرا انتقال هوا بین پوست و خارج از کفش برقرار مى شود. اما کفش هایى که جنس آنها صد درصد پلاستیک است باعث ایجاد عرق در پا شده و با جلوگیرى ازجریان هوا زمینه بروز اختلالات و ناهنجاریهاى پوستى فراهم مى شود.یک متخصص طب فیزیکى و توان بخشى در گفت و گو با ایسنا، با بیان این مطلب گفت: کفش راحت، کفشى است که داراى ارتفاع مناسب بوده و پا در کفش احساس راحتى کند. معمولا نباید کفه کفش سفت بوده و فشار را فقط به یک نقطه منتقل کند.وى درباره بهترین شکل و فرم کفش گفت: توزیع یکسان وزن بدن به جلو و عقب پا بهترین شکل کفش است البته کفش هاى پاشنه بلند باعث انتقال بیشتر وزن به جلوى پا شده و توصیه مى شود که به مدت طولانى درطول روز استفاده نشود وى با اشاره به استفاده از کفش هاى لژدار که ارتفاع کفه کفش از قسمت پاشنه تا پنجه پا ادامه دارد و اختلاف آن یک تا دو سانت نیست، اظهار داشت: معمولا نوک باریک و پاشنه بلند کفش باعث انتقال وزن بدن به جلوى پا و تغییر شکل درانگشتان و بیرون زدگى استخوان پا به خارج مى شود.وى ادامه داد: تداوم در استفاده از این کفش ها باعث جمع شدن استخوان پا شده و به طرف مخالف کشیده مى شود.این ناهنجاریها معمولا دردهاى ناراحت کننده اى را درافراد ایجاد مى کند که تغییر شکل استخوان پا برگشت ناپذیر است و در نتیجه فرد مجبور به پوشیدن کفش سفارشى مى شود. این متخصص طب فیزیکى و توانبخشى با بیان اینکه بر خلاف تصور مردم به خصوص زنان که صندل و دمپایى را راحت ترین کفش مى دانند، کفش مناسب کفشى است که کاملا پا را در برگیرد، توصیه کرد که خرید کفش حتى الامکان در ساعات بعد از ظهر که پا به بزرگترین حجم خود رسیده انجام شود. زیرا تورم و افزایش حجم عضلات پا در بعدازظهر در بزرگ ترین حالت آن است. وى با بیان اینکه بیشترین دردها و ناراحتى هاى کمر و پا به خاطر کفش نامناسب است، تصریح کرد: در مجموع تنها درصد بسیار کمى از کفش ها استاندارد هستند و معمولا از نظر جنس، مدل، قرارگیرى پاشنه ونحوه توزیع وزن مناسب نیستند اما متاسفانه بیشتر مردم از کفش هاى روتین استفاده مى کنند. وى با اشاره به کفش هاى ورزشى و یا شبیه اسپرت که راحت ترین کفش هاست، اعلام کرد: کفش هاى چرمى مناسب ترین جنس کفش است، زیرا انتقال هوا بین پوست و خارج از کفش برقرار مى شود. اما کفش هایى که جنس آنها صد درصد پلاستیک است باعث ایجاد عرق در پا شده و با جلوگیرى ازجریان هوا زمینه بروز اختلالات و ناهنجاریهاى پوستى فراهم مى شود.وى با بیان اینکه نباید کفش را بدون جوراب پوشید، گفت: جوراب ها باید نخى باشد چون که باعث تسریع در انتقال هوا مى شود. همچنین نباید پا به مدت طولانى در کفش قرار گیرد حتى کفش هایى که خیلى راحت هستند.وى درباره نرمش و جابه جا کردن عضلات براى رفع خستگى پا اظهار داشت: این حرکات باعث جریان خون به نقاط مختلف پا مى شود که مى توان مچ پا را به سمت بالا کشید و نگه داشت. تکرار این حرکات باعث مى شود تا ورمى که در قسمت هاى پا ایجاد شده کمتر شده و سیستم پمپاژ و انتقال خون به سمت قلب جریان پیدا کند. وى در پایان توصیه کرد: مردم بیشتر از آن که به زیبایى کفش توجه کنند باید به راحتى کفش اهمیت دهند کفشهای پاشنهدار یکی دیگر از سوالات بسیار مهم در انتخاب کفش، پاشنهدار بودن آن است که البته در خانمها مصداق بیشتری می یابد. کفشهای پاشنه تخت، چون حالت ضربه گیری در پاشنه ندارند، هنگام راه رفتن باعث درد پاشنه می شوند. پس پاشنه باید وجود داشته باشد، اما کفشهای پاشنه بلند هم، به طریق دیگری سبب آزار و درد پا می شوند زنان ده برابر بیشتر از مردان از درد پاهایشان شکایت دارند و دلیل آن پوشیدن کفشهای پاشنه بلند است که پنجه آن تیز بوده و به انگشتان پا فشار می آورند پوشیدن کفشهای پاشنه بلند و غیراستاندارد دارای عوارضی است عوارضی مانند انحراف انگشت شست پا، میخچه، تاول و خمیدگی انگشتان، دردهای مزمن کمر ، دردهای مفاصل ، زانو ،پاشنه پا و خستگیهای زودرس، پیامد مستقیم استفاده از چنین کفشهایی است با شروع تابستان و گرمتر شدن هوا، انواع دیگری از کفشها موسوم به کفشهای تابستانی یا صندل وارد بازار می شوند. این کفشها نسبتاً باز بوده و امکان تبادل هوا میان بیرون و درون کفش را فراهم می آورند و باعث می شوند که گرما در کفش ایجاد نشود، اما همین کفشها هم استانداردهای خاص خودشان را دارند نکته مهم این است که پا در هنگام حرکت باید در یک حالت ثابتی بماند. در کفشهایی که پشت باز هستند، هنگام حرکت، یک انرژی صرف بیرون نیفتادن آنها از پا می شود و این کفشها باعث خستگی بی مورد می شوند بعضی از صندلهای ظریف زنانه یک بند نازک در قسمت عقب دارند. بندهای نازک به علت قطر کم، فشار بیشتری روی یک نقطه از پا متمرکز می کنند و باعث آزار آن می شوند. پوشیدن این کفشها در درازمدت، باعث التهاب تاندون آشیل پا می گردد که بسیار دردناک و آزاردهنده است، ولی به افرادی که مایل به پوشیدن صندل هستند توصیه می کنیم، اگر قصد پیاده رویهای طولانی تر از 20 دقیقه را دارید، به هیچ وجه صندل نپوشید و از کفشهای استاندارد دیگر استفاده کنید بیشتر مردم در انتخاب کفش به زیبایی و رنگ و طرح آن دقت می کنند نه به فاکتورهای استاندارد آن و این باعث آزارهای درازمدت در آنها می شود امیدواریم فرهنگ پوشیدن کفش و اطلاع رسانی در این زمینه آن قدر زیاد شود تا به جایی برسیم که در واقع کفشهای استاندارد را دوست داشته باشیم و بخریم راهنمای خرید کفش با رعایت چند نکته کلیدی هنگام انتخاب کفش سلامتی پاهای خود را تضمین کنید: 1-کفشی بخرید که با فرم طبیعی پاهای شما مطابقت داشته باشد 2-پاها بطور طبیعی در ساعات انتهایی روز اندکی ورم میکنند به همین خاطر بهترین زمان برای اندازه کردن کفش عصر و پس از غروب آفتاب است 3- سایز درج شده بروی کفش را ملاک قرار ندهید چراکه قابل اطمینان نیستند 4-خرید کفش تنگ به امید اینکه پس از مدتی جا باز خواهد کرد یک اشتباه محض است. هیچگاه یک کفش تنگ را خریداری نکنید 5- کف کفش میبایست محکم و قابل انعطاف باشد و سطح آجداری نیز داشته باشد. خود کفش نیز باید سبک باشد 6- از به پا کردن کفشهای پاشنه بلند به مدت طولانی خودداری کنید. کفشهای پاشنه بلند لغزیدن و بزمین خوردن، درد کمر و پا و تغییر در فرم پا را بدنبال دارند. سعی کنید پاشنه کفشتان از 4 سانتی متر بلند تر نباشد. همچنین پاشنه های عریض تر نسبت به پاشنه های نوک تیز و باریک مناسبتر میباشند 7-هنگام امتحان کفش توجه داشته باشید که پاشنه پاهای شما نباید درون کفش بلغزد 8- سایز پاهای شما با افزایش سن، تغییر وزن و یا در دوران بارداری تغییر میکند. بنابراین هنگام خرید کفش نو به سایز پاهای پیشین خود اتکا نکنید 9-در اغلب افراد سایز یکی از پاهایشان با پای دیگر متفاوت میباشد. بنابراین در انتخاب کفش پس در انتخاب کفش پای بزرگتر را ملاک قرار دهید. 10-کفش اندازه کفشی است که هنگامی که شما ایستاده اید میان نوک بزرگترین انگشت پا (معمولا شست پا) و انتهای کفش حداقل یک سانتی متر فاصله وجود داشته باشد و شما قادر باشید انگشتان پای خود را آزادانه تکان دهید. همچنین به قوس کف پا نیز توجه کنید که مطابق شکل باید متناسب با قوس کفش باشد 11-برای امتحان کردن کفش حتما بندهای کفش را بطور کامل ببندید و سپس بایستید و چند قدم راه بروید تا کاملا از اندازه بدن کفش اطمینان حاصل کنید 12-از خرید کفشهای پنجه باریک تا حد امکان خودداری کنید چراکه اینگونه کفشها انگشتان پا را تحت فشار قرار داده و بد فرم میکند 13- کفشهای تخت، لژ دار و یا پاشنه کوتاه هم راحت ترند و هم ایمن تر 14- در هنگام انتخاب کفش به نوع جورابی که عادت به پوشیدن دارید نیز توجه کنید. و هنگام خرید نیز همان جوراب را به پا داشته باشید 15- عوارض پوشیدن کفشهای تنگ شامل: پینه پا، میخچه، دردهای مفاصل، درد زانوها و پاشنه پا و خستگی زود رس میباشد 16-به پا کردن کفشهای گشاد نیز سبب میگردد تا پاها تاول بزنند و فرد از تعادل کافی هنگام راه رفتن برخوردار نباشد 17- از فروشگاههایی خرید کنید که تنوع کفش در آنها بالاست تا محدودیت انتخاب نداشته باشید 18-تحت تاثیر صحبتهای فروشنده قرار نگیرید آنها شما را ترغیب میکنند تا هر کفش تنگ و نامناسبی را خریداری کنید. اما شما با صبر و حوصله کفش راحت و اندازه پاهای خود را انتخاب کنید 19-چرم بهترین رویه کفش محسوب میگردد چراکه مانند پوست تنفس کرده و تهویه دارد 20-کفشی بخرید که بتوانید سایز آن را اندکی تغییر دهید یعنی کفشهای بند دار و یا سگک دار 21- آستر و پوشش درون کفش میبایست نرم، فاقد درز و هر گونه برآمدگی باشد 22- شما قادر میباشید طبق فرمول زیر سایز کفش خود را بدست آورید. ابتدا میبایست طول پای خود را اندازه گیری کنید (از نوک بلندترین انگشت پا (معمولا شست پا) تا پشت پاشنه پا) سایز کفش=]طول پا(سانتی متر)+2 سانتی متر[ * 1.5 ایـن فـرمـول سـایـز کـفـش اروپایی را مشخص می کند که با سایز کـفشـهای کشورمان هماهنگی دارد نکاتی در مورد نگهداری کفش نگهداری کفشهای نو را که برای اولین بار می خواهید استفاده کنید فقط به مدت ده دقیقه در روز ( و به مدت پنج روز ) بپوشید تا حالت اصلی و زیبایی اولیه کفش برای مدت زیادی حفظ شود. این یکی از مهمترین عوامل حفظ زیبایی ظاهر کفش و نیز بالارفتن مدت زمان عمر کفش میباشد که متاسفانه در کشورهای جهان سوم بدلیل پایین بودن سطح درآمد جامعه چنین کارهایی عملا غیرممکن می باشد. چون افراد توانایی خرید دو یاچند جفت کفش را در یک زمان ندارند توضیح : مورد فوق یک مورد پزشکی نیز می باشد و افراد مبتلا به دیابت حتما باید این مورد را رعایت کنند و اجازه ندهند تا خشکی و یا باصطلاح تازگی اولیه کفش به پای آنها صدمه بزند از قالبهای مخصوص برای کفش (فنری یا معمولی ) نیز می توانید برای حفظ حالت اولیه کفش استفاده کنید واکس زدن باعث می شود تا کفش شما همیشه نرم و انعطاف پذیر باشد پس , به طور مرتب کفشهایتان را واکس زده و تمیز نگهدارید در ضمن " کفش تمیز و مرتب نشانه شخصیت و انظباط شماست" چند نکته دیگر کفشی را که تازه خریداری کرده اید به مدت ده دقیقه در روی فرش بپوشید و قدم بزنید و کاملا مطمئن شوید که کفش از لحاظ اندازه و قالب متناسب با پای شما است در غیر اینصورت به فروشگاه مورد نظر مراجعه کنید و کفش خود را تعویض کنید حتما لزومی ندارد که شما همیشه شماره مثلا 40 بپوشید , ممکن است با مرور زمان و تحت مواردی مثل افزایش سن , افزایش وزن , کاهش وزن و ... شماره پای شما کمی بزرگتر و یا کوچتر شده یاشد , , دقت کنید !!!. از پوشیدن کفشهای تنگ جدا خودداری فرمایید زیرا زمانی که " پا " تحت فشار بوده و ناراحت باشد سیستم عصبی مختل شده و قدرت تفکر و تصمیم گیری در حد بسیار پایینی کاهش می یابد در بسیاری از موارد پاهای چپ و راست به اندازه دو یا سه میلیمتر از همدیگر اختلاف دارند پس در هنگام خرید , انتخاب خود رابر اساس اندازه پای بزرگتر انجام دهید واکس واکْس به صورت عمومی به مادهای گفته میشود که بر روی جسمی مالیده شود به طور مثال واکس کفش مادهای است که روی کفش برای ایجاد لایهای شفاف و محافظت از نخهای آن مالیده میشود. انواع مختلفی از واکس برای مصارف مختلف وجود دارد: واکس چرم برای براق کردن سطوح چرمی، واکس بدنه خودرو برای براق کردن بدنه خودرو، واکس مو برای حالت دادن و براق کردن موی سر و غیره معمولاً واکس مادهای کرم مانند است که برای براق کردن سطح مواد مختلف استفاده میشود امروزه جهت ایجاد رفاه دستگاههایی جهت واکس کفش ایجاد شدهاست که به آن دستگاه براق کننده کفش میگویند که به وسیله یک یا دو برس که به صورت افق قرار دارند رویه و کنارههای کفش را تمیز مینماید برای تهیه واکس کفش ابتدا باید حلال مناسب انتخاب شود. سابقاً از حلال نیتروبنزن برای این منظور استفاده می شد اما به علت تأثیر نامطلوبی که بر روی چرم به جا می گذارد استعمال آن بعدها متروک گردید. امروزه از روغن تربانتین به عنوان حلال استفاده می شود، اما در بعضی موارد به علت گرانی این روغن به جای آن پارافین مایع یا نفت به کار می برند که البته از مرغوبیت واکس خواهد کاست. در انتخاب ماده حلال باید شرایط زیر رعایت شود: 1- درجه جوش آن باید نزدیک به درجه جوش تربانتین باشد 2- قابلیت تبخیر آن چنانچه زیاد باشد با چند بار باز و بسته شدن سرپوش قوطی واکس، محتوای آن خشک و غیر قابل استفاده می شود و چنانچه قابلیت تبخیر آن کم باشد به هنگام واکس زدن موجب تأخیر عمل شده و از براق شدن چرم جلوگیری می کند. بنابراین قابلیت حل آن برای سایر مواد لازم در ساخت واکس و حفظ این مواد در درجات حرارت مختلف3- علاوه بر مواد فوق باید روغن مناسبی در واکسها به کار رود که جایگزین چربی طبیعی چرم باشد و در حفظ آن عمل نماید.4- برای این منظورمعمولا از استارین،اولئین،لانولین وپاره ای از روغن های نباتی به مقدار مناسب استفاده میکنند.

کفش های پاشنه بلند [align=justify]کفش های پاشنه بلند(High-heeled)، کفش هایی هستند که پاشنه پای آن به طور قابل توجهی بالاتر از پنجه پا قرار می گیرد. زمانی که پنجه ها و پاشنه پا به میزان برابری بالا می روند، و تقریبا در یک سطح قرار می گیرند، معمولا به عنوان کفشHigh-heeled محسوب نمی شود. استفاده از این نوع کفش ها، باعث فریب و ایجاد خطای حسی می شود تا تصور کنیم که پاها بلندتر و باریک تر هستند. کفش های پاشنه بلند در انواع مدل های مختلف وجود دارد و پاشنه ها نیز در شکلهای بسیار متنوعی دیده می شود که شامل گوه ای، نوک تیز و مخروطی شکل، تیغه ای، بلوکی و غیره است. درحالی که امروزه کفش های پاشنه بلند، اساسا مربوط به مدل کفش های زنانه می شود و اصطلاح کفش پاشنه بلند درمورد کفشهایی به کار می رود که تقریبا منحصر به خانم ها است؛ کفش های بیشماری نیز وجود دارد که توسط هر دوجنسیت پوشیده می شود و پاشنه های بلندی دارد، مانند چکمه های گاوچرانان. طبق نظر سایت های کفش های مدل پاشنه دار، از قبیل گوچی و جیمی چو، یک کفش پاشنه کوتاه، کمتر از 2.5 اینچ ارتفاع دارد (هر اینچ دو و نیم سانتیمتر)؛ در حالی که کفش های با پاشنه متوسط، پاشنه ای بین 2.5 تا 3.5 اینچ دارند و کفش هایی که بیشتر از 3.5 اینچ ارتفاع دارند، پاشنه بلند محسوب می شوند. تاریخچه کفش پاشنه بلند گفته می شود که پاشنه های بلند و برآمده، برای حل مشکل لغزیدن پای سوارکار درون رکاب در هنگام سوارکاری، اختراع شده است. پاشنه کفش سوارکاران حدودا 1-1.2 اینچ بلندی داشته است، که حدود سال 1500 میلادی پدید آمد. لبه جلویی به سمت جلو شیب دار بود تا به گرفتن رکاب کمک کند و لبه پشتی به جلو اریب و شیب دار بود تا هنگام ضربه زدن، مانع گیر کردن پاشنه باریک کفش به بوته یا سنگ بشود. این نوع کفش ها امروزه در چکمه های سواری دیده می شوند، خصوصا چکمه های گاوچرانی. این پاشنه های سواری ساده، در طول سه دهه جای خود را به پاشنه های دارای سبک و مدل دار داد. ابتدا در فرانسه، ارتفاع پاشنه ها در میان مردان به تدریج تغییر کرد و اغلب بلندتر و باریکتر از قبل شد، تا جایی که آنها دیگر برای سوارکاری مناسب نبودند. در اواخر دهه 1600، پاشنه کفش مردان عموما بین سه تا چهار اینچ ارتفاع داشت. در سال 1533، همسر کوچک اندام دوک اورلئان، از کفاشی خواست تا یک جفت کفش پاشنه دار برای او بدوزد که هم به مد باشد و هم قامت او را بلندتر نشان بدهد. این کفش کف چوبی مرتفعی، با پاشنه و پنجه بلند داشت که مانند کفش های مسطح امروزی نبود و پاشنه از پنجه پا بلندتر بود. کفش های پاشنه بلند به سرعت مورد استقبال طرفداران مد زن و مرد دربار فرانسه قرار گرفت و به طبقه اشراف و نجیب زادگان سایر کشورها نیز راه یافت. اصطلاح کفش پاشنه دار، با ثروت فراوان مترادف شد. زنان و مردان، در طول قرن هفدهم و هجدهم به پوشیدن این نوع کفش ها به عنوان مدی اصیل و با ارزش ادامه دادند. با نزدیک شدن انقلاب فرانسه، در اواخر قرن هجدهم، رسم پوشیدن کفشهای پاشنه بلند، به علت ارتباط آن با ثروت و طبقه اشراف، کاهش یافت. در سرتاسر قرن نوزدهم، کفش های مسطح و صندل ها برای زنان و مردان معمول و رایج بود؛ البته در اواخر این قرن، پاشنه های بلند مجددا به فشن بازگشت که تقریبا منحصر به زنان می شد. کفش های پاشنه بلند جدید در شصت سال اخیر، بارها کفش های پاشنه بلند، مورد توجه قرار گرفته است و دوباره از مد خارج شده است. در اواخر دهه نود، پاشنه های کوتاه و حتی صاف به فشن حاکم بود. پاشنه های کوتاهتر در اواخر دهه 60 و اوایل دهه70 ترجیح داده می شد، در حالی که پاشنه های بلندتر در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 دوباره مد شدند. شکل پاشنه این کفش ها نیز دائما تغییر می کرد. امروزه عموما زنان از کفش های پاشنه بلند استفاده می کنند، که ارتفاع آنها از 1.5 اینچ تا 4 اینچ متغیر است. کفش هایی با پاشنه بسیار بلند، به عنوان مثال بلندتر از پنج اینچ، معمولا تنها به دلایل خاص زیباشناختی پوشیده می شوند و کاربردی نیستند. کفش های پاشنه کوتاه اغلب برای کار و موقعیت های رسمی مناسب هستند، در حالی که مدل های پاشنه بلند برای لباس شب و میهمانی و رقص مناسب است. موضوع کفش های پاشنه بلند در زمینه پزشکی نیز مورد بحث بسیاری قرار گرفته است، زیرا بسیاری از پزشکان متخصص بیماری های پا، بیمارانی را مشاهده می کنند که مشکل آنها اکثرا به پوشیدن کفش های پاشنه بلند مربوط می شود. دلایل پوشیدن کفش های پاشنه بلند: •این نوع کفش ها، زاویه پا را تغییر می دهند، که باعث می شود تا ظاهر ماهیچه ساق پا برجسته تر به نظر برسد. •آنها وضعیت بدن شخص را به شکلی تغییر می دهند که به وضعیت قائم تر و اصلاح راه رفتن، نیاز دارد. •آنها باعث می شوند که شخص بلندتر به نظر برسد. •آنها باعث می شوند تا پاهای فرد بلندتر به نظر برسد. دلایل نامناسب بودن کفش های پاشنه بلند: •این نوع کفش ها ممکن است برای بعضی افراد مضر و دردآور باشد. •ممکن است استفاده از آن، گام های فرد را کوتاه کند. •ممکن است مانع دویدن فرد شود. •نیروی وارد بر روی زانو، که با راه رفتن با این نوع کفش ها تغییر می کند، ممکن است زمینه ایجاد تغییرات زیان آوری را برای مفصل های زانو فراهم کند. سالشمار کفش های پاشنه بلند: 4000 سال قبل از میلاد: ترسیم اولیه کفش ها( بخش های چرمی انعطاف پذیر، با تور و ملیله دوزی در جای خود محکم می شد) در نقاشی های دیواری مصر باستان، بر روی مقبره ها ومعابد موجود است. 200 سال قبل از میلاد مسیح: صندل های مسطح که کاتورنی(kothorni) نامیده می شد، با کفی بلند از جنس چوب پنبه یا چوب، در میان بازیگران روم رایج شد. 1000 سال پس از میلاد مسیح: در جشن ازدواج ساکسون ها، پدر عروس یکی از کفش های عروس را به داماد هدیه می کرد، که نشانه و سمبل تسلط او بر دختر بود. کفش عروس به سمت ساق دوش های او پرتاب می شد و کسی که آن را می گرفت، عروس بعدی بود. 1154- 1189: شاه هنری دوم، پادشاه انگلستان، کفش هایی با پنجه باریک و نوک دار را رایج کرد. افسانه ها می گویند که آنها پنجه های بدشکل خود را درون این کفش ها مخفی می کردند. 1215: قانونی در پاریس تصویب شد که اساتید دانشگاه را از پوشیدن کفش هایی با پنجه نوک دار و بلند منع می کرد. اگرچه پنجه کفش ها، به عنوان نشانه ای از رتبه و مقام اجتماعی، در دو قرن بعدی بلندتر و تیزتر شد و در حدود سال 1382 به اوج خود رسید. شاهان و شاهزادگان گاهی اوقات کفش هایی را می پوشیدند که سی اینچ ارتفاع داشت. 1500: کفش ها از دو بخش درست می شد، یک قسمت بالایی انعطاف پذیر به کف سفت و سنگین متصل می شد. این کار به معرفی پاشنه کمک کرد، که به عنوان روشی برای نگه داشتن بهتر پای سوارکار درون رکاب اختراع شد. چکمه های پاشنه دار برای مردان، به سرعت مد شد. 1509- 1547: هنری هشتم، پادشاه انگلستان، طرفدار کفشهایی با پنجه پهن و عریض بود؛ که گاهی اوقات 12 اینچ عرض داشت. 1533: کاترین دمدیسی،همسر ایتالیایی کوتاه قد دوک اورلئان، که در سن 14 سالگی با او ازدواج کرد، کفش هایی با دو اینچ ارتفاع می پوشید تا قد خود را بلندتر نشان بدهد. ممکن است کفش پاشنه بلند توسط لئونارد داوینچی اختراع شده باشد(1452-1519). 1553-1558: مری تودور، پادشاه انگلستان، بلندترین کفش هایی که ممکن بود می پوشید. از آن زمان تا اویل قرن نوزدهم، کفش های پاشنه بلند برای مردان و زنان متداول و رایج بود. نیمه قرن شانزدهم: نوعی کفش بسیار بلند به نام chopine در میان زنان ایتالیا، اسپانیا و فرانسه متداول شد. این کفش، پایه ای از جنس چوب یا چوب پنبه به بلندی 24 اینچ داشت. 1628: مهاجران به ایالت ماساچوست رسیدند. قانونی تصویب شد که چکمه های بلند را ممنوع می کرد. 1660: کفاشی فرانسوی به نام نیکلاس لستیج، که در کار خود بسیار ماهر بود و برخی او را به جادوگری متهم می کردند، کفاش پادشاه لوئیس خیو شد. کفش لوئیس خیو، که با نقاشی هایی از مناظر جنگ تزئین شده بود، پاشنه هایی به بلندی پنج اینچ داشت. 1793: ماری آنتونی پاشنه های دو اینچی می پوشید. با آغاز انقلاب فرانسه در قرن هجدهم، کفش ها از هر زمانی کوتاهتر شد. اوایل قرن نوزدهم: کفش های مسطح و صندل های به سبک یونانی رایج شد. 1865: کفش کتانی یا راحتی، با رویه کتان و کف لاستیکی، برای بدمینتن و تنیس اختراع شد. ارتفاع پاشنه کفش خانمها تغییر می کرد، اما تا آخر این قرن از دو اینچ بیشتر نمی شد. 1955: پاشنه های دشنه ای بلند که در ایتالیا ساخته شده بود، برای زنان مد شد. بسیاری از کفش های نوک دار برای هر دو جنسیت متداول شد. دهه 1970: بازگشت کفش های مسطح و صاف دهه 1980: تنوع کفش های ورزشی و محبوبیت بسیار آنها. بسیاری از زنان از آنها، برای کار و سفر استفاده می کنند. [/align]

14 نکته جالب در مورد نگهداری انواع کفش برای انتخاب و نگهداری از کفش هم همانند دیگر امکانات شخصی خود باید به نکات خاصی توجه کنیم 14 نکته ی جالب در مورد نگهداری انواع کفش : 1- پاتوی این کفش بکن ! در هنگام خرید کفش جدید، بهترین موقع در پایان روز است؛ زیرا در آن هنگام پای شما به بزرگترین حد میرسد. اگر شما در صبح کفش بخرید در ساعات بعدی روز برای شما مناسب خواهد بود. 2- گشاد کردن کفش تنگ اگر مجبور شدید کفش تنگ خود را کمی گشاد کنید، داخل آن را با روزنامهِ مرطوب پرکنید تا کمی جا باز کند، ولی توصیه میشود هیچگاه کفش تنگ نخرید. 3- طریقهِ خشک کردن کفش کفشهای چرمی را هیچگاه در آفتاب یا کنار بخاری و یا شومینه خشک نکنید، بلکه داخل آن را با روزنامهِ خشک پرکنید تا رطوبت داخل آن گرفته شود و بعد از خشک شدن، روی آن را پولیش یا واکس بزنید. 4- واکس زدن کفش همیشه قبل از واکس زدن کفشها، گرد و غبار آن را با یک دستمال پاک کنید. اگر واکس شما تمام شده میتوانید روغن زیتون را با یک اسفنج روی کفش خوب بمالید بعد با دستمال اضافی روغن را پاک کنید. کفشهای شما برّاق و تمیز خواهند شد. 5- گشاد کردن کفش کتانی اگر کفشهای کتانی شما تنگ شده کفشها را شسته یا خیس کنید و همانطور بپوشید تا خشک شود؛ در این صورت اندازه و فرم پای شما را میگیرد. 6- پاک کردن شورهِ آب از کفش در فصل زمستان، معمولاً روی کفش در اثر راه رفتن در برف یا باران، شوره یا برفک میزند که هر چه شما کفش را بشویید و یا واکس بزنید این لکههای سفید پاک نمیشوند؛ برای حلّ این مشکل، با اسفنج آغشته به سرکهِ سفید کفشتان را پاک کنید. 7- پاک کردن کفش جیر برای پاک کردن کفش جیر ابتدا از یک مداد پاککن کمک بگیرید و لکّهها و خطوطی که روی کفش افتاده پاک کنید سپس با یک برس نرم کفش، روی آن بکشید تا گرد و غبار آن پاک شود اگر بخشی از آن سفید شده است با فاصلهِ 20 سانتی متر روی شعلهِ شمع بگیرید تا با دودهِ شعلهِ شمع، آن قسمت سیاه شود گرفتن کفش جیر روی بخار کتری به کفش شما جلای ویژهای میبخشد. 8- پاک کردن کفش سفید ورزشی کفشهای سفید ورزشی خود را زمانی که نو است و هنوز نپوشیدهاید کمی پودر نشاسته روی آن بپاشید تا آسانتر تمیز شوند. 9- پاک کردن کفشهای مردانه کفش آقایان معمولاً خیلی زود کثیف میشوند و اگر همسر شما بعد از یک روز کاری با کفشهای خاکآلود وارد خانه شد نگران نباشید ابتدا با دستمال و در صورت نیاز با دستمال مرطوب، کثیفی را پاک کنید. با کمک یک مسواک کهنه، خاک و غبار کنارههای کفش را پاک کنید؛ کمی روغن زیتون به کفش بمالید و یک ساعت بعد با فرچه کفشها را واکس بزنید. 10- پاک کردن کفشهای کتانی کفشهای کتانی خیلی زود کثیف میشوند؛ بهترین روش، استفاده از شامپوی فرش برای شستن این کفشهاست. برای این کار، طبق دستورالعمل شامپوی فرش عمل کنید. 11- پاک کردن کفشهای روشن کفشهای سفید و روشن لاستیکی را میتوانید با خمیر دندان تمیز کنید، خمیر دندان و یا شیر پاککن را روی تکهای پنبه بمالید و بعد از تمیز کردن کفش با آب روی لکههای کفش بمالید. 12- برطرف کردن صیقلی کف کفش اگر تخت کفش شما صیقلی است، با یک کاغذ سمبادهِ خیلی خشن و زبر روی آن بمالید و با یک ورق سمباده را زیر هر تخت بچسبانید. 13- پاک کردن پاشنه کفش پاشنههای نوک تیز کفش خانمها خیلی زود صدمه دیده و لکّهدار میشوند. سعی کنید که از اسپری رنگ ماشین استفاده کنید که باعث دوام بیشتر پاشنهِ کفش نیز میشود. 14- صاف نگه داشتن چکمهِ بلند زمانی که میخواهید چکمههای بلند خود را در کمد نگهداری کنید، چه روشی اعمال میکنید تا ساق چکمه صاف بایستد؟! میتوانید چند ورق روزنامه را لوله کنید و در ساق چکمه قرار دهید و یا حولهای دور لولهِ کاغذی دستمال آشپزخانه بپیچید و درون چکمههایتان قرار دهید.

66 میلیون میکروب در کف کفش [align=justify] آیا میدانستید وقتی با کفش وارد خانه میشوید، کلی گردوغبار و آلرژن و میکروب وارد خانهتان میکنید؟ خیلی از آلایندهها و آلودگیهایی که وارد خانه میشوند، ناشی از همین مساله است: وارد شدن به خانه با کفش.... شیارهای ته کفش، فضای مناسبی برای جمع شدن آلودگیهایی است که گاهی جدا کردنشان از ته کفش کار بسیار سختی است؛ آلودگیهایی که ما از محل کار، خیابان، فروشگاه، ورزشگاه، توالتهای عمومی و هر مکانی که در طول روز به آنجا پا گذاشتهایم، با خودمان به خانه میبریم. این آلودگیها میتوانند در لابهلای پرز فرشها، موکتها و سنگفرشهای خانه جمع و مخفی شوند و بهراحتی اعضای خانواده را آلوده کنند. نتایج یک مطالعه جدید نشان میدهد که در کف کفشها، به طور متوسط، 66 میلیون میکروب وجود دارد. در این مطالعه، دانشمندان دانشگاه آریزونا، 9 گونه مختلف باکتری را در کف کفش افراد شناسایی کردندکه باعث بیماریهای گوارشی یا عفونت چشم و عفونتهای ریوی میشوند. نتایج این مطالعه نشان میدهد باکتریهایی که به کف کفش میچسبند، بیش از هر سطح دیگری به حیات خودشان ادامه میدهند؛ چون وقتی ما راه میرویم دایما مواد جدیدی به کف کفشمان میچسبند که باکتریها میتوانند از آن به عنوان تغذیه خود استفاده و رشد کنند. این محققان با بررسی سطوح کاشی و سرامیک کف منازل متوجه شدهاند که در بیش از 90 درصد موارد، باکتریها و میکروبهای کف کفش به سرامیکهای کفپوش منازل میچسبند و این در حالی است که تعداد میکروبها در پرزهای قالی و موکت از این هم بیشتر است. محققان بر این باورند که کف کفشهای ما از کاسه توالت هم کثیفتر است؛ چون در کف کاسه توالت حدود 1000 میکروب زندگی میکنند ولی عدد و رقم میکروبها در کف کفشها به میلیونها میرسد. نوزادان و کودکان نوپا اولین کسانی هستند که میتوانند میزان زیادی از این آلودگیها را دریافت کنند زیرا آنها دایما در حال جست و خیز و چهاردست و پا یا سینهخیز رفتن روی زمین هستند و هر شیای که سر راهشان باشد را به دهان فرو میبرند. اشیایی که ممکن است با وارد شدن کفش آلوده شما به خانه، آلوده شده و آنها را بیمار کند. بعد از نوزادان و کودکان نوپا، سالمندان و مبتلایان به آلرژی یا آسم، زنان باردار، بیماران با سیستم ایمنی ضعیف (مانند بیماران مبتلا به انواع سرطان یا ایدز) در معرض بیشترین خطر آلودگی ناشی از کفشها هستند. [/align]

کفش های بی کیفیت میتواند منشا آلرژی باشد ورود بیمهار کفشهای خارجی با کیفیت پایین، از جمله کفشهای چینی، مشکلاتی را به دنبال داشته که از شایعترین آنها بروز آلرژی است. شایعترین آلرژیهای کفش به لاستیک، مواد شیمیایی و کرومات (درچرم) و نیکل موجود در سگک کفش رخ میدهد. چسب هم از جمله مواد موجود در کفش است که میتواند باعث بروز حساسیت شود. لایه خارجی کفش میتواند چرم، لاستیک یا مواد صناعی باشد. تخت کفش از ترکیبات مشابه و یا سایر فرمهای جامد لاستیک ساخته میشود. لایه داخلی تخته کفش نیز از همین ترکیبات ساخته میشود. ترکیبات متفاوتی میتواند باعث بروز واکنش آلرژیک شود مثل لاستیک، رزینهای فرمالدیید، بیوسیدها و روغن کاج. چسب معمولا باعث بروز آلرژی نمیشود ولی سایر ترکیبات از جمله لاستیک، آلرژن هستند. شیوع آلرژی به کفش در ۳ تا ۱۱ درصد از بیمارانی که از طریق تست پوستی ارجاع شدهاند، دیده میشود. تعریق باعث میشود آلرژنهای کفش مهاجرت کنند و درماتیت میتواند بهصورت نقطهای و محدود یا وسیعتر باشد و روی اگزمای قبلی سرشتی سوار شود ولی توزیع آن با توجه به حضور مواد آلرژن در لایه خارجی یا تخت کفش متفاوت است. درماتیت لایه بالایی از ناحیه پشت شست پا شروع شده و به پشت پا و سایر انگشتان کشیده میشود درماتیت ناشی از عوامل رنگ کننده (کرومات و گیاهان) و چسب غالبا همین فرم را دارد. چسب و ترکیبات لاستیکی معمولا باعث بروز درماتیت منطقهای محدود به پنجه پا میشود آلرژی به نیکل ناشی از سگک کفش باعث بروز التهاب لوکالیزه در پوست نزدیک آن میشود. صندلهای هندی غالبا فرم خاصی از درماتیت را ایجاد میکند که اکثرا شدید است. در کفشهای ورزشی چون کفش باید فیت پا باشد ممکن است تخت کفش تمام سطح پا یا ناحیه تخت کفش را و یا فقط جلوی پا را درگیر کند. افرادی که درماتیت کفش دارند در سایر نقاط بدن به خصوص دست هم درگیر هستند. چکمه (بوتها) فرم مشابهی از درماتیت کفش ایجاد میکند و حتی روی ساق پا هم گسترش پیدا میکند. آلرژی میتواند نسبت به جورابهای کوتاه و یا بلند یا اسپری خوشبو کننده و یا پودرهای ضدقارچ موجود در کفشها ایجاد شود. افرادی که به ترکیبات ذکر شده آلرژی دارند باید مراقب پوشیدن کفشهای سنتتیک باشند. بسیاری کارخانهها کفشهای خود را گارانتی نمیکنند که عاری از لاستیک یا مواد شیمیایی باشند. بیماران حساس به این ترکیبات باید کفش تمام چرم بدون وجود مواد پلاستیکی تزریق شده در آن را بپوشند . کفشهای فاقد آلرژن توسط بعضی کارخانهها تولید میشود ولی بسیار گران هستند. افرادی که به مواد رنگی کفش حساسیت دارند نباید کفشهای با الیاف نایلون بپوشند. جورابهای قدیمی میتواند به عنوان مخزنی از آلرژن عمل کند و باید تعویض شود. افزایش بیش از حد تعریق در درماتیت ناشی از کفش شایع است و با درمان لازم تعریق بیش از حد و به دنبال آن درماتیت بهبود پیدا میکند. سایر درمانها شامل پوشیدن جورابهای نخی یا جورابهای جاذب عرق است.

کفش چرمی مردانه چگونه تولید می شود مراحل تولید کفش تمام چرب مردانه شامل سه قسمت اصلی تولید پس لایی ( رویه )، تولید قطعات زیرین و مونتاژ نهایی می باشد که شرح مراحل تولید در ادامه ارایه می گردد. 1 برش اوله چرم رویه: چرمهای مصرفی در نقاط سردست و لبه ها دارای یکنواختی بوده و برای استفاده در رویه کفش مناسب نمی باشد، برش اولیه توسط کاتردستی برای حذف زواید چرم انجام می گیرد. 2-برش قطعات رویه: برش قطعات رویه توسط کارگرماهر و با تجربه بوسیله پرس هیدرولیک و شابلونهای برش انجام می گیرد. این شابلونها تیغه ای و دو طرفه هستند و با معکوس کردن شابلونها قطعات لازم برای لنگه مخالف کفش برش می خورد. 3- اشپالت: چرم طبیعی در نقاط مختلف دارای ضخامت متغیر است و برای استفاده در کفش یکسان بودن ضخامت چرم رویه اهمیت دارد . لذا توسط ماشین اشپالت عمل یکنواخت سازی انجام می گیرد. 4- لویس: لبه های چرم در نقاطی که بایستی عمل دوخت روی آن انجام گیرد بایستی نازک تر شود. این عمل توسط ماشین لویس انجام می گیرد. 5- چسب زنی و لب تا ( چکش زنی ): قسمت هایی که بایستی دوخته شود پس از لویس کاری توسط چسب روی هم قرار گرفته توسط چکش زنی محکم می شود . این امر جهت سهولت در امر دوخت انجام میگیرد. 6- دوخت: عمل دوخت قطعات با ماشین دوخت کف تخت و کفگرد انجام می شود. 7- عملیات تکمیلی: در صورت احتیاج دوخت، منگنه زنی و یا سوراخکاری تزئینی روی کفش در این مرحله انجام خواهد شد. 8- برش اولیه چرم سنگین: این برش جهت حذف نقاط غیر قابل استفاده در قطعات کفی و پاشنه انجام می شود. 9-برش قطعات یرین: این قطعات شامل ک فی، پاشنه و زیره کفش توسط پرس هیدرولیک و شابلونهای تیغه ای برش انجام می شود. 10- اشپالت: برای یکنواخت شدن ضخامت قطعات برش خورده از اشپالت استفاده می شود. 11 -تهیه پاشنه: معمولاً پاشنه با توجه کوچکی قطعه از قسمتهای دورریز زیره کفش تهیه می گردد. 12- کارکشی: کارکشی عبارت کشیدن پس لایی و کفی روی قالب کفش و ثابت کردن آن توسط میخ و چسب می باشد. 13 -میخ کشی: پس از خشک شدن چسب و ثابت شدن پس لایی و کفی روی قالب میخها کشیده می شود. 14- سمباده کف: محل اتصال زیره کفی و پس لایی نایکنواخت می باشد که توسط ماشین سمباده صاف می گردد. 15 -پرسازی و زیره چسبانی: با پرکردن حفره و برآمدگی های موجود در محل اتصال زیره به رویه، زیره کفش توسط چسب به رویه می چسبد مواد پرکننده معمولاً شامل خرده چرم، خاک اره و چسب می باشد . ضمناً در قسمت قوس پا و پاشنه یک قطعه چوبی یا فلزی تحت عنوان پل قرار می گیرد. 16 -برش شیار: در این مرحله عمل برش شیار دوخت زیره به رویه روی زیره به عمق نصف ضخامت زیره انجام می گیرد. ضمناً اضافات زیره نیز حذف می گردد. 17- قالب در آری و لبه برگردان شیار: در این مرحله ابتدا لبه شیار توسط ماشین مخصوص برگردانده می شود سپس قالب در می آید. 18 -دوخت رویه به زیره: دوخت زیره به رویه توسط ماشین دوخت مخصوص انجام می گیرد. 19- لبه برگردان شیار: بعد از قرار گرفتن دوخت درون شیار و پس از چسب زنی شیار لبه شیار مجدداً به حالت اول برگردانده شده این عمل باعث حفظ نخ دوخت و عدم صدمه دیدن اتصال رویه به زیره خواهد گردید. 20 -سمباده کناره زیره: توسط ماشین سمباده زن کناره زیره بعد از برش دستی پرداخت و شکل دهی می گردد. 21- نصب پاشنه: پاشنه های برش خورده توسط میخ نصب می گردد. 22 -سمباده اولیه پاشنه: برای فرم دهی عمل سمباده زنی پاشنه انجام می گیرد. 23- پرداخت نهایی: در این مرحله کناره پاشنه و زیره توسط سمباده نرم پرداخت می شود. 24 -واکس زنی و عملیات تکمیلی: در این مرحله عمل فرم دهی لبه های زیره و واکس رویه کفش انجام می گیرد. 25- نصب کُلچه: در قسمت پاشنه از طرف داخل کفش یک قطعه چرم استری به نام " کلچه " قرار می گیرد. 26- کنترل و جفت کردن کفش: پس از انجام کنترل نهایی و رفع عیوب کفشها جفت شده برای بسته بندی آماده می گردند. 27 -بسته بندی کفشهای تولیدی ابتدا در یک کیسه پلاستیکی و سپس در جعبه مقوایی مخصوص کفش قرار گرفته نهایتاً هر 12 عدد از جعبه های کفش تولیدی کنار هم قرار گرفته توسط تسمه بسته بندی نهایی انجام می گیرد.

«رحيم ايرواني» موسس و بنيانگذار گروه کارخانجات ملي بود. وي در يکي از سال هاي دهه 30 به چکسلواکي سفر کرد که حاصل اين سفر آوردن دو کارشناس و يک دستگاه اتوکلاف به ايران بود. توليد اين نوع کفش در مقايسه با نمونه خارجي 10توماني اش 3 يا 4 تومان هزينه داشت. وي بعدها زميني در مهرآباد خريد. وسعت اين زمين 700 متر بود که 400 متر بناي ساختماني داشت. ايرواني کارش را تنها با35 نفر کارگر آغاز کرد. ايرواني بعد از آغاز به کار کارخانه ، با خريد ماشين دوخت از پارچه هاي ايراني استفاده کرد و کارخانه اي به نام ولکو نيز حاضربه سرمايه گذاري و آوردن فناوري به ايران شد. اين کارخانه در ابتدا 150 زوج محصول داشت. کارخانه، کفش ملي نام گرفت که ملي شدن نفت را در ذهن مردم و مشتريان تداعي مي کرد. رحيم ايرواني با خريد تعداد زيادي از خانه هاي مهرآباد کارخانه خود را گسترش داد. او در يکي از زمين هايي که خريده بود مسجدي را نيز احداث کرد. تا سال 1337 در ايران کفش هاي چرمي توليد نمي شد اما بعد از اين سال،به دنبال تاسيس کارخانه هاي چرم ، توليد کفش چرم نيز در کفش ملي آغاز شد. در اين زمان رقباي عمده کفش ملي کفش هاي وارداتي بودند که از چکسلواکي وارد مي شدند.از سال 47 به بعد در کنار توليد کفش محصولاتي مثل جوراب ، تويد آستر و بند کفش و مواردي ديگر اقدام نمود. در سال 47 بعد از موفقيت توليد کفش در مهرآباد جنوبي مرحله سوم توسعه صنعت کفش ايران در کيلومتر 18 جاده قديم کرج در اسماعيل آباد شروع شد. وي زميني به مساحت 400هزار متر خريد و پارک صنعتي کفش ملي فعاليت خود را رسما در اوايل سال هاي دهه 50 آغاز کرد. در اين زمين نقشه احداث 400 خانه سازماني براي کارگران در نظر گرفته شده بود. او با احداث اين خانه ها به دنبال کاهش هزينه رفت و آمد کارگران و هزينه نقل و انتقال آنان بود. در کارخانه کفش ملي تا سال 1350 انواع مختلفي از کفش مثل کفش ورزشي ، کفش براي روزهاي باراني،چکمه،پوتين،دمپايي،کفش کتاني،کفشهاي بچه گانه و کفش ايمني توليد مي شد. به تدريج گنجايش کارخانه مهرآباد زياد شد به طوريکه روزانه 12هزار و 500 جفت کفش در کارخانه کفش ملي توسط 2هزار و 500 کارگر استخدام شده توليد مي شد. ايرواني طي سال هاي 1335 تا 1357 بيش از 50 شرکت صنعتي و تجاري تاسيس و در زمينه توليد انواع کفش در بيش از 25 شرکت صنعتي با شرکاي داخلي و خارجي مشارکت داشت. جالب است بدانيد که رحيم ايرواني در سال 1343 شرکتي به نام شرکت کانون مشاوره اقتصادي را به منظور تربيت و پرورش 22 کودک دو ماهه تا 2ساله تاسيس کرد تا در آينده اين کودکان از مديران بنگاه هاي صنعتي او بشنود.قرار بر اين شد قسمت عمده بودجه کانون به مصارف تحصيلي اين اطفال برسد و لوازم خوارک پوشاک و وسايل زندگي ساده و کم خرج باشد. همچنين هيچ کدام از اين اطفال نيز پس از رسيدن به سن 18 سالگي هيچ تعهدي نسبت به کانون ندارند و مختارند که هرجور که خواستند در اجتماع زندگي کنند.فقط انتظار موسسه اين است که نسبت به تحصيل جدي باشند و تمسک به دين اسلام و حسن اخلاق را پيشه خود سازند.با وقوع انقلاب اسلامي ايرواني اين کودکان را که آن زمان 14 تا 16 ساله بودند با خود به خارج از کشور برد . در سال 57 سرمايه گذاري شرکت در مقايسه با سال 1355 به ميزان 741 ميليون ريال افزايش يافت . ايرواني علاوه بر تاسيس فروشگاه کفش کلي در سراسر کشور ويکسان سازي قيمت ها در فروشگاه هاي کفش ملي توانست به کشورهاي اروپاي شرقي و شوروي نيز کفش صادر کند. در کارخانه کفش ملي طي 30 سال بيش از 10 هزار نفر در کارخانه مشغول به کار بودند. شرکت کفش ملي با وقوع انقلاب مصادره و ملي شد و متاسفانه به دلايلي مثل ضعف مديريت و واگذار نکردن آن به بخش خصوصي متحمل 4 ميليادر زيان خالص و 800ميليون تومان زيان انباشته شد. ايرواني بعد از 25 سال مصادره کارخانه با روي کار آمدن هر مدير جديدي به وي تلفن مي زد و انتصابش را به مديريت تبريک مي گفت و او را به حفظ شرکت تشويق مي کرد زيرا معتقد بود که چند هزار نفر از اين طريق زندگي مي کنند.ايرواني تا سال 57 در ايران زندگي مي کرد و بعد از آن با مهاجرت اجباري به آمريکا رفت. وي ابتدا کارخانه کفش و چرمسازي را در بوستون آمريکا تاسيس کرد و سپس در قاهره کارخانه کفش استاندارد را تاسيس کرد. رحيم ايرواني سرانجام در 12 بهمن 84 بعد از يک روز کامل کاري درگذشت. اکنون فروشگاه هاي کفش ملي به عرضه توليدات صنايع کوچک و ديگر کارخانه ها تبديل شده اند.پارک صنعتي کفش ملي نيز انبار شرکت هاي خودرو سازي است.هم اکنون بعد از 32 سال،از پرسنل 10 هزار نفري گروه کفش ملي تنها 700 نفر باقي مانده اند که در کفش گنجه و بخش هاي بازرگاني مشغول به کار هستند.

خرید کفش مناسب برای اول مهر به طور معمول یك پا از پای دیگر نیم سایز بزرگتر است و حتما سایز كفش باید به اندازه پای بزرگتر انتخاب شود. رئیس انجمن فیزیوتراپی با بیان اینكه اصطلاح «كفش جا باز میكند» از نظر پزشكی تعبیر درستی نیست و كفش باید اندازه پا باشد، به والدین توصیه كرد: اگر می خواهید برای فرزندتان كفش بخرید حتما بعدازظهر اقدام كنید زیرا صبحها، پا كوچكتر است. دكتر اسماعیل ابراهیمی افزود: هیچ پوششی برای سلامت بدن و بهطور خاص برای سلامت پا به اندازه كفش مورد اهمیت نیست تا جایی كه قلب دوم انسان را «پا » می دانند. وی با بیان اینكه پا باید از حفاظ و پوشش مناسبی برخوردار باشد، گفت: نخستین نكته در انتخاب كفش مناسب، جنس آن است كه انتخاب كفش چرم در اولویت است. وی گفت: كفش چرم به دلیل داشتن منافذ از تعریق جلوگیری می كند و پا به راحتی میتواند اكسیژن دریافت كند. در كفش چرم تقسیم فشار راحتتر صورت می پذیرد. ابراهیمی در عین حال توصیه كرد كه حتی اگر كفش شما چرم نباشد، از كفی چرم استفاده كنید. رئیس انجمن فیزیوتراپی دومین نكته در انتخاب كفش را توجه به سایز و اندازه آن بیان و اظهار كرد:اصطلاح «كفش جا بازمی كند» از نظر پزشكی تعبیر درستی نیست و كفش باید اندازه پای فرد باشد. وی با توصیه به والدین مبنی بر اینكه برای فرزندتان بعدازظهرها كفش بخرید ، ادامه داد: صبح ها، پا كوچكتر است زیرا پاها بعدازظهر به اندازه نیم تا یك سایز بزرگتر می شوند كه علت آن ورم كردن پاست. ابراهیمی تاكید كرد: اگر كفش كمی بزرگتر باشد بهتر از این است كه تنگ باشد و به پا فشار بیاورد. نكته دیگری هم كه لازم است به آن توجه شود این است كه به طور معمول یك پا از پای دیگر نیم سایز بزرگتر است و حتما سایز كفش باید به اندازه پای بزرگتر انتخاب شود. شما به هنگام خرید، كفش را بپوشد و با آن راه برود اظهار كرد: او باید راحتی كفش را قبول كند. وی اضافه كرد: همچنین جلوی كفش باید به اندازه نیم یا یك سانتیمتراز شست پا بزرگتر باشد، به عبارتی جلوی كفش باید كمی خالی باشد. ابراهیمی ضمن بیان اینكه كفش پاشنهدار برای فرزندتان نخرید، گفت: البته كفش بی پاشنه هم خوب نیست اندازه استاندارد پاشنه برای كفش دو سانتیمتر است. وی درباره چگونگی انتخاب كفش مناسب برای افرادی كه كف پایشان صاف است یا گودی كمر دارند نیز گفت: كسی كه كف پایش صاف است باید از كفی استفاده كند، به همین خاطر باید كفش را كمی بزرگتر انتخاب كند. دلیل استفاده از كفی نیز این است كه فشاری كه به پا وارد می شود باید میان زانو، ران، ستون فقرات، گردن و سر تقسیم شده و تعادل ایجاد شود. كفش نامناسب موجب می شود فشار وزن روی پا زیاد شود و فرد دچار زانو درد، درد جلوی ساق، فشار به ستون فقرات شود. ابراهیمی در پایان افزود: كفش نامناسب همه بدن را درگیر می كند.

آموزشی/ 15 تصویر برای متفاوت بستن بند کفش هایتان منبع: سه نسل

عجیب ترین و خنده دارترین مدل های کفش در دنیا

عجیب ترین و خنده دارترین مدل های کفش در دنیا

این کفش درست راه رفتن را آموزش می دهد!! محققان مرکز تحقیق میرا در دانشگاه توئنته هلند به تازگی کفشی را به بازار عرضه کردهاند که در واقع با سنسورهایی که در کف آن تعبیه شده کاملا شما را با طرز راه رفتنتان آشنا میکند و در واقع به شما برای اصلاح نحوه راه رفتنتان کمک میکند. تاکنون مطالب زیادی در خصوص درست راه رفتن و عوارض ناشی از درست راه نرفتن شنیدهاید. اینکه مثلا با گذاشتن پاهای خود به سمت داخل به این درد دچار خواهید شد و یا چیزهای دیگر.. حالا محققان مرکز تحقیق میرا در دانشگاه توئنته هلند به تازگی کفشی را به بازار عرضه کردهاند که در واقع با سنسورهایی که در کف آن تعبیه شده کاملا شما را با طرز راه رفتنتان آشنا میکند و در واقع به شما برای اصلاح نحوه راه رفتنتان کمک میکند. این کفش با نام فورسشو به چهار سنسور در کف خود و در زیر پاشنه و جلوی پا مجهز است که دقیقا میزان فشار وارده از فسمتهای مختلف پای شما بر روی زمین را ثبت میکند. این کفش در واقع برای اصلاح نحوه راه رفتن در افرادی که در راه رفتن خود مشکل دارند تولید شده اما محققان اعلام کردهاند که به فکر گسترش این طرح به ورزش و استفاده از نتایج آن برای پیشرفت ورزشکاران هستند. گفتنی است معمولا برای اینکه شخصی طرز راه رفتن خود را تجزیه و تحلیل کند علاوه بر راههایی که ارتوپدها با معاینه کف پاهای هر شخص به دست میآورند نگاه کردن به زیر کفش شخص است تا با فرو رفتگیهای بوجود آمده متوجه نحوه راه رفتن شخص شد.

معماری داخلی فروشگاه کفش«Stuart Weitzman» در شهر رم ایتالیا که توسط گروه Milanese architect متعلق به Fabio Novembre طراح مشهور ایتالیایی صورت گرفته است.