رباعی شمارهٔ ۱۴۶

گر دولت و بخت باشد و روزبهی

در پای تو سر ببازم ای سرو سهی

سهلست که من در قدمت خاک شوم

ترسم که تو پای بر سر من ننهی

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.