دیوان اشعار

سزای رنجبر گلشن امید، بس است بدامن چمنی، گلبنی نشانیدن

برهنمائی چشم، این ره خطا رفتم گناه دیدهٔ من بود، این خطاکاری

زن در ایران، پیش از این گویی که ایرانی نبود پیشه‌اش، جز تیره‌روزی و پریشانی نبود زندگی و مرگش اندر کنج عزلت می‌گذشت…

دوست گرامی آقای رضا سیمی این شعر را برای گنجور ارسال کرده‌اند که به گفتهٔ ایشان در کتابهای فارسی بچه‌ها چاپ شده…

بکوش و دانشی آموز و پرتوی افکن که فرصتی که ترا داده‌اند، بی بدل است

دل پاکیزه، بکردار بد آلوده مکن تیرگی خواستن، از نور گریزان شدن است

سپیده‌دم، نسیمی روح پرور وزید و کرد گیتی را معنبر تو پنداری، ز فروردین و خرداد بباغ و راغ، بد پیغام آور برخسار و…

ای نهال آرزو، خوش زی که بار آورده‌ای غنچه بی باد صبا، گل بی بهار آورده‌ای باغبانان تو را، امسال سال خرمی است زین…

ای دل، اول قدم نیکدلان با بد و نیک جهان، ساختن است صفت پیشروان ره عقل آز را پشت سر انداختن است ای که با چرخ همی…

گفت با خاک، صبحگاهی باد چون تو، کس تیره‌روزگار مباد تو، پریشان ما و ما ایمن تو، گرفتار ما و ما آزاد همگی کودکان مهد…