ابیات پراکنده

ای بار خدا به حق هستی شش چیز مرا مدد فرستی ایمان و امان و تن درستی فتح و فرج و فراخ دستی

ای ساقی پیش آر ز سرمایهٔ شادی زان می‌که همی تابد چون تاج قبادی زان باده که با بوی گل و گونهٔ لعلست قفل در کرمست و…

ایا بر جان ما ماهر چو بر شطرنج اهوازی چو ما را شاه مات آید ترا سپری شود بازی

تنگ دلی نی و دل تنگ نی تنگدلان را بر ما رنگ نی

نظری فگن به حالم که ز دست رفت کارم به کسم مکن حواله که بجز تو کس ندارم تو چو صاحب عطایی طلب منست از تو چو تو غالبی…

بوالعجب یاری ای یار خراسانی بندهٔ بوالعجبی‌های خراسانم

همه جمال تو بینم چو دیده باز کنم همه تنم دل گردد که با تو راز کنم حرام دارم با دیگران سخن گفتن کجا حدیث تو آمد سخن…

مدتی هست که ما از خم وحدت مستیم شیشهٔ کثرت این طایفه را بشکستیم اینکه گویند فنا هست غلط میگویند تا خدا هست درین…

بس که جستم تا بیابم من از آن دلبر نشان تا گمان اندر یقین گم شد یقین اندر گمان تا که می‌جستم ندیدم تا بدیدم گم شدم…

تعویذ گشت خوی بدان روی خوب را ورنه به چشم بد بخورندیش مردمان