مدایح بی‌صله

کی با فنای تن ز تو کس دور می‌شود؟ شمع از گُداختن همگی نور می‌شود حفیظ اصفهانی تِک‌تِکِ ناگزیر را برمشمار که…

توازیِ ردِّ ممتّدِ دو چرخِ یکی گردونه در علفزار... □ جز بازگشت به چه می‌انجامد راهی که پیموده‌ام؟ به کجا؟…

خِش‌خشِ بی خا و شینِ برگ از نسیم در زمینه و وِرِّ بی واو و رای غوکی…

گفتارِ فیلمی در بابِ نقاشی‌های سال‌های دهه‌ی ۶۰ علی‌رضا اسپهبد صحنه چه می‌تواند گفت به هنگامی که از بازیگر و بازی…

پیش می‌آید و پیش می‌آید به ضرب‌ْآهنگِ طبلی از درون پنداری، خیره در چشمانت بی‌پروای تو که راه بر او بربسته‌ای…

برای جواد مجابی سالِ بی‌باران جُل‌پاره‌یی‌ست نان به رنگِ بی‌حُرمتِ دل‌زدگی به طعمِ دشنامی دشخوار و به بوی تقلب.…

برای عمران صلاحی «ــ مرگ را پروای آن نیست که به انگیزه‌یی اندیشد.» اینو یکی می‌گُف…

کی بود و چگونه بود که نسیم از خِرامِ تو می‌گفت؟ از آخرین میلادِ کوچکت…

دوستت می‌دارم بی‌آنکه بخواهمت. □ سال‌گَشتگی‌ست این که به خود درپیچی ابروار بِغُرّی بی‌آنکه بباری؟…

برای پری‌یوش گنجی در معبرِ من دیگر هیچ چیز نجوا نمی‌کند: نه نسیم و نه درخت نه آبی درگذر. شِرِّه…