رباعی شمارهٔ ۱۴۴

ای مایهٔ درمان نفسی ننشینی

تا صورت حال دردمندان بینی

گر من به تو فرهاد صفت شیفته‌ام

عیبم مکن ای جان که تو بس شیرینی

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.