مثنویات، تمثیلات و مقطعات

بکوش و دانشی آموز و پرتوی افکن که فرصتی که ترا داده‌اند، بی بدل است

دل پاکیزه، بکردار بد آلوده مکن تیرگی خواستن، از نور گریزان شدن است

طائری کز آشیان، پرواز بهر آز کرد کیفرش، فرجام بال و پر بخون آلودن است

با قضا، چیره زبان نتوان بود که بدوزند، گرت صد دهن است

دور جهان، خونی خونخوارهاست محکمهٔ نیک و بد کارهاست

خیال کژ به کار کژ گواهی است سیاهی هر کجا باشد، سیاهی است به از پرهیزکاری، زیوری نیست چو اشک دردمندان، گوهری نیست…

آب نالید، وقت جوشیدن کاوخ از رنج دیگ و جور شرار نه کسی میکند مرا یاری نه رهی دارم از برای فرار نه توان بود بردبار و…

ای جسم سیاه مومیائی کو آنهمه عجب و خودنمائی با حال سکوت و بهت، چونی در عالم انزوا چرائی آژنگ ز رخ نمیکنی دور ز…

ای گل، تو ز جمعیت گلزار، چه دیدی جز سرزنش و بد سری خار، چه دیدی ای لعل دل افروز، تو با اینهمه پرتو جز مشتری سفله،…

پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل تیشه‌ای بود که شد باعث ویرانی من یوسفت نام نهادند و به گرگت دادند مرگ، گرگ تو…