باب هشتم در آداب صحبت

ارادت بی چون یکی را از تخت شاهی فرو آرد و دیگری را در شکم ماهی نکو دارد وقتیست خوش آن را که بود ذکر تو مونس ور خود…

کس نبیند بخیل فاضل را که نه در عیب گفتنش کوشد

گر به محشر خطاب قهر کند انبیا را چه جای معذرتست

تمام شدکتاب گلستان والله المستعان به توفیق باری عزّ اسمه. درین جمله چنان که رسم مؤلفانست از شعر متقدمان به طریق…

نیک بختان به حکایت و امثال پیشینیان پند گیرند زان پیشتر که پسینیان به واقعه او مثل زنند. دزدان دست کوته نکنند تا…

شب تاریک دوستان خدای می‌بتابد چو روز رخشنده از تو بکه نالم که دگر داور نیست وز دست تو هیچ دست بالاتر نیست

گدای نیک انجام به از پادشای بد فرجام

زمین را ز آسمان نثار است و اسمان را از زمین غبار. کلُّ اِناءِ یَتَرشّحُ بما فیه

حق جل و علا می‌بیند و می‌پوشد و همسایه نمی‌بیند و می‌خروشد عوذ بالله اگر خلق غیب دان بودی کسی به حال خود از دست کس…

هر که بر زیر دستان نبخشاید به جور زبر دستان گرفتارآید نه هر بازو که در وی قوتی هست به مردی عاجزان را بشکند دست…

هزار باره چرا گاه خوشتر از میدان ولیکن اسب ندارد به دست خویش عنان