تقویم تاریخ وقایع انقلاب اسلامی در سال 1357

[irsalam]

با نزدیکی به روزهای دهه مبارک فجر و پیروزی انقلاب اسلامی هر ایرانی را چه آن ایان پر شور و التهاب را تجربه کرده باشد و چه نکرده باشد به فکر فرو خواهد برد ولی این ایان بیشتر برای دوستان و عزیزانی که در آن ایام نبوده اند ممکن است مبهم باشد از همین رو ما تقویم آن ایام را که برگرفته از " مرکز اسناد انقلاب اسلامی " را تقدیم شما عزیزان می نمائیم امیدواریم که مفید واقع شود

 

 

 

منبع : مرکز اسناد انقلاب اسلامی - تقویم انقلاب

 

 

8 فروردین 1357قيام مردم يزد به مناسبت اربعين شهداي تبريز

30 تیر 1357درگذشت خطيب شهير حجت الاسلام شيخ احمد کافي

28 مرداد 1357فاجعه آتش ‏سوزي سينما رکس آبادان توسط عُمّال رژيم پهلوي

2 شهریور 1357شهادت مبارز انقلابي سيدعلي اندرزگو

4 شهریور 1357استعفاي جمشيد آموزگار از نخست وزيري در پي افزايش اعتراضات مردمي

5 شهریور 1357تغییر مبدأ تاريخ ایران از هجري شمسي به شاهنشاهي

9 شهریور 1357ربوده شدن "امام موسي صدر" رهبر شيعيان لبنان

13 شهریور 1357برپايي نخستين تظاهرات ميليوني مردم تهران بعد از نماز عيد فطر عليه رژيم پهلوي

16 شهریور 1357تظاهرات عظيم مردمي ضد رژيم پهلوي به دعوت روحانيت در سراسر کشور

17 شهریور 1357وقوع جمعه سياه و کشتار بي‏رحمانه مردم در ميدان ژاله(شهدا) در تهران

2 مهر 1357اعتصاب کارکنان پالايشگاه نفت آبادان در اعتراض به رژيم سفاک پهلوي

2 مهر 1357محاصره منزل امام خميني(ره) در نجف اشرف توسط رژيم بعث عراق

2 مهر 1357انحلال حزب شاهنشاهي رستاخيز

13 مهر 1357هجرت امام خميني از عراق به پاريس

24 مهر 1357به آتش کشيدن مسجد جامع کرمان توسط مزدوران رژيم پهلوي

13 آبان 1357روز دانش آموز

1 آذر 1357پيام امام خميني به ملت ايران به مناسبت فرارسيدن ماه محرم

2 آذر 1357هجوم وحشيانه عوامل رژيم پهلوي به حرم امام رضا (ع)

5 دی 1357شهادت استاد نجات‏اللهي به دست عمال رژيم پهلوي

13 دی 1357آغاز کنفرانس گوادلوپ با حضور سران کشورهاي غربي

14 دی 1357سفر مخفيانه ژنرال هايزر مستشار عالي‏رتبه نظامي آمريکا به تهران

22 دی 1357تشکيل شوراي انقلاب

26 دی 1357فرار شاه از ايران

30 دی 1357انتشار خبر بازگشت حضرت امام به ايران

4 بهمن 1357بسته شدن فرودگاه مهرآباد به دستور بختيار براي جلوگيري از ورود امام

8 بهمن 1357تحصن روحانيون در مسجد دانشگاه تهران در اعتراض به بستن فرودگاه‏هاي کشور

9 بهمن 1357انقلاب در کیهان دوشنبه

9 بهمن 1357انقلاب در اطلاعات دوشنبه

10 بهمن 1357انقلاب در کیهان سه شنبه

10 بهمن 1357انقلاب در اطلاعات سه شنبه

11 بهمن 1357انقلاب در اطلاعات چهارشنبه

11 بهمن 1357انقلاب در کیهان چهار شنبه

12 بهمن 1357انقلاب در اطلاعات پنج شنبه

12 بهمن 1357انقلاب در کیهان پنج شنبه

12 بهمن 1357رویدادهای 12 بهمن

12 بهمن 1357بازگشت امام خميني به میهن و آغاز دهه فجر

13 بهمن 1357رویدادهای 13 بهمن

14 بهمن 1357رویدادهای 14 بهمن

15 بهمن 1357رویدادهای 15 بهمن

16 بهمن 1357انتصاب مهندس بازرگان به نخست وزیری دولت موقت

16 بهمن 1357رویدادهای 16 بهمن

17 بهمن 1357رویدادهای 17 بهمن

18 بهمن 1357رویدادهای 18 بهمن

19 بهمن 1357رویدادهای 19 بهمن

19 بهمن 1357روز نيروي هوايي ارتش

20 بهمن 1357رویدادهای 20 بهمن

21 بهمن 1357رویدادهای 21 بهمن

22 بهمن 1357رویدادهای 22 بهمن

22 بهمن 1357پيروزي انقلاب اسلامي ايران

29 بهمن 1357تأسيس حزب جمهوري اسلامي

9 اسفند 1357فرمان امام خمینی مبنی بر تاسيس بنياد مستضعفان و جانبازان

10 اسفند 1357ورود امام خميني(ره) به قم پس از پیروزی انقلاب

14 اسفند 1357تاسيس کميته امداد امام خميني

[irsalam]

قيام مردم يزد به مناسبت اربعين شهداي تبريز

 

 

قيام مردم يزد در هشتم فروردين 1357 حلقه سوم از سلسله قيام هاي زنجيره اي بود که منجر به قيام سراسري در ايران بر ضد شاه و در نهايت سرنگوني رژيم پهلوي گرديد. پس از قيام مردم قم در 19 دي ماه 1356 که در اعتراض به مقاله توهين آميزي نسبت به امام خميني (ره ) توسط عوامل رژيم در روزنامه اطلاعات به چاپ رسيده بود و طي آن عده زيادي از مردم قم توسط عوامل رژيم به خاک و خون کشيده شدند، مردم تبريز در روز 29 بهمن 56 به مناسبت اربعين شهداي قم مراسم باشکوهي برگزار کردند که اينبار نيز با حمله ماموران مسلح رژيم به مردم بي دفاع فاجعه اي عميقتر به وقوع پيوست . در پي اين کشتارها مراجع و علما اين کشتارها را بشدت محکوم و حضرت امام ضمن اعلام عزاي عمومي عيد 1357 شمسي را تحريم کردند. با نزديک شدن چهلم شهداي تبريز جوشش مخصوصي در مردم ايران مشاهده مي شد. در اين ميان قيام مردم يزد در روز هشتم فروردين 57 که تا 12 فروردين هم ادامه داشت جلوه بيشتري داشت . مردم يزد در روز نهم فروردين پس از جلسه بزرگداشت شهداي تبريز در روضه محمديه اين شهر به خيابانها ريختند و با شعارهاي انقلابي به مراکز فساد و فحشا و نيز اماکن دولتي حمله کردند. فرداي آن روز آيت ا... صدوقي از علماي شهر يزد مردم را به تعطيل عمومي و اجتماع در مسجد جامع شهر يزد دعوت کرد و در يک سخنراني در آن اجتماع با شکوه خواستار بازگشت امام خميني (ره ) از تبعيد و آزادي زندانيان سياسي و سرنگوني رژيم شدند و در پايان مراسم مردم به خيابانها ريخته و تظاهرات ديگري عليه رژيم انجام دادند که با حمله ماموران رژيم و به خاک و خون کشيدن مردم برگ سياه ديگري در کارنامه رژيم پهلوي ثبت شد. تظاهرات مردم تا روز 12 فروردين ادامه داشت و پايه هاي رژيم پهلوي را بيش از پيش سست نمود .

[irsalam]

درگذشت خطيب شهير حجت الاسلام شيخ احمد کافي

 

 

 

حجت الاسلام و المسلمين حاج شيخ احمد کافي يزدي در روز جمعه اول خرداد ماه 1315 ش برابر با اول ربیعالاول 1355 ق در شهر مقدس مشهد به دنيا آمد. وي پس از پايان دروس مقدمات و ادبيات عرب، به دليل شوق و علاقه شديد به منبر، به وعظ و ارشاد مردم پرداخت. شيخ احمد کافي در حالي که بيش از پانزده سال از عمرش نمي‏گذشت، در شب‏هاي جمعه براي صدها نفر از زائران امام رضا(ع) با شور و حال خاصي دعاي کميل مي‏خواند و فضايي معنوي ايجاد مي‏کرد. وي در شانزده سالگي براي تکميل تحصيلات علوم اسلامي به نجف اشرف عزيمت کرد و از محضر آيت اللَّه خويي و آيت اللَّه سيد اسداللَّه مدني و... استفاده برد. از آن پس براي تبليغ به اکثر نقاط ايران مسافرت کرد و در همه جا مورد استقبال مردم قرار گرفت. حجت الاسلام کافي سرانجام در تهران رحل اقامت افکند و به خدمات ديني و انجام وظايف مذهبي همت گماشت. وي، واعظي متدين و خطيبي غيور و در امور ديني، جدّي و بسيار مبارز و مجاهد و در مقابل انحرافات و منکرات و برخورد با تبليغات مسموم دشمنان دين، مقاوم و محکم بود. اين خطيب بزرگ، از به ميدان آمدن و مبارزه کردن با بي‏دينان هراسي نداشت و تقيه نمي‏کرد. وي در سفرهاي متعددي که به مکه و مدينه داشت، بارها، سخنان مهمي ايراد کرده و از حريم ولايت آل محمد، به ويژه امام علي(ع)، در مقابل خفّاشان حقيقت گريز وهابي، دفاع نموده است. در حالي که بردن نام حضرت امام خميني(ره)، در دوران حکومت رژيم پهلوي جرم محسوب مي‏شد، حجت الاسلام کافي در مجامع عمومي از حضرت امام به بزرگي و عظمت ياد مي‏کرد. سرانجام اين محبِّ اهل بيت (ع) چند ماه قبل از پيروزي انقلاب اسلامي در سی تيرماه 1357 در 42 سالگي در سانحه‏اي مشکوک دار فاني را وداع گفت و به ديدار معبود شتافت.

[irsalam]

فاجعه آتش‏سوزي سينما رکس آبادان توسط عُمّال رژيم پهلوي

 

 

در فاجعه آتش‏سوزي عمدي سينما رکس آبادان که از سوي ساواک و عوامل رژيم سفّاک پهلوي جهت بدنام کردن انقلاب اسلامي مردم ايران به وقوع پيوست، 377 نفر به طرزي فجيع کشته شدند. در جريان اين آتش‏سوزي، تماشاگران سينما که در آن روز، حدود 700 نفر بودند براي فرار از مهلکه به طرف درهاي خروجي روي آوردند، ولي درها را بسته يافتند. انتشار اين خبر و نمايش فيلم‏ها و عکس‏هاي اين فاجعه، افکار عمومي را به شدت جريحه‏دار ساخت. اما رژيم شاه با متهم کردن نيروهاي انقلابي در اين حادثه ضد انساني، قصد داشت تا انقلابيون مسلمان را افرادي متحجّر و مخالف با هُنر و ضد مردم نشان دهد که در اين هدف خود ناکام ماند و مردم بيشتر حرف مخالفان را که رژيم را در اين فاجعه متهم مي‏کرد، مي‏پذيرفتند. پس از وقوع جنايت هولناک آتش‏سوزي سينما رکس آبادان، حضرت امام خميني(ره) در 31 مردادماه سال 1357، در پيامي از نجف اشرف خطاب به اهالي آبادان، ضمن اعلام خطر به اينکه ممکن است رژيم پهلوي، اعمال وحشيانه مشابهي در شهرهاي ايران انجام دهد، از گويندگان خواستند وظيفه آگاهي بخشي به مردم را دنبال کنند. در بخشي از پيام مهم امام به مناسبت اين فاجعه آمده بود: من گمان نمي‏کنم هيچ مسلماني، بلکه انساني، دست به چنين فاجعه وحشيانه‏اي بزند، جز آن که به نظاير آن عادت نموده است. گفتار شاه که تظاهرکنندگانِ مخالفِ من "وحشت بزرگ" را وعده مي‏دهند و تکرار آن پس از واقعه که اين همان وعده بوده است، شاهد ديگري بر توطئه است. اين مصيبت دلخراش براي شاه، شاهکار بزرگي است تا به تبليغات وسيع در داخل و خارج دست زند و به بوق‏ها و مطبوعات دست نشانده داخل و نفع طلب خارج دستور دهد که هرچه بيشتر براي اغفال مردم، اين جنايت را منتشر و به ملت محروم و مظلوم ايران نسبت دهند تا در خارج، ملت حق طلب ايران را، مردمي که به هيچ ضابطه انساني و اسلامي معتقد نيستند معرفي نمايد. پيام امام خميني (قدس سره) به مردم مسلمان درباره فاجعه به آتش کشيدن سينما رکس آبادان: بسم الله الرحمن الرحيم خدمت عمومي اهالي محترم آبادان ايدهم الله تعالي دريافت خبر بسيار فجيع به آتش کشيدن چند صد تن هموطنان ما با آن وضع حساب شده موجب تاثر و تاسف شديد گرديد. من گمان نمي کنم هيچ مسلماني بلکه انساني دست به چنين فاجعة وحشيانه اي بزند جز آنانکه به نظاير آن عادت نموده اند و خوي درندگي و وحشگيري آنان را از انسانيت بيرون برده باشد. من تاکنون اطلاع کافي ندارم لکن آنچه مسلم است اين عمل غير انساني و مخالف با قوانين اسلامي از مخالفين شاه که خود را براي حفظ مصالح اسلام و ايران و جان و مال مردم به خطر مرگ انداخته اند و با فداکاري از هم ميهنان خود دفاع مي کنند به هر مسلکي باشند، نخواهد بود و قرائن نيز شهادت مي دهد که دست جنايتکار دستگاه ظلم در کار باشد که نهضت انساني ـ اسلامي ملت را در دنيا بد منعکس کند. آتش را به کمربند در سراسر سينما افروختن و بعد توسط مأمورين درهاي آن را قفل کردن، کار اشخاص غير مسلط بر اوضاع نيست. گفتار شاه که تظاهر کنندگان مخالف من وحشت بزرگ را وعده مي دهند و تکرار آن پس از واقعه که اين همان وعده بوده است شاهد ديگري بر توطئه است، نه اينکه واقعاً شاه يک غيبگوي بزرگ است! مصاحبه سابق شاه که ايران را با ملت نابود مي کنم نيز شاهد اين مدعاست. اظهار تأسف و تأثر در بوق هاي تبليغاتي از اشخاصي که هر روز دستشان تا مرفق به خون هم ميهنان ما فرو رفته است شاهد بزرگي است بر نقشه شيطاني شاه و همدستانش، هم آنان که در اکثر شهرهاي ايران دست به کشتارهاي فجيع زده اند. آيا مردم مظلومي که هر روز به دست همين جنايتکاران به خاک و خون کشيده شده و به وضع بسيار اسفباري کشته شده اند هم ميهنان ما نبوده اند؟ قراين نشان مي دهد که قضيه دلخراش آبادان چون کشتار ساير شهرهاي ايران از يک منشأ به وجود آمده است. آيا از اين جنايت کسي جز شاه و بستگانش اميد نفعي داشته اند؟ آيا تاکنون غير از شاه که هرچند وقت يکبار دست به کشتار وحشيانه مردم مي زند اين قبيل صحنه ها را به وجود آورده است و يا خواهد آورد؟ اين مصيبت دلخراش شاه، شاهکار بزرگي است تا به تبليغات وسيع در داخل و خارج دست زند و به بوق ها و مطبوعات دست نشانده داخل و نفع طلب خارج دستور دهد که هرچه بيشتر براي اغفال مردم اين جنايت را منتشر و به ملت محروم و مظلوم ايران نسبت دهند تا در خارج ملت حق طلب ايران را مردمي که به هيچ ضابطه انساني و اسلامي معتقد نيستند معرفي نمايد. من به ملت بزرگ ايران اعلام خطر مي کنم، خطر اينکه دستگاه اينگونه اعمال وحشيانه و ضد اسلامي را در ساير شهرهاي ايران انجام دهد تا تظاهرات پاک مردم شجاع ايران را که با خون خود ريشه درخت اسلام را آبياري مي کنند لوث نمايد. لازم است گويندگان مطلبي را که به نابودي انقلاب رهايي بخش اسلام منجر مي شود و براي مردم روشن نمايند. اين مصيبت بزرگ را به ملت مسلمان ايران بخصوص به مردم ستمديده آبادان و به خانواده هاي داغديده تسليت عرض نموده و خود را در غم بزرگ و جانکاه آنان شريک مي دانم. از خداوند تعالي نصرت اسلام و مسلمين و قطع آبادي اجانب و پيوستگان به آنها را خواستارم. والسلام عليکم و رحمة الله و برکاته روح الله الموسوي الخميني

[irsalam]

شهادت مبارز انقلابي سيدعلي اندرزگو

 

 

شهيد سيدعلي اندرزگو در رمضان سال 1318 ش در تهران به دنيا آمد. سختي معيشت، او را از تحصيل بازداشت و به کار گمارد، ولي در همان حال به علوم ديني روي آورد و دروس فقه و اصول را طي کرد. شهيد اندرزگو در نوجواني با شهيد نواب صفوي آشنا شد و در ستم‏ستيزي، از او الهام گرفت. وي در قيام 15 خرداد، به عرصه مبارزه با رژيم گام نهاد و مورد تعقيب مزدوران ساواک قرار گرفت. شهيد اندرزگو پس از قيام 15 خرداد دستگير شد و در زير شکنجه‏هاي سخت، لب به سخن نگشود تا آزاد گرديد. از آن زمان، وارد شاخه نظامي هيئت مؤتلفه اسلامي شد و در اولين اقدام، در اعدام انقلابي حسنعلي منصور، سرسپرده آمريکا و عامل تصويب کاپيتولاسيون و تبعيد امام خميني(ره) همکاري نمود. در آن ترور، شهيد اندرزگو با اين که بيشتر از 19 سال نداشت، اما نقش مهمي ايفا کرد. از آن پس، رژيم، به شدت در تعقيب او بود و شهيد اندرزگو مجبور شد که دائماً جابجا شود. اين انقلابي نستوه براي اين که مورد شناسايي ساواک قرار نگيرد، با نام‏هاي مستعار و قيافه‏هاي متفاوت آشکار مي‏شد. اندرزگو، نقش مهمي در وارد کردن اسلحه به ايران براي مبارزه مسلحانه با رژيم داشت و براي اين منظور به کشورهاي ديگري سفر مي‏کرد. ساواک پس از سال‏ها تعقيب و گريز، سرانجام با کنترل مکالمات تلفني مناطق وسيعي از تهران، او را شناسايي نمود و دريافت که در 19 ماه مبارک رمضان مهمان يکي از دوستان خواهد بود. محل، مورد محاصره قرار گرفت و شهيد که راه فرار نمي‏ديد، اسنادي را که در جيب داشت به دهان برد و خورد تا به دست ساواک نيافتند. دژخيمان رژيم پس از درگيري که با او پيدا کردند، او را مجروح ساختند. با اين حال، از اين مي‏ترسيدند که اندرزگو، به خودش مواد منفجره بسته باشد. اين شهيد والامقام سرانجام، طي اين درگيري در دوم شهريور 1357 با زبان روزه در 39 سالگي شربت شهادت نوشيد و به آرزوي ديرينه‏اش دست يافت. شهيد اندرزگو قصد ترور شاه را داشت که شهادتش مانع انجام اين نقشه گرديد.

[irsalam]

استعفاي جمشيد آموزگار از نخست وزيري در پي افزايش اعتراضات مردمي

 

 

آموزگار در شرايطي به نخست وزيري رسيد که جامعه ايران در آستانه انقلاب اسلامي قرار داشت. با آشکار شدن ناتواني دولت در درک و انجام خواسته هاي واقعي اقشار مختلف مردم، دولت آموزگار از نيمه دوم 1356 با اقدامات گسترده مخالفان در داخل و خارج مواجه شد. اجتماعات مذهبي و دانشگاهي به طور روزافزون دامنه اعتراضات خود را گستردهتر کردند، به طوري که تا پايان سال حوادثي که محرک مردم براي شرکت فعال در اعتراض به دولت بود جنبه عمومي و مردمي يافت و به موازات آن دولت عملاً نشان داد که چندان پايبند به شعارها و برنامههاي سياسي خود نيست. حوادثي که در دوران نخست‏ وزيري جمشيد آموزگار روي داد و به حکومت انقلاب سرعت بيشتري بخشيد عبارتند از: برگزاري يازدهمين جشن هنر شيراز و تقارن آن با ماه مبارک رمضان، فوت حاج آقامصطفي خميني و برگزاري مراسم ترحيم و يادبود به اين مناسبت از سوي مردم، چاپ مقاله ايران و استعمار سرخ و سياه و تبعات آن، ايجاد حکومت نظامي در شهرهايي چون اصفهان آتش ‏سوزي سينما رکس آبادان آخرين حادثه‏اي بود که در دولت آموزگار روي داد. اين حوادث سرانجام منجر به استعفاي آموزگار از نخست‏ وزيري در چهارم شهريور و استعفا از دبيرکلي حزب رستاخيز در مهر 1357 شد. آموزگار پس از ترک ايران در سال 1357 ابتدا به ايالت فلوريداي امريکا رفت، سپس در ايالت ميامي نزد پدر زن يهودي خود مقيم شد و به همراه برادر خود (جهانگير آموزگار) که مدتي مسئوليت رياست هيئت نمايندگي اقتصادي ايران در امريکا را به عهده داشت، شرکت ساختماني تأسيس کرد. در سالهاي نخستين اقامت آموزگار در امريکا، وي با باشگاه «پان امپريال» همکاري داشت، ارتشبد اويسي و اردشير زاهدي از گردانندگان ديگر اين کلوپ بودند. هدف اين باشگاه تلاش براي اتحاد ايرانيان مقيم امريکا و اروپا و اجراي طرح مبارزه با جمهوري اسلامي ايران بود. سرمايه اين کلوپ از محل اجاره ساختمان بزرگ بنياد پهلوي در نيويورک که از طرف شاه در اختيار هوشنگ رام، مديرعامل فراري بانک عمران گذاشته شده بود، تأمين ميشد. جمشيد آموزگار، هوشنگ انصاري، جهانگير آموزگار، فريدون هويدا که به ياران اربعه مشهور بودند مديريت و پيگيري امور فرهنگي اين مجموعه را در دست داشتند. بيان نظرات و بازگويي حوادث سياسي، اقتصادي گذشته کشور در مطبوعات فارسي زبان خارج از کشور به همراه محمد باهري، هوشنگ نهاوندي، داريوش همايون و عبدالمجيد مجيدي از ديگر اقدامات آموزگار و هم مسلکانش عليه جمهوري اسلامي ايران در غرب بود.

[irsalam]

تغییر مبدأ تاريخ ایران از هجري شمسي به شاهنشاهي

 

 

محمدرضا پهلوي که مي‏دانست اتکاي اصلي مخالفانِ رژيم، اسلام است، درصدد برآمده بود تا ريشه‏هاي اين مکتب را خشک کند. به همين جهت در شهريور سال 1354 ش در مراسم افتتاح مجلس دوره بيست و چهارم، در سخناني عنوان کرد که قصد دارد فرهنگ ايراني را از عوامل بيگانه‏اي که در اين فرهنگ راه يافته‏اند، نجات دهد. در اين راستا، مجلس سنا و مجلس شوراي ملي در يک اجلاس مشترک به رياست جعفر شريف امامي تصويب کردند که مبدأ تاريخ، از هجري شمسي به شاهنشاهي تغيير يابد و آغاز سلطنت در ايران و جلوس کوروش هخامنشي به عنوان مبدأ تاريخ ايران عنوان گرديد. اين قانون ننگ‏آور با مخالفت و تحريم بسياري از مردم و علما مواجه گرديد و سرانجام با روي کار آمدن دولتِ عوام فريب شريف امامي و به منظور فريب افکار عمومي در شهريور 1357، ملغي شد. هرچند، کار رژيم از اين نمايش‏هاي ساختگي گذشته بود و چيزي نمي‏توانست، انقلاب توفنده مردم مسلمان را از حرکت باز دارد.

[irsalam]

ربوده شدن "امام موسي صدر" رهبر شيعيان لبنان

 

 

 

امام موسي صدر در سال 1307 ش (1343 ق) در شهر مقدس قم ديده به جهان گشود. پس از تکميل دروس مقدماتي، از محضر علمي و معنوي آيات عظام سيدصدرالدين صدر (پدرش)، سيد محمد محقق داماد، سيد حسين بروجردي و امام خميني(ره) کسب فيض نمود. سپس عازم نجف اشرف شده و از محضر عالمان و فقيهان آن ديار نيز بهره‏مند گرديد و به درجه اجتهاد نائل آمد. امام موسي صدر پس از وفات آيت‏اللَّه سيدعبدالحسين شرف‏الدين، رهبري شيعيان لبنان را به عهده گرفت و آنان را از وضعيت ناهنجار فرهنگي، اجتماعي و سياسي رهايي بخشيد و در برابر دسيسه‏هاي دشمنان اسلام، آنان را در تشکيلات "حرکت المحرومين" متشکل ساخت. اين مجاهد نستوه و خستگي‏ناپذير با هدف ايجاد اتحاد بين اعراب و جلب حمايت کشورهاي عربي و متقاعد ساختن آنان به منزوي کردن اسراييلِ متجاوز و تحريم هرگونه رابطه با اشغالگران فلسطين و به منظور تقويت جنبش محرومين و تهيه سلاح، به کشورهاي مختلف سفر مي‏کرد. امام موسي صدر، به تدريج جزء بزرگترين شخصيت‏هاي سياسي جهان به شمار آمد و در پي دعوت رسمي دولت ليبي، به اين کشور سفر نمود، وليکن براثر توطئه دشمنان انقلاب اسلامي، در همان سفر ربوده شد. گرچه اخبار ضد و نقيضي درباره زنداني بودن وي منتشر مي‏شود، با اين حال هنوز اطلاعات موثّقي از ايشان به دست نيامده است.

[irsalam]

برپايي نخستين تظاهرات ميليوني مردم تهران بعد از نماز عيد فطر عليه رژيم پهلوي

 

 

 

علي‏رغم اختناق ايجاد شده توسط رژيم پهلوي، پيگيري نهضت از طرف امام خميني(ره) و روحانيت معظمٌ، در روز عيد فطر سال 1357ش تجلي نمود و مردم در شهرهاي تهران، قم، خمين، کرج و ايلام و ديگر شهرها پس از برگزاري نماز عيد به حرکت در آمده و شعارهاي کوبنده بر ضد رژيم سردادند. در تهران، ده‏ها هزار نفر براي شرکت در نماز عيد فطر در منطقه قيطريه گرد آمدند و نماز عيد را به امامت آيت‏اللَّه مفتح به جاي آوردند. آن‏گاه حجت‏الاسلام باهنر سخنراني مبسوطي پيرامون اوضاع کشور ايراد نمود. از آن پس، راهپيمايي با شکوه مردم آغاز شد. راهپيمايان در تهران با ابراز محبت به سربازان ارتشي، خواستار پيوستن ارتش به ملت شدند. تظاهرات روز عيد فطر با حضور ميليوني مردم، اين نکته را عيان ساخت که رهبري نهضتي که آغاز شده و هر روز شعله‏هاي آن، زبانه بيشتري مي‏کشَد، در دست روحانيان و به زعامت امام خميني(ره) است. نکته قابل توجه در تظاهرات تهران و شهرستان‏ها، شرکت فعال و گسترده بانوان بود که پا به پاي مردان در اين راهپيمايي حضور داشتند. اين راهيپمايي عظيم و تظاهرات روزهاي بعد، زمينه را براي وقوع حادثه خونين هفدهم شهريور فراهم ساخت و دست رژيم را بار ديگر به خون مردم، رنگين نمود.

[irsalam]

تظاهرات عظيم مردمي ضد رژيم پهلوي به دعوت روحانيت در سراسر کشور

 

 

تظاهرات روز عيد فطر، در13 شهريور سال 57، زمينه را براي تظاهرات 16 شهريور فراهم آورد. در روز 16 شهريور 57، در پي دعوت جامعه روحانيت مبارز، حدود دو ميليون نفر از مردم قهرمان تهران به عنوان اعتراض به رژيم، در ميدان شهياد تجمع کردند. در اين روز، نام ميدان شهياد به ميدان آزادي تغيير يافت. در اين راهپيمايي، در حالي که آيت‏اللَّه طالقاني پيشاپيش جمعيت حرکت مي‏کرد، مورد هتک حرمت از سوي مزدوران رژيم طاغوت قرار گرفت. ولي انبوه مردم و توقف آنها در خيابان، مانع اقدام پليس گرديد. در ادامه در ميدان آزادي، قطعنامه‏اي که تهيه شده بود قرائت و مورد تأييد و تصويب مردم قرار گرفت. در اين قطعنامه، آزادي و استقلال، حکومت اسلامي با رهبري امام خميني، آزادي زندانيان سياسي، انحلال ساواک و برچيده شدن رژيم شاه مطرح شده بود. به دنبال تظاهرات مفصل و همه جانبه امروز در تهران و شهرستان‏ها، هيئت دولت تصويبنامه‏اي صادر و به موجب آن مقرر گرديد از بامداد روز هفدهم شهريور، در تهران و يازده شهر قم، تبريز، مشهد، اصفهان، شيراز، آبادان، اهواز، کرج، قزوين، کازرون و جهرم حکومت نظامي به مدت شش ماه برقرار گردد.

[irsalam]

وقوع جمعه سياه و کشتار بي‏رحمانه مردم در ميدان ژاله(شهدا) در تهران

 

 

17 شهريور مکرر عاشورا و ميدان شهدا مکرر کربلا و شهداي 17شهریور مکرر شهداي کربلا و مخالفان ملتها مکرر يزید و وابستگان او هستند امام خميني (ره) با گسترش دامنه انقلاب و تظاهرات مردمي در شهرهاي مختلف دولت جمشيد آموزگار مجبور به استعفا شد و محمدرضا شاه، جعفر شريف امامي را که از سران فراماسونري و 15 سال رييس مجلس سنا بود به قصد کنترل اوضاع ، مأمور تشکيل کابينه جديد کرد. رژيم شاه با اين تغيير و تحول و اعلام سياست آشتي ملي و احترام به روحانيت، سعي داشت اوضاع را کنتر ل کرده و از خشم و نفرت عمومي بکاهد؛ اما، هوشياري حضرت امام خميني (ره) باعث شد که ایشان طي پيامي خطاب به ملت ايران نقشه رژيم را رسوا و مردم انقلابي را بيش از پيش آگاه و خروشان نمايند. به اين ترتيب در 13 شهريور 1357 که مصادف با روز عيد فطر بود راهپيمايي تاريخي و عظيمي برپا شد. اين تظاهرات در روز 16 شهريور ماه بار ديگر تکرار شد و در بين مردم اعلام شد که صبح روز بعد، يعني 17 شهريور ماه در ميدان و خيابان ژاله (شهدا) تجمع صورت خواهد گرفت. در اولين ساعات جمعه 17 شهريور ماه، رژيم شاه توسط ارتشبد غلامعلي اويسي فرماندار نظامي تهران اعلام حکومت نظامي کرد؛ اما مردم در ميدان ژاله (شهداي کنوني) تجمع کردند و ناگهان با ديدن تانکها و زرهپوشهاي نظامي و مأموران مسلسل به دست حکومت نظامي غافلگير شدند. مأموران مسلح پس از چند بار اخطار از زمين و هوا جمعيت را ناجوانمردانه هدف رگبار قرار دادند و مردم بيگناه را به خاک و خون کشيدند. عده زيادي از مردم در اين روز توسط دژخيمان رژيم به شهادت رسيدند، اما اين حادثه نقطه عطفي جهت افزايش خشم و اعتراض عمومي مردم و رسوايي بيش از پيش رژيم گرديد و در تاريخ ننگين ستمشاهي به عنوان جمعه سياه و جمعه خونين براي هميشه باقي ماند. به این مقاله نیز نگاه کنید: بررسی تحلیلی رویداد17 شهریور1357

[irsalam]

اعتصاب کارکنان پالايشگاه نفت آبادان در اعتراض به رژيم سفاک پهلوي

 

 

اعتصاب کارگران و کارکنان بعضي از واحدهاي توليدي کشور، همزمان با روي کار آمدن کابينه شريف امامي آغاز گرديد و تدريجاً واحدهاي ديگري به آن اضافه شد. در اين ميان، با اعتصاب کارگران و کارکنان شرکت نفت، مردم از نظر سوخت دچار مشکل شدند. همچنين قيمت بنزين در بازار آزاد تا پنجاه برابر افزايش يافت و باعث رکود اقتصادي کشور گرديد. اين اعتصاب، يکي از عوامل مهم شکست دولت شريف امامي در کنترل ناآرامي‏ها بود که تا پيروزي انقلاب اسلامي ادامه يافت.

 

[irsalam]

محاصره منزل امام خميني(ره) در نجف اشرف توسط رژيم بعث عراق

 

 

 

نيروهاي امنيتي دولت بعثي عراق به منظور همکاري با رژيم شاه و پيشگيري از پيروزي انقلاب اسلامي ملت ايران، بيت رهبر کبير انقلاب، حضرت امام خميني را در نجف محاصره کردند. دولت عراق بر اساس روابط حسنه‏اي که با رژيم فاسد شاه داشت، از پيشواي نهضت اسلامي مي‏خواست از مصاحبه با خبرنگاران، صادر کردن اعلاميه و ايراد نطق و خطابه سياسي خودداري کند. امام در پاسخ فرمودند: "من هرکجا که باشم به وظيفه شرعي خود عمل مي‏کنم." اندکي پس از آن، رژيم بعث عراق، رهبر بزرگ انقلاب اسلامي را وادار به ترک عراق کرد و بدين ترتيب مقدمات هجرت تاريخي معظم‏له به پاريس و زمينه‏هاي اوج‏گيري و پيروزي نهضت اسلامي و رهايي‏بخش مردم مسلمان ايران فراهم شد.

[irsalam]

انحلال حزب شاهنشاهي رستاخيز

 

 

 

با روي کار آمدن دولت عوام فريب جعفر شريف امامي در بحبوحه انقلاب اسلامي مردم ايران، او قصد داشت با انجام اقداماتي، اعتراضات گسترده مردمي را آرام سازد. وي در روز اول نخست وزيري خود اعلام کرد که عضويت هيچ حزبي را ندارد و با اين ترتيب، خود را از تنها حزب دولتي کنار کشيد. اين در حالي بود که اغلب نمايندگان مجلس و سناتورها و مقامات دولتي، اجباراً عضو حزب رستاخيز بودند. سرانجام در دوم مهرماه 1357، حزب دولتي رستاخيز پس از 43 ماه فعاليت، رسماً انحلال خود را اعلام کرد و اعلام شد که ديگر حزبي به نام رستاخيز در صحنه مبارزات سياسي وجود نخواهد داشت. آماده‏سازي و افتتاح آخرين دوره مجلس شوراي ملي و تغيير تاريخ هجري به تاريخ شاهنشاهي از دستاوردهاي شوم اين حزب بود.

[irsalam]

هجرت امام خميني از عراق به پاريس

 

 

در سال 1357، وقتي که نهضت اسلامي مردم ايران به رهبري امام خميني به اوج خود رسيده بود، رژيم شاه پس از آنکه از سکوت امام نا اميد شد، دست به فعاليتهاي سياسي براي محدود کردن ايشان و يا اخراج ايشان از عراق زد. به همين جهت رژيم عراق منزل ايشان را در نجف محاصره کرد و رفت و آمدها کنترل و محدود گرديد. امام که به هيچ وجه حاصر به ترک مبارزه نبودند تصميم به مهاجرت از عراق به سمت سوريه گرفتند اما به علت تيرگي روابط عراق و سوريه، قرار شد که از طريق کويت عازم سوريه شوند. با آنکه جهت ورود به کويت، ويزا صادر شده بود، پس از رسيدن به مرز کويت، مقامات دولت کويت دستور جلوگيري از ورود ايشان به خاک کويت را صادر کردند. امام شب را در بصره گذراندند و تصميم گرفتند به پاريس هجرت کنند. به هنگام هجرت به پاريس در پيامي به ملت ايران، دلايل اين هجرت را چنين بيان نمودند. "اکنون که من به ناچار بايد ترک جوار اميرالمؤمنين عليه السلام را نمايم و در کشورهاي اسلامي دست خود را براي خدمت به شما ملت محروم که مورد هجوم همه جانبه اجانب و وابستگان به آنان هستيد، باز نميبينم و از ورود به کويت با داشتن اجازه، ممانعت نمودهاند، به سوي فرانسه پرواز ميکنم. پيش من مکان معيني مطرح نيست؛ عمل به تکليف الهي مطرح است. مصالح عاليه اسلام و مسلمين مطرح است. ما و شما، امروز که نهضت اسلامي به مرتبه حساسي رسيده است، مسؤول هستيم. اسلام از ما انتظار دارد." به اين ترتيب، عصر روز 14 مهر ماه 1357، امام و همراهان به بغداد منتقل شده و روز بعد، هجرتي تاريخي را در راه رضاي خدا انجام دادند و در آنجا پس از توقفی کوتاه در پاريس در دهکدهاي به نام «نوفل لوشاتو» اقامت کردند. اقامت ايشان در فرانسه بر خلاف تصور رژيم شاه، باعث تسريع در انقلاب شد و هر روز سيل خبرنگاران و عکاسان و ... به ديدار امام ميشتافتند؛ به طوري که، اين دهکده کوچک به کانون مهمترين اخبار جهان تبديل شد و پس از چند ماه منجر به پيروزي انقلاب اسلامي گرديد. اطلاعات بیشتر در مورد حوادث پس از هجرت امام خمینی به پاریس را می توانید در این کتاب مشاهده کنید: تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی از مهاجرت امام خمینی به پاریس تا پیروزی

[irsalam]

به آتش کشيدن مسجد جامع کرمان توسط مزدوران رژيم پهلوي

 

 

 

در روز 24 مهر 1357 ش حدود 20 هزار نفر از مردم مسلمان کرمان به منظور بزرگداشت اربعين شهداي 17 شهريور تهران و اولين سالگرد شهادت آيت‏اللَّه مصطفي خميني، کليه مغازه‏ها را تعطيل کرده و در مسجد جامع کرمان اجتماع کردند. ناگهان حدود 300 نفر از عوامل رژيم در لباس زاغه‏نشينان معروف به کولي با در دست داشتن چوب و ميله آهني و با شعار جاويد شاه به مسجد حمله کردند و با ميله و چوب به جان مردم افتاده و پس از ضرب و شتم، قسمتي از وسايل مسجد و ساختمان از جمله قرآن‏ها را سوزاندند. علاوه بر آن مغازه‏هايي را که تصوير امام را نصب کرده بودند، غارت نموده و آسيب فراواني زدند. هدف رژيم از ايجاد اين بلوا، برهم زدن اجتماع بزرگ مردم مسلمان و ايجاد رعب و وحشت آن هم به اسم مردم بود. اين حادثه موجب نفرت شديد مردم شد و امام خميني(ره) در پيامي، اين اعمال را نتيجه حمله‏هاي جنون‏آميز دانستند.

[irsalam]

روز دانشآموز

 

 

 

 

در حالي که انقلاب اسلامي مردم ايران به رهبري امام خميني به روزهاي سرنوشت سازي نزديک ميشد همه اقشار مردم ايران از زن و مرد و پير و جوان، سعي در ايفا نمودن نقش تاريخي خود و عمل به تکليف الهي داشتند. در اين ميان دانشآموزان و نوجوانان شور و حال ديگري داشتند. صبح روز 13 آبان 1357، دانشآموزان در حالي که مدارس را تعطيل کرده بودند، به سمت دانشگاه تهران حرکت کردند تا صداي اعتراض خود را به گوش همگان برسانند. اين جوانان پر شور و خداجو، گروه گروه، داخل دانشگاه شدند و به همراه دانشجويان و گروههاي ديگري از مردم در زمين چمن دانشگاه اجتماع کردند. ساعت يازده صبح، مأموران، ابتدا چند گلوله گاز اشکآور در ميان اين جمعيت خروشان پرتاب کردند؛ اما، اجتماع کنندگان در حاليکه به سختي نفس ميکشيدند، صداي خود را رساتر کرده و با فرياد اللهاکبر، لرزه بر اندام مأموران مسلح شاه افکندند. در اين هنگام تيراندازي آغاز شد و جوانان و نوجوانان بيگناه، يکي پس از ديگري، در خون خود غلتيدند. در اين روز، 56 تن شهيد و صدها نفر مجروح شدند. حضرت امام در پيامي به همين مناسبت فرمودند: «... عزيزان من صبور باشيد، که پيروزي نهايي نزديک است و خدا با صابران است ... ايران امروز جايگاه آزادگان است... من از اين راه دور، چشم اميد به شما دوختهام ... صداي آزاديخواهي و استقلال طلبي شما را به گوش جهانيان ميرسانم». به خاطر گراميداشت ياد و خاطره شهيدان دانشآموز، اين روز در تاريخ انقلاب اسلامي به نام روز دانشآموز نامگذاري شده است.

[irsalam]

پيام امام خميني به ملت ايران به مناسبت فرارسيدن ماه محرم

 

 

در آستانه ماه قيام، ماه شهادت و ماه حماسه خون بر شمشير، رهبر انقلاب اسلامي، حضرت امام خميني(ره)، ضربه نهايي را بر پيکر در حال فرو ريختن رژيم وارد آوردند. امام، حلول ماه محرم را که به نسل‏ها در طول تاريخ، راه پيروزي بر سر نيزه آموخته است، سرآغاز پيروزي بر جنود ابليس و محو کلمه باطل شمردند و عموم ملت ايران را به قيام يکپارچه و با تمام قدرت براي ادامه و گسترش مخالفت با شاه و به زير کشيدن او از سلطه خطرناکش دعوت نمود. امام دراين خطاب به علما و وعاظ فرمودند از شمشير الهي محرم حداکثر استفاده را نمايند تا باقي‏مانده اين درخت ستمکاري و خيانت را قطع کنند. در اين پيام، هدف مقدس انقلاب اسلامي، صريحاً اعلام گرديد و امام خميني(ره) خطاب به همه اقشار ملت ايران فرمود: "همه به سوي برچيده شدن سلسله ستمگر پهلوي و برقراري جمهوري اسلامي مبتني بر احکام مترقي اسلام به پيش، که پيروزي از آنِ ملتِ بپا خاسته است" حضرت امام در اين پيام متذکر شدند که: "با حلول ماه محرم، ماه حماسه و شجاعت و فداکاري آغاز شد. ماهي که خون بر شمشير پيروز شد. خطباي محترم و گويندگان عزيز، بيش از پيش به تکليف الهي خود که افشاگري جرايم رژيم است عمل فرمايند. آواي انقلاب بزرگ ايران در کشورهاي اسلامي و ديگر کشورها، طنين‏انداز و افتخارساز است" پيام مهم و کوبنده امام خميني(ره) که در حقيقت دستورالعمل اقدام بعدي مردم بود به سرعت در تمام ايران منتشر شد و به اطلاع مردم رسيد. اين پيام، نتايج مهمي به وجود آورد و در نتيجه، پيکر محتضر رژيم را خاموش ساخت.

[irsalam]

هجوم وحشيانه عوامل رژيم پهلوي به حرم امام رضا (ع)

 

 

بيست و نهم آبان ماه سال يکهزار و سيصد و پنجاه و هفت هجري شمسي مأموران رژيم پهلوي به حرم مطهر حضرت امام رضا – عليهالسلام – حمله کردند. به دنبال تظاهرات مردم مشهد بر عليه رژيم پهلوي مأموران اين رژيم به زد و خورد با مردم پرداختند. مزدوران رژيم براي نخستين بار با چکمه و تفنگ وارد صحن حرم مطهر امام رضا – عليهالسلام – شدند و مبادرت به تيراندازي و پرتاب گاز اشک آور کردند. در بيرون حرم مطهر نيز عدهاي چماق به دست به جان مردم بي دفاع افتادند. اين حرکت مأموران رژيم و هتک حرمت حرم مطهر امام رضا عليهالسلام از سوي مردم انقلابي و علما به شدت محکوم شد. اعمالي اين چنين نه تنها باعث فرو نشاندن قيام مردم نشد، بلکه نفرت و انزجار آنان از رژيم را بيشتر کرد و عزم آنان را نسبت به ادامه قيام بيش از پيش راسختر نمود.

[irsalam]

شهادت استاد نجات‏اللهي به دست عمال رژيم پهلوي

 

 

همزمان با اوج‏گيري نهضت اسلامي مردم ايران عليه رژيم پهلوي در دوم دي ماه 1357، نزديک به هفتاد تن از استادان و مدرسين دانشگاه‏ها در اعتراض به رفتار خشونت‏آميز مأموران نظامي رژيم شاه و سرکوب مبارزات حق‏طلبانه مردم مبارز و مسلمان ايران و نيز تعطيلي دانشگاه‏ها از طرف رژيم، در ساختمان مرکزي وزارت علوم در مرکز تهران اجتماع و تحصّن کردند. اين تحصُّن، رژيم را به خشم آورد، زيرا ديگر قشرها هم از استادانِ متحصِّن حمايت مي‏کردند. در پي اين تحصّن، عوامل رژيم پهلوي براي درهم شکستن اعتصاب استادان به آنها حمله کردند. در اين تهاجم، استاد کامران نجات اللهي از استادان جوان دانشگاه پلي تکنيک تهران در 27 سالگي به شهادت رسيد. فرداي آن روز در ششم دي ماه 1357، با حضور ده‏ها هزار نفر که در پيشاپيش آنها، آيت‏اللَّه سيد محمود طالقاني حرکت مي‏کرد، پيکر شهيد نجات‏اللهي تشييع شد. مراسم تشييع جنازه استاد نجات اللهي، يکي از صحنه‏هاي خونين دوران انقلاب را رقم زد که با يورش مزدوران پهلوي به شهادت بيش از 250 نفر از مردم مسلمان در ميدان انقلاب تهران منجر شد. سرانجام پيکر مطهر شهيد نجات اللهي در بهشت زهرا دفن شد و اين چنين بود که فرزند برومند دانشگاه، پروانه‏وار، خود را به آتش گلوله جلادان خونخوار زد و با سرخ‏رويي به لقاء پروردگار خويش شتافت.

[irsalam]

آغاز کنفرانس گوادلوپ با حضور سران کشورهاي غربي

 

 

در مقطعي که سراسر ايران، در تظاهرات و راهپيمايي عليه رژيم پهلوي بود و هر لحظه ضعف و انحطاط آن، بيشتر نمايان مي‏شد، سران چهار قدرت بزرگ غرب به پيشنهاد فرانسه، در جزاير گوادلوپ در شرق درياي کاراييب در آمريکاي مرکزي گرد هم آمدند و به بررسي رويدادهاي ايران و آينده آن پرداختند. در اين کنفرانس، جيمي کارتر رييس جمهور وقت آمريکا، هلموت اشميت، صدراعظم اسبق آلمان غربي، جيمز کالاهان، نخست وزير انگلستان و ژيسکار دستن، رييس جمهور وقت فرانسه، با هدف حفظ منافع خود در ايران، به تبادل نظر پرداختند. کارتر معتقد بود، به علت وضعيت حاکم بر ايران، ديگر امکان حمايت از شاه وجود ندارد. وي توانست، سران سه کشور ديگر حاضر در گوادلوپ را با خود همراه سازد و براي ارتباط با دولت بعد از رژيم پهلوي، به برنامه‏ريزي بپردازند. ضمن آن که ژيسکار دِستن اميدوار بود با توجه به حضور امام خميني(ره) در فرانسه، بتواند نقش واسطه با نيروهاي مخالف رژيم شاهنشاهي را ايفا نمايد. با شکل‏گيري اين کنفرانس و سپس نتايج آن، محمدرضا پهلوي که تصميم به خروج از ايران داشت، کار خود را به کلي تمام شده ديد و متوجه شد که ديگر حمايت‏هاي پيشين غرب براي او و رژيم شاهنشاهي وجود ندارد.

[irsalam]

سفر مخفيانه ژنرال هايزر مستشار عالي‏رتبه نظامي آمريکا به تهران

 

 

ژنرال رابرت هايزر، معاون وقت فرمانده نيروي هوايي آمريکا در اروپا بود و براي مأموريتي ويژه به تهران آمد تا دولت آمريکا را در تصميم‏گيري‏هاي بعدي و اطلاع از اوضاع ايران در زمان انقلاب بزرگ ملت مسلمان ايران، ياري کند. هايزر در مدت اقامت سي و چند روزه خود در ايران تنها يک بار با شاه ملاقات کرد و در اين جلسه، روز و ساعت خروج محمدرضا پهلوي از ايران تعيين شد. هرچند سفر هايزر به ايران به صورت محرمانه صورت گرفت ولي خبر ورود وي در دو روز بعد يعني شانزدهم دي‏ماه فاش شد. هايزر در کتاب خاطراتش مي‏نويسد: "من براي بررسي اين مسأله، مخفيانه به تهران آمدم که کودتا چگونه ميسر است و آيا اصلاً به مصلحت هست يا نه؟ پس از بررسي‏هاي بسيار، از واشنگتن دستور رسيد که دولتي قوي به رهبري شاپور بختيار تشکيل شود. در صورتي که اين کار شکست بخورد کودتاي نظامي انجام خواهد شد." به طور کلي، از مطالعه و بررسي مجموع اخبار و اسناد، چنين استنباط مي‏شود که مأموريت ژنرال هايزر در ايران بر اساس چهار مسأله دور مي‏زد: نخست آن که از عمليات خودسرانه و حساب نشده ارتش پس از فرار شاه از ايران، جلوگيري شود. دوم آن که ارتش را موظف سازند از دولت بختيار پشتيباني نمايد و در صورت لزوم مبادرت به کودتاي نظامي شود. سوم آن که تکليف قراردادهاي فروش سلاح‏هاي پيشرفته آمريکا در ايران روشن گردد. چهارم آن که وسايل و سلاح‏هاي مدرن آمريکا در ايستگاه‏هاي رادار در ايران به تصرف شوروي درنيايد. با اين حال نهضت اسلامي ملت ايران به حدي گسترش يافت که کاري از دست ژنرال هايزر و کاخ سفيد برنيامد و او چند روز قبل از پيروزي انقلاب اسلامي، از تهران گريخت.

[irsalam]

تشکيل شوراي انقلاب

 

 

با اوج گيري نهضت اسلامي در سال 1357، انديشه شکل گيري "شوراي انقلاب" در ميان روحانيون معتمد امام پديد آمد که در سفر شهيد مطهري به پاريس، اين طرح با امام در ميان گذاشته شد. امام در 22 دي 1357، فرمان تشکيل شوراي انقلاب را صادر کردند. در بخشي از اين فرمان آمده است: "به موجب حق شرعي و بر اساس راي اعتماد اکثريت قاطع مردم ايران که نسبت به اينجانب ابراز شده است، در جهت تحقق اهداف اسلامي ملت، شورايي به نام شوراي انقلاب اسلامي، مرکب از افراد با صلاحيت و مسلمان و متعهد و مورد وثوق، موقتا تعيين شده و شروع به کار خواهند کرد ... اين شورا موظف به انجام امور معين و مشخصي شده است، از آن جمله ماموريت دارد تا شرايط تاسيس دولت انتقالي را مورد بررسي و مطالعه قرار داده و مقدمات اوليه آن را فراهم سازد." اعضاي اوليه اين شورا، شهيد مطهري، شهيد بهشتي، آيت الله موسوي اردبيلي، شهيد باهنر، آيت الله هاشمي رفسنجاني، آيت الله طالقاني، آيت الله خامنه اي، آيت الله مهدوي کني، احمد صدر حاج سيد جوادي، مهندس بازرگان، دکتر يدالله سحابي، مهندس کتيرايي، سرلشکر ولي ا... قرني و سرتيپ علي اصغر مسعودي بودند که پس از پيروزي انقلاب و تشکيل دولت موقت، دکتر حسن حبيبي، مهندس عزت الله سحابي، دکتر عباس شيباني، ابوالحسن بني صدر، صادق قطب زاده، مهندس ميرحسين موسوي، احمد جلالي و دکتر حبيب الله پيمان از اعضاي بعدي شوراي انقلاب بودند. از مهمترين فعاليتهاي اين شورا، پيشنهاد مهندس بازرگان بعنوان نخست وزير دولت موقت، تصويب اساسنامه سپاه پاسداران انقلاب اسلامي، ملي شدن بانک ها، سامان بخشيدن به دادگاه هاي انقلاب، برگزاري همه پرسي درباره نظام جمهوري اسلامي، بررسي پيش نويس قانون اساسي، تصويب قانون شوراهاي محلي، ملي شدن صنايع بزرگ، تصويب آيين نامه مجلس خبرگان و برگزاري انتخابات رياست جمهوري و مجلس بود. به دنبال تسخير لانه جاسوسي و استعفاي دولت موقت، با ادغام دولت در شورای انقلاب، در اداره مملکت، اينگونه بين اعضاي شورا تقسيم کار شد: آيت الله خامنه اي ـ دفاع و پاسداران، هاشمي رفسنجاني - وزارت کشور، شهيد باهنر ـ آموزش و پرورش، مهدوي کني ـ کميته و دادگستري، شهيد بهشتي ـ جهاد سازندگي، بني صدر ـ وزارت خارجه، معين فر ـ نفت، حبيبي ـ آموزش عالي، عزت الله سحابي ـ برنامه و بودجه، ميناچي ـ ارشاد ملي، شهيد قدوسی ـ دادگاه انقلاب. با تصويب قانون اساسي و برگزاري انتخابات رياست جمهوري و مجلس، آخرين جلسه شوراي انقلاب در 26 تير 1359 برگزار شد و این شورا منحل شد.

[irsalam]

فرار شاه از ايران

 

شکل گيري و گسترش نهضت اسلامي و هماهنگي قيام هاي مردمي به رهبري امام خميني و برگزاري مراسم چهلم هاي شهدا در شهرهاي مختلف و کشتار 17 شهريور و اعتصاب کارکنان شرکت ملي نفت، کنترل امنيت کشور را از دست نيروهاي رژيم و حتي حکومت نظامي خارج نموده و موجب شد که در زمان کوتاهي، پايه هاي اقتدار رژيم 2500 ساله شاهنشاهي سست شده و منجر به فرار شاه گردد. شاه پس از عدم موفقيت دولت نظامي ازهاري در برقراري نظم و آرامش و رفع اعتصاب ها که اقتصاد کشور را فلج کرده بود، به رهبران جبهه ملي روي آورد. پس از ناکامي جمشيد آموزگار، جعفر شريف امامي و ازهاري در مهار کردن امواج خشم و نفرت عمومي مردم در جريان نهضت اسلامي، شاه آخرين تير خود را رها کرد و سعي کرد با انتخاب يکي از اعضاي جبهه ملي که به ظاهر از مخالفان شاه باشد، خشم مردم را فرو نشاند. به همين جهت شاپور بختيار به شرط گرفتن اختيارات کامل و خروج شاه از کشور بعد از راي اعتماد مجلسين به دولت، نخست وزيري را پذيرفت. سرانجام در روز 26 دي 1357، شاه پس از سالها ظلم و جنايت در حق مردم مسلمان ايران، به همراه همسرش، ايران را به سمت مصر ترک کرد، در حاليکه حتي نزديک ترين حاميان و اربابانش هم از پذيرفتن او امتناع کردند. پس از فرار شاه، ملت با آمدن به خيابان ها و اظهار شادماني و پخش گل و شيريني، اين پيروزي بزرگ را جشن گرفتند و اين زماني بود که رژيم پهلوي پس از 50 سال حکومت استبدادي، روزهاي پاياني عمر خود را سپري مي کرد؛ چنانکه در کمتر از يک ماه پس از فرار شاه، طومار عمر 2500 ساله شاهنشاهي ايران در هم پيچيده شد. مقاله مرتبط: شاه بین دو فرار!

[irsalam]

انتشار خبر بازگشت حضرت امام به ايران

 

 

انتشار خبر بازگشت حضرت امام خميني به ميهن اسلامي، شادي و شعف فراواني در ميان مردم ايران به وجود آورد. گفتگو درباره مراجعت امام و کيفيت استقبال از ايشان، در ميان مردم و اجتماعات کوچک و بزرگ، شور و هيجان غيرقابل وصفي ايجاد کرد. از طرف ديگر، اعلام تصميم قطعي امام براي بازگشت به ايران، عوامل رژيم شاه را دچار بحران و اضطراب شديدي کرد. آنها با تلاش بي‏وقفه سعي داشتند راهي براي نجات خود بيابند و بسياري ناچار به استعفا و فرار از ايران شدند. بعضي از نظاميان وابسته رژيم نيز با حمله به مردم بي‏دفاع، آخرين تلاش‏هاي خود را براي حفظ نظام طاغوت به کار بستند. اما اين اقدامات نه تنها نتوانست خللي در اراده آهنين مردم ايران وارد کند، بلکه آنها را در ادامه راهشان تا حصول پيروزي نهايي، مصمم‏تر کرد.