شبانه
ــ بی‌آرزو چه می‌کنی ای دوست؟
ــ به ملال،
در خود به ملال
با یکی مُرده سخن می‌گویم.
شب،…
شاعر اثر
نگران، آن دو چشمان است…
نگران،
آن دو چشمان است،
دورسوی آن دو سهیل که بر سیبستانِ حیاتِ من می‌نگرد
تا از سبزینه‌ی نارسِ خویش
سُرخ برآید.…
گدایانِ بیابانی
سربه‌سر سرتاسر در سراسرِ دشت
راه به پایان بُرده‌اند
گدایانِ بیابانی.
پای‌آبله
مُرده‌اند
بر دو راهه‌ها…
آشتی
«ــ اقیانوس است آن:
ژرفا و بی‌کرانگی،
پرواز و گردابه و خیزاب
بی آنکه بداند.…
قصه‌ی مردی که لب نداشت
یه مردی بود حسین‌قلی
چشاش سیا لُپاش گُلی
غُصه و قرض و تب نداشت
اما واسه خنده لب نداشت. ــ
خنده‌ی بی‌لب کی دیده؟…
طرحِ بارانی
به جمشید لطفی
منطقِ لطیفِ شادی
چیزی به دُمبِ سکوتِ سیاسنگینِ فضا آویخت
تا لحظه‌ی انفجارِ کبریتِ خفه در صندوقِ افق…
از خود با خویش
برای عباس جعفری
اکنون که چنین
زبانِ ناخشکیده به کام اندر کشیده خموشم
از خود می‌پرسم:
«ــ هرآنچه…
ما فریاد می‌زدیم…
ما فریاد می‌زدیم: «چراغ! چراغ!»
و ایشان درنمی‌یافتند.
سیاهی چشمِشان
سپیدی کدری بود اسفنج‌وار…
سراسرِ روز
سراسرِ روز
پیرزنانی آراسته
آسان‌گیر و مهربان و خندان از برابرِ خوابگاهِ من گذشتند.
نیم‌شب پلنگکِ پُرهیاهوی قاشقکی…
طرح‌های زمستانی
۱
چرکمرد‌گیِ پُرجوش و جنجالِ کلاغان و
سپیدی‌ِ درازگوی برف...
ته‌سُفره‌ی تکانیده به مرزِ کَرت
تنها حادثه است.…